Κάπως έτσι το αισθάνομαι κι εγώ, απλά σταμάτησα να ψάχνω εκεί γύρω στο 95, αντί κάποιων το 77 :P. Σα να μπούκωσε το αυτί μου, δεν πήγαινε τπτ άλλο κάτω. Οι ''ροκάδες'' για μένα είχαν τελειώσει, οι νεώτεροι ροκάδες απλά αναμασούν τα ίδια και τα ίδια μοτίβα, ή εγώ έτσι το βλέπω. Η μουσική άλλαξε κατεύθυνση, με τα τέκνο, ραπ, χιπ χοπ, νταμπ κλπ κλπ, αλλά εγώ δεν μπορώ ούτε να ασχοληθώ, ούτε να ακολουθήσω.
Όταν ανεβηκα στη Σαλονίκη το 83, φόραγα ένα στενό δερμάτινο μπουφάν, στενό τζινάκι, αρβύλες στρατιωτικές και ήμουν κοντοκουρεμένος, στο ΑΠΘ, αλλά και στη πόλη με κοίταγαν και άλλαζαν δρόμο. Τα φρικιά ήδη εθεωρούντο ''κατεστημένο'' μα μέσα στην ίδια χρονιά η πόλη γέμισε μοικάνια, σκινάδες, μπλιτζάδες κυριλέ και πλέον περνούσα απαρατήρητος ;D Έτσι και σήμερα είναι γεμάτος ο τόπος απο δαύτους με τα πεσμένα παντελόνια, τα τζόκει φορεμένα ανάποδα κλπ κλπ. Μπορεί αν ήμουν 18 κι εγώ να ήμουν έτσι, δε το ξέρω, αλλά αν είχα παιδί τέτοιο θα το είχα σπάσει στο ξύλο ;D ;D ;D ;D ;D που λέει ο λόγος :P αν δε, άκουγε DP θα το πήγαινα σε ψυχίατρο :D
Πλέον ακούω νοσταλγικά άσθματα της εποχής που ακόμα έψαχνα, μαζί με κάτι απιθανότητες παραδοσιακά κλπ συν τις δικές μου αηδειούλες που με τρώνε αρκετό χρόνο, αλλά εγώ περνάω εύμορφα.
Να σας αφήσω όμως τώρα, γιατί έχω να κάμνω, ένα ουραίο μονοπάτι, με τούνελ, παλιές ατμομηχανές, πέτρινα γιοφύρια και νερόμυλους.