LK

Μια χαρά επιτρέπεται. Να πάρει η άλλη τον "αρκούδο" με τα πόδια ή να τον φορτώσει στο λεωφορείο. ;D ;D ;D Εγώ όταν είναι να παω κάποια κιθάρα για service την παίρνω στα χέρια (σε μια hard case) και την περπατάω κάνα χιλιόμετρο (εκεί είναι ο μάστορης) Άσε που σε όλον τον δρόμο με στραβοκοιτάνε οι μπάτσοι (σου λέει κάνα όπλο θα χει- δεν με κόβουν για κιθαρίστα) ;D ;D ;D

Γιατί ωρέ Στράτε,. Μια χαρά μετρό και λεωφορεία και πώς τα λένε….τρόλεϊ δεν έχει εις τας Αθήνας; ;D ;D Και ποιά Αθήνα....... , δεν βλέπω τι γίνεται Θεσσαλονίκη ή ακόμα χειρότερα στην επαρχία που βαριουνται να περπατήσουν κάνα χιλιόμετρο ;D. ;D ;D ;D ΥΓ Προφανώς δεν μιλάω για φορτοεκφόρτωσεις εμπορευμάτων, που γι αυτούς πρέπει να υπάρχουν ειδικοί χώροι παρκαρίσματος.

Οδηγώ εδώ και 24 χρόνια. Δεν έχω φάει ΠΟΤΕ κλήση ….ούτε για παράνομο παρκάρισμα. Καλά δεν το συζητάω να οδηγήσω πιωμένος ή χωρίς κράνος μηχανή. Ούτε για τα πρόστιμα το έκανα, ούτε για να μην σκοτώσω κανέναν άλλον. Τον κώλο μου φυλούσα και για την πάρτι μου το έκανα . Όταν κάποιος ΔΕΝ έχει αίσθηση αυτοσυντήρησης, είναι απλά ΗΛΙΘΙΟΣ.

Στην Ελλάδα υπήρχε η άποψη, «Δεν παίρνω λεωφορείο, ΜΜΕ κ.λ.π», με μια διάθεση να χαρακτηρίσουν τις μεταφορές αυτού του είδους…..παρακατιανές. Οι παρακατιανοί ……….μίλησαν. ;D Τεσπά. Όπως προείπα, σε μια πόλη (στα όρια ενός ευρύτερου δακτυλίου) , τουλάχιστον τις ώρες αιχμής (07:00-21:00) θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η κυκλοφορία Ι.Χ (δίτροχα- τρίτροχα (αν έχει κανεις καμία Morgan 3 Wheeler :P και τετράτροχα) , και ΟΛΟΙ να ήταν υποχρεωμένοι να μετακινούνται με ΜΜΜ ή τα ποδαράκια τους. (Γιατί όντως το 90% των θανατηφόρων γίνονται μέσα σε κατοικημένες περιοχές, αλλά όχι μόνον γι' αυτο. Θα υπήρχε και αποσυμφόρηση κυκλοφορίας)

Εδώ είσαι παρκαρισμένος και πέφτουν πάνω σου. Εν κινήσει μιλάμε τώρα.. ;D ;D ;D Μέχρι και η κουτσή Μαρία ή ο κουτσός Μάριος, οδηγεί…..χωρίς λόγο. Για καφέ/ τσιγάρα πανε , και παίρνουν αυτοκίνητο. Περπάτα και λίγο…..

Δεν οδηγώ ΠΟΤΕ σε πόλη, εδώ και ΠΟΛΛΑ χρόνια. Μόνο από πόλη σε πόλη , ήτοι από κλειστό γκαράζ σε κλειστό γκαραζ, και ώρες που δεν έχει κίνηση. Αν θέλω να χαρώ την «Αυτοκίνηση» (που την χαίρομαι-μου αρέσει πολύ-καλά την μηχανή την παράτησα εδώ και χρόνια, είμαι πολύ πολύτιμος για να με σκοτώσει ένας τσόγλανος) μονο σε ελεγχόμενες διαδρομές και ελεγχόμενες ώρες. Σε πόλεις μόνο με μέσα μαζικής μεταφοράς ή taxi ή πόδια. Θα πρέπει να είσαι τρελός να οδηγείς μηχανή γενικότερα στην Αττικη

Ειστε ερωτιάριδες!

Γενικά τα 335-ο-ειδή, δεν μου αρέσουν στα όρθια (πέρα και από το σχετικά άβολο) και αισθητικά. Ή σε καρέκλα καθιστός ή σε χαμηλό σκαμπό (ακόμα και σε Live)

Εμένα μου άρεσε αυτη, τωρα που τις χάζευα :D https://www.thomann.de/gr/epiphone_wildkat_royale.htm?ref=search_rslt_epiphone+dot_262469_6

Έχοντας την Epiphone dot cherry, και πιθανολογώντας ότι αυτή θα είναι καλλίτερη, θα έλεγα πως σαν κιθάρα, θα σου αρέσει. Αν το ποσό (που είναι καλό) δεν είναι πρόβλημα, και σου άρεσε και το χρώμα (ούτε εμένα μου άρεσε , όπως και σε άλλους), go for it.

Για να συνδυάσω αυτό που είπε ο SF και ο Jazz Σπύρος. H Φωνητική jazz, όντως είναι στην ουσία παλαιότερα -προϋπάρχοντα τραγούδια, με νέες ενορχηστρώσεις. (ένα το κρατούμενο- το είπαι ο SF) Εδώ μια τζαζο arrangement (ενός κλασσικου παλαιότερου τραγουδιού), με πολύ ωραίο-μεστό "ερωτικό " στίχο. (δύο τα κραρτούεμνα, το είπε ο Σπύρος) Απλά το θυμηθηκα με τη συζήτηση.

Α θα μαλώοσυμε αν μου ξαναπείς ξενέρωτο τον Leif Garrett. Μου τον θύμησες και ήδη ψάχνω poster του ebay, να το κορνιζώσω να τον βάλω στο Γραφείο ;D ;D ;D ;D ;D

Αυτά ήταν στέρεα , αυτά ήταν αμάΞα! Φαντάσου τον Carpenter να γυρνούσε το Christine....με toyota prius ;D ;D

32:00-33:20 ;D ;D By the way Θεούλης ο Leif Garrett ;D https://www.youtube.com/watch?v=CEtQZF8SoG4

Μπες μες το καμπιρολέ...λεμε! Είδες κοτσαδορο σε κλειστό;

Πρίν από το USb, πρίν από το cd, πρίν από το κασετόφωνο, πριν από το 8track.....ακόμα και πρίν το ραδιόφωνο, υπήρχε στα αυτοκίνητα η δυνατότητα να ακούς μουσική. Αυτό γινόταν με το Highway HiFi. Σπάνια ακούω πλέον μουσική στο αμάξι....αλλά τωρα το ξανασκέφτομαι ;D ;D ;D ;D

Οχι. Δεν το ήξερα, αλλά δεν θα το πάρω. ;D ;D ;D Σαν ταινια μου άρεσε πιο πολύ το TOMMY. Για την ακρίβεια πρέπει να την είχα δει ....πάνω από 100 φορές (χάλασα ένα vcr με δάφτη) . Πρόσφατα , πριν καμια 3 ετια, είπα να την ξαναδώ....for old times' sake (Εννοείται ότι την είχα σε καινούργια VHS και σε DVD σφραγισμένο). Να σου πώ την αλήθεια.....μου φάνηκε......αστεία. Στεναχωρήθηκα που ένας μύθος στο κεφάλι μου.......κατέρευσε (τό έχω πάθει με πολλές ταινίες-που είχα μυθοποιήσει ως παιδί, και είπα να τις ξαναδω τωρα-λογικό). Πάντως τους Who τους έχω συνδέσει με την παιδική μου ηλικία, και τους θυμάμαι σαν ευχάριστη ανάμνηση.

Το μπλέ και εγω 2,500 χιλιάδες το αγόρασα!!!!!!!.....μερικά χρόνια μετά (διπλό- από Ελλάδα- προφανώς εισαγωγής). Τα έχω και τα δυο ακόμα φυσικά (και τα quadrophenia και τα 2) ΔΕΝ τα έπαιξα ΠΟΤΕ ;D ;D ;D ;D

Άσχετο. Έχω δισκογραφία WHO σε βινύλιο. Το 1986, βρήκα το ΤΟΜΜΥ (το soundtrack), δηλαδή αυτό: - όχι το άλλο, δηλαδή όχι αυτό ;D: : ) σε ένα δισκάδικο στην Επαρχία . Τότε δεν είχε internet και ιστορίες. Τριά δικσκάδικα όλα κιόλα. Είχα ήδη δει την ταινία, και όταν το είδα …διπλός δίσκος , είπα αυτό θα γίνει δικό μου. Ρωτάω στον τσίφτη που χε το δισκάδικο.: -Πόσο κάνει; (δημοτικό εγώ τότε-μπόμπιρας) -Δεν το πουλάω , Εγώ που θα το ξαναβρώ (μου λέει) Έφυγα στεναχωρημένος. Επί 5 μήνες πήγαινα……και ΔΕΝ μου το πουλούσε. Μάζευα λεφτά για κάνα εξάμηνο, και με 5 χιλιάδες δραχμές στα χέρια μπήκα μέσα (τότε ο μονός δίσκος πρέπει να είχε 800-900 δρχ.). Του ακουμπάω τα 5 χιλιάρικα στον πάγκο και του λέω: ¨Το TOMMY!”. Δεν είπε τίποτα, πήγε μου το έφερε και μου το έδωσε. Μετά από μια εβδομάδα , ξαναπάω εκει και κοιτάω γενικα. Σε κάποια φάση……τσουπ, ξαναβλέπω μια άλλη νέα κόπια …..του Tommy ;D ;D ;D

Δεν το νομίζω. Ελιτιστικη , μπορεί να ταν στο παρελθόν. Αυτη την άποψη υποστηρίζει και ο John Chilton (πέρι παύσης ελιτισμού-σνομπισμού) από το 1979 και μετά, στο βιβλίο του jazz (Hooder and Stoughton) και της διάδοσης της jazz στο ευρύ κοινο. Με αφορμή αυτό, προτείνω και στον OP το βιβλίο (αν δεν το ξέρει ήδη), έχει κυκλοφορίσει και σε Ελληνική μετάφραση (του Α. Γεωργίου) από τις εκδόσεις "υποδομη".

Στατιστικές δεν έχω κάνει, αλλά , για να επιμείνω στο προηγούμενο post μου, σκέψου ΠΟΣΟΙ εκτέθηκαν φέτος ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ στους ήχους τις jazz, (καλά μην αρχίοσυμε τους ορισμούς όπως είπε και ο OP- jazz με την ευρεία έννοια), ΜΟΝΟ από το La-La-Land?

Μην σου κάνει "εντύπωση" πάντως (για το πώς ένας μη αφρο-Αμερικάνος μπορεί να «ακούσει» μια «ξένη» μουσική). Η Jazz τα τελευταία χρόνια έχει παρεισφρήσει (καλώς αν με ρωτάς γιατί μου αρέσει) σε πολλά πράγματα (σύγχρονες εμπορικές ταινίες, καφέ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, εκθέσεις, δρώμενα ….κ.λ.π) , έχει γίνει mainstream, και καθημερινά «βομβαρδίζεται» κάποιος με τέτοια ακούσματα, ακόμα και αν δεν το επιθυμεί. Αυτό παρέχει μια ακούσια εξοικείωση και σε όποιους κάνει ένα κλικ παραπάνω….μπορούν να την βρουν παντού (Internet-βιβλιογραφεία......ντοκιμαντερ....) .

Η Jazz είναι διεθνής μουσική. Η Ελληνική λαϊκή δεν είναι. Υπό αυτή την έννοια, και κυρίως λόγω απουσίας τριβής, είναι πιο δύσκολο για έναν αφρο-Αμερικάνο να γνωρίζει / μάθει /καταλάβει την Ελληνική μουσική. Αν είχε την ευκαιρία να τριφτεί, όσο ένας Έλληνας Jazz aficionado. με την Ελληνική μουσική, πιθανότατα θα μπορούσε να την «αντιληφθεί» και να την απολαύσει.

Δεν χρειάζεται να είναι "πολιτικά" στρατευμενος. Μπορεί να είναι π.χ στρατευμενος στη λατρεία του Σατανά ;D

Η αγωγή της ψυχής "ψυχαγωγία" δεν είναι μικρό πράγμα. Άρα δεν μπορώ να θεωρήσω "αφελή " τη στιχουργική jazz. Αντιθετως ο "σοβαρός" "πομπώδης" ενίοτε και "στρατευμενος" στίχος στα μάτια μου (αυτιά μου) ακούγεται /φαίνεται γελοίος. ;D Εκτός αν μιλας για μελοποιημένη ποίηση, όπου εκεί υπάρχουν εξαιρέσεις.