Κάθε ανθρώπινη ενέργεια , στο μυαλό μου, απαιτεί μια ψυχολογική προεργασία.
Ειδικά αν κάνεις διάφορα πράγματα και όχι ένα, αυτό περιπλέκεται.
Όταν κάθομαι μπροστά σε έναν υπολογιστή, δεν ξέρω αν είμαι Δικηγόρος, Μουσικός ή Φωτογράφος.
Και εκεί που γράφεις ένα δικόγραφο, ψάχνεις να βρεις το envelope ή να κάνεις pan στους τόνους, ή να κάνεις color correction σε αυτό το maroon της γραμματοσειράς.
Προσωπικά νοιώθω πολύ κουρασμένος, με τη χρήση Pc ή laptop , τόσο πολύ που οι ευκολίες που καταρχήν μου προσφέρουν , πιο πολύ δυσκολίες γίνονται.
Γι΄αυτό δεν κάνω και πλάκα με το ξυπνητήρι.
Τι να κάνουμε, μάλλον μεγάλωσα στην εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, όπου ή έννοια του «εξειδικευμένου εργάτη» μπόλιασε στο μυαλό μου…..και πλέον ζούμε την εποχή του «ανειδίκευτου εργάτη».
Οι ρυθμοί τρέχουνε, λες και αυτό είναι σώνει και καλά «καλό», σε όλους τους τομείς.
Άλλο πράγμα να εξελιχθεί η τεχνολογία στην Ιατρική και άλλο στην Νομική (στην τελευταία…απλά δεν χρειάζεται) .
Και κατακτήσαμε να βάλουμε αυτήν την υποχρέωση και στην καθημερινότητά μας.
Έχω πέντε συρτάρια κασέτες, που ηχογράφησα σε κασετόφωνα και τετρακάναλα, και μετα βίας 20 ολοκληρωμένα κομμάτια στο 666 το p.c
Και δεν είναι το γερνάω, είναι ότi δεν με εμπνέει ….αυτό το ctrl+alt-del.