jonn

@ Earendil: Βασικά πέρα από το γεγονός ότι το παιχνιδάκι με τα πεταλάκια σ'εμένα τουλάχιστον ασκεί μια μυστήρια γοητεία (βασικά το βρίσκω κ**λα να τα πειράζω...και συχνά να παίζω εφφέ με κιθάρα και όχι το ανάποδο... :oops: ) δεν είναι και τόσο περίπλοκα τα πράγματα. Όπως λέει και ο elavd διαρκές πείραγμα από κομμάτι σε κομμάτι θέλει μονάχα το delay και άντε και τα "βαριά" modulation fx (που πόσα θα έχεις πια...3-4 χρησιμοποιούμε τελικά όλοι, άλλο αν περάσαμε τη φάση που τα θέλαμε όλα). Αυτά μονάχα είναι που πρέπει να θυμάσαι και μετά από 2-3 πρόβες τα θυμάσαι όλα χωρίς ιδιαίτερο κόπο, δεν χρειάζεται σκονάκι. Τα "γκάζια" του κάθε κιθαρίστα πάνω-κάτω είναι 2-3, ένα λίγο πιο fuzz, ένα λίγο πιο σκληρό, ένα πιο old skool overdrive...τέλος! Δεν ξέρω και κανέναν που να χρησιμοποιεί blues-άδικο ήχο drive στο ένα κομμάτι και heavy metal distortion στο επόμενο, αλλά κι αν το κάνει σίγουρα χρησιμοποιεί διαφορετικά πετάλια για κάθε ήχο. Το wah είναι δεδομένο, boosters και compressors επίσης...και είμαστε έτοιμοι. Και φυσικά ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ & ΠΙΟ ΓΕΜΑΤΟ ΗΧΟ από σχεδόν κάθε πεταλιέρα (όπως είπα και σ'ενα post κάπου παραδίπλα..) :D :D

+1000 βασανισμένε Αντώνη!

Μια χαρά τα είπαν οι παραπάνω από μένα...κι εγώ δηλώνω ευτυχής κάτοχος του Small Stone (russian) της ΕΗΧ, που όταν το μάθεις καλά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και να πετύχεις καταπληκτικούς ήχους. Θέλω όμως να ρωτήσω αν κάποιος έχει ακούσει και το Small Stone και το Moogerfooger (kaefros πες αναλυτικά για το πετάλι...) να μας κάνει ένα συγκριτικό μεταξύ των δύο.

Πίσω και στο κέντρο και φυσικά πιο ψηλά από τους υπόλοιπους. Όχι μόνο για λόγους αισθητικής, αλλά και γιατί πρέπει ο ήχος του να διαχέεται ικανοποιητικά πάνω στη σκηνή και η υπόλοιπη μπάντα να αισθάνεται στιβαρό το πάιξιμό του και να τον ακολουθεί με σιγουριά. Θυμάμαι ακόμη όταν σε πολύ μικρή live σκηνή, όπου δεν ετίθετο θέμα να ακούμε από monitor τίποτα πλήν της μπότας (που είχε μικρόφωνο), είχαν στήσει τη σκηνή με τα τύμπανα άκρη δεξιά, και τους ενισχυτές κιθάρας άκρη αριστερά...Βγάλαμε 1 ώρα set και πίστευα ότι ο drummer μας όντως έπαιζε μόνο μπότα...απ'όλα τα υπόλοιπα άκουγα μονάχα μια συγκεχυμένη φασαρία, μπλεγμένη με ουρές από μπάσσο! :( :( Αργότερα είδα ένα video από το live και έπαιζε κανονικά ο άτιμος...με όλα τα parts του drumset!!! 8O 8O :lol: :lol:

Νομίζω μετά την VOX Tonelab SE δεν υπάρχει πεταλιέρα που να μπορεί να συγκριθεί με ένα set από καλά αναλογικά πετάλια. Δεν μπορείς να πεις ότι η Boss GT8 είναι για τα σκουπίδια, αλλά η ψηφιακούρα δυστυχώς ακούγεται ενοχλητικά!

Δίκιο έχεις man, αν μιλάμε για το ιδανικό test σε "εργαστηριακές" συνθήκες, δεν γίνεται κάτι τέτοιο και ίσως να μην έχει και πολύ νόημα αφού όπως σωστά λες δεν παίζουμε κιθάρα σε ιδανικές συνθήκες. Εγώ πάντως εννοούσα ότι το καλύτερο και πλέον πειστικό test για εμένα θα ήταν να ακούω σε ένα απλό δωμάτιο τον ενισχυτή και την κιθάρα σου με τα αυτιά μου και όχι την απόδοση του DAW software που χρησιμοποίησες.

Συμφωνώ με τον Τάκη σε αυτό 100%!!! Από την ψηφιακή ηχογράφηση, ακόμη και αν ο ήχος δεν έχει επεξεργαστεί ούτε με EQ ακούμε ένα μεγάλο τμήμα του πραγματικού σήματος, αλλά σίγουρα δεν το ακούμε ολόκληρο. Το πλέον σωστό test είναι live, και ο καθένας να κρίνει αυτό που ακούει εκείνη τη στιγμή ζωντανά. Από εκεί και πέρα όταν μιλάμε για set μαγνήτες από δεδομένα καλούς κατασκευαστές δεν μπορούμε να λέμε για "αντικειμενική αξία". Περισσότερο παίζει το προσωπικό γούστο του καθενός και το τι θέλει να παίξει.

Στο δεξί set μου ακούγεται πιο στρογγυλεμμένος ο ήχος, πιο μεσαίος και ζεστός, όχι όμως αυτό που λέμε στα αγγλικά muddy... Το αριστερό σετ έχει υψηλή ευκρίνεια και πολλά πρίμα, θα ήταν super για funky παιξίματα ή για πολύ γρήγορα solos, αλλά μονάχα για τέτοια. Κι εγώ αν έπρεπε υποχρεωτικά να έχω ένα από τα 2 set θα επέλεγα το δεξί.

Μερικά line selectors έχουν 3 υποδοχές και μπορούν να δουλέψουν με δύο τρόπους: 1. Με τις δύο υποδοχές ως input και με τη μία ως output επομένως συνδέεις π.χ. τις δύο κιθάρες σου (2 inputs) στον ενιχυτή (από το κοινό output) και όταν θέλεις να αλλάξεις κιθάρα σε ένα live δεν βάζεις-βγάζεις καλώδια, απλά πατάς το πεταλάκι και ενεργοποιείς διαφορετικό input. 2. Με δύο output κι ένα input. Συνδέεις έτσι την κιθάρα σου σε δύο ενισχυτές, έναν π.χ. για καθαρά κι έναν άλλο για βρώμικα. Πατώντας το πεταλάκι αλλάζεις output και το σήμα φθάνει στον ενισχυτή που θέλεις κάθε στιγμή. Κάποια καλύτερα line selectors έχουν τέσσερις υποδοχές εκ των οποίων οι δύο είναι Send και Return και μπορούν να δημιουργήσουν ένα fx loop όπως αυτό των ενισχυτών που το διαθέτουν. Έτσι μπορείς π.χ. στη σειρά με τα πετάλια σου να έχεις μια επιπλέον σειρά πεταλιών π.χ. όλο το modulation section (phasers, chorus, flangers κλπ.) το οποίο μπαίνει και βγαίνει από το fx chain όλο μαζί. Έτσι όταν δεν υπάρχει ανάγκη για modulation fx ο line selector παρακάμπτει όλα αυτά τα πετάλια και δεν σου αλλοιώνουν το σήμα ευρισκόμενα σε bypass mode. Ελπίζω να βοήθησα...

To είχα ψάξει κι εγώ λίγο πριν κάποιες μέρες για την G-400 μου αν μπορεί να βάλεις επιπλέον MAestro Tremolo και ανακάλυψα ότι ούτε η Gibson ούτε κανείς άλλος τα πουλάει σαν ξεχωριστά εξαρτήματα καινούρια. Μονάχα αν "χτυπήσεις" κανένα μεταχειρισμένο στο ebay ή κάπου αλλού στο internet και έχεις μάστορα που να τον εμπιστεύεσαι να ανοίξει τρύπες στο σώμα και να καλύψει τις παλιές του stopbar tailpiece. Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, αλλά όσο το έψαξα εκεί κατέληξα...

Τώρα για να ακριβολογούμε την εποχή αυτού του video δεν ήταν και Ο θεός της σύγχρονης κιθάρας, πέρασαν 2-3 χρόνια ακόμη (ΟΚ Computer) για να μας καταθέσει τα πλήρη διαπιστευτήριά του ο συγκεκριμένος κύριος... Νομίζω πάντως πως οι ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ κιθάρες των Radiohead οφείλονται κατα 1/3 ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ 3 που παίζουν κιθάρα (Greenwood, O'Brien, Yorke). ¶σε που οι 2 από τους τρεις (Greenwood, Yorke) τα καταφέρνουν εξ' ίσου καλά και σε οτιδήποτε πληκτροφόρο και δεν είναι "μεγάλοι παίχτες" της κιθάρας με την παραδοσιακή έννοια...γιατί έχουν καταλάβει πως κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ στην σύγχρονη μουσική. :D :D Πάντως ότι έχει βγει λίγο "τσαχπίνης" στο εν λόγω video είναι αλήθεια...και δεν το πολυσυνηθίζει! 8O 8O Στα περισσότερα video που έχω δει (έχω δει καμιά 10αριά live από διάφορες εποχές του γκρουπ) συνήθως είναι ανέκφραστος και κοιτάει το πάτωμα ακόμα και όταν "τα σπάει"...

Tα έχω δει τα περισσότερα elavd, και είναι άκρως κατατοπιστικά ως προς τον ήχο των πεταλιών.

To τρέμολο της Electro-Harmonix, το Pulsar είναι το πιο περίεργο τρέμολο που έχω ακούσει ποτέ (εξ' ου και το προσέθεσα στη συλλογή μου). Μπορεί να παίξει ανάμεσα σε triangle και square wave τρέμολο με τον κλασσικό ήχο που ξέρουμε όλοι μέχρι harsh ring modulator. Αν μάλιστα το συγχρονίσει κανείς με κάποιο delay τότε μπορεί να φτιάξει ασύλληπτα άρρωστους ήχους. Η ΕΗΧ βγάζει κι ένα άλλο πετάλι που λέγεται POG και είναι στην ουσία polyphonic octaver, αλλά έχει ένα τρελό setting που μετατρέπει τον ήχο των συγχορδιών σε hammond!!! 8O 8O http://www.musiciansfriend.com/product/ElectroHarmonix-POG-Polyphonic-Octave-Generator-?sku=153330 Στο link αυτό έχει ένα sound sample από αυτό το setting!

Ολλανδία πάνω απ'όλα...κολλημένος στο total football και δεύτερη σε προτίμηση η γερμανική μηχανή της Nationalmannschaft!

Χωρίς να είμαι ειδικός μιας και παίζω μόνο με ένα ενισχυτή εδώ και 4 χρόνια, τον γουστάρω, έχω βρει τον ήχο που θέλω και δεν την ψάχνω πλέον, πριν κάποιο καιρό άκουσα τον Mesa/Boogie Single Rectifier και μου άρεσε! Βέβαια πρόκειται για κεφαλή και όχι combo και ο ήχος του εξαρτάται και από την καμπίνα που θα χρησιμοποιηθεί. Έχει ένα μόνο κανάλι και μάλιστα απίστευτα καθαρό και ευκρινές τουλάχιστον σε σχετικά χαμηλές εντάσεις. Από το 6-7 και πάνω ο ήχος έσπαγε προς ένα "ζεστό" overdrive αλλά δεν έχανε την ευκρίνειά του. Γενικά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση σαν ενισχυτής για όσους ψάχνουν "κρυστάλλινα" καθαρά. Επίσης από καλό φίλο κιθαρίστα και ηχολήπτη (αν έχει κάποια σημασία αυτό) άκουσα πολύ καλά λόγια για τον Engl Sovereign.

Τώρα θα με πείτε πάλι παράξενο' date=' αλλά εμένα μου συμβαίνει το ανάποδο: άμα δω κανά βλάκα να ακούει κάτι που μου αρέσει και εμένα, αρχίζω να αναρωτιέμαι "τι δεν πάει καλά με εμένα".[/quote'] Από ολόκληρο το thread αυτό το πλέον άξιο συζήτησης ζήτημα είναι αυτό. Κι εγώ θα συμφωνήσω με takis και Wow! ότι αυτό το συναίσθημα με καταλαμβάνει συχνά και ανησυχώ για τον εαυτό μου και τα γούστα του. Μήπως λοιπόν και το να μην πουλάνε κάποια είδη πάρα πολύ και να ντύνονται με το μανδύα του "ψαγμένου", "εναλλακτικού" κλπ. είναι μια στρατηγική του marketing των δισκογραφικών εταιρειών. Μήπως κι εμείς οι "διαφορετικοί" διαλέγουμε μουσική με κριτήρια σε ένα βαθμό επιπβεβλημένα από άλλους ; Κάθε πελατεία έχει το κουμπί της, και αρχίζω να προβληματίζομαι μήπως και η alternative πελατεία καθοδηγείται μια χαρά από το δισκογραφικό κύκλωμα, απλά δεν το καταλαβαίνει...

:D :D :D :D :D :D :oops:

Μπράβο παιδιά πραγματικά δείχνει να είναι πολύ καλή δουλειά! Είναι και μένα μέσα στα σχέδιά μου να το δοκιμάσω αυτό κάποτε με ένα αντίστοιχα παλιό μπράτσο από μια παροπλισμένη Ibanez. Αν αποφασίσω να το προσπαθήσω θα χρειαστώ τις συμβουλές σας! :oops: :oops: Και φυσικά συμβουλές για να κουρδίσω το ξύλο! :D :D :D

Αχα τώρα κατάλαβα για ποια κιθάρα μιλάμε...Κι εγώ δεν ξέρω περί τίνος ακριβώς πρόκειται, πάντως ειδικά στο There There έχει πολύ γαμάτο ήχο (αν θυμάμαι καλά στον ήχο συμβάλλει κι ένας ενισχυτής VOX AC30) :D :D Προσπάθησα κι εγώ να κάνω το ίδιο με σένα (screen capture) και είχα το ίδιο αποτέλεσμα...μαυρίλα στο σημείο που θα έπρεπε να φαίνεται το video!!! Πάντως μόλις άκουσα κι εγώ το "The Eraser" και πρέπει να παραδεχθώ ότι είναι ανώτερο των προσδοκιών μου. Περισσότερα όμως, όταν θα το έχω ακούσει πραγματικά σε βάθος.

@blue: Νομίζω ότι η κιθάρα που λες είναι μια Rickenbacker 330 και συγκεκριμένα αυτή εδώ

Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, όπως σχεδόν πάντα. Φυσικά και με τα 400-800 ευρώ της οποιασδήποτε Epiphone δεν φθάνεις την αντίστοιχη Gibson των 1500 ευρώ, που με τη σειρά της όμως δεν τα αξίζει γιατί η διαφορά ανάμεσα στα δύο όργανα δεν είναι τόσο μεγάλη. Διαφορές στον ήχο και την ποιότητα κατασκευής σε όλα τα επίπεδα υπάρχουν, αλλά δεν χρειάζεται να έχεις κιθάρα των 2.000 ή των 1.500 ευρώ για να βγάλεις όμορφο, γεμάτο και ολοκληρωμένο ήχο. Ανάμεσα στα όργανα μαζικής παραγωγής υπάρχουν πολλά καλά, αξιόπιστα και φθηνά (συνήθως ασιατικής κατασκευής) που μπορούν να είναι προσβάσιμα στον μέσης οικονομικής δυνατότητας μουσικό. Ας μην συγκρίνουμε τα δύο άκρα μεταξύ τους! ¶σε που τα κουρδισμένα ξύλα και οι boutique ενισχυτές δεν σε κάνουν καλύτερο άμα παίζεις μαλακίες, ενώ με μια κορεάτικη/γιαπωνέζικη κιθάρα και ένα μέτριο Marshall-άκο όλοι θα το παραδεχθούν όταν είσαι καλός και θα παραβλέψουν ότι σου λείπει λίγο sustain ή ότι ο μαγνήτης σου έχει λίγο buzz παραπάνω! Και νομίζω έχουμε αρχίσει να δίνουμε περισσότερη σημασία στα τεχνικά παρά στα καλλιτεχνικά ζητήματα, ιδίως οι κιθαρίστες και καταντάει γελοίο να μιλάμε 9/10 φορές για ξύλα και μαγνήτες και 1/10 για την ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΝ ΙΔΙΑ!

To πρώτο και πλέον βασικό είναι να ακούσεις πολλά samples από πολλά πεταλάκια για αντιληφθείς πως λειτουργεί κάθε εφφέ πάνω στον ήχο της κιθάρας. Τι είναι το phaser, τι το chorus, τι το tremolo, flanger, reverb κλπ. Τότε μονάχα θα μπορέσεις να αντιληφθείς και ΦΥΣΙΚΑ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ, ποια εφφέ θέλεις και χρειάζεσαι. Αφού αποφασίσεις αυτό το πράγμα περνάς στην επιλογή μάρκας: ποιο phaser, overdrive, delay κλπ. 8O Όσο για τα Behringer στις εξευτελιστικές τους τιμές δεν μπορεί κανείς να έχει υψηλές απαιτήσεις ποιότητας, αλλά ίσως για έναν αρχάριο να είναι και παραπάνω από αρκετά. Βλέπω πάντως μια υπερβολή σε αυτά που σκέφτεσαι καθώς δύσκολα θα βρεις στα πρώτα στάδια ενασχόλησης με την κιθάρα χρησιμότητα σε 3-4 διαφορετικά overdrives και distortions. Σίγουρα είναι καλό με 150 ευρώ να έχεις καθαρίσει με τα 5-6 βασικά εφφέ που το 90% των κιθαριστών έχει στο rig του. Ίσως είναι και καλή ευκαιρία για να καταλάβεις το κάθε εφφέ και την θέση του στον ήχο σου. Είμαι βέβαιος ότι κάποια από αυτά θα τα αλλάξεις με καλύτερα και ακριβότερα πετάλια όχι σε κάποια πολύ μακρινή στιγμή, αλλά ίσως κάποια να μείνουν στο rig σου γιατί έχεις βρει κάτι στον ήχο τους. Εγώ προσωπικά δεν θα σου πρότεινα να πάρεις μια Digitech, Boss ή Line6. Eγώ τις βρίσκω περιοριστικές και πολύ "ψεύτικες" αλλά αυτό είναι προσωπική γνώμη. Η μόνη περίπτωση πεταλιέρας που έχει τα @@@@δια στον ήχο της να βγάλει ότι μπορεί να θελήσεις και αξίζει τα σχεδόν 500 ευρώ της είναι η VOX Tonelab SE. :wink: Εδώ που τα λέμε τώρα που είσαι στην αρχή καλύτερα 150 ευρώ για 5-6 πεταλάκια Behringer και στη συνέχεια να χτίσεις σιγά-σιγά το δικό σου pedalboard επενδύοντας τα χρήματα σποραδικά (και με το πλεονέκτημα ότι θα είναι συνειδητή η κάθε επιλογή σου μετά από ψάξιμο) παρά 400+ για μια πεταλιέρα με ήχο που ίσως σε περιορίσει κάποια στιγμή, αλλά θα είσαι με δεμένα χέρια. Αλλά δοκίμασε την Tonelab, πολλοί εμίσησαν τις πεταλιέρες, αλλά τούτο εδώ είναι άλλη ιστορία. 8) [/img]

OK, ζητάω συγγνώμη γιατί παρεξήγησα το ύφος σου. ¶λλωστε μέσω γραπτού λόγου μου συμβαίνει συχνά. :oops: Ακριβώς αυτό προσπαθούσα να σου πω εξ'αρχής. Αφού δεν με συγκίνησε η κορυφή ενός μουσικού είδους μάλλον μπορώ να πω ότι δεν με συγκινεί εξ'ολοκλήρου και να το απορρίψω. Τώρα αν εσύ πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο είναι μειωτικό για ένα μουσικό, it's OK with me, αλλά διαφωνούμε. Και πιστεύω πως αν ψαχτεί ο καθένας από εμάς, σίγουρα κάτι θα υπάρχει στη μουσική που δεν το γουστάρει με τίποτα, όπως κι αν αυτό εκφράζεται.

Αυτό θα μέ βάλει στη ορθή διαδικασία κρίσης της αυθεντίας ;;; Θα αναφέρω λοιπόν τα ακούσματά μου, θα μου αραδιάσεις εν συνεχεία άλλους 20 που δεν έχω ακούσει...στηριζόμενος στο ευφυολόγημα ότι "αν είχα ακούσει και αυτούς θα είχα άλλη γνώμη". Λάθος κατά τη γνώμη μου να ευφυολογούμε όταν διαφωνούμε. Εγώ δέχομαι την άποψή σου ότι "δεν μπορεί να απορρίπτεις συνολικά μουσικά είδη, σε βλάπτει σαν μουσικό", αν και θεωρώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν απορρίπτει κάτι συνολικά. Εσύ μου ζητάς ταυτότητα country και blues ακουσμάτων. Απλά λοιπόν θα σου πω ότι έχοντας ακούσει αρκετά πράγματα από: John Lee Hooker, SRV και BB King κυρίως (όσον αφορά τα blues) και Patsy Cline, Buck Owens (από country) και μερικά πράγματα από Hank Williams δεν συγκινήθηκα. Ακόμη και σε μια απόπειρα να ακούσω πιο σύγχρονο αμερικάνικο folk-rock, την λεγόμενη americana, όπως π.χ. Bright Eyes που έκαναν τεράστιο θόρυβο 1-2 χρόνια πριν, ξενέρωσα εντελώς. Είμαι σε κατάσταση ώστε να μπορώ να ξέρω ότι ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ??? Και λίγο προσοχή: Ιδίως όσον αφορά τα blues αναγνωρίζω και στον BB King και στον SRV τεράστια προσφορά στην σύγχρονη μουσική και ιδίως αναφορικά με τον τρόπο που ξέρουμε και αντιλαμβανόμαστε την ηλεκτρική κιθάρα σαν όργανο σήμερα. Ούτε διαφωνώ πως πραγματικά τα blues και η country είναι οι γονείς του rock'n'roll...Αλλά παρ'όλα αυτά δεν υπάρχει περίπτωση ν'ακούσω κάτι τέτοιο σπίτι μου.