theStratWithin

Νομίζω Hardwire της Digitech, έχουν απ'όλα σε καλή τιμή κ πχιότητα, συν το supernatural που ποθώ.

Τόσο καλά βρε Έκτορα; Ψάχνω για <400euro κιθάρα στα μεταχειρισμένα (μόλις πούλησα την αμερικάνα strat μου) και με βάζεις σε σκέψεις... Το τρέμολο/τα κλειδιά άραγε να κρατάνε το κούρδισμα;

Συγγνώμη, εγώ δε χαρίζω σε κανένα τη μουσική του τόπου μου. Κι τέτοιες απόψεις σαν του κου Καβάκου είναι παντελώς αχρείαστες. Γενικά όποιου κάνει τον ιεροκύρηκα της μουσικής και τη διαχωρίζει σε "καλά και κακά" είδη (έλεος). α) Εννοείται ότι έχουμε περισσότερη σχέση με την Ανατολή απ' ό,τι με τη Δύση. Αν ο "Έλλην" (ξανά έλεος) κος Καβάκος νιώθει το αντίθετο (δικαίωμά του) αυτό δεν αναιρεί τους ολίγους αιώνες ιστορίας που χωρίζουν τον Αριστοτέλη απ' το Νεοελλήνικό κράτος. Ούτε ότι οι Έλληνες γιδοβοσκοί του 1800 δεν ήξεραν τί ήταν αυτές οι παλιές πέτρες πάνω στην Ακρόπολη. β) Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι τραγούδι και μουσική είναι δύο ξεχωριστές μορφές τέχνης και δε μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Κι εννοείται ότι εμείς δεν έχουμε παράδοση στη μουσική όπως οι Δυτικοί, αλλά έχουμε πολύ-πολύ-πολύ πλούσια παράδοση στο τραγούδι. γ) Το ρεμπέτικο κ το λαϊκό τραγούδι γεννήθηκαν σε ορισμένες συνθήκες κι αποτελούν ειλικρινή τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων των ανθρώπων τότε. Δεν ξέραμε ότι δεν πρέπει να νιώθουμε την παρακμή μεσ'την παρακμή για να ικανοποιήσουμε τον κάθε κο Καβάκο. δ) Αν εξαιρέσω την υποτιθέμενη γραμμική σύνδεση αρχαιοελληνικής-βυζαντινής-οθωμανικής μουσικής (για την οποία δεν έχω ξεκάθαρη άποψη και δε γνωρίζω αν υπάρχει κιόλας, καθώς έχω διαβάσει αντικρουόμενα πράγματα) συμφωνώ απολύτως με τον κο Τρούσα. Δε με πειράζει που πάνω σε 3 παραγράφους του Καβάκου έγραψε ολόκληρο άρθρο. Αυτη είναι η δουλειά του.

Δεν ξέρω, μπορεί να έχεις δίκιο. Η κρίση υπάρχει βέβαια στην Ευρώπη, την έχει χτυπήσει, όπως και την Αγγλία: αύξηση ανέργων, κόστους ζωής, πάγωμα μισθών, ιδιωτικοποίηση βασικών αγαθών κ.ά.. Απλά σίγουρα όχι όπως εδώ (που είμαστε λες και περάσαμε πόλεμο)

Ε καλά, ιστορικά προηγήθηκε η οικονομική συμφωνία (=μπίζνες) από την πολιτική ένωση. Τις μπίζνες αυτές τις έκαναν λεφτάδες, όχι εσύ κι εγώ. Ιστορικά νομίζω οι λεφτάδες βάζουν τις μπίζνες τους πάνω από τους υπόλοιπους κακομοιραίους, οπότε ναι: συνήθως τα συμφέροντα μας δεν ταυτίζονται. Το κομματάκι τα σπάει, αλλά ξαναλέω κατ'εμέ δεν υπάρχει τπτ κακό στο ν' απολαμβάνουμε κ τα οφέλη της ΕΕ (όχι να παραμυθιαζόμαστε όμως, να είμαστε ρεαλιστές). Η ΕΕ δεν καταρρέει λόγω των Ευρωπαίων αλλά στο πώς διαχειρίζονται οι αρχηγοί τους την οικ/κή κρίση, δείχνοντας πολύ σκληρό νεοφιλελέυθερο πρόσωπο (ούτε τα προσχήματα βρε παιδί μου). Τώρα το ότι αυτή την απογοήτευση την απορροφούν οι ακροδεξιοί, είναι μεγάλο δυστύχημα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι δικαιολογημένη η απογοήτευση των Ευρωπαίων με την ΕΕ. Ούτε βέβαια ότι στα πλαίσια του εθνικού κράτους οι αρχηγοί τους θα διαχειριστούν με καλύτερο τρόπο την οικ/κή κρίση, που είναι ουσιαστικά η αιτία της απογοήτευσης των Ευρωπαίων.

αχαχαχαχα! Εμμ..Συγγνώμη..Απλά μου φαίνεται αστείο να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο.. Η πραγματική αιτία υπάρξης της Ε.Ε. είναι μια συμφωνία για εμπόριο ορυκτών-μετάλλων που επεκτάθηκε. Είναι οικονομικοί οι λόγοι: μπίζνες χωρίς ευρωπαϊκά σύνορα, και μάλιστα μπίζνες μεγάλης κλίμακας. Δε λέω να μη χαιρόμαστε (όσο υπάρχει) και τα θετικά της ΕΕ (εράσμους, όχι βίζα, κατοικία-αγορά εργασίας στη ΒΔ Ευρώπη, μειωμένη πιθανότητα πολέμων σην ευρωπαϊκή γειτονιά, σχετική σταθερότητα) αλλά η ειρηνική συνύπαρξη των ευρωπαϊκών λαών ΔΕΝ ήταν ποτέ, αντικειμενικά, η αιτία δημιουργίας της ΕΕ. Έτσι μας πλασαρίστηκε.

Συνέντευξη (2009) http://popaganda.gr/terry-papadinas-rip/

Καλά από αυτούς τους micro amps στυλ marshall ms-2 μείνει μακριά. Θες κάτι που να ακούγεται αρκετά, θα έλεγα τουλάχιστον 5 watt με μεγάφωνο 5" (ανάλογα κ με ποιόν θα παίζεις). Επίσης αν μπορείς δοκίμασε τον υποψήφιο σε μεγάλη ένταση με πολλά μπάσα+μεσαία για να δεις πιθανά τριξίματα που στο δρόμο θα σ'ενοχλούν.

Το dark necessities το'χω λιώσει ! Πολύ "φρέσκο" κομμάτι για μπάντα που κλείνει 3η δεκαετία ! Έχει και το πιανάκι του..

Παλιός καλός Kevin Moore..

Στο πρώτο κλιπ ο ήχος είναι πιο πριμάτος κι ακούω περισσότερες δυναμικές. Στο δεύτερο ο ήχος είναι πιο μουντός και φλατ. Πιστεύω ότι το πρώτο κλιπ είναι καρφί στον ενισχυτή γιατί κλασσικά με τα πολλά πετάλια χάνεις πρίμα και δυναμικές. Για συχνοτική πλουσιότητα δε μπορώ να ακούσω επί του παρόντος. Το θέμα είναι ότι -στο κοινό μπορεί να ακούγεται καλύτερα ο 2ος ήχος (πχ για τζαζιές) -το κοινό μπορεί να μην καταλαβαίνει -το κοινό μπορεί να καταλάβει λίγα (πχ σε κομμάτι που θέλει ατμοσφαιρίλα κ καλό ήχο) ...αλλά το σημαντικό είναι εσύ πώς εμπνέεσαι/χαλιέσαι απ'τον ήχο σου, για να δώσεις πραγματικά πόνο ή να ξενερώσεις (το οποίο καταλαβαίνει το κοινό).

Τον ψηφίζουμε, όχι γιατί αυτό που διαλέξανε είναι ένα απ'τα καλύτερα τραγούδια του (δεν είναι), αλλά γιατί είναι εξαιρετικός τραγουδοποιός που γράφει με αυθεντικότητα και, στην τελική λείπουν πολύ και τα δύο απ' τη μουσική σκηνή. http://www.jumpingfish.gr/jf-contestant/oresths-ntantos/338624

Πρέπει να έχεις ένα εργαλείο που έχει το σχήμα της καμπύλης που επιθυμείς να δώσεις... Υπάρχουν έτοιμα εργαλεία, που ουσιαστικά είναι μεταλλικά τόξα (δηλαδή κομμάτι περιφέρειας κύκλου) ακτίνας 7,5" ή 9" κτλ. Εγώ είχα εκτυπώσει ένα έτοιμο 1:1 (ένα προς ένα) πατρόν από το ίντερνετ (ψάξε "template guitar radius", απλά κοίτα να είναι 1:1) κ μετά το ξεπατίκωσα κ το έκοψα σε χαρτόνι ή πλαστικό. Και τελείως μόνος σου μπορείς να φτιάξεις: ουσιαστικά με ένα διαβήτη σχεδιάζεις κύκλο με ακτίνα το radius της ταστιέρας σου (πχ για radius 9" είναι κύκλος 9 x 2,54 = 22,86 εκατοστά, αφού 1 ίντσα = 2.54 εκατοστά - αλλιώς ψάξε απλά "inches to cm"). Δε θες όλο τον κύκλο, μόνο ένα κομμάτι της περιφερειάς του (τόξο). Τέσπα, αφού έχεις το radius σου το βάζεις στις χορδές κοντά στον καβαλάρη και ανεβοκατεβάζεις τα βαγονάκια μέχρι να τα ρυθμίσεις να ακολουθούν τη συγκεκριμένη καμπύλη..Κοίτα όμως να έχεις φιξάρει πρώτα το πού θες το action σου σε μια ή δυο χορδές και ρύθμισε το radius σου με βάση αυτό το υψος, για να έχεις και το action που θες.

Ακριβώς αυτό. Σήμερα στην Ελλάδα οι άνθρωποι που μπορούν να γράψουν ένα ΤΡΑΓΟΥΔΙ της προκοπής (που είναι και η δική μας παράδοση, σε αντίθεση με την Ευρώπη των μουσικοσυνθετών) είναι μετρημένοι στα δάχτυλα τεσσάρων χεριών. Αντί να τους κράζουμε που δεν ξέρουν να τραγουδάνε -ικανότητα διόλου δυσεύρετη- ή και να παίζουν μουσική -βρίθει ο τόπος από καλούς μουσικούς- καλύτερα να εκτιμούμε αυτούς τους ελάχιστους καλούς ανθρώπους που μπορούν να πλουτίζουν τη ζωή των υπόλοιπων με το να είναι αξιοπρεπείς τραγουδοποιοί -ικανότητα εξαιρετικά σπάνια στις μέρες μας, καθώς απαιτεί ψυχικό ξεγύμνωμα εκτός από ταλέντο.

Ώστε πας από βρώμικο σε καθαρό μόνο με το volume της κιθάρας. Πόσο καθαρά είναι τα καθαρά σου; Αν κοπανήσεις τις χορδές, "αρπάζουν"; Τί μαγνήτες φοράει η κιθάρα σου; Τον combo 50W 2x12 ζαχαρώνω, δεν ξέρω αν έχει διαφορά. Εσύ παίζεις με τον 100άρη ή με τον 50άρη;

Έχω παίξει μερικές φορές στον Peavey Vipyr 30 ενός φίλου και μου άρεσε αρκετά, περισσότερο από Line 6 Spider και Roland Cube 30 που έχω παίξει, αλλά κυρίως για μεταλλιές. Με πήγαιναν προς τα κει οι ήχοι του. Είναι και δυνατούλης σε ένταση. Αν θες κάτι πιο ροκ ή για όλα τα είδη, προσωπικά θα τσέκαρα τους blackstar που είπαν τα παιδιά. Και ο Roland Cube 30 δεν είναι κακός, απλά ο Vipyr με έπειθε περισσότερο (αλλά για μεταλλιές). [Υ.Γ. με συγχωρείς μόλις είδα ότι ρωτάς για τον vip, που είναι μεταγενέστερο μοντέλο από τον 30]

Όντως; Μιλάς εκ πείρας; Αν είναι έτσι τον παίρνω τον ενισχυτή Αυτό πώς γίνεται; Όταν βάζω το καθαρό "κανάλι" θα πρέπει να πατάω και το boster; Δε γίνεται αυτό σε λάιβ ή πρόβες, θα'ναι πολύ σπαστικό.

Συμφωνώ, και το καθαρό "κανάλι" μου άρεσε και με το Rat και με το OD μου. Αλλά πάντα ένα καλό βρώμικο από ενισχυτή μ'αρέσει περισσότερο από ένα πετάλι. Μου φαίνεται πιο οργανικό κι εύχρηστο. Τέλος πάντων, ξέρει κανείς πόσο καθαρίζει με το volume το βρώμικο "κανάλι" του συγκεκριμένου ενισχυτή; Υποθέτω ότι κανονικά καθαρά δε θα πάρω, ε... Καμμιά μόντα για δικάναλο (2o master volume) ξέρουμε;

Τί εννοείς; Θα μου αρκούσε απλά να ρυθμίζω ξεχωριστά την ένταση των "καναλιών". Το "καθαρό" (=low dynamic range) μου άρεσε πάρα πολύ ακριβώς όπως ήταν, δε θέλω πιο fender-ίστικο καθαρό. Ναι θέλω 2 κανάλια, ένα καθαρό κι ένα βρώμικο. Αλλιώς ένα καθαρό+πεταλοβρώμα -αλλά marshall χωρίς να μπορείς να χρησιμοποιείς όποτε θες το βρώμικό του, δε λέει καθόλου.

Ωραίο, εμένα μ'άρεσε κ το χιουμοράκι O0

Καλησπέρα στο φόρουμ. Γλυκοκοιτάζω έναν Marshall Vintage Modern. Αφού τον δοκίμασα (μου άρεσε πάρα πολύ, σε καθαρά, ημι-καθαρά και βρώμικα) μου γεννήθηκε απορία, και δε θέλω να ξαναενοχλήσω τον πωλητή, γι'αυτό ρωτάω εδώ όσους τον έχουν/είχαν: Δεδομένης της τεράστιας διαφοράς σε ένταση μεταξύ Low και High (που είναι και footswitchable) 1) μπορώ να χρησιμοποιώ μόνο το High "κανάλι" (για να έχω τσίτα βρώμικα) κ να παίρνω και ικανοποιητικά καθαρά χρησιμοποιώντας το volume της κιθάρας; (Και χωρίς τεράστια διαφορά έντασης;) 2) Επειδή μάλλον η απάντηση είναι "όχι", παίζει καμμιά σχετικά εύκολη μόντα για να εξισορροπήσω την ένταση μεταξύ High και Low (και να τον μετατρέψω ουσιαστικά σε δικάναλο, με κοινά eq και Body/Detail για τα 2 κανάλια) ; (Π.χ. να βάλω διαφορετικά master volume για κάθε κανάλι.) 3) Αν η απάντηση είναι πάλι όχι, έχουμε υπ'όψιν κάποιον δικάναλο (και όχι πανάκριβο) marshall που να φέρνει πολύ (ηχητικά/σαν παικτική απόκριση) στον Vintage Modern;

Μου φάνηκε πολύ ωραίος τύπος από τη συνέντευξη - προσγειωμένος, αντικειμενικός και απλός. Έκανε μια εφεύρεση που έδωσε νέες δυνατότητες στην ηλ/κή κιθάρα, ξεκινώντας από μια δική του ανάγκη και μαθαίνοντας νέες τεχνικές για να τη βελτιώσει. Ακόμα και στα σημεία που μιλάει για την υπεροψία/αδιαφορία των Fender/Gibson, και για την επικράτηση των Ασιατών στην κατασκευή κιθαρών, διατηρεί την αντικειμενικότητά του χωρίς εμπάθεια, λέγοντας τα πράγματα όπως είναι. Είναι διδακτικές τέτοιες συνεντεύξεις.

Πολλά μπράβο για την άριστη εκτέλεση, την αξιοπρεπέστατη προφορά και κυρίως το γεγονός ότι είπες με προσωπικό ύφος ένα τραγούδι που γνωρίσαμε από 2 γίγαντες με ήδη πολύ προσωπικό ύφος

Από την άλλη, ένας modelling μπορεί να σε βοηθήσει να ψιλοκατασταλάξεις στο στυλ ήχου που σου αρέσει (πχ marshall, vox (british) ή fender (usa) ήχος) οπότε όταν στη συνέχεια θελήσεις έναν λαμπάτο, να έχεις μια καλή εικόνα του προς τί να κινηθείς.