Earendil

Personal favourite (αν και συχνά έπαιζαν "παραπληρωματικά" ένας τους με LP κι ο άλλος με SG)

Και μόνο το γεγονός ότι μιλάμε για τον Gary Moore, που χωρίς να συγκαταλέγεται στις μεγάλες μου αγάπες είναι σαφέστατα μεγάλος παίχτης, εξηγεί πολλά γι'αυτό τον ήχο... :o :o Κατα τ'άλλα, ο "καλύτερος ήχος από Les Paul" είναι τεράστιο θέμα, μιας και περιλαμβάνει μια πολύ ευρεία γκάμα ήχων (κι ας διαφωνήσουν οι...απέναντι ;D): Από τον bridge P-90 μιας Goldtop μέχρι τον EMG του Wylde χωράνε τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα. Ο εν λόγω ήχος του Moore είναι όντως καταπληκτικός. Αυτός ο άνθρωπος κατείχε διαχρονικά τη μυστική συνταγή. Ξέρεις, την επονομαζόμενη "πόσο-gain-να-βάλω-τώρα;" ;D ;)

Ά γεια σου, επιτέλους το είπε κάποιος. Αντιλαμβάνεσαι όμως ότι αυτός ο διαχωρισμός αφήνει μέσα στο παιχνίδι μια πολύ μικρή, "πιουρίστικη" μειοψηφεία, κατά κανόνα με δεδομένη τη δυνατότητα να κυνηγά ακριβά/discontinued/vintage/εξεζητημένα πετάλια-μηχανήματα. Σίγουρα αυτό το κυνήγι συγκινεί κάποιο μέρος της αγοράς, αλλά όχι αυτούς που την κινούν και τη συντηρούν. Για να έρθω στην Tonelab: Επί της ουσίας οι περισσότεροι των προλαλησάντων με κάλυψαν. Κάντε άνετα τη δουλειά σας με ό,ποιο μηχάνημα σας ικανοποιεί, και μη σκάτε: Αυτοί οι λίγοι ή πολλοί που έρχονται να μας δουν κατά πάσα πιθανότητα δεν συλλέγουν λαμπάτους κομπρέσορες ή, εν πάσει περιπτώσει, αν δεν κουβαλάνε σοβαρό κόμπλεξ δεν θα μας κρίνουν βάσει αυτών. 8) :)

Εσυ κι ο Κούγιας. :P :P ;D ;D

Αλήθεια βολεύεσαι με τις Skinny Top-Heavy Bottom;; Τις έβαλα μία και μοναδική φορά στην SG, και μολονότι το αποτέλεσμα στις μπάσες χορδές ήταν θεσπέσιο, έβρισκα το set υπερβολικά "άνισο", και πολύ τζούφιο στα καντίνια. Για την ιστορία να αναφέρω ότι παίζω αποκλειστικά με ΕΒ Power Slinky. Δεν έχω διασταυρωθεί με ο,τιδήποτε stainless...

Ξεπλύμένη να σου ρθει το πρώτο σου παιδί και να ναι κ αγόρι. (σορυ βαρτάνη αλλα δεν θα ανεχτώ προσβλητικές κουβέντες για την Low Budget Productions.) Πρόκειται για το group σου; Αν ναι, δεν είναι τουλάχιστον ιλαρό που στην υπογραφή σου το παρουσιάζεις παρέα με το "ΠΩΠΩ!", σαν να πρόκειται για την ανακάλυψη κάποιου group που σε ενθουσίασε; ???

(Ακόμα) ένα μεστό ουσίας post, μετά από πολύ καιρό (δυστυχώς για μας). ;) Καλή συνέχεια σε ό,τι επιχειρήσεις Γιώργο.

Έχει να πέσει πολύ κλάμα πάνω απ'τον νεροχύτη. :P :P :'( :'( :'(

Υπόψιν ότι βρίσκομαι στης κοπέλας μου. Δεν φέρω ευθύνη για το gay skin του Firefox.

Ω Θεέ μου, τί ψέμα.

;D ;D ;D

Α, συγνώμη, δεν ήξερα ότι οι ακροατές είχαμε κατουρήσει στο πηγάδι. :P

Καλύτερα να μην πολυμπλέξουμε τον Μακρυγιάννη στην κουβέντα. Η περίπτωση του αποτελεί ένα (όχι και τόσο ασυνήθιστο στον καιρό του) παράδειγμα εκ των υστέρων μυθοποίησης από το λόμπι των λογίων του 19ου αιώνα. Επιπλέον, λάβετε υπόψιν ότι ο Μακρυγιάννης έφερε χρόνια τραύματα στην κοιλιά και, πολύ σημαντικότερο, στο κεφάλι. Στο Οράματα Και Θάματα μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για τις παραισθήσεις που στο δικό του μυαλό λάμβαναν διαστάσεις θεόπεμπτης ενόρασης. Υπό το πρίσμα των παραπάνω βέβαια, είναι ακόμα πιο καταπληκτική η έτσι κι αλλιώς πολύτιμη παρακαταθήκη του, και δεν προσπαθώ να τη μειώσω. Ενάμιση αιώνα πίσω, αυτό που έκανε ο Μακρυγιάννης φάνταζε ακατόρθωτο, και δικαίως ως ένα σημείο παραβλέπονται οι αδυναμίες του έργου του. Εμείς όμως... ...είναι τόσο δύσκολο να χρησιμοποιούμε το μονοτονικό σύστημα και να είμαστε -στοιχειωδώς- ορθογράφοι; Highly recommented: Γιώργος Γιαννουλουλος, "Διαβάζοντας Τον Μακρυγιάννη", Εκδ. Πόλις.

Κούκλα. Άσε τον Ηλία να κουρεύεται τώρα. :P

Άξιοι! :D Χαρά στην υπομονή του flea με τα σάπια του blue. :P :P (P.S: Πέτρο, στείλε pm με οδηγίες για να τα κάνω κι εγώ, να πουλάω τζαζιλίκι με moustache)

Το επόμενο βήμα για το forum είναι να ανοίξω thread με τίτλο :"My new Strat is here". ;D Όπου νά'ναι θα δείτε και τον elavd με VOS SG. 8)

Υπάρχει ένα πασχαλινό γλυκό με ένα αυγό στη μέση... ::) Που απαντάται και γεμιστό στα καλά ζαχαροπλαστεία. (κατά κανόνα σε matched ζεύγη)

:o ??? Είσαι ταχυδακτυλουργός, παραδέξου το. ;D ;D

Α, πολύ θα το ήθελα να ακούσω εμάς τους δύο σε σιαμαίο σολάκι... ...αλλά ως γνωστόν δεν έχω στο σπίτι κουμάντα για ηχογράφηση, και δεν είναι εύκολο να γίνομαι...Αρμένης στα σπίτια των άλλων. Ακόμα κι αν ο σκοπός είναι ιερός, δηλαδή να κάνω εσένα και τον blue ρεζίλι. ;D

ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΛΕΣ!! ;D Οι τελικές είναι σε πολύ βολικό σημείο (παρά τη...θωράκιση τους), αλλά οι προενισχύτριες είναι απρόσιτες! Έχει καταφέρει κανείς να τις αλλάξει χωρίς να βγάλει το μεγάφωνο; Α, και να πω κι εγώ με τη σειρά μου τώρα που έχω μια εικόνα για τον πολυσυζητημένο Studiotone ότι είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον μηχάνημα. Από κοντά είναι λιγότερο άσχημος... ;D...και είναι απίστευτα ελαφρύς... ;)

Να προσθέσω ένα delay που δεν έχει αναφερθεί ακόμα; Το έχω ακούσει από κοντά και μου άρεσε πολύ (χωρίς να έχω έρωτα με το delay και χωρίς να το θεωρώ τόσο πολύ απαραίτητο σαν εφέ, όπως οι περισσότεροι φυσιολογικοί κιθαρίστες) ;D http://crazytubecircuits.com/echo_rush.htm ;)

Πλακα κανεις βεβαια,ειναι η μοναδικη κιθαρα που υπαρχει στο μουσειο μοντερνας τεχνης της ΝΥ & η μονη κιθαρα που παγκοσμια θεωρειται ως ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΡΓΟΝΟΜΙΑΣ & ΠΡΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Να ενα απο τα εκατονταδες ΤΕΧΝΙΚΑ αρθρα που την εξυμνουν http://www.cooper.com/insights/journal_of_design/articles/what_we_can_learn_from_the_fen.html Yeah, whatever, είχα βάλει και smilies πάντως... :-* ;D

Η χρήση της Strat ήταν όντως φειδωλή, γιατί το μπράτσο είχε διαστάσεις ροπάλου baseball, επιβαρύνοντας έτσι μια κιθάρα πραγματικό μνημείο έλλειψης εργονομίας, σαν τη Strat (γενικά, σαν σχήμα, σαν ιδέα). ;D 8) :P Δεν είχε άσχημο ήχο, αλλά θα χρειαζόμουν αρκετό χρόνο μαζί της για να "συνεννοηθούμε". Αντίθετα οι υπόλοιπες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν πολύ πιο συνεργάσιμες (με μένα τουλάχιστον). Η PRS ήταν όντως αποκάλυψη! Ό,τι και να πω θα είναι λίγο... Και εννοείται πως το κομμάτι είναι εντελώς demo-ειδές και εντελώς της στιγμής. Αναπόφευκτα κουράζει γιατί του λείπει το κάτι πιό σοφιστικέ. Ίσως και η λούπα των τυμπάνων τελικά να ήταν too much... Ευχαριστώ για τα κοπλιμάν. Στον παππού θα το πω κάποια στιγμή, το κοπλιμάν περί group μάλλον θα πέσει σε τοίχο, αλλά και τί να κάνεις. ;)

Το...ΠΟΙΟ; ;D ;D Για ξαναδές τα settings... Απλά από ένα σημείο και μετά, αλλάζοντας κιθάρα, άλλαζα και ρυθμίσεις στον ενισχυτή, γύρναγα κουμπιά ψιλό-random στο τέλος. Ουφ, τελικά είναι ευκολία να έχεις μόνο μία κιθάρα... :P Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, προσπερνάτε όλοι τον σημαίνοντα ρόλο της STRAT στο κομμάτι και εκπλήσσομαι, αλλά θα περιμένω και τον Ηλία. ;D