Earendil

Ωραίο look! Προσωπικά δεν με πειράζει που δε φτάνει μέχρι Deicide. Εξάλλου εσύ Κώστα μου είσαι ευαίσθητος καφρούλης, δεν είσαι για Once Upon The Cross κι άλλα τέτοια βρεφονηπιακά. ;D

Οι Porcupine Tree είχαν αρκετές μεγάλες στιγμές μέσα στην προηγούμενη δεκαετία. Τα δύο τελευταία studio albums τους δεν μου έκαναν εντύπωση (όχι θετική, τουλάχιστον)... Νομίζω ότι το Lightbulb Sun είναι αρκούντως ενδεικτικό για να ξεκινήσεις. Πολύ καλό και το In Absentia, τους βρίσκει πάνω στη "στροφή" τους αλλά σίγουρα παραμένει αρτιότατος δίσκος στο σύνολο του. Από κει και πίσω (προς τα early 90's) κάθε δίσκος έχει τα δικά του διαμάντια. Θεωρώ ότι αξίζει να επενδύσεις χρόνο πάνω τους.

Stainless βίδες έβαλα, το μπράτσο να κρατάνε μα χάλασα το treeble bleed και οι μονοί σφυράνε... με τα παλτά την κρέμασα, να γίνει Closet Classic οι Fender είναι αντάξιες του Πάρκου του Jurassic.

Θερμόμετρο έχεις;

Το...Enterprise στις φωτό της προηγούμενης σελίδας είναι από χρόνια ένα από τα σήματα κατατεθέντα της Καλλιθέας. Μια εποχή το έβρισκα μπροστά μου συνέχεια. Δυστυχώς δεν συνάντησα ποτέ τον οδηγό//ιθύνοντα νου. :D

Πέστα να πάρει η ευχή, το δίλλημα "P. Anderson-M. Bellucci" αντιστοιχεί σε κάτι του στυλ "Μarshall MG ή Hiwatt". :D :P :D ;) Επί του θέματος: Δεν με συγκινεί καθόλου η εμφάνιση της Gibson...εσάς;

Longshadow, τον έχεις κάνει μάγκα τον...Πορτογάλο...

Δεν ήθελα να ξαναποστάρω στο thread αυτό, αλλά θέλω να ξέρεις πως συμφωνώ όσο δεν πάει. Κακός δεν είναι ο Harisson, μη τρελαθούμε, αλλά δυστυχώς Maitland δε βρίσκεις κάθε μέρα...

Το avatar μου είναι ο ωροσκόπος μου. :P :D

Διαμαντάκι! Αν μπορώ να πω μια περί βελτίωσης άποψη, δώσε λίγη επιπλέον ένταση στο solo. Μπράβο σου (και πάλι). ;)

Για καινούρια, built to order, με μεγάλη γκάμα tolex/grillcloth/μεγαφώνων... www.tubetown.de ;) Δεν έχω ψωνίσει (κόντεψα), αλλά έχω δει δουλειά τους από κοντά και είναι top.

Ο διαχωρισμός on/off topic δε μου αρέσει σαν ιδέα. Απολαμβάνω το forum γι'αυτό που είναι, πολλά threads ανεπανάληπτου κανιβαλισμού ανήκουν στα προσωπικά μου καρα-favorites, και ως εκ τούτου δεν ενθουσιάζομαι με την προοπτική του "στεγνώματος" των θεμάτων. Το διάβασμα που εγώ κάνω στο Noiz δεν είναι ούτε καφενειακό, αλλά ούτε και a-la-διδακτορική διατριβή. Διαβάζω (και γράφω) με μια ανάμεικτη (πείτε το και μπάσταρδη) λογική. Το Noiz δεν έπεσε απ'τον ουρανό-είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για την ποιότητα του και τη ρότα που τραβάει. Εξάλλου, ας το σκεφτούμε κι έτσι: Φτιάξτε στο μυαλό σας, ο καθένας για τον εαυτό του, τη δεκάδα των μελών που γουστάρετε περισσότερο, που θεωρείτε απαραίτητους, που κρίνετε ότι βοηθούν συχνά και συστηματικά. Και μετά σκεφτείτε: Θα θέλατε αυτοί οι άνθρωποι να γράφουν σαν να ξεπήδησαν από manual; Ιάσωνα δεν αμφιβάλλω για τις ευγενείς σου προθέσεις, και εννοείται ότι όλα τα παραπάνω δεν περιέχουν καμουφλαρισμένες αιχμές προς το πρόσωπο σου. ;)

Παίρνω βαθιά ανάσα και ξεκινάω: ΠΟΙΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΑΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΑ STUDIO; Ι) Τους εργαζόμενους: Κατά κανόνα εκτός της "φάσης των group", παίζουν συνήθως σταθερά κάπου (π.χ. ΛΕ-ΠΑ), ζουν απ'αυτό, δεν θα απαντήσουν ποτέ σε αγγελίες. ΙΙ) Αυτούς που έπαψαν να είναι μαθητές/φοιτητές: Οι κώλοι τους έχουν σφίξει, δουλεύουν κάπου, είναι στην τρεχάλα, προς τα 30 τους σκάνε μαζικά παντρολογήματα κ.ο.κ. Αν έχουν ακόμα μπάντα, την έχουν με κάποιους που μπορούν να τους ανεχτούν. Πολύ συχνά έχουν καμμένη γούνα από προηγούμενες συνεργασίες. Δύσκολοι πελάτες για τη μπάντα σου, κυρίως λόγω χρόνου. ΙΙΙ) Τα ατίθασα νιάτα (μαθητές/φοιτητές): Ο χρόνος δε λείπει, ιδιαίτερες παραξενιές δεν υπάρχουν μπροστά στην προοπτική "να βγάλουμε και το Trooper ρε", δε χορταίνουν ακόμα κι αν παίζουν με τρία group παράλληλα (και εννοείται ότι ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ για όλα τα παραπάνω, αν θες τη γνώμη μου). Δεν αποτελούν τυχαία τον κύριο όγκο της στουντιακής πελατείας: είναι οι περισσότεροι και οι πιό διψασμένοι. Τσεκάρουν πάντα τις αγγελίες και απαντούν ακόμα και σε αυτή που ζητά κοντραμπασίστα για experimental free jazz. Εν ολίγοις οι πιθανότητες θα είναι σταθερά εναντίον σου, μέχρι να φτιάξεις thrash συγκρότημα με κάποιες industrial επιρροές. :D :D (Μη κόψεις τις φλέβες σου μετά από όλα αυτά τα αισιόδοξα) ;D ;D ;D 8) 8) :P

Σολ;

Είμαι σίγουρος πως δεν είναι ούτε τόσο απλό ούτε εντελώς ακίνδυνο σε βάθος χρόνου. Η λύση που σου πρότεινε ο Κώστας μου φαίνεται απείρως προτιμότερη.

Πήγαινε στον τζαμά σου. Φτιάξτε πατρόν του σώματος της κιθάρας σου. Κολλήστε τον καθρέφτη πάνω στο σώμα. Πλήρωσε. Φύγε. Μάθε να ζεις με τις 7-8 οκάδες που θα ζυγίζει το κουκλί σου. >> >> >> με το φόβο ότι ο καθρέφτης θα πέσει και θα σου κόψει τα πόδια. Αρκετά σοβαρός; Υ.Γ: Καθαρίζεις μόνο με το κλασικό vintage Azax:

Ωραίο κομμάτι, +1 στο ξεφόρτωμα όλου αυτού του χρυσαφικού.

Τα 700 € δύσκολα θα επιτρέψουν τζιριτζάντζουλες με κυριλέ/μονοκόμματα/εξεζητημένα ξύλα, αλλά 1) και ποιός χέστηκε; :D 2)η Warmoth είναι ό,τι πρέπει αν σκέφτεστε χειροτεχνείες. Διαφορετικά, στο budget σας βρίσκονται αρκετές Γιαπωνέζες...

Καλά τα λες Άγγελε, επίτρεψε μου κάποιες δικές μου σκέψεις... Βάρος: Αν ο ενισχυτής πρόκειται να είναι τακτικά...καθ'οδόν, ο συνδυασμός βάρους και όγκου θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν. Ουδείς εμίσησε τις κεφαλές και τις μεγάλες καμπίνες, αλλά πολλοί τις βλαστήμησαν κουβαλώντας τες σε σκάλες, υπόγεια, και στριμόχνωντας τες σε τρίπορτα αυτοκίνητα... Wattage: Η μεγάλη πλειοψηφία προτιμά να της περισσέψουν παρά να της λείψουν...συχνά ξεχνάμε όμως τη σκληρή πραγματικότητα των σπιτιών-κλουβιών και των μαγαζιών-μινιατούρα. Για μένα τα 100W λάμπας θα έπρεπε να προορίζονται για μεγάλο μαγαζί/studio/ηχομονωμένο χώρο, και τα 30W solid-state για το σπίτι... ...και όχι αντίστροφα... >:( Ψυχανάλυση: ( ;D :P) Οι αφίσες στο δωμάτιο, τα live DVD των ηρώων μας, οι εμμονές της εφηβείας και η ρητορεία φίλων/γνωστών/στουντιάδων/πωλητών/"γκουρού", πρέπει να μένουν στο σπίτι όταν πάμε για δοκιμές ενισχυτών. Πολλά είναι τα αξιόλογα μηχανήματα που δεν γεμίζουν το μάτι... Οφείλουμε να γνωρίζουμε τί θέλουμε (στο περίπου έστω) και πού θα το χρησιμοποιήσουμε. Για να μην μπλέκουμε αργότερα με επιζήμιες αγοραπωλησίες, ή (ακόμα χειρότερα) να καταλήγουμε να "παντρευόμαστε" έναν ενισχυτή που δεν πωλείται με τίποτα.

Ψαροπούλα και σαρδέλα στη Σκάλα Καλλονής. Τέλος.

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση του όρου crash test... ;D :P

Μια σκέψη πάνω στη signature του Malmsteen... Είμαι σχεδόν βέβαιος πως έβγαινε και made in Japan...με μια πολύ γρήγορη ματιά δεν τη βρήκα. Αν βγαίνει ακόμα ή αν μπορεί να βρεθεί σε καλή κατάσταση, θα είναι μια πολύ αξιόλογη και οικονομική επιλογή. Αν λοιπόν σκέφτεσαι τη Malmsteen...ίσως έχεις σκεφτεί και το ενδεχόμενο να τη φτιάξεις από parts. Με εξαίρεση το scalloped μπράτσο, δεν νομίζω ότι έχει πάνω της κάτι άλλο εξεζητημένο. Διορθώστε με οι οπαδοί του Χοντρούλη εάν σφάλλω... :P :-X Τέλος, και χωρίς να θέλω να κριτικάρω κακόβουλα, ελπίζω πως έχεις προνοήσει ώστε η ο,ποιαδήποτε καινούρια κιθάρα να μη χρειαστεί να ζήσει τη στιγμή που θα παίξει με τον MG. ;)