Earendil

Εγώ θα κοίταζα (σε τυχαία σειρά): Ι) Τάστα: Κυρίως το πώς αισθάνομαι τις άκρες τους με ένα ένα απότομο κατέβασμα από το 1ο τάστο μέχρι...όσο πάει. ΙΙ) Νut: Αγαπάμε το καλοκομμένο...όταν το βρίσκουμε. :-\ ΙΙΙ) Απόκριση των ηλεκτρικών/ μαγνήτες: Εγώ έχω μονίμως τα πάντα στο 10, αλλά δε θα με χαλάσει να εξακριβώσω ότι τα pots "ακούνε" καλά. Για τους μαγνήτες, αν αυτό που ακούω μου κάνει τόσο το καλύτερο. Αν όχι, παλιά μου τέχνη κόσκινο... IV) Κλειδιά: Αν γλιτώσουμε κι εδώ ένα aftermarket έξοδο, μετά χαράς. V) Finishing: Δεν ανήκω στους ψείρες, ανά περίπτωση όμως άλλα πράγματα συγχωρούνται και άλλα όχι. VI) Διαστάσεις - Βάρος: Αν αυτό που δοκιμάζω πρόκειται να με συντροφεύσει σε πρόβες/live, κάνω έγκλημα εις βάρος της τσέπης μου αν δεν παίξω και όρθιος. Η βαρύτητα όλων των παραπάνω ποικίλει φυσικά και είναι ανάλογη της κατηγορίας τιμής. Άλλο ειδικό βάρος έχουν μια - δυο ατσαλιές σε μια Squier και άλλο σε μια ESP (τυχαία παραδείγματα). Εξάλλου (όπως πιθανώς φαίνεται και απ'τα γραφόμενά μου) δεν έχω αγοράσει ποτέ κιθάρα σε κατηγορία τιμής που να απαγορεύει τη σκέψη "χέστο αυτό, έχουμε και τον Stewmac". ;)

Δεν έχω master volume στο καθαρό κανάλι. (Γι'αυτό τις πιό πολλές φορές παίζω με το volume κάπου μεταξύ 0 και 1 ;D)

Tου Lionheart είναι Accutronics (το οποίο δε θυμάμαι αν είναι ψηφιακό). Σχεδόν "αόρατο" σε ήπια χρήση πάντως. Εκτός αν πρόλαβαν να βελτιώσουν το συγκεκριμένο feature, όχι. "Ακούει" μόνο τις τρεις θέσεις που προανέφερα (του θανατά τσεκαρισμενο ;D). Μακάρι όμως να είναι όπως τα λες, είναι και γαμώ τα χρήσιμα αυτό το knob. :D

Όσο κι αν είναι ρίσκο να το πω κρίνοντας από λίγα video, έχει μια φλου...Lionheart-ίλα στον ήχο του! Άρα μιλάμε για instant addiction... ;D To reverb αν είναι αντίστοιχο του υπάρχοντος στους Lionheart ναι, θα είναι κάργα "συγκρατημένο" (εμένα μ'αρέσει πολύ αυτό). Επίσης, λογικά το Tone σου ακούει σε 3 θέσεις: Κλειστό, τέρμα ανοιχτό, και ενδιάμεσα.

Ωραία πρωτοβουλία Γιώργο, και πλήρως κατατοπιστικό κείμενο για τους "απ'έξω" και όχι μόνο. ;)

Ευχαριστούμε πολύ.

Ωχ, κάποιος γουστάρει Crimson. :P 8) Φτιάχτηκα όμορφα. Την κάνω για το MySpace σου. Γειά σας παιδιά. ;D ;D ;D

Μαγκιόρος. 8) Πολύ ωραία προσπάθεια. Να ακούσουμε και τα επόμενα όταν προκύψουν, ε; ;)

Προφανώς, σε hardtail εφαρμογές δε σε απασχολεί αυτό. Πλην όμως... Η roller bridge είναι πρακτικά διπλάσια σε όγκο και βάρος από μια συνηθισμένη tuneomatic. Εκτός από ασφαλή τρόπο για να γλιτώσεις το μάστορα (αν η tuneomatic που θες να αγοράσεις έχει unnotched ή πολύ στενά για το νούμερο χορδών σου saddles), "ξεκλειδώνει" στον ήχο σου μια νέα διάσταση. Φαντάσου ότι προσθέτεις ένα πεντακάθαρο booster χωρίς να αλλοιώσεις την ηχητική ταυτότητα της κιθάρας. Δε λέω ότι το αποτέλεσμα που περιγράφω είναι ντε και καλά επιθυμητό για όλους. Εγώ πάντως το επιχείρησα (για να αποφύγω τον σκόπελο των saddles) και δεν ξαναασχολήθηκα. Ούτε θα ξαναασχοληθώ. Same here. Αυτό τού' λειπε, να μην είχε. ;D Άλλη περίπτωση οι wraparound όμως... ;)

Το να νιώθεις καλά όταν θεωρείς ότι έχεις κάνει στο 100% το καθήκον της μόντας στο όργανο που αγαπάς...το καταλαβαίνω απόλυτα. Το έχω κάνει σε υπερθετικό βαθμό άλλωστε. Από εκεί και μετά όμως αμφιβάλλω πάρα πολύ για το αν μια μίνι άγκυρα με τρούπες (πίσω απ'τις χορδές μάλιστα) και τα 30 - 40 - 50 γραμμάρια που θα κερδηθούν σε βάρος θα δώσουν κάτι μετρήσιμο. Εξάλλου, η roller bridge από μόνη της (τη χρησιμοποιώ κι εγώ) θα κάνει πολύ σημαντική διαφορά. Kate me, προς το καλύτερο. ;)

Εντάξει, μην τον πιάνεις κι απ'τα μούτρα... Μπορεί (στην εποχή του ή αργότερα) οι πιουρίστες να τον είδαν σαν "πουλημένο". Μη κολλάμε όμως σε επιχειρήματα καφενέ - ή, ακριβέστερα, τεκέ - γιατί καλώς ή κακώς με μπροστινό τον Χιώτη βγήκε το μπουζούκι απ'τους τεκέδες. Μπορούμε να προτιμούμε την προ ή την μετά τεκέ εποχή, γούστο του καθενός μας. Either way όμως η "βιβλιογραφία" και οι παρακαταθήκες είναι για να απαριθμούμε μέχρι αύριο. :)

Στα χαρτιά καλά μας τα λέει...το γεγονός πάντως ότι κράτησαν το layout της ST (συν τα...ηχειάκια) εμένα μου αφήνει την εντύπωση του εύθραυστου. Πράγμα που δε συνέβαινε με την LE για παράδειγμα. Μάλλον κέρδισαν οι μουρμούρηδες που βαρυγκομούσαν με την SE και δεν είδαν βελτίωση ούτε με την LE. Καλά να πάθουμε εμείς που ξεμείναμε με τα μπλε γερασμένα skateboards. Υπομονή. :P 8) :D

Καλά τα λέει ο Μπίχλας. Μπορεί να έχω θετική προδιάθεση από την εποχή που τσιλιμπούρδισα με μια LP Special - εκείνη όμως ήταν Γιαπωνέζα... ...θέλω πολύ να αγοράσω κάποια (κάποιες?) Tokai SG στο μέλλον για να έχει καλή παρέα η δικιά μου. :-[ ;D 8)

Έϊ τρυφερά πόδια, να μας παρουσιάσετε κι ένα αναλυτικό making of που να άπτεται όλων των λεπτομερειών. 8)

Y.Γ: Γουστάρω επιρροές Manowar. 8) :P :D

Αν αρχίσουμε τις παραγγελιές, να θυμάστε ότι πήρα το χαρτάκι #001. ;D 8) Το λες πολύ ωραία. Πιό μακριά από Μπιθικώτση (εγκρίνω), πιό κοντά σε Μητσιά (δε μ'αρέσει στάλα, κουβέντα να γίνεται). :P :)

When last I looked, o Καγμάκης είχε κάποιες Guild στη βιτρίνα του. Συμπαθέστατη εταιρεία η Guild. Ακόμα ψάχνω την ευκαιρία να χαμουρευτώ με κάποια... :-[ :D ;D 8)

Single coils απ'άκρη σ'άκρη. Mini humbuckers θυμίζουν μόνο στο μέγεθος.

Με ένα booster και μια Tonelab SE, δεν ανήκω σ'αυτούς που έχουν φάει τα νιάτα τους με κοκορέτσια καλωδίων και καβατζωμένες μπαταρίες παντού. Επιπλέον να παραδεχτώ πως δε θεωρώ τις (πόσες ετησίως για έναν δραστήριο pedal junkie? Είκοσι? Τριάντα?) πεταμένες μπαταρίες σοβαρή αφορμή για περί οικολογίας κουβέντα. Δεν ξέρω αν, σε ένα ιδανικό περιβάλλον με super ρεύμα, υπάρχει σοβαρός λόγος για να παιδεύεσαι (ή να καρδιοχτυπάς σε live) με μπαταρίες. Θα μου πεις, είναι τα fuzz...Ε, πόσοι έχουν ένα ή περισσότερα; Γιά μετρηθείτε. ;D Στο δια ταύτα, συμφωνώ γενικά με τη θέση του άρθρου που παρέθεσε ο TGL, αλλά εστιάζω στο κόστος και προσπερνώ με ύφος ανάλγητου παχύδερμου τα οικολογικά. :P

Καταγγέλω την αναλγησία των αρμοδίων. Πάλι απόγευμα δούλευα! ;D ;D Με αγάπη, ο Χτυπητός ;D ;D ;D

Αν δεχτούμε ότι το gain μιας 12ΑΧ7 είναι ίσο με 100, για τις υπόλοιπες πάει κάπως έτσι: 5751 : 70 12AT7 : 60 12AY7 : 45 12AU7 : 20 ...τα νούμερα στο περίπου, έχω δει διάφορες εκδοχές και δεν έχω το τεχνικό backround για να επιχειρηματολογήσω. :D Οι δικοί μου πειραματισμοί έχουν γίνει πάνω στον Lionheart (μικρό και μεγάλο), που ως Class A δεν έχει Phase inverter λυχνία (υποτίθεται ότι εκεί βασιλεύουν οι ΑΤ7 ή απατώμαι?). Σε αντίθεση (υποθέτω) με την κοινή γνώμη, θα πω ότι τέτοιες αλλαγές και δοκιμές δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα αν δεν ηχογραφηθούν (ΝΑ ένα φοβερό συγκριτικό που πρέπει να κάνουμε κάποτε ;)). Αν λάβεις υπόψιν τις θερμοκρασίες που αναπτύσονται και συνεπώς το χρόνο που απαιτείται για να κάνεις τις δοκιμές χωρίς να ψηθείς, πολύ αμφιβάλλω ότι θα θυμάσαι πλήρως ό,τι έχει προηγηθεί. Εγώ τουλάχιστον, μόνο όταν κατέβηκα σε 12ΑU7 ήμουν βέβαιος ότι ακούω κάτι ουσιαστικά διαφορετικό απ'ότι με 5751 ή 12ΑΤ7. "Με το μάτι" θα φανεί τί γίνεται όταν ξέρεις καλά το καθαρό κανάλι του εκάστοτε ενισχυτή και ελέγχεις σε ποιό σημείο έχεις κάθε φορά breakup. Αυτό ως "ποσοτικό" χαρακτηριστικό. Ποιοτικά, όποιος μπορεί να καταλάβει πότε σε ένα προενισχυτικό στάδιο έχουμε τρεις 12ΑΧ7 και πότε δύο 12ΑΧ7 και δύο 5751...να πάρει ένα Shure και να έρθει σπίτι μου. ;D ;D ;D

Αν πρέπει να ικανοποιηθεί η υπάρχουσα αισθητική (και η κοινή γνώμη όπως αυτή μέχρι στιγμής εκφράζεται) μπορείς όντως να ρίξεις σε κάποιο σημείο ένα πιό fusion - like σόλο. Μπορείς να "διπλώσεις" το tempo στο μισό σε κάποιο σημείο της επιλογής σου (με κάτι λίγο πιό σύνθετο στα τύμπανα ίσως?) και να το κοτσάρεις εκεί πάνω. ;) Ωραίο είναι. 8)

Δεν έχω ακούσει το Wizard από κοντά. Με βάση όμως αυτό που ακούω στο πλήρες και χρήσιμότατο συγκριτικό της εταιρείας, μ' αρέσει πολύ. Είναι απ'τα πιό πολυφορεμένα της κόκκινης σειράς που νομίζω ότι έχει τη μεγαλύτερη ζήτηση στα μέρη μας, και έχει wattage που του επιτρέπει να σταθεί χωρίς σκοτούρες σε 1x12 εφαρμογές και με 20 - 30 W να το οδηγούν. Τα κόκκινα και τα μπλε της Eminence δεν αντιπροσωπεύουν "καλή" και "κακή" σειρά, είναι απλά διαφορετικού ηχητικού προσανατολισμού ("αγγλικού" και "αμερικάνικου" αντίστοιχα).

Η μυρωδιά που έχω από ελληνικό ροκ είναι αμελητέα και συμπτωματική. Επειδή αυτή τη στιγμή το μυαλό μου είναι πουρές και αύριο που θα θυμηθώ περισσότερα θα κοπανιέμαι ( 8)), να προσφέρω στην κουβέντα μόνο ένα φοβερό τραγούδι και μέγιστο outsider, την Ευχή του Παπαζογλέα.

Ναι, ψωνίζεις ξε - κού - ρα - στα. 8) Υ.Γ: Αρκετές ωραίες πρoτάσεις μέχρι τώρα. Να προσθέσω και την SG Classic...που δε θα βρεις εύκολα στην Ευρώπη... :-\