Εν αναμονή των πιο καταρτισμένων:
Μην ξεχνάμε ότι η ηλεκτρική κιθάρα κουβαλάει στο DNA της τις εποχές των ανύπαρκτων ή αναιμικών PA από πριν γίνει ηλεκτρική. Το κυνήγι της έντασης ήταν κοινός τόπος από πριν το 'Β Παγκόσμιο - και όχι για ντιστόρσια που σκούζουν, αλλά για μια αξιοπρεπή παρουσία του κιθαρίστα δίπλα στους συμπαίκτες που δεν είχαν τέτοια προβλήματα.
Μια big band με κάμποσα χάλκινα, ένας αναιμικός για τα σημερινά δεδομένα μαγνήτης (π.χ. Charlie Christian), πολύ θέλει να πέσουν όλοι στο κυνήγι των 100.000 watt; ;D ;D
Ε, πολύ πιο μετά ήρθαν οι περμανάντ και τα δερμάτινα παντελόνια και το παιχνίδι χάθηκε μέχρι νεοτέρας. :D
'Ενας ενισχυτής 5 W και ένας ενισχυτής 100 W μπορούν και οι δύο ανετότατα να γίνουν ενοχλητικοί στο δωμάτιό μας - αλλά μουσική παίζεται και έξω απ' το δωμάτιό μας κι εκεί αλλάζει το πράγμα. :D Από εκεί και πέρα ξέρουμε φαντάζομαι ότι κρατώντας όλες τις άλλες παραμέτρους ίδιες, για να διπλασιαστεί αυτό που ακούς πρέπει να δεκαπλασιαστούν τα watt. Όλα αυτά διευκολύνουν αρκετούς από εμάς και δε μας αναγκάζουν να ξεπουλήσουμε για να αγοράσουμε ενισχυτές - πολυβόλα.
Όμως, για εκείνους που βασικό συστατικό του ήχου τους είναι ένα "μεγάλο" καθαρό χωρίς υποψία γρεζιού, υπάρχουν και καλώς υπάρχουν ενισχυτές πολλών 50 και 100 W και βάλε. Ναι, δε θα τους "τερματίσεις" (ζωντανός) αλλά δεν τους αγοράζεις γι' αυτό.
Δεν είναι ότι ο Gilmour δε θα μας παίξει το Shine On με AC30, ούτε ότι ο May δε θα μας παίξει το Tie Your Mother Down με Hiwatt. Δε θα είναι το ίδιο όμως.
Γι αυτό υπάρχει και θα υπάρχει στην αγορά χώρος τόσο για κουτσουλιές σαν τον AC4 όσο και για γομάρια σαν τον Thunderverb. Different strokes for different folks. 8)