@ theoctapus: εγώ το έχω όλο αυτό στα νιάτα μου :D, ξεκινώντας βέβαια από ελαφρώς "καλύτερη" αφετηρία: η Epiphone G-400 μου δεν έχει πια τίποτα μαμίσιο εκτός από τα τάστα.
Εννοείται ότι έχει προ πολλού πάψει να είναι φτηνή κιθάρα, όπως και αν το ορίσουμε. Επίσης, α) είναι δική μου, οπότε η αντικειμενικότητά μου ελέγχεται και β) δεν έχει αντιπαρατεθεί συχνά με άλλες LP/SG.
It boils down to this: ηχητικά, την προτιμώ από τις περισσότερες παρόμοιες που έχω παίξει αρκετά. Στο χέρι, οι κιθάρες που ήταν εξαρχής ακριβότερες, λίγο ή πολύ, ήταν κατά κανόνα αισθητά πιο ευχάριστες - προσεγμένες.
Όποτε με ρωτάει κανείς, προτείνω να πάρει την "καλύτερη" για τα γούστα του και τα λεφτά που μπορεί να δώσει... επειδή όταν αυτό γίνει σωστά, σημαίνει λιγότερο (ή καθόλου) κατσαβίδι και καλάϊ.
Και τα ξύλα; θα μου πεις. Αν μη τί άλλο είναι η πλατφόρμα που ταλαντώνεται καθώς βροντάμε τη Λα. Τα δομικά του οργάνου (τύπος ένωσης σώματος - μπράτσου, βάρος, τυχόν weight relief) σίγουρα συμμετέχουν. Εκεί όμως δε μπορώ να παρέμβω, και γι' αυτό δε χάνω τον ύπνο μου αναλογιζόμενος το ποσοστό της συνεισφοράς.
Οι δύο τσίγκοι μου. :D
Ας μην αρπαζόμαστε, κι ας μη χαλάμε τη ζαχαρένια μας με τους αφορισμούς. Noiz είσαι, κι αυτά στο πρόγραμμα είναι ;)