RaistMagus

Για τις επιλογές της Warmoth σκοπεύω να αντιγράψω ένα όργανο. 'Η τις vintage ή τις καινούργιες jaguar. Έναν υπολογισμό που έκανα στο warmoth για μια jazzmaster μου έβγαινε περίπου 4-500 το σώμα και 2 το μπράτσο, αλλά δε θυμάμαι ακριβώς. Όταν βρω χρόνο θα το κάνω και για την Jaguar

Γεια, είμαι να παίρνω μία Jaguar Έχω τις εξης 3 επιλογές προς το παρόν: 1. Μία ελαφρώς μεταχειρισμένη, made in Japan το 1993-1994. 600 ευρώπουλα. 2. Καινούργια από Thomann.de, made in Mexico. 810 ευρώπουλα. 3. Καινούργια από warmoth, ? ευρώπουλα. Το θέμα είναι ότι με την custom του Warmoth θα πάρω το χρώμα που μου αρέσει (candy red, surf green ή κάτι παρόμοιο), όχι bursts που είναι οι επιλογές 2 και 3. Επιπλέον μπορώ να βάλω κατευθείαν Mustang bridge και να μην κάθομαι να modάρω. Το άλλο "μειονέκτημα" της 1. είναι ότι εχει μονοπηνιους ενώ με τις επιλογές 2.Thomann και 3.Warmoth μπορώ να έχω humbuckers που splitάρουν. (Πώς είναι ο ήχος των splitted διπλών σε σύγκριση με των "true" μονών?) Γενικά τι εμπειρίες είχατε από Warmoth? Βγάζει καλά όργανα? Οποιεσδήποτε πληροφορίες θα μου είναι πολύ χρήσιμες. Ευχαριστώ

Έχω έναν μικρό Roland cube 20x του οποίου οι εντάσεις είναι ο,τι πρέπει για το σπίτι που μένω με τους τρύπιους τοίχους και τον παππού δίπλα. Έχει καλά καθρά. Έχει μικρό ηχείο όμως και τα μπάσα είναι λίγο meh. Λέω να τον κρατήσω προς το παρόν και να προβώ σε αγορά modelling/πεταλιέρας. Σχετικά με τα αυτοενισχυόμενα μόνιτορ, αν μπορείς πες μου κάποιο μοντέλο να το κοιτάξω στο νετ, να δω περι τίνος προκειται. Το woofer έχει ανεξάρτητο volume (όπως στα 2.1 του PC) ή απλά συμμετέχει στον τελικό ήχο ισορροπημένα?

Παίδες ευχαριστώ για τις κατατοπιστικότατες απαντήσεις! Το "αυτόνομο modelling preamp" πχ το line 6 κάνει παρόμοια δουλεία με μία πεταλιέρα πολυ-εφφέ πχ Boss GT-8? Αν ναι, τι προτείνετε από τα δύο? Το πολυεφφέ μου φαίνεται ότι αφήνει περισσότερα περιθώρια για customization του ήχου ενώ το modelling θα είναι πιο εύχρηστο (πατάς το κουμπί που λέει μετάλλικα και καθάρισες). Το λογισμικό λέω να το αποφύγω, προτιμώ να γυρίζω ποτενσιόμετρα. Το Power Engine είναι πολύ δυνατό (80W). Κάτι πιο διακριτικό? Έναν 40 τρανζιστορ που εχω των παίζω στο 1/10 Ντάξει μωρε 2-3 κιθαρίτσες μόνο (τα πρώτα συμπτώματα)

Για τους περισσότερους εδω μέσα αυτά που θα ρωτήσω είναι αστεία, δείξτε κατανόηση όμως. Αν τα έχω καταλάβει σωστά τα πράγματα έχουν ως εξής: Συνδέεις την κιθάρα στο όποιο πεταλάκι ή πεταλιέρα. Συνδέεις την πεταλιέρα σε έναν ενισχυτή (μια φέτα ή ένα μικρό κουτί, χωρίς ηχείο). Και τέλος συνδέεις τον ενισχυτή σε ένα ηχείο(cabinet). Transistor = ψηφιακό, λάμπα = αναλογικό Οι περισσότεροι φτηνοί transistor "ενισχυτές" είναι ουσιαστικά ενισχυτής και ηχείο (2 σε 1). Το εφφέ μπορεί να είναι πεταλάκι αναλογικό, πεταλάκι ψηφιακό ή πεταλίερα με διάφορα πάνω (ψηφιακή). Ο ενισχυτής μπορεί να είναι αναλογικός λάμπα ή transistor. Το ηχείο μπορεί να είναι λάμπα ή transistor. Αν λέω κάτι λάθος παρακαλώ διορθώστε με :) Κατά πόσο επιρεάζει το ηχείο τον τελικό ήχο? Μπορώ δηλαδή να έχω μια metal κιθάρα σε ένα metal εφφε και metal ενισχυτή και να ακούγομαι super, και με το ίδιο ηχείο να χρησιμοποιήσω άλλο εξοπλισμό και να παίξω jazz ή blues ή country? Το πρόβλημα: Μιας και ακούω και παίζω διάφορα είδη πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, ψάχνω για ένα τρόπο να έχω αξιοπρεπείς ήχους στα διάφορα αυτά ειδη ή έστω σε ένα μεγάλο εύρος αυτών. Το να έχω 2-3 διαφορετικά όργανα είναι φυσικά προϋπόθεση. Μπορώ να το πετύχω αυτό με 2-3 διαφορετικές κιθαρες, μία καλή πεταλίερα, έναν "ουδέτερο" ενισχυτή και ένα επίσης "ουδέτερο" ηχείο? Συγνώμη για τις πολλές και χαοτικές ερωτήσεις αλλά έχω χαθεί με όλα αυτά που διαβάζω και δεν έχω τη δυνατότητα να δοκιμάσω 10 διαφορετικά setup εφφε-ενισχυτη-ηχειου ώστε να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα.

Κατ'αρχήν δε χρειάζεται πίεση στο headstock. Όπως έχεις πχ πιασμένη τη Σι μινόρε (μπαρέ 2ο τάστο), σπρώχνεις με το αριστερό χέρι (το οποίο πιάνει και τη συγχορδία). Άρα δε φοβόμαστε το σπάσιμο στο headstock. Yann, επί του θέματος τι έχεις να μας συμβουλέψεις ως οργανοποιός?

Σε κιθάρες χωρίς τρέμολο, ως λύση ανάγκης, μπορούμε να πετύχουμε μία μικρή διακύμανση στο pitch (low-bend) πιέζοντας προς τα μπροστά την άκρη του μπράτσου και κρατώντας κόντρα στο σώμα με το δεξί χέρι. Πόσο "καταστρεπτικό" είναι αυτό για την κιθάρα? Για τις LP που έχουν ιστορικό σπασίματων στην ένωση μπράτσου-σώματος ισχύει κάτι διαφορετικό?

Δεν κατέχω κ ρωτάω για να μάθω. Αν θες εξήγησέ μου.

(Σωστός ;)) Σίγουρα δεν περιμένω να παίζω όλα αυτά τα είδη με μία κιθάρα. Όσο για τον ενισχυτή δε θυμάμαι τι ήταν, αλλά σκέψου ότι κ στο σπίτι έχω ένα μέτριο τρανζίστορ, το οποίο με καλύπτει για τις "βρωμιές" που παίζω με τη jackson, ακόμα και τα λίγο βρώμικα blues που παίζω ακούγονται αξιοπρεπή. Αυτό που περίμενα να ακούσω από μια LP, ήταν ο "ζεστός" ήχος του Joe Pass, το μπούκωμα και τον όγκο των ZZ Top, τα γλυκά σόλο του Slash και μία αξιοπρεπή metal παραμόρφωση. Όπως έγραψε και κάποιος σε προηγούμενο post, η LP Zakκ Wylde παίζει "απο μεταλ,ροκ εως εκπληκτικα μπλουζ τζαζ καθαρα", καμία σχέση με αυτό που άκουσα... :(

Έχω κ εγώ παρόμοιο πρόβλημα με τον ΟΡ, αλλά λίγο βαθύτερο. Τόσα χρόνια παίζω με ένα σαράβαλο Jackson (~300-400 euro σημερα καινουργια). Παίζω και ακούω λίγο απ'όλα, από bossa μέχρι death metal, έχοντας μέτριο-χάλια ήχο στα περισσότερα από τα διάφορα είδη. Από την ενασχόλησή μου με τη μουσική όλα τα χρόνια (~15?) είχα καταλήξει ότι το όνειρό μου είναι μια Les Paul. Και από τα όσα διάβασα στο net, οι Epiphone είναι ένας καλός συμβιβασμός. Όταν όμως άκουσα την Epiphone LP σε 2 μαγαζιά (η μία πρέπει να ήταν κ απομίμα) απογοητεύτηκα πλήρως. Ας μου επιτραπούν οι γλαφυρότητες στην περιγραφή του ήχου, η κιθάρα μου ακουγότανε ρηχή και άψυχη, σαν ξεγάνωτο τζιτζίκι. Οι ενισχυτές ήταν καλοί, του μαγαζιού. Επιπλέον, όταν είχα παίξει μια Heritage ενός φίλου, πάλι δεν ξετρελάθηκα. Φταίνε οι μαγνήτες της Epiphone? Φταίει ότι δεν έχω συνηθίσει την κιθάρα και δε μπορω να παίξω σωστά? Φταίει το κεφάλι μου το κλούβιο?