Άσχετο αλλά το θυμήθηκα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας...
Την περίοδο που έμενα Αθήνα, μπαίνω μια μέρα σε ένα αστικό και μετά από λίγο σκάει μύτη ένας τύπος ο οποίος έκανε "μπαμ" από το χιλιόμετρο ότι δεν ήταν στα καλά του...
Σε όλη τη διαδρομή, έκανε βόλτες πάνω-κάτω στο διάδρομο και σιγοτραγουδούσε κάτι, από το οποίο "κάτι" τα μόνα που έφταναν στα αυτιά μου ήταν τα σίγμα (κι αυτά μόνο όταν πλησίαζε προς τη γαλαρία όπου και καθόμουνα) μιας και τα πρόφερε αρκετά ...σφυριχτά (a la ΜπέΣΣΣΣΥ Αργυράκη)
Το αποτέλεσμα ήταν να ακούω κάτι σαν "(*@ &@&^%@&^@ΣΣΣΣ *&# *&^#@@(*$@ΣΣΣΣ (#*$&#$*(& (*&# $&$#@ΣΣΣΣ ΣΣΣΣ(#$%*&(#% (*#$&^Σ@(&*#$(Σ &^@%@)ΣΣΣΣΣ"
Αφού μου σπάσανε λοιπόν τα νεύρα από το πολύ Σ, και η περιέργειά μου είχε φτάσει στο απροχώρητο...τον πλησίασα διακριτικά για να καταλάβω επιτέλους τι τραγουδούσε...
O άνθρωπος τραγουδούσε το γνωστό ρεφρέν του Νταλάρα... ::)
;D ;D ;D ;D