Jazzjoker

Πάλι το έσκισες το όργανο αγαπητέ Γκρεγκ :) Και η ξεκούρδιστη (σολ;) εμένα μου φάνηκε ότι δίνει στην ατμόσφαιρα. Όσον αφορά τους ήχους προτιμώ αυτόν με τον οποίο ξεκινάς. Τα σέβη μου.

Ευχαριστώ για τα σχόλια παιδιά. Το γεγονός είναι ότι τα φωνητικά είναι όπως είναι επίτηδες. Όταν διάβασα τους στίχους, μου ήρθαν στο μυαλό "μιλητές" μπαλάντες του Lou Reed. Οπότε θέλησα να υπάρχει ένα τέτοιο effect στο κομμάτι.

Αν ψάχνεις για ευκολόπαιχτη κιθάρα, κατά την άποψή μου, καλύτερα να ξεχάσεις την στρατο. Είναι κιθάρες με "χαρακτήρα" που μάλλον εσύ πρέπει να προσαρμοστείς στο ταμπεραμέντο τους ;) "Ευκολόπαιχτες" υπάρχουν ένα σωρό άλλες μάρκες που μπορείς να δεις.

Λοιπόν έχουμε και λέμε. Μια μπαλάντα με αγγλικό στίχο ενός φίλου και μουσική δική μου. Είναι ένα πρώτο mix με διάφορα προβλήματα αλλά το δουλεύω όλη μέρα και οι βελτιώσεις θα γίνουν αργότερα. Επίσης η ακουστική θέλει καινούριες χορδές. Σε κάθε περίπτωση, καλή ακρόαση. angels.mp3

Πόσες ώρες παίζω δεν έχω κάτσει μετρήσω ποτέ. Αυτό που έχω παρατηρήσει όμως είναι ότι, πολλές φορές, τα διαλύματα μιας-δύο ή και περισσότερων ημερών, μου κάνουν καλό και είναι και επιβεβλημένα. Φαίνεται ότι ο εγκέφαλος χρειάζεται κάποιο χρόνο αποχής, μια στις τόσες, ώστε να επεξεργαστεί τη γνώση και τα νέα στοιχεία προκειμένου να τα ενσωματώσει στις αυτόματες διαδικασίες του. Οπότε, εάν αισθανθώ ότι έχω "κολλήσει" και παίζω τα ίδια και τα ίδια και έχω καταντήσει κουραστικός, κάνω διάλυμα. Όταν επιστρέφω, συνήθως το παίξιμό μου έχει ξεκολλήσει και έχω νέες ιδέες και εμπνεύσεις.

Εγώ είχα πάρει μια ξεφτίλα ακουστική στη μονάδα 2-3 μήνες αφού πήγα. Πού να ήξερα ότι θα κάτσω άλλους 10. Τέλος πάντων. Σουβλάκια με έξτρα τζατζίκι, καλοκαίρι με 40 βαθμούς στην Ορεστιάδα, 20 άπλυτοι φαντάροι σε ένα θάλαμο και κιθαρίτσα να παίζει από Γονίδη μέχρι Elmore James. Καντ μπιτ δατ.

Gregg Moore impro. :o

Για το τεστ με strat επιφυλάσσομαι. Αν και στα δικά μου αυτιά, τα συμπεράσματα που βγήκαν με την τέλε, ισχύουν σε πολύ μεγάλο βαθμό και για τη strat. Να συμπληρώσω ότι τα κλιπς είναι παιγμένα με τον κύριο ενισχυτή μου (Fender Deluxe Reverb) ο οποίος ως γνωστόν έχει άφθονα πρίμα από μόνος του. Ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να γράψω με τον άλλο μου ενισχυτή ο οποίος έχει πιο ουδέτερο ήχο. Ευχαριστώ για το feedback.

Απόλυτο δίκιο. Τα παράπονά σας στον κομπρέσσορα παρακαλώ :). Είχα το sustain ψηλά γιατί οι single coils της στρατ έχουν ένα θεματάκι με τέτοια παιξίματα.

Λοιπόν. Απ' ό,τι φαίνεται οι απόψεις διίστανται. Προχωρώ στην αποκάλυψη των overdrives: Το πρώτο είναι το Ibanez Tubescreamer TS9 με τιμή σε ελληνικό κατάστημα 129€. Όσοι είπαν για ξίρισμα και υπερβολικά πρίμα, συμφωνώ. Όταν γράφω με αυτό, έχω το tone knob στο 0. Μόνο για τις ανάγκες του κλιπακίου του τεστ, το είχα ρυθμίσει περίπου στη μέση. Το καλό του κατά τη γνώμη μου είναι ότι είναι αρκετά transparent. Εν ολίγοις, ποιοτικά, αφήνει τον ήχο της κιθάρας/ενισχυτή να ακουστεί ευκρινώς ακόμη και με το drive στο τέρμα. Το δεύτερο είναι το Marshall Bluesbreaker II με τιμή σε ελληνικό κατάστημα 54€. Σε σχέση με το tubescreamer είναι λιγότερο transparent αλλά δίνει και πολύ περισσότερο drive. Επίσης έχει σαφώς λιγότερα πρίμα και περισσότερο όγκο. Το πρόβλημά του κατ' εμέ, όπως πολύ σωστά παρατηρήθηκε, είναι ότι "τρώει" τα μπάσα. Ειδικά σε ρυθμίσεις με το tone knob χαμηλά. Να προσθέσω ότι έχει και λειτουργία boost για περιπτώσεις που θέλουμε να ενισχύσουμε ήδη overdrived/distorted σήμα χωρίς να ανεβάσουμε το volume του ενισχυτή. Προσωπικά μου αρέσουν και τα δύο αλλά για διαφορετικές καταστάσεις. Σε καμία περίπτωση δε δικαιολογώ βέβαια την υπερδιπλάσια τιμή του tubescreamer.

Φίλε telemanic, πήγες για fender και βγήκες charvelιασμένος.

Λοιπόν. Βρήκα ευκαιρία να τεστάρω και τον καινούριο μου κομπρέσσορα. Γκάρυ Μουρ στάιλ με στρατ. (μη βαράτε παρακαλώ) Υ.Γ. Πρέπει να βρω κι έναν τρόπο να κάνω το οβερτνράιβ να μη μου τρώει τις μπάσες. gary_moore_style.mp3

Εγώ λέω να ρωτήσουμε και τους μπουζουκτζήδες που έχουνε γίνει μαλλιά-κουβάρια στο διπλανό θρεντ.

Μα είναι ώρα αυτή που ποστάρεις αγαπητέ William; Μόλις μου βάρεσε η γειτόνισσα τον τοίχο με το σκουπόξυλο. Χωρίς πλάκα. Και όχι, δεν είναι ωραία γυναίκα.

Μ' αρέσει το ρυθμικό μοτίβο του κομματιού. Βγαλμένο από 70's :) Έχεις και ωραίο feel, οπότε σε πολύ καλό δρόμο είσαι. Keep bluesin'.

Βαθειά, βαθύτατη μελαγχολία αλλά αρκετού χρόνου παρελθόντος εικόνες και τρίλιες και γουατέβα, μερικές φορές οι κουβέντες, τις παραείπαμε. Δεν ξέρω ακριβώς, τα ειπε κι ο gregg όπως ακριβώς είναι, τι να πω εγώ τώρα. Να ξυπνήσω πρωί να το ξανακούσω. Όχι για κριτική. Για μένα.

( Σωστά. Είναι τέλε, στο neck μαγνήτη.

Το κυνήγι της τεχνικής δεν τελειώνει ποτέ. Εγώ τουλάχιστον δεν θα είμαι ικανοποιημένος μέχρι να φτάσω να παίζω πολυφωνικό τάπινγκ με τα πόδια ενώ τραγουδάω όπερα ζυμώνοντας γιουβαρλάκια.

Ευχαριστώ παιδιά. Freerock, έχεις δίκιο. Το ακούω με πολύ λιγότερα reverb τώρα και είναι όντως πιο τσαμπουκαλεμένο. Thanks για το τιπ.

Εγώ σου έχω πει. Είμαι φαν. Κι αυτό το κρατάω ;)

Μου 'ρθε βραδιάτικο κι έγραψα μια φανκιά στα γρήγορα. Αν τ' ακούσετε, δώστε ένταση και κουνηθείτε :) what_you_done.mp3

Το παίρνω πίσω. Για κάποιο λόγο νόμιζα ότι εσύ ήσουν το παιδί που παίζει στα κλιπς.

Προσωπικά ψήφισα μέτριος ήχος. Αλλά απ' τη στιγμή που ρωτάτε τη γνώμη του κόσμου και βάζετε poll κι όλας, καλό θα είναι να μη σας ενοχλεί καμία κριτική. Αν είστε σίγουροι ότι ο ήχος της κιθάρας είναι πολύ καλός, δεν υφίσταται καν λόγος για το thread.

Ο χαρακτηρισμός μου πήγαινε στην ποιότητα του ήχου της ηχογράφησης. Εν ολίγοις εννοώ ότι μου φάνηκε αρκετά πιστή η ηχητική πληροφορία που πήρα από το βίντεο για να βγάλω τα συμπεράσματά μου.

Thanks gregg Τα credits στο κύριο WilliamSats που το ξεκίνησε.