Σε βρίσκω απόλυτο και υπερβολικό Θοδωρή. Κι εγώ θαυμάζω τους μουσικούς που ξεφεύγουν από την πεπατημένη αλλά δεν υπάρχει τρόπος που πρέπει να παίζεται ένα όργανο. Ας παίζει ο καθένας όπως θέλει. Αν παράγει ωραία μουσική, έχει κερδίσει το θαυμασμό μου.
Και βγήκε πολύ ωραίο. Είχε κάτι από soul και αφρικάνικη παραδοσιακή μαζί. Θα ήταν ενδιαφέρον, είτε να το συνεχίσεις έτσι όπως είναι, είτε να το βάλεις εισαγωγή σε κομμάτι.
Ναι είναι η χιτζάζ ή αλλιώς Mixolydian b9b13. Ο πέμπτος τρόπος της αρμονικής μινόρε. Οι συγχορδίες της στην τονικότητα που δίνεις είναι:
C7 - Dbmaj7 - Edim - Fm(maj7) - Gm7b5 - Abmaj7#5 - Bbm7
Τα έχει χάσει όλα, είναι μόνος και έτοιμος να παραδώσει την ψυχή του στον ακατανόμαστο. Τελευταία του ελπίδα να σταματήσει ένα αμάξι να τον πάρει πριν τον πάρει ο διάλος, στην κυριολεξία, με τη δύση του ηλίου.
Έχω σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια να παρακολουθώ την πορεία τους αλλά το κομμάτι αυτό μου άρεσε πολύ. Κατά την άποψή μου είναι Maiden με στάμπα, από τις πρώτες νότες του μπάσου στην αρχή. Επίσης έχει έναν ροκάδικο τσαμπουκά που μου πάει.
Το παρακάτω από το section του site της Fender για τη χρονολόγηση των οργάνων:
Οπότε, αν το σύστημα δεν έχει αλλάξει, το serial των american deluxe του 2010 πρέπει να ξεκινά με DZ10.
Η απάντηση είναι μάλλον σχετικά απλή και λύνει και την απορία (για όποιον την έχει) σχετικά με το πώς είναι δυνατόν καλοζωισμένοι (sic) μουσικοί να μπορούν να παίξουν μπλουζ και να σου σηκώνεται η τρίχα.
Είναι θέμα αυστηρά εσωτερικών διεργασιών. Γεγονός είναι ότι εξωτερικοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν/επισπεύσουν αυτές τις διαδικασίες. Σε καμία περίπτωση όμως η απουσία τους σημαίνει ότι ο μουσικός είναι καταδικασμένος να παίζει βαρετά.
Εν ολίγοις είναι πολύ περισσότερο θέμα χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας παρά συνθηκών.
Αγαπητέ trolley, έχεις δίκιο. Και επίσης ξέρεις ότι με την παραπάνω λογική ΟΥΔΕΜΙΑ δήλωση που αφορά αφηρημένες έννοιες μπορεί να είναι απόλυτα αληθής. Αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα, ΟΥΔΕΜΙΑ δήλωση μπορεί να είναι απόλυτα αληθής γενικώς. Χαθήκαμε όμως και δε συζητάμε για μπλουζ.
Εγώ πάλι έχω υπάρξει ΜΟΝΟ κάτι. Μόνιμο συναισθηματικό μίγμα μπορεί να υπάρχει σε εσένα και σε κάποιους άλλους, σίγουρα όχι στους πάντες. Οπότε η φράση "I got the blues" δικαίως σου φαίνεται μη ειλικρινής δήλωση, αν την πρόφερες εσύ. Προφανώς και γι' αυτό δεν τη λες ποτέ. Αυτός που την εκστομίζει όμως μια χαρά ειλικρινής μπορεί να είναι.
Είμαι κι εγώ fan της συγκεκριμένης ταινίας. Και μια που το έφερε η κουβέντα. Μήπως να άνοιγε ένα thread με προτάσεις και trailers αγαπημένων μας μουσικών ταινιών;
Υ.Γ. @Odis: Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένω τις προτάσεις σου :)
Μια που έφερε η κουβέντα τον Δεληβοριά, να πούμε ότι έχει κάνει πολύ ωραία δουλειά στους στίχους του κομματιού μια και έχει καταφέρει (όσο είναι δυνατό υπό τις περιστάσεις) να κρατήσει το κλίμα και αρκετό από το νόημα των ορίτζιναλ στίχων. Για την ιστορία της υπόθεσης:
Εδώ: http://tomwaits.lyrics.info/ και οι στίχοι του Tom Waits ανά άλμπουμ.
Για να μην ξεχνάμε ότι, εκτός των άλλων, μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20ου αιώνα.