Μου αρέσει, έτσι όπως είναι. Είναι ένα ολοκληρωμένο κομμάτι χωρίς ερωτηματικά και μετεωρισμούς - αβεβαιότητα. Μου δίνεται η αίσθηση ότι ήξερες τι ήθελες και το πέτυχες ακριβώς.
Διαφωνώ με την υπερανάλυση της παρουσίασης/ιστορικό από την άποψη ότι εσύ μπορεί να έφτυσες αίμα και να πέρασες τρεις μέρες πάνω από κάθε νότα αλλά όλα αυτά τον ακροατή δεν τον αφορούν. Και το λέω γιατί ως γνωστόν, το κοινό μπορεί να αδιαφορήσει πλήρως για ένα κομμάτι που σε γονάτισε και το οποίο, όταν ολοκληρώθηκε σε γέμισε υπερηφάνεια και να εκθειάσει κάτι που σου πήρε τρία λεπτά και το έκανες στο πόδι πριν πας στο μίνι μάρκετ για φέτα.
Η σχέση μας με τα κομμάτια μας είναι βαθιά προσωπική και δεν είναι δουλειά κανενός άλλου, θεωρώ. Τώρα αν κάποιος ενδιαφερθεί και ρωτήσει λεπτομέρειες, οκ εκεί μπορεί να του πεις και 2-3 πράγματα κατ' ιδίαν.