Jazzjoker

Εγώ περί τεχνικών διαφορών δεν μπορώ να σας διαφωτίσω αλλά μπορώ να παραθέσω την εμπειρία μου. Δούλευα επί τρία χρόνια με τη focusrite saphire 6 USB η οποία είναι 1.1 και ουδέποτε είχα πρόβλημα latency ή οτιδήποτε άλλο. Βέβαια το μέγιστο φορτίο ήταν 6 κανάλια audio και 2-3 MIDI αλλά με τουλάχιστον ένα εφέ σε κάθε κανάλι ή στα bus τους.

Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα εντελώς αυτοσχεδιαστικά δυσκολεύομαι ιδιαιτέρως να τα παρακολουθήσω. Αυτό μάλλον οφείλεται στο η βασική αισθητική μου είναι ποπ και έχω ανάγκη από κάποιο είδος "catchy" μελωδίας που θα επαναλαμβάνεται. (εδώ εννοείται μπαίνει ο φούζιος και απαντάει ότι "πιο catchy θα ήταν γλυκανάλατο") Παρόλα αυτά, είναι προφανές ότι οι οργανοπαίχται είναι μάστορες και ξέρουν καλά πού βρίσκονται και πού πατάνε. Ωραία αυτιά κι οι δύο. ;)

Από τις φωτογραφίες πάντως είναι φανερό ότι ο Βιετναμέζος κατέχει την τεχνογνωσία ενώ ο Κινέζος την ταχύτητα στην παραγωγή. ;D

Ο VC15 πάντως είναι ένας πολύ ωραίος ενισχυτής και κοστίζει πολύ λιγότερο από το αντίπαλο δέος VOX, μάλλον επειδή κατασκευάζεται από τον συμπαθή κύριο που παρέθεσε ο Σούπερφανκ. ;D

Σάκη, δεν υπάρχει κάποιο κρυμμένο νόημα σε αυτά που γράφω. Ούτε χρειάζεται να γίνει θέμα. Κατά την άποψή μου, το μουσικό είδος αυτό, έχει κορεστεί, ειδικά για τα δεδομένα της μικρής μας χώρας με το λίγο κοινό. Δεν δίνω οδηγίες προς κανέναν. Απλώς κάνω μια παρατήρηση που ενδεχομένως θα δώσει τροφή για σκέψη στον Μανώλη και τη μπάντα του ή σε όποιον άλλο.

Ωραιότατο το κομμάτι και το βίντεο επίσης. Ωραία παραγωγή, όλα προσεγμένα και όπως πρέπει. Η δική μου ένσταση βρίσκεται στο ύφος που παίζετε. Οι 9 στις 10 πλέον ελληνικές μπάντες παίζουν αυτό το είδος μοντέρνου σκληρού μεταλορόκ που νομίζω ότι έχει αρχίσει να καταντάει κουραστικό και για το ίδιο το κοινό του πια. Απ' την άλλη, ο καθένας παίζει αυτό που του αρέσει και σε όποιον αρέσει. Εσείς το κάνετε και πολύ καλά απ' ό,τι φαίνεται.

Και την λυπηρή ασφάλεια που αυτή η βεβαιότητα παρέχει, να προσθέσω. Το κοινό σου, ζητάει να ανεβάσεις τα κομμάτια που έχεις ως τώρα παρουσιάσει σε μια ιντερνετική εφαρμογή, να τα έχουμε συγκεντρωμένα, να τα ακούμε και να τα στέλνουμε και σε άλλους. Δε μας νοιάζει αν είναι ένα, μισό ή πεντακόσια. Επίσης δε μας νοιάζει που εσύ πιστεύεις ότι η δουλειά δεν είναι ολοκληρωμένη προκειμένου να ανέβει δημοσίως. Πας καλά παιδάκι μου; Έχεις ακούσει τι κυκλοφορεί εκεί έξω; Στράτο, σύνελθε και κάνε το ελάχιστο.

Αριστούργημα. Πανέμορφο θέμα, υπέροχος ήχος κιθάρας, σόλο εκ βαθέων χωρίς ούτε μια άχρηστη νότα ή ένα βαρετό γέμισμα, όλα στη θέση τους και για συγκεκριμένο λόγο. Αυτά θα έγραφα κι αν δε σε γνώριζα προσωπικά. Το μόνο που επιδέχεται βελτίωσης είναι τα τύμπανα που είναι λίγο μονότονα. Το σαξ είναι MIDI παιγμένο με κιθάρα; Ακούγεται αρκετά φυσικό. Ξέρω τις αντικειμενικές δυσκολίες αλλά τα κομμάτια σου που έχω ακούσει πρέπει να παιχτούν από μπάντα και να μπουν σε ένα CD. Τουλάχιστον, φτιάξε ένα soundcloud (ή ό,τι άλλο) account και ανέβασέ τα εκεί σε wav να τα ακούει ο κόσμος. Δηλαδή κρίμα είναι. Αριστούργημα.

Από την πρώτη βερσιόν μου άρεσε αλλά τώρα με τύμπανα Χάρη και ωραία παραγωγή Γιώργου απογειώθηκε το κομμάτι. Johnny το 'χεις. Έδιτ: Γιατί δεν ανεβάσατε το wav στο box;

Εγώ πάντως αυτό το πολύ δημοφιλές "παλιά ήταν καλύτερα" δεν το συμμερίζομαι. Και τότε και τώρα υπήρχαν άνθρωποι των οποίων τα κίνητρα διέφεραν. Άλλος δημιουργούσε για το χρήμα, άλλος για τη δόξα, άλλος για τις γκόμενες, άλλος για το κόμμα και άλλος γιατί αν δεν έγραφε μουσική θα έσκαγε. Το τι απ' όλα αυτά είναι "αγνό" και τι όχι είναι υποκειμενικότατο.

Προφανώς δεν εννοούσα εσένα συγκεκριμένα. Δε σε ξέρω προσωπικά άλλωστε προκειμένου να κρίνω την ισχύ των κινήτρων σου. :) Ακριβώς. Και αυτό αποδεικνύει ότι η θέληση παίζει πολύ σημαντικότερο ρόλο από τη διαθεσιμότητα των "εργαλείων" που βοηθούν στην επίτευξη του στόχου.

Μια χαρά ευρέως θεωρείται μέγας. Οι τζαζ μουσικοί ειδικά ακούνε το όνομά του και κάνουν το σταυρό τους (έτσι πρέπει). Ο μόνος λόγος που δεν είναι τόσο γνωστός (αυτός και πολλοί άλλοι) όσο ο Clapton ή ο Beck π.χ. είναι καθαρά λόγω τζαζ ιδιώματος το οποίο δεν είναι τόσο δημοφιλές σε σύγκριση με την ποπ ή τη ροκ ας πούμε. Θα διαφωνήσω. Το ότι εσύ μπορεί να μην έχεις σαφή στόχο για τη μουσική σου πορεία, δε σημαίνει ότι η αφθονία της πληροφορίας λειτουργεί ανασταλτικά. Θεωρώ ότι είναι λάθος, αν είμαστε χομπίστες/ερασιτέχνες, να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με επαγγελματίες στο πεδίο του κινήτρου. Ο Montgmorey (και ο κάθε Montgomery) ήταν προφανώς ταγμένος στη μουσική από νωρίς. Ήξερε ότι αυτό θέλει να κάνει στη ζωή του και ότι αυτό είναι η βασική του προτεραιότητα. Είχε σαφή στόχο και διέγραψε πορεία σύμφωνα με αυτό το στόχο. Αν δεν έχεις τέτοιου είδους φιλοδοξία ή δεν είσαι σίγουρος για το τι ακριβώς θες, μην περιμένεις να έχεις τέτοιο ισχυρό κίνητρο που θα σε οδηγήσει να αφιερωθείς ψυχή τε και σώματι (pun intended). Φυσικά, το τελευταίο, δεν ισχύει μόνο για τη μουσική.

Προσωπικώς χάρηκα τη συμμετοχή μου σε αυτό το πρότζεκτ γιατί το κομμάτι μου άρεσε εξ αρχής αλλά και γιατί εκλήθην να παίξω σε ύφος βάσει των απαιτήσεων του δημιουργού πράγμα που βρήκα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον και δημιουργικό καθότι με έβαλε σε διαδικασία σκέψης εκτός του comfort zone μου ας πούμε. Δε συμμερίζομαι την άποψη του Σάμυ ότι αδικήθηκα, δεν τίθεται θέμα αδικίας κατ' εμέ. Τα όργανα και οι παίκτες εξυπηρετούν τον σκοπό τους που είναι να πλαισιώσουν το κομμάτι σύμφωνα με τις επιταγές του συνθέτη. Όποιος δεν συμφωνεί, κάνει σόλο καριέρα και παίζει ό,τι θέλει. ;D Το τελικό αποτέλεσμα μου αρέσει πολύ. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για λεπτομέρειες, θα μπορούσε να γίνει καλύτερο στα σημεία αν η διαδικασία των ηχογραφήσεων ήταν πιο οργανωμένη από άποψη χώρου και χρόνου πράγμα που γνωρίζω ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες από εμένα και ειδικά στο Σάμυ φυσικά.

Προς waterfall και funky: Έχω κι εγώ μια βιντεοκασέτα όπου τραγουδάω τα κάλαντα την πρωτοχρονιά του 87. Μην είστε τεμπέληδες. Στρωθείτε και γράψτε κάτι επί τούτου. Αλλά επειδή σας αποπήρα και έχω λίγες τύψεις, άντε. Ήταν και τα δύο αρκετά κακά.

Πολλή αυτοπεποίθηση μαζεύτηκε αλλά από πράξη τίποτα.

Δε θα σου πω εγώ πώς θα το φτιάξεις. Αλλά αν το παραφορτώσεις μπορεί να ακουστεί "δήθεν". ;D

Αν το κομμάτι αξίζει τα χάλια του και δεν ακούγεται σαν πρόχειρο ξαναμαγείρεμα, να κερδίσει. Το θέμα είναι αν θα μπορέσει να σταθεί απέναντι σε πρωτότυπες πανάθλιες συνθέσεις που γράφτηκαν από το μηδέν. Το δικό σου μπορεί να διατηρεί καλά στοιχεία γεγονός που θα του αφαιρέσει πόντους. Επίσης να προσθέσω ότι κακή σύνθεση δε σημαίνει απαραίτητα κακοφωνία. Μπορεί κάλλιστα να είναι μελωδικότατη αλλά μνημείο κακογουστιάς. Το βρίσκω πολύ καλή έμπνευση το σκεπτικό.

Αν δεν είναι ελεγχόμενο το μπάχαλο, ο χαβαλές πάει περίπατο.

Έχεις δίκιο. Από την άλλη χρειάζεται να θεσπιστούν κάποιοι κανόνες οι οποίοι σε περίπτωση που δεν ακολουθούνται να οδηγούν σε αποκλεισμό της συμμετοχής. Αλλιώς το όλο θέμα θα γίνει ένα μπάχαλο που είναι δεδομένο ότι θα οδηγήσει σε σίγουρη αποτυχία και κλείδωμα.

Αν είναι να γίνει σοβαρά, δε θα ανεβαίνουν χύμα τα κομμάτια. Θα στέλνονται σε έναν υπεύθυνο μοντ (μέχρι την καταληκτική ημερομηνία) ο οποίος θα κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα (γιατί σίγουρα θα υπάρχουν και χοντράδες) και θα τα ανεβάζει ο ίδιος κάποια στιγμή. Έτσι το σκέφτομαι.

Δεν το έχω γράψει (απ' όσο ξέρω ;D) αλλά με ιντριγκάρει πάρα πολύ να προσπαθήσω. Ήδη σκέφτομαι ενορχηστρώσεις, στίχους και μίξεις.

Κι αυτό που λες παίζει. Βέβαια αν γράψεις κάτι καλό θα βγεις τελευταίος και δε θα ασχολείται κανένας μαζί σου.

Θεωρώ ότι είναι ιδιαιτέρως δύσκολο αν στοχεύεις σε υψηλή θέση. Πρόσεξε, δε μιλάμε για κάτι μέτριο ή/και αδιάφορο (που όλοι μας κατά καιρούς έχουμε γράψει). Άσε που το όλο πρότζεκτ είναι και μια πολύ καλή άσκηση σύνθεσης.

Εκεί λοιπόν που καθόμουν και σκεφτόμουν διάφορες ανοησίες μου ήρθε μια ιδέα και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας: Θέσπιση στο νόιζ, διαγωνισμού χειρότερου κομματιού. Κανόνες/προτάσεις: - Κάθε μέλος έχει δικαίωμα να πάρει μέρος στο διαγωνισμό συμμετέχοντας με ένα και μόνο κομμάτι, τραγούδι ή ινστρουμένταλ σε ό,τι ύφος θέλει. - Το κομμάτι με το οποίο θα συμμετέχει κάποιος πρέπει να έχει γραφτεί από τον ίδιο και κατά προτίμηση συγκεκριμένα για το διαγωνισμό (αν και αυτό είναι μάλλον αδύνατο να ελεγχθεί). - Τα κομμάτια θα βαθμολογούνται από όλα τα μέλη του νόιζ σε ανοιχτή ψηφοφορία. Κερδίζει το αθλιότερο ή τα τρία αθλιότερα. - Τα κομμάτια πρέπει να είναι πραγματικά κακά. Τα μέλη που θα πάρουν μέρος θα πρέπει να έχουν προσπαθήσει να γράψουν κάτι άσχημο (μουσικά/στιχουργικά) κι όχι απλώς να ποστάρουν μια πρόχειρη ξεπέτα. - Προτείνω οι βαθμολογούντες να δίνουν έξτρα κρέντιτ στον τομέα πρωτοτυπία. Ο καθένας μπορεί να γράψει έναν θόρυβο και να τον ανεβάσει. Λίγοι όμως μπορούν να συνθέσουν και να εκτελέσουν κάτι πρωτότυπα κακό. - Ο διαγωνισμός μπορεί να γίνει άπαξ ή να επαναλαμβάνεται ανά τακτά ή μη χρονικά διαστήματα. - Η διοίκηση μπορεί να αποφασίσει κάποιου είδους διάκριση για τον/τους νικητή/νικητές. - Αν ο διαγωνισμός είναι επαναλαμβανόμενος, μπορεί να γίνεται μια ψηφοφορία στο τέλος κάθε χρόνου για το χειρότερο κομμάτι της χρονιάς και ο νικητής να "φοράει" για ένα χρόνο ειδικό τίτλο κάτω απ' το nick του. Στηρίξτε με.

Τώρα τα παρακολούθησα. Όλα πολύ ωραία.