Terry RoscoeBeck5

Αϊ… γεια σου: Αυτό ακριβώς εννοώ όταν λέω «εξατομίκευση». Ο ίδιος άνθρωπος, τα ίδια δάχτυλα, ο Χ Ηenderson, δοκιμάζει ίδια όργανα. Ένα από αυτά είναι πιο κοντά σε αυτό που ενδεχομένως έχει στο κεφάλι του. Δεν διαφωνώ καθόλου με τον Marathon, απλά δίνω έμφαση σε αυτό που θα λέγαμε «προσωπικό fine tuning»…

Εξαιρετικός… Το πιάσαμε το μήνυμα.

Αφού δεν με διορθώνετε εσείς, με διορθώνω εγώ: Με έμπλεξε αυτό το… Bloomfield και τον μπουρδούκλωσα με τον Bloom των BOC… αλλά κάτι δεν μου πήγαινε καλά.

Back to the basics… Ο άνθρωπος μίλησε για την ουσία, την «ψυχή» του οργάνου, που δεν είναι κάτι άλλο, παρά το ξύλο. Κάνουμε ατέρμονες συζητήσεις για οτιδήποτε άλλο- μαγνήτες, εφέ, ενισχυτές- αλλά σπανίως ως καθόλου για τα ξύλα- τα οποία σε τελική ανάλυση είναι αυτά που δίνουν το ηχόχρωμα του οργάνου. Κατά την ταπεινή άποψη ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν μουσικό- ασχέτως αν είναι βιρτουόζος, επαγγελματίας ή απλά γρατζουνάει για χόμπι- είναι να έχει κατασταλάξει στα ξύλα που θέλει να έχει στο όργανο του. Αυτό, κατ εμέ, σημαίνει ότι έχει μια κατεύθυνση στον ήχο του. Δηλαδή έχει κάνει μια συνειδητή επιλογή ήχου- πρώτα και πάνω απ’ όλα στο κεφάλι του- και πλέον το όργανο είναι το μέσο που θα του επιτρέψει να δώσει υπόσταση σε αυτόν τον ήχο. Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρικάς στα 80’ς και γυρνούσα στα μουσικομάγαζα, αυτό που έλεγαν για τους δημοτικούς μουσικούς: Όταν ο πανηγύρτζης πήγαινε να αγοράσει κιθάρα δεν την άκουγε σε ενισχυτή. Έβαζε το αυτί του στο σώμα και βαρούσε ένα Ε minor. Αν άκουγε ότι τα ξύλα «κουνιόντουσαν» αγόραζε την κιθάρα! Είναι τεράστια συζήτηση τα ξύλα που καλό θα ήταν κάποια στιγμή να την θέσουμε στο προσκήνιο. Πολύ ενδιαφέρον ήταν και τρόπος με τον οποίο Henderson έθιξε το θέμα της μοναδικότητας των ξύλων- τα οποία είναι «ζωντανά»- και θα συμπλήρωνα ότι όσο «γερνάνε» τόσο καλύτερα παίζουν τα όργανα…

Παρ’ ότι λύσσαξα στο google δεν έβγαλα άκρη. Το πιο διαφωτιστικό που βρήκα είναι αυτό http://www.shadowplays.com ρίξτε μια ματιά στα archives στις συναυλίες του 1982. Αυτή η συνεύρεση είναι ένα μοναδικό κομμάτι μουσικής ιστορίας…

Οοοοου, μόλις το είδα κατάλαβα τι εννοείς με το «αντρικό»… Κάπου εκεί στο βάθος μου θυμίζει κάτι από… Rickenbacker… βαρβατίλα… το κατ’ εξοχήν «αντρικό» μπάσο. Ωραίο είναι. Βέβαια, είναι 4s και δεν ξέρουμε αν του κάνει ή αν θέλει 5αρη. Από την άλλη, καθώς το βλέπω λίγο… μπόλικο και καθώς είναι Ash θα τα έχει τα κιλάκια του. Ηχητικά το κόβω προς Musicman ελέω μαγνήτη – και δεν με χαλάει καθόλου. Πάντως μου φαίνεται αρκετά «συγκεκριμένο» ως προς την ηχητική του κατεύθυνση. Από την άλλη, τα Soundgear είναι πιο «ευκολοφόρετα» και πιο «παιχνιδιάρικα», πιο mainstream θα έλεγα- τουλάχιστον λόγο σχήματος – γεγονός που τα κάνει εμπορικά να κινούνται καλύτερα. Εδώ είναι που μπαίνει στο πλάνο ο bassqt για να μας διαφωτίσει…

Σύντροφε Nikoubis για να πω την αλήθεια δεν έχει τύχει να πιάσω στο χέρι κάποιο Rockbass, οπότε δεν έχω άποψη, αλλά για να το λες έτσι θα είναι. Ηχητικά σε σχέση με ένα… modest Ibanez ( του budget που συζητάμε) που βρίσκονται; Πχ, είναι και αυτά σχετικώς all around

Αγαπητέ Loathbass, είσαι ο… από μηχανής θεός: Αυτό ακριβώς εννοούσα «δες αν σου κάνει το μπράτσο». Τα Warwick έχουν την δική τους φιλοσοφία στα μπράτσα- διαφορετική από τα Ibanez, οπότε καταλαβαίνεις φίλτατε bassqt γιατί πρέπει να πας και να δοκιμάσεις όργανα. PS: με τι παίζεις τώρα;

Αν θες την ταπεινή μου άποψη από την τριάδα που ανέφερες, προσωπικά, θα ψήφιζα δαγκωτό το Ibanez. Τις άλλες μάρκες και ιδιαίτερα σε φτηνά μοντέλα δεν τις έχω σε υπόληψη… Όσο για τα Fender OK είναι άλλη ιστορία…

Να σου πω την αμαρτία μου, αν και σχετικώς... γερούνδιο τους KGB δεν τους θυμάμαι καθόλου... Χμμμ... Το κομματάκι τους τα σπάει και βλέπω και τον Carmine Appice στα Drums- μεγάλος παίκτης. Να υποθέσω ότι ο Mike Bloomfield είναι κιθαρίστας των BOC

Βλάσφημε… δεν σου αρέσουν τα Fender, φωτιά θα πέσει να σε κάψει… Αστειεύομαι. Σοβαρά τώρα, ο καθένας μας θα σου πει το μακρύ και το κοντό του. Υπάρχουν και πολλά σχετικά θέματα στο noiz που έχουν αναλύσει επί μακρών το θέμα. Αν κατάλαβα καλά το μπασάκι θα το πάρεις από Ελλάδα, οπότε κάνε μια βόλτα στα μαγαζιά και άκου μερικά. Η ταπεινή προσωπική μου άποψη είναι Ibanez γιατί όσα είχα στο παρελθόν έκαναν πάντα την δουλειά τους με το παραπάνω. Τα θεωρώ «έντιμα» όργανα που δίνουν περισσότερα απ’ όσο αξίζουν. Πάντως πιάσε μερικά όργανα στο χέρι για να δεις πως κάθονται επάνω σου και κυρίως για να δεις αν σου κάνει το μπράτσο- ιδιαίτερα αν πας για κανένα πεντάχορδο. Ελπίζω να μην παρεξήγησες το χιούμορ μου, αλλά τι να κάνω είμαι ψυχάκιας με τα Fender- μάλλον φταίνε τα γεράματα…

Ουάοοοοο… 25 or 6 to 4: Μακάρι ο καλός Θεός (αν υπάρχει) να ρίξει στον δρόμο μου ένα καλό brass section γιατί αυτό το κομμάτι έχω καημό να το παίξω. 1970 Chicago από το Chicago II… μεγάλη μπάντα.

Welcome και μην ξεχνάς ότι κανείς δεν γεννήθηκε Vai ή Pastorius… Και αυτοί έλιωσαν τα δάχτυλα τους…

Πρώτα απ’ όλα θα σου πω μπράβο για το σθένος σου να ανεβάσεις το υλικό σου και ένα μεγαλύτερο μπράβο γιατί θέλεις να ακούσεις γνώμες για να βελτιωθείς. Προσωπικά θα σου έλεγα να δώσεις έμφαση στον τρόπο παιξίματος έτσι οι νότες σου θα ακούγονται «σίγουρες» και όχι «μασημένες». Αυτό προϋποθέτει μελέτη, μελέτη και φυσικά… μελέτη. Επίσης δούλεψε το βιμπράτο σου ώστε να δίνεις την απαραίτητη διάρκεια στις νότες σου, όπου αυτό είναι απαραίτητο. Τέλος, δουλειά στην πένα για πιο στακάτο παίξιμο. Αυτές είναι οι φιλικές συμβουλές μου και ξανά μπράβο σου. Terry

Ανεπανάληπτο… βγαίνει και σε μαύρο πεντάχορδο; Πάντως πρέπει να μάθουμε τι πίνει ο τύπος…

Και δύο χαρές μπορώ να σου πω... Και μεταξύ μας έχουν υπάρξει φορές που μου άρεσαν τα 10ακια πολύ περισότερο από 15αρη. Και μπάσα βγάζουν και πιο «γρήγορα» είναι- αλλά πάλι είναι θέμα γούστου. Κάπου εδώ σας εγκαταλείπω για τώρα. Για μια ακόμη φορά θα πρέπει να πάω να αλλάξω κάτι Χριστουγενιάτικα δώρα που δεν έκαναν στους... μπαρμπάδες μου (πάχυναν όλοι και πάω για να τους πάρω XXL) και μετά πρόβα με τα πτωχά πλην τίμια 25W του Fender... C U later Terry...

Ο κανόνας λέει ότι όσο πιο μεγάλη η διάμετρος του ηχείου, τόσο πιο μπάσο θα είναι και φυσικά το ανάποδο. Τα 15αρια ηχεία λοιπόν είναι πιο μπάσα από τα 10αρια ή τα 12αρια κλπ. Ομοίως ένα 18 ιντσών είναι πιο μπάσο από τα παραπάνω... Η επιλογή είναι δική σου...

Βρε καλέ μου, τελικά δεν μας είπες το καλύτερο... Passive ή Active;

Αξιότιμη κ. Εύη, ο κανόνας είναι ότι με 30W ΔΕΝ παίζεις πρόβα, ιδιαίτερα αν οι υπόλοιποι γύρω σου είναι... κανίβαλοι. Όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις: ΠΧ εγώ παίζω πρόβα με 25W Fender- με δύο κιθαρίστες και κρουστό+ backing tracks τύμπανα πλήκτρα ή ηλεκτρονικά ντραμς- αλλά σε πολύ ελεγχώμενες συνθήκες και με μικρόφωνο στο ηχείο. Δεν λέω ότι είναι το ιδανικό, αλλά αν σου αρέσει να παίζεις συμαζεμένα η πρόβα γίνεται μια χαρά. Αν θέλεις να τα κατεδαφίσεις, φυσικά, τα 30W δεν θα... ξύσουν ούτε τον σοβά... Βέβαια, ούτε με τον 100αρη Fender θα τα σπάσεις, αλλά τέλος πάντων έχει 70 παραπάνω βατάκια...

Εκτώς από τα γκάζια που σαφέστατα υπερτερεί ο Fender, το θέμα είναι ότι μιλάμε για 15αρη ηχείο στον έναν και 10αρη ηχείο στον άλλο. Και δυστυχώς και σε αυτή την περίπτωση έχουμε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στον ήχο. Οπότε το μπαλάκι πάει πάλι σε εσένα... Τι σου αρέσει, το 15αρη ή το 10αρη; Πιο μπάσο το ένα, πιο σκαστό το άλλο...

Καλός είναι και ο Warwick αλλά ακόμη καλύτερες οι... χορδές Sanitas! Αλήθεια flat ή round; Τέλος πάντων ας μην γράφουμε άλλα τέτοια, γιατί ο αγαπητός Γιάννης δεν καταλαβαίνει ότι κάνουμε πλάκα (προς θεού όχι με τον Γιάννη) και ότι αυτό είναι το χιούμορ των μουσικών. Ας μείνει στην καλή επιλογή του, του Jazz και ας δει με το υπόλοιπο budget tου το θέμα ενισχυτής. Πάντως καλό θα ήταν όταν κάνουμε προτάσεις να συν υπολογίζουμε τι χρήματα έχει να διαθέσει κάποιος και να μην του λέμε «πάρε αυτό, σκίζει...», αλλά να του θέτουμε ανέφικτους στόχους. Φιλικά Terry PS: Άκυρο το «δεν καταλαβαίνει ότι κάνουμε πλάκα»

Γιάννη αυτό το τελευταίο είναι πλάκα... Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Έγραψα μια υπερβολή για να δώσω έμφαση ότι το budget που σου απομένει σε σχέση με τον bassman είναι ελάχιστο. ΟΚ;

Είσαι θεός… και μου έδωσες ιδέα: Stagg 6χορδο στα… 37 ευρώ, με σώμα αφρολέξ Ονδούρας, με Brazilian φελιζόλ για ταστιέρα! Θα τον τρελάνουμε τον Γιάννη με αυτά που γράφουμε…

Εννοείς με τα... ρέστα;