Terry RoscoeBeck5

Αν δεν κάνω λάθος είναι... made in china και αυτός, οπότε θα έχει τα γνωστά... συμπτώματα. Από την άλλη σχεδόν όλοι τα παράγουν στη Κίνα, οπότε βράσε όριζα. Βέβαια σε αυτό το budget- 300 με 350 ευρώ- δύσκολα γλυτώνεις την... κινεζιά. Ο λόγο ashdown που θέλει ο φίλος μας, που κατασκευάζεται;

Είσαι θεός... ναι δεν έχει τασάκι ;D

Ο Ampeg έχει περισσότερο «μέταλλο», ο Ashdown είναι πιο «στρογγυλός» στον ήχο του και κυρίως στα μεσαία του και ο Fender πιο «κλασσικός»... ;D

Σταμάτα, δεν αντέχω άλλο ;D... Κόντεψα να πέσω από την καρέκλα από τα γέλια... Ήταν ιδιοφυές το πόνημα σου, μόνο που το έγραψες για... λάθος Jazz ;D!!! Ναι έχω ένα Marcus Miller, αλλά δεν ήταν αυτό για το οποίο συζητούσαμε ;D

Ωχ τι πάθαμε... ;D Ναι το ομολογώ... είμαι ένοχος... Πήρα το Jazz αλλά ουδέποτε έθεσα την παράμετρο PJ... Ναι αμάρτησα, αλλά ήμουν συγκεκριμένος: Το Jazz ή το Precision; Την Κική ή την Κοκό και μου απάντησες την Κίκο! Αλλά εγώ δεν την ήθελα ;) Οπότε τι... τασάκια και μονόζυγα; ;D Και στην εν λόγο περίπτωση αφού ο φίλος μας θέλει να πάρει P, το εν λόγο όργανο έχει και την J παράμετρο, οπότε με τις ευλογίες μας... Αλλά αυτό είναι για τη δική του περίπτωση που θα έχει μόνο ένα όργανο- οπότε να έχει και έναν J ήχο. Οπότε τι βαράς θείο Κώστα; ;D

Χμμμ... Κωστα μου μάλλον με μπλέκεις με κάποιον άλλο ;D Η συζήτηση μας ήταν για μια επιλογή ανάμεσα σε ένα Jazz και ένα Precision... Ουδέποτε η κουβέντα μας πέρασε σε JP... Ή παπάς - παπάς ή ζευγάς- ζευγάς :) Αχχχχχχχχχχχχ.... γεράματα Κώστα, Κώστα μου μου ;D

Σαφέστατα ο J μαγνήτης, ηχητικά το κάνει πιο ευέλικτο από ένα σκέτο P... Καλή επιλογή, ωραίο όργανο.

Σωστός ο Pan... Πάντως από τα μηχανήματα που παραθέτει ο φίλος μας, ψηφίζω ashdown. Έπαιζα σε ένα στούντιο με ένα κεφάλι- αν και δεν θυμάμαι να ήταν σετ με τα ηχεία του... δεν ήταν ashdown οι καμπίνες- και μου είχε αφήσει θετικότατες εντυπώσεις. Πάντως τσέκαρε και αυτό εδώ: http://www.thomann.de/gr/ampeg_ba115_bass_combo.htm Είναι στο budget σου, αν και λίγο πιο... ροκάδικος στον ήχο ;D

+ 1000. Σοφά Λόγια, ιδιαίτερα το «απέφυγε τους Behringer»...

Καλημέρα Hotspur, καλημέρα κόσμε... Και τα δύο μπάσα είναι μια χαρά, συν το γεγονός ότι είναι το ίδιο πράγμα: Alder body, maple μπράτσο, οπότε δεν έχεις δίλημμα αν το ένα ήταν ash και το άλλο alder. Ηχούν το ίδιο, μέσες- άκρες καθώς διάλεξες δύο πανομοιότυπα όργανα. Δεν θα έλεγα ότι η χώρα κατασκευής τους αποτελεί ζήτημα. Τα Γιαπωνέζικα signature, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα αμερικάνικα. Είμαι κάτοχος δύο «υπογεγραμμένων» ιαπωνικών και δεν υστερούν από το αμερικάνικο signature model που έχω. Αν ήταν να διαλέξεις ανάμεσα σε αμερικάνικο και mexico, εκεί ας πούμε ότι είχαμε θέμα συζήτησης, αλλά USA- Japan είναι εφάμιλλα και ίσως να ακούσεις από ορισμένους θετικότερες κρίσεις για τα ιαπωνικά. Αν είσαι φανατίκλα με τους Maiden πάρε το Harris ;D

Εξαιρετικό από όλες τις απόψεις. Corgito ergo sum, αλλά πόσοι πληρούν την προϋπόθεση;

Μπράβο βρε pan ;D στο μυαλό μου είσαι ακριβώς αυτό. Και για να το πω πιο... ποιητικά τα 2002 στα οποία αναφέρομε ήταν πιο... «ζουμερά» :)

Από τα αυτά που έχω ακούσει από τα σετ φίλων Drummer, μου έχει μείνει αξέχαστο ένα φανταστικό hi hat Paste Signature, τα παλιά, καλά 2002- πολύ πετυχημένη σειρά- και πάντα μου ήταν συμπαθέστατα τα Κ- αν και τα έβρισκα πιο λίγο πιο «σκληρά» από τα 2002, που είχαν κάτι το πιο «φίνο».

Θα συμφωνήσω και εγώ με τον Yaheth, χρειάζεται ένα μπάσο για να «δέσει» το...γλυκό ;D. Καλή προσπάθεια, αλλά με αδυναμίες. Εκτός από το μπάσο, θα έλεγα ότι ότι η μπότα παρά ήταν «έξω», το ίδιο και οι φωνές- βέβαια σε αυτό το στιλ που λες πολλά θέλεις να ακουστούν ευκρινώς οι στίχοι- με αποτέλεσμα να ακούγεται λίγο ασύνδετο με τη λούπα που έπαιζε στο βάθος... Πολύ... βάθος ;) Μια φιλική άποψη. Συνέχισε ακάθεκτος και θα το βρεις.

Πω, πω, πω... θα φτιάξεις «μπράτσα» με αυτό ;D Πάντως ο ήχος στα κλιπάκια που ανέβασες είχε πολύ ενδιαφέρον.

Καλορίζικο... καλορίζικο! Για πες πρώτες εντυπώσεις; Δεν έχω πιάσει ποτέ κάτι αντίστοιχο στο χέρι και είμαι περίεργος... Ποια είναι η αίσθηση στα χέρια; Έχει ζόρι;

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο ;D Τόσο για τα δάκτυλα όσο και για το Fender... ;)

Ευάκι μου τι κάνεις; :) Ακριβώς αυτό λέω και εγώ. Παίζοντας, εξελίσσεσαι... και τα χέρια και τα... αυτιά σου. Γιαυτό έγραψα σε ένα post «το χρήμα δεν εξασφαλίζει τον ήχο» σώνει και ντε. Οπότε όταν είσαι «νέος» ότι και να πάρεις- μέσες, άκρες- δεν θα ακούγεται και ιδιαίτερα... σόι. Γιαυτό υπάρχουν beginner level όργανα, παράπάνω, πολύ πιο... παραπάνω, are you nuts;, όργανα. Όσο αρχίζεις να «ακούς», τόσο εξελίσονται και οι ανάγκες σου... Δεν μαζέυεις πόντους, απλά αλλάζεις εσύ, οι ανάγκες και οι δυνατότητες σου ;D

+ 1000 στον Χ. Τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι και ίσως και λίγο χειρότερα- αλλά ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες...

Αγαπητέ astpapast δεν νομίζω ότι κάποιος το έθεσε έτσι. Το ζήτημα είναι απλό: Από το Α (ένα όργανο starter) πάμε σε ένα Β (ένα καλό- καλύτερο όργανο), για να καταλήξουμε στο Χ, Ψ και ίσως σε ένα custom. Όμως η πορεία είναι αρκετά μεγάλη και η λογική λέει ότι δεν πας από το Α στο... Ω ;D Μερικές φιλικές σκέψεις...

Και ο Bill και ο Bihlas τα είπαν μια χαρά... Θα δώσω και εγώ ένα παράδειγμα: Μπάσο Warrior, δεν θυμάμαι αν ήταν 8.000 ή 9.000 δολάρια. Αυτό που πλήρωνες ήταν η... Άρτα και τα Γιάννενα από φίλντισι που υπήρχαν στην ταστιέρα. Δεν λέω, ήταν μια πανέμορφη δημιουργία σαν... ταπισερί, αλλά ουδόλως βελτίωναν τον ήχο. Σε αυτό το range οργάνων πληρώνεις την... μούρλα σου, τα καπάκια από «εξωτικά» ξύλα, τις ταστιέρες από «σπάνια» ξύλα, το χειροποίητο, το φίλντισι, το... το... Δεν λέω ότι δεν είναι καλά όργανα- κάποια από αυτά που έχουν πέσει στα χέρι μου ήταν εκπληκτικά- όμως από ένα σημείο και ύστερα πληρώνεις το... έπιπλο ;D

Καλημέρα παιδιά, bongiorno Warwick... Συμφωνώ και... διαφωνώ μαζί σου ;) Σαφέστατα αν παίζεις με κάποιο «κοντραπλακέ» των 150-200-300 ευρώ, το όργανο του 1000 θα φαντάζει «εξωγήινο». Παρόλα αυτά μπορεί και στο 300αρη να βρεις κάτι «αξιοπρεπές», αλλά αντικειμενικά δεν θα περιμένεις και... παπάδες. Όμως ας μην «θεοποιούμε» τα πανάκριβα όργανα, γιατί σε κάποιες περιπτώσεις οι τιμές τους είναι υπερβολικές. Παράδειγμα: Έπιασα στο χέρι τρία Fondera, με range τιμών από 7.000 ως 9.000 δολάρια. Τα κάρφωσα στον ενισχυτή και δίπλα έβαλα το Roscoe Beck που έχω (γύρω στα 1800 δολάρια τιμή καταλόγου Fender όταν το έβγαζε 5χορδο). Οι διαφορές στον ήχο δεν ήταν τόσο «συγκλονιστικές» για να πας να σκάσεις έξτρα 5.000 με 7.000 δολάρια. Από την άλλη έπαιξα με ένα Manne- ψιλό J στιλ, τρεις single coil, λίγο παραπάνω από 1000 ευρώ- και έπαθα την πλάκα μου. Έχω παίξει με πολλά Dingwall- τιμές από 3.000 μέχρι σχεδόν 7.000 για κάποια Prima Artist. Ορισμένα με άφησαν παγερά αδιάφορο και άλλα μου άρεσαν. Έπαιζα με ένα Ritter, τρομερό όργανο... περίπου στα 5.000 ευρώ, με πανέμορφα ξύλα, με το ιδιαίτερο design του, αλλά δεν μπορώ να πω ότι θα τα έδινα- αν τα είχα φυσικά ;D. Τα βάζω όλα αυτά κάτω και μετά σκέφτομαι: Τι ακούω όταν παίζει πχ το another brick in the wall; Τι είναι αυτή η ηχάρα στο μπάσο; Είναι ένα... ταπεινό Precision... Τι βλέπω να κρατάει στο χέρι του ο Geddy Lee; Ένα... πτωχό πλην τίμιο Jazz, χωρίς booster, active και όλα αυτά τα... σκατολοΐδια. Άρα το επιμύθιο είναι ότι απαραίτητα τα πολλά χιλιάρικα δεν φέρνουν την... ευτυχία στον ήχο ;D Αφού ο Victor Wooten παίζει π.χ με Fondera, αυτό θα το χρυσοπληρώσει ο υποψήφιος αγοραστής. Και για να μην παρεξηγηθώ, θεωρώ τα Fondera εκπληκτικά όργανα, αλλά όχι για τις τιμές που τα πουλάνε. Και εν κατακλείδι, όπως έγραψε σοφά ο SF, το 90% παίζει με Fender- εγώ θα συμπληρώσω ότι και το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας που γουστάρουμε γράφτηκε με ένα από αυτά...

Sorry που άργησα τόσο πολύ να σου απαντήσω ;D Άρα λοιπόν- για να επανέρθουμε στο θέμα- δεν ήταν δική σου custom «επιθυμία». Θα μπορούσε να είναι το Χ όργανο που σου έκατσε καλά στο χέρι... Custom λοιπόν, για να βάλουμε λίγο στην θέση της αυτήν την «παρεξηγημένη» έννοια, σημαίνει το φτιάχνω εγώ όπως θέλω γιατί πάνω και πρώτα απ' όλα, ξέρω γιατί το θέλω έτσι. Συνεπαγωγή αυτού είναι ότι όχι μόνο το κατέχω- αυτό που θέλω- αλλά παράλληλα δεν με καλύπτει κανένα όργανο του εμπορίου, για να καλύψω τις παικτικές μου ανάγκες- και σκόπιμα δεν αναφέρω το αισθητικό μέρος... Όμως αυτό σημαίνει ότι έχεις τη γνώση να το κάνεις. Και διευκρινίζω ότι δεν θεωρώ custom το να πάρεις ένα όργανο και να αρχίσεις τις μόντες. Custom για εμένα είναι να φτιάξεις ένα όργανο για το χέρι σου, με «μοναδικότητες»- στο μπράτσο, στο σχήμα κλπ... Οπότε- η «ταμπακιέρα»- θεωρώ λιγάκι άστοχο κάποιος που ενδεχωμένος δεν ξέρει αυτά που πρέπει, να θέλει να πάρει... custom όργανο, γιατί τελικά θα πάρει ότι του πουλήσει ο μάστορας ή αυτό που θα του πούνε οι κολλητοί του, που... «ξέρουν»- καθώς όλοι έχουν και από έναν φίλο, που έχει έναν φίλο, που ο φίλος του τα... ξέρει καλά ;D Αυτή η μικρή ένσταση...

Συγνώμη για την... αδιακρισία :), αλλά ρωτάω από απλή περιέργεια: Του Παπαδόπουλου το παράγγειλες on demand, με δικές σου προδιαγραφές η απλά έπεσε κάποιο στο χέρι σου και κολλήσατε;