John Goumis

χειρότερα μόνο αν βλέπεις μπροστά σου τον Rob Halford δικαιολογείται

Iσχύει αυτό που λες αλλά από την άλλη δεν μου αρέσει προσωπικά ούτε το άλλο άκρο, δηλαδή είτε να μην ασχολείται καθόλου με μουσική είτε να έχει μια επιδερμική σχέση με αυτήν και να ακούει τελείως basic πραγματα (ελληνικά, ποπ, ποπ ροκ, μπαλάντες κτλ), μου αρέσει να είναι ''φαν'' της μουσικής ή των συγκροτημάτων που ακούω και να πηγαίνουμε μαζί συναυλίες, ροκόμπαρα κτλ. Χωρίς να ψέγω όσους έχουν σύντροφο με διαφορετικό μουσικό γούστο βεβαιώς βεβαίως. Αλλά ναι η υπερβολική θεοποίηση οδηγεί σε αυτό που λες. Και για τους άντρες αντίστοιχα

Ιστορικό μοντέλο, προσωπικά προτιμώ στρατ αλλά και οι τέλε μου αρέσουν πολύ. Δεν παίζει τα πάντα, καμία κιθάρα δεν παίζει τα πάντα, πρώιμο μέταλ ίσως παίζει αλλά good luck playing Megadeth - Slayer - Slipnot with a Telecaster (στην ''κανονική'' μορφή της, όχι να είναι μονταρισμένη, δεν μιλάω για το σχήμα). Όπως αντίστοιχα ενα μεταλοκίθαρο δεν θα ακουστεί ιδανικά σε πιο ''classic'' είδη. Υ.Γ. Οι Jackson (και οι Charvel) είναι κιθαράκλες. Καλιφορνέζικες κιθάρες, οι οποίες λογικό να επιστρέψουν κάποια στιγμή υπό την ομπρέλα της ''μαμάς'' Fender, καθώς ιστορικά από εκεί προήλθαν (ο Wayne Charvel ήταν υπάλληλος της φέντερ πριν φτιάξει το δικό του workshop)

Η κιθάρα είναι σε πολύ καλή τιμή (ο πληθωρισμός που έχουν φάει τα όργανα έχει επηρεάσει και τις τιμές των μεταχειρισμένων), που θυμίζει καλές εποχές προ κορωνοϊού, άρα είναι πολύ καλή ευκαιρία. Εφόσον είναι όργανο του 2008 και ο πωλητής είναι bedroom player (σε τέτοιον με παραπάμπει ο εξοπλισμός που βλέπω στις φωτό του, με τα ακουστικά κτλ) μάλλον μιλάμε για καλή περίπτωση τα τάστα και το όργανο γενικότερα να είναι σε εξαιρετική κατάσταση για την (μικρή σχετικά) ηλικία της. Έχω αγοράσει πέντε κιθάρες από το ΝΟΙΖ και ήμουν τυχερός που οι πρώην ιδιοκτήτες ήταν (μάλλον) bedroom players γιατί τις πήρα σε σχεδόν κατάσταση βιτρίνας χωρίς να τις έχω δει από κοντά. Εύχομαι να πάνε όλα κατ'ευχήν στην συνάντηση και στην συναλλαγή. Υ.Γ. Παρορμητική αγορά δεν είναι, μια αμερικάνικη στρατ σε καλή κατάσταση θα έχει πάντα μια Α χρηματική αξία, παρορμητικές αγορές είναι για πιο φθηνό εξοπλισμό ή μικροπράγματα της καθημερινότητας χαμηλής μεταπωλητικής αξίας.

Δυστυχώς οι τιμές στα μουσικά όργανα έχουν ανέβει αισθητά και το ''intermediate'' πλέον μπορεί να θεωρηθεί μια κιθάρα 900Ε και πάνω, και αναγκαστικά κατασκευασμένη είτε στην Ινδονησία είτε στο Μεξικό (Κορέα πλέον δύσκολο σε τέτοια κατηγορία τιμής). Αν βρεις μεταχειρισμένη κάποια PRS SE (του 2018 και μετά, με το ''αναβαθμισμένο'' logo αλλά και τις αναβαθμίσεις που έχει στο hardware) σίγουρα θα έχεις ένα intermediate όργανο που μπορεί άνετα να ανταπεξέλθει σε επαγγελματικές συνθήκες, είτε του λάιβ είτε του στούντιο (δεν συγκρίνονται βέβαια με το ''real thing'' δηλαδή τις USA PRS αλλά είναι καλά όργανα). Μεξικάνα στρατ επίσης, αν και θα συμφωνήσω και εγώ ότι θέλεις τουλάχιστον εναν humbucker στον bridge μαγνητη, δεν αντέχω πλεον τα ''μόνο single coil'' όργανα, ειδικά για τα είδη που ανέφερες (κλασσικό μέταλ) θα ζοριστείς πολύ με τον DSL5 να βγάλεις το γκάζι που θες. Οι classic player ήταν όντως φοβερά μεξικάνικα μοντέλα με τρομερά specs, απλά και αυτές δεν κάνουν για πιο βαριά παιξίματα, ηχητικά είναι αρκετά vintage oriented. Και Charvel μεξικάνικη άνετα θα αγόραζα πάντως (Jackson, πχ του adrian smith την φθηνή, όχι) Οι μόνες που δεν έχω προσωπική εμπειρία είναι τα Lary Clayton μοντέλα της Sire, έχω ακούσει καλά λόγια και είναι φθηνές αλλά λόγω μη προσωπικής εμπειρίας δεν ξέρω αν μπορώ να τις προτείνω, απλά ακούγονται συχνλα σε τέτοιες συζητήσεις (https://www.thomann.de/gr/larry_carlton_s7_sg.htm?glp=1&gad_source=1&gclid=Cj0KCQjwh7K1BhCZARIsAKOrVqHAvf0xPmDdKMrTdiylS9omBjNo1_K_TloLNRtm1EVkdXH8XgT6gdgaAqqnEALw_wcB) Γενικά πάρε τον χρόνο σου να αποφασίσεις τι σου κάνει κλικ περισσότερο αισθητικά και ποια σου ''μιλάει'' περισσότερο οπτικά (και παικτικά) και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους :)

Συμφωνώ και θα προσθέσω το ''made in the UK'' στους ενισχυτές (για εμάς τους φανατικούς του british guitar tone τουλάχιστον) ? Καλόπαικτη και καλορίζικη φίλε Γιώργο, εύχομαι να χαρείς την κιθαρίτσα for years and years to come edit: τώρα πρόσεξα ότι έχει το μικρό headstock (νόμιζα ότι θα είχε το μεγάλο που συνήθως είχαν οι highway), πράγμα που της δίνει πολλούς πόντους αισθητικά στα μάτια μου, καθώς το κλασσικό αυτό headstock με το made in usa μπροστά είναι όντως πολύ sexy (όχι ότι αν είχε το μεγάλο θα χάλαγε ο κόσμος, μου αρέσει και το CBS headstock αλλά προτιμώ το μικρό). Στην θέση σου θα την έκανα κάποια στιγμή και ένα re-finish στο σώμα (surf green ή sonic blue) να γίνει ακόμα πιο sexy απότι είναι ήδη :)

Προσυπογράφω ό,τι είπε ο @stavros_d80 ειδικά εφόσον είμαι και εγώ από επαρχία. Για να κάνεις την δουλειά σου χρειάζεσαι 2 αυτοενισχυομενα ηχεία, μια κονσόλα και αν στήσεις τα ηχεία και την μπάντα έξυπνα, δεν χρειάζεσαι καν μόνιτορ. Πολλοί θα διαφωνήσουν με αυτό αλλά το κάνουμε χρονια χωρίς μόνιτορ και μια χαρά ακούμε τι παίζουμε, είτε από τους ενισχυτές μας είτε από τα main ηχεια. Άντε σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις να χρησιμοποιηθεί in ear monitor. Για παράδειγμα, χθεσινό λάιβ σε μπιτσομπαρο ξενοδοχείου. Είμαστε τρία άτομα (μπάσο κιθάρα και τύμπανα). Χωράμε με ένα αμάξι (λίγο στριμωγμένοι βέβαια). Φορτώνουμε τα πράγματα στο καρότσι που χρησιμοποιείται για αποσκευές Είναι όλα τα πράγματα εκτός από την κιθάρα και το μπάσο. Τα κατεβάζουμε και τα στήνουμε στον χώρο. Παίζουμε και ακουγομαστε σαν κανονικότατη full band απλά είμαστε στημένοι έτσι ώστε να ακούμε από τα ηχεία τι παίζουμε, αφού και τα ντραμς είναι ηλεκτρονικά. Σε άλλες περιπτώσεις ξενοδοχείων ή μαγαζιών, που έχουμε την ευχέρεια να αφήσουμε εξοπλισμό σε αποθηκευτικό χώρο εντός του venue, έχουμε πιο μεγαλο σετ Εδώ πχ υπάρχει PA του ξενοδοχείου (φαίνεται πίσω από τα δικά μας ηχεία) αλλά το χρησιμοποιούν μόνο οι ανιματερ οι οποίοι φυσικά δεν ξέρουν να το δουλεύουν και σε λίγο καιρό θα έχουν το έχουν κάψει, ο,τι PA υπάρχει σε τέτοια μέρη είναι σε άθλια κατάσταση, παρατημένα και χαλασμένα, οπότε χίλιες φορές να κουβαλήσουμε τα δικά μας. Αυτή την δουλειά την κάνουμε χρόνια, με δικό μας PA, χωρίς την ανάγκη μόνιτορ (άντε που και που in ear), με ένα ζευγάρι αυτοενισχυομενα 15ρια ηχεία και μια κονσόλα.. φυσικά έχουμε μάθει να τα δουλεύουμε οι ίδιοι και ο ήχος άπαξ και μάθεις βγαίνει εξαιρετικός..

Φοβερό συμπεθεριλικι όντως. Ο Χάρρις έχει πέντε παιδιά αποτι άκουσα σε μια συνέντευξη (και λογικά ο Γούντ αρκετά περισσότερα), λογικά η κοπελιά δεν είναι η Lauren Harris που είναι και αυτή τραγουδίστρια αλλά κάποια από τα πιο νέα παιδιά του. Άλλο συμπεθεριλικι που μου έρχεται στο μυαλό, όχι τέτοιου μεγέθους βέβαια, είναι ο Ritchie Faulkner των Judas Priest με την κόρη του George Lynch (δεν είναι παντρεμένοι αλλά συζούν και έχουν μια κόρη). Ο οποίος Faulkner παρεπιπτόντως έπαιζε και στην μπάντα της Lauren Harris κάποτε

Αγοράστε δικό σας εξοπλισμό και θα μάθετε σιγά σιγά να τον χρησιμοποιείτε. Τον ρόλο του ηχολήπτη θα τον αναλάβει ένας από το συγκρότημα, που θα ρυθμίζει την κονσόλα κατά το soundcheck (πχ σε εμας το κάνει ο μπασίστας μας, είτε έχοντας μακρύ καλώδιο και κατεβαίνει κάτω από το ''stage'' είτε με ασύρματο αν είναι πιο μεγάλος ο χώρος). Ετσι κι αλλιώς το 99% των μαγαζιών που βάζουν λάιβ δεν είναι μουσικές σκηνές με δικό τους PA και ηχολήπτη και φώτα, είναι απλά μαγαζάκια χωρίς καμιά μελέτη ακουστικής-ηχομονωσης που βάζουν λάιβ είτε που και που είτε συχνά, οπότε απαραίτητο είναι να έχετε το δικό σας PA που θα προσαρμόζετε στον χώρο. Compact λύσεις υπάρχουν (είτε μιλάμε για PA είτε για ενισχυτές-τύμπανα και λοιπό εξοπλισμό). Ηχολήπτες είναι για το gagarin και για τα φεστιβάλ.

Αυτός δεν είναι ενισχυτής για να μεταφέρεται, τον έχω στημένο μόνιμα σε ένα μαγαζί που παίζω Παρασκευοσαββατα, δεν μετακινείται. Ωραία η Κρήτη, θυμάμαι που με πήγαινε ο παππούς μου κάθε καλοκαίρι γιατί ήτανε από εκεί (χωριό κοντά στην Σητεία). Εγώ ιδανικά θα ήθελα να πάω σε ένα μικρό νησάκι τύπου Χάλκη, Τήλο Νίσυρο ή Καστελόριζο για κάτι πιο χαλαρό για ένα τριήμερο αλλά δεν...

Εγώ ζω σε νησί όπου το καλοκαίρι δραστηριοποιούμαι και με την μουσική παίζοντας κάθε μέρα λάιβ και η γυναίκα επίσης δουλεύει σεζόν οπότε πάμε ένα μπανάκι στα κλεφτά μια φορά την εβδομάδα. Διακοπές δεν θα πάμε πουθενά φυσικά το καλοκαίρι γιατι δεν γίνεται, συνήθως πηγαίνουμε ταξίδια τον χειμώνα. Η μοναδική μας απόδραση θα είναι μια σύντομη μετάβαση στην Αθήνα για να δουμε τους Judas Priest σε λίγες μέρες.

Πολύ ωραίο review. Προσωπικά μου φαίνεται πολύ ωραίος ενισχυτής, και από ένα σύντομο ψάξιμο δεν μου φαίνεται περίεργο ότι μόνο αυτός είναι διαθέσιμος από την συγκεκριμένη σειρά ενώ τα άλλα μοντέλα είναι discontinued -μπορεί να κάνω και λάθος. Εγώ είχα τον 45ρη head αλλά δεν έχει καμιά σχέση με τον 30ρη... δεν είχε fx loop, ήταν μονοκάναλος (με τρια input)... ωραίος ήταν αλλά τον χρησιμοποιούσα ως βάση για πετάλια.. ετούτος εδώ με το ξεχωριστό EQ ανα κανάλι και δικάναλος με ωραίο γκάζι μου φαίνεται πολύ πιο χρήσιμος (για τον τρόπο που χρησιμοποιώ τους ενισχυτές) και ευέλικτος, μακάρι να είχα αυτόν τελικά. Ωραίο μηχάνημα...

Για αυτό έγραψα πριν ότι είμαι επιρρεπής στις κωλοτουμπες, μυτερές κιθάρες και flying V δεν ήθελα να τις βλέπω και φέτος κατέληξα με Jackson King V ? Οι Flying V είναι φοβερές κιθάρες εμφανισιακά, αλλά δεν κάνουν για σπίτι και για μελέτη, είναι αποκλειστικά και μόνο για λάιβ.

Ιστορία δεν έχουν από την άποψη ότι δεν υπήρχαν στα 70s, αλλά πόσοι ιστορικοί παίκτες κατέληξαν να παίζουν με αυτές? ? Δεν θα αναφέρω καν πιο νέα ονόματα όπως Mikael Akerfeld, Steve Wilson, Orianthi, Dave Navaro κτλ, αλλά Carlos Santana, Bernie Masden, Al di Meola, Neal Schon (Journey), Alex Lifeson (Rush), Martin Barre (Jethro Tull), Mike Oldfield και δεκάδες άλλοι παίκτες με ιστορία ? A ρε Paul... Διδάσκεις ιστορία... ? Κιθαρακλες ?

Εμφανισιακά δεν θα μιλήσω, γιατί είμαι επιρρεπής στο να κάνω κωλοτουμπα. Ηχητικά δεν μου αρέσει να μην έχει sustain η κιθάρα. Πχ είσαι σε λάιβ και παιζεις μια νότα που έχει μια χαρακτηριστική διάρκεια αλλά η νότα να σβήνει πριν την ώρα της ή να σβήνει απροειδοποίητα

Όταν το έγραφα αυτό είχα κατά νου εταιρείες όπως η Digitech με τα οικονομικά x-series, bad monkey κτλ που πήγαινε να ανταγωνιστεί την Boss αλλά και τα πιο ακριβά όπως τα hardwired που ήταν φανταστικά πετάλια, ή όπως η Radial που έβγαζε πανάκριβα αλλά φανταστικά λαμπατα πετάλια (το plexitube είναι το αγαπημένο μου όλων των εποχών αλλά πιάνει χώρο και θέλει δικό του τροφοδοτικό...). Αυτές οι εταιρείες πλέον δεν βγάζουν αυτά τα προϊόντα δυστυχώς (θυμήθηκα και το Vox Satchurator ή το ελληνικής κατασκευής Telegun και πολλά άλλα με τα οποία γινόταν χαμός πριν μια δεκαετία περίπου στο φόρουμ) ενώ άλλες εταιρείες έχουν έλθει και παρέλθει και η Boss ακόμα βγάζει το ταπεινό SD-1 ή το DS-1 που τα παίρνεις για ένα κομμάτι ψωμί και είναι τα ίδια με αυτά που θα δεις στο pedalboard πολλων ροκσταρ ακόμα και σήμερα. Επιλογές εξαιρετικές ή και καλύτερες (αλλά και πολύ ακριβότερες) υπάρχουν σίγουρα αλλά το γεγονός ότι εταιρείες όπως Boss, MXR, Electro-Harmonix, Ibanez, Maxon κτλ βγάζουν το ίδιο πετάλι εδώ και πάνω από 40 χρόνια που χρησιμοποιείται από αρχάριους μέχρι ροκσταρς δείχνει ότι έχουν πλέον περάσει στην σφαίρα του κλασσικού και δεν θα φύγουν από την συνείδηση του κόσμου, κάτι που ίσως δεν ισχύει για άλλες εταιρείες που βγάζουν πετάλια που παλεύουν για την θέση τους στην αγορά.

Επανέρχομαι μιας και "έκλεισα". Boss και πάλι Boss. Έχω και άλλο pedalboard καθώς και ένα δύο-μπουτικοπεταλα αλλά η σταθερή εδώ και χρόνια πορεία της Boss στην αγορά ενώ άλλες εταιρείες είτε μπουτίκ είτε όχι έχουν σταματήσει να βγάζουν πετάλια, κάτι σημαίνει

Σκόρπιες σκέψεις 1)Τα μετρητά δεν πρόκειται ποτέ να καταργηθούν, όχι επειδή το θέλουν οι κυβερνήσεις αλλά επειδή δεν το θέλουν, μιας και το μαύρο χρήμα είναι απαραίτητο από τις προεκλογικές καμπάνιες και το παράνομο lobbying - λεφτά κάτω από το τραπέζι, μέχρι τις μίζες αλλά ακόμα και μικροέξοδα όπως πληρωμή ιντερνετικών τρολλ. 2) Η γραφειοκρατία αλλού μειώθηκε αλλού αυξήθηκε. Πχ στις μεταβιβάσεις ακινήτων αυξήθηκε. Απλά επειδή είναι όλα ηλεκτρονικά έχει μεγάλο θετικό αποτύπωμα περιβαλλοντικά. Το χαρτί έχει σχεδόν καταργηθεί. Κάτι είναι κι αυτό. 3) Τα vintage μηχανήματα είναι ο σύνδεσμος μιας αλλης εποχής που ο κόσμος ήταν διαφορετικός αλλά και έφτιαχνε προϊόντα στιβαρής κατασκευής που δεν χάλαγαν μετά από λίγα χρόνια σε αντίθεση με σήμερα που είναι πιο εξελιγμένα αλλά και πιο φθηνά και δεν είναι σχεδιασμένα να αντέξουν στον χρόνο. Σίγουρα η τεχνολογία προσφέρει ευκολίες που ακόμα και vintageολαγνοι είναι δύσκολο να τις αποφύγουν στην καθημερινότητά τους. Προσωπικά φέτος πήρα όσους δίσκους (CD) δεν αγόρασα τα τελευταία είκοσι χρόνια μαζί. Δεν έχω καν στερεοφωνικό. Τα βάζω μόνο στο αμάξι ενώ μουσική ακούω από το κινητό μόνο στο σπίτι. Αλλά μου αρέσει η διαδικασία να βάζω ένα δίσκο στο player του αυτοκινήτου και να ακούω ολόκληρο το άλμπουμ όπως έκανα παλιά. Vintage ενισχυτή έχω μόνο έναν και τον χρησιμοποιούσα κανονικά σε λάιβ κτλ, απλά τώρα μου αρέσει να χρησιμοποιώ πιο πρόσφατα αποκτήματα. Αν είχα vintage αμάξι σίγουρα θα έκανα κάποια ιεροτελεστία κάθε Κυριακή να οδηγήσω κάπου μόνο και μόνο για την αίσθηση του πράγματος. Δεν θα το χρησιμοποιούσα για καθημερινή χρήση (που δεν επιτρέπεται κιόλας βέβαια)

Φέτος αγόρασα περισσότερους δίσκους (CD) απ'ότι συνολικά τα τελευταία είκοσι και χρόνια. Τους οποίους ακούω μόνο στο αμάξι επειδή κάνω συχνά δρομολόγια και όχι στο σπίτι. Είπα να πάρω μερικά Rush που δεν έχω πολύ επαφή. Όταν άκουσα το συγκεκριμένο δίσκο και ειδικά αυτό το κομμάτι μου έπεσε πολύ ''βαρύ'' για τα γούστα μου αλλά όσο το ακούω τόσο μου αρέσει

Αν και περνάω μια εκτεταμένη κρίση στην σχέση μου με την stratocaster τα τελευταία χρόνια (με την έννοια ότι προτιμώ να χρησιμοποιώ humbuckerοδειδή κιθάρες στα λάιβ, και ναι η στρατ μου έχει διπλό στην γέφυρα αλλά δεν είναι το ιδιο) είναι η επιτομή του συγκεκριμένου οργάνου και ακόμα την θεωρώ την καλύτερη και πιο iconic κιθάρα που σχεδιάστηκε ποτέ (έχω και ένα tattoo που αν και το κύριο θεμα του δεν είναι η κιθάρα, αλλά επειδή υπήρχε κιθάρα στο εικαστικό του, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την fender stratocaster)

ε και τι καταφεραν? ? ένα χιτ σε δέκα άλμπουμς.... πέρα από την πλάκα και επεδή δεν έχω πρόθεση να συγχίζω άλλο οπαδούς της μπάντας, μπράβο στους Deep Purple που συνεχίζουν και αφού το φχαριστιούνται έτσι εμένα δεν μου πέφτει λόγος, τα μετέπειτα άλμπουμ δεν είναι κακά αλλά εμένα προσωπικά δεν μου κάνουν κλικ, και δεν είμαι καθόλου παρελθοντολάγνος, πχ Priest και Stones έβγαλαν φοβερά άλμπουμς πρόσφατα που δεν μπορώ να σταματήσω να τα ακούω (ή τα δυο τραγούδια που κυκλοφόρησαν πριν 5-6 χρόνια οι Rainbow, α ρε Ρίτσι γιατί δεν έβγαλες φουλ length άλμπουμ να παραμιλά το σύμπαν..)

Γιατί τώρα από ποιά ακούγονται? To strangers in us all προσωπικά μου αρέσει πολύ περισσότερο από οτιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει οι DP με τον Morse (που είναι όπως προείπα ΟΚ αλλά μέχρι εκεί) Γιατί το λες αυτό? Το πολύ να έδιωχνε τον Ian Gillian ο οποιός κανονικά θα έπρεπε να βαράει προσοχή στον Ρίτσι και να του κανει όλα τα καπρίτσια, αλλά επειδή λόγω χαρακτήρα αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί θα έφευγε πάλι και θα συνέχιζαν μια χαρά

Ακριβώς αυτό... 46 albums για μόλις ένα χιτ... ? ιστορικό συγκρότημα, το μεγαλύτερο hard rock όλων των εποχών, αλλά τα άλμπουμ από την αποχώρηση του Ritchie και μετά είναι απλά ΟΚ. To μαγικό άγγιγμα του Ritchie δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Ακόμα και το εξαιρετικό come taste the band επισκιάζεται από το τέρας που λέγεται Ritchie Blackmore's Rainbow.

No Ritchie no party

Μού θύμισες αυτό το βίντεο όπου ο reviewer (όντας άλλου στυλ παίκτης) ''απολογείται'' κάθε φορά που παίζει licks του Harris... ?