John Goumis

Φαινεται ενδιαφέρον και χρήσιμο πετάλι, αλλά δεν νομίζω να μπορεί να δώσει το ηχόχρωμα που θέλω δεν την έχω πια, και δεν το γνώριζα αυτό το feature για να είμαι ειλικρινής. Ωστόσο έχω πάρει ''διαζύγιο'' από οτιδήποτε έχει να κάνει με πεταλιέρα για live στήσιμο επειδή δεν παίζω με πεταλιέρες, θα προτιμούσα κάτι πιο compact όπως το παραπάνω πετάλι που χωράει σε ένα απλό pedalboard... by the way το συγκεκριμένο πετάλι χρησιμοποιεί ''αναλογική'' τεχνολογία (?) ενδιαφέρουσα τεχνολογία αλλά δεν θέλω να αλλάξω μαγνήτες μιας και είμαι ευχαριστημένος...

@fusion κατά πόσο θα μπορούσε να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο όμως? Δεν θέλει ένα τέταρτο -τουλάχιστον- μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του rapid test? Δεν μπορεί να περιμένει 20χιλιάδες κόσμος τον μπροστινό του να τελειώσει το τεστ....θα πάρει ώρες η διαδικασία (για να μην πω μέρες). Δεν βρίσκω λύση, ο ιός δεν πρόκειται να εξαφανιστεί, θα γίνει ενδημικός και θα πρέπει όσοι κινδυνεύουν έστω και σε αυτή την ενδημική μορφή του ιού να εμβολιάζονται τακτικά (μιας και το εμβόλιο που έκαναν δεν τους προστατεύει επ'αόριστον) και η ζωή κάποια στιγμή να συνεχιστεί. Ο ιός ήρθε για να μείνει

Πολλές φορές αισθάνομαι την ανάγκη να παίξω κάπου με μια LP αντί μιας Strat αλλά πάντα με αποτρέπουν διάφοροι παράγοντες, ένας εκ των οποίων είναι ότι οι ''humbucker'' κιθάρες μου δεν έχουν επιλογή split coil (εκτός από μια PRS SE) το οποίο σε λίγα μεν, αλλά κρίσιμα σημεία, μου είναι απαραίτητο (και ας μην ακουστεί 100% σαν Fender - που είναι ανέφικτο- μου αρκεί να βγάζει ήχο single coil). *έχω σκεφτεί την λύση να τις μετατρέψω σε coil split αλλά η διαδικασία χρειάζεται ειδικό, γιατί υπάρχει πρόβλημα να καταστρέψεις τους μαγνήτες και μπλα μπλα μπλα Έτσι σε μια αναζήτησή μου έπεσα πάνω σε αυτό το πετάλι. https://www.youtube.com/watch?v=NlprK3vEhFo&t=487s Δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει πιθανότητα να το έχει χρησιμοποιήσει κάποιος από το forum για να μας πει την γνώμη του. Πάντως φαίνεται καλό, κατασκευάζεται στην Γαλλία και κοστίζει το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των περίπου 260 περίπου ευρώ, μαζί με το ΦΠΑ και τα έξοδα αποστολής. Φαίνεται να δουλεύει καλά και σε συνδυασμό με πετάλια! Υπάρχει κάποιο άλλο πετάλι που να κάνει κάτι παρόμοιο (με ενδιαφέρει κυρίως hum-->coil και όχι το αντίστροφο)?

Δεν διαφωνώ με την επιλογή του Eric Clapton, βέβαια εδώ στην Ελλάδα δεν υφίσταται τέτοιο δίλημμα, καθώς απαγορεύεται η είσοδος σε κλειστούς χώρους (ή σε γήπεδα και αρένες) σε όσους δεν έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πρόσφατης νόσησης. Εγώ προσωπικά πάντως όντας εμβολιασμένος δεν θα είχα πρόβλημα να πάω σε συναυλία που παρευρίσκονται και ανεμβολίαστοι.

Καταρχάς υπάρχουν οι κιθάρες που βασίζονται κατά πολύ στην τεράστια κληρονομιά τους, και άρα πληρώνεις το mojo - brand - όπως θες πες το. Για παράδειγμα με Fender USA και Gibson κιθάρες έχει ηχογραφηθεί τεράστιο μέρος της παγκόσμιας δισκογραφίας. Επομένως ''΄λογικό'' είναι οι εταιρείες αυτές να θέλουν να σου χρεώσουν κατιτίς παραπάνω εκμεταλλευόμενες το brand name τους. Το γεγονός αυτό από μόνο του βάζει ένα ''καπέλο'' στην τιμή. Χωρίς να σημαίνει ότι κατά τα άλλα δεν αξίζουν, καθώς θα ήταν αυτοκτονικό να βγάζουν κιθάρες ανάξιες της κληρονομιάς τους. Το αν ''αξίζουν'' οι εταιρείες αυτό το καπέλο στην τιμή είναι άλλο θέμα. Κατα την γνώμη μου το αξίζουν, γιατί σχεδιάστηκαν από ανθρώπους που καινοτόμησαν τότε, και στην ουσία είναι οι εφευρέτες της ηλεκτρικής κιθάρας γενικότερα. Άσχετα πχ αν αυτές οι κιθάρες για άλλο προορίζονταν (η Stratocaster για country και η Les Paul για Jazz) και αλλού κατέληξαν. Συμπαρασύρθηκαν από παίκτες που στην κυριολεξία δημιούργησαν νέα μουσικά είδη. Επομένως δεν θα μου φαινόταν ''άδικο'' να πληρώνεις και την ''ιστορική διαδρομή'' που είχαν αυτές οι κιθάρες για να καταλήξουν στο mojo που έχουν σήμερα. Και είναι λογικό οι κόπιες να είναι πιο φθηνές. Κατα δεύτερον υπάρχουν κιθάρες που βασίζονται στο marketing ότι φτιάχνονται με τις καλύτερες ''πρώτες ύλες'' είτε πρόκειται για κόπιες (βλ. Suhr) είτε για κάτι που συνδυάζει ακριβά ξύλα-flame tops, hardware και ελαφριές καινοτομίες (βλ. PRS) αλλά και άλλα ακριβά μοντέλα που αποτελούνται από ακριβά parts ή έχουν από πίσω κάποιο μεγάλο endorsement. Κατα τρίτον υπάρχουν και οι custom shop κιθάρες οι οποίες υποτίθεται ότι περνάνε από περισσότερο έλεγχο και λεπτοδουλειά και αυτό αποτυπώνεται και στην τιμή. Και γενικά υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι Τώρα από εκεί και πέρα, άλλοι πληρώνουμε το όνομα, άλλοι το mojo, άλλοι τα specs, άλλη την ''διαφορετικότητα'', άλλοι το custom, άλλοι την καινοτομία ή το endorsement κτλ κτλ. Μπορεί κάποιος να μπει σε ένα κιθαρομάγαζο με 3 χιλιάρικα στην τσέπη και να βγει με μια Strat του χιλιάρικου που του έκανε κλικ γιατί βγάζει τον ήχο που θέλει και να γλυτώσει 2 χιλιάρικα, άλλος μπορεί να μπήκε στο μαγαζί με 1 χιλιάρικα στην τσέπη και να μην μπορεί να βρει άλλη κιθάρα εφάμιλλη με την PRS και να ψάχνει να βρει άλλα 3 χιλιάρικα... εξαρτάται δηλαδή καθαρά από τον παίκτη, δεν υπάρχει κάποιος απόλυτος οδηγός τιμολόγησης από ένα σημείο και μετά σε όμτι αφορά την ηλεκτρική κιθάρα

Αυτό ακριβώς, τα είπες όλα. Άλλο να αρνηθεί -και πολύ καλά θα κάνει, ακόμα και δημόσια (''κάνω αυτή την ανάρτηση για να πω ότι αρνήθηκα να παραχωρήσω το κομμάτι για αυτόν και αυτόν τον λόγο'') και άλλο τα ''fuck you Zuckenbarg''/''μου προσέφεραν ένα σκασμό λεφτά και αρνήθηκα'' και άλλες τέτοιες φανφάρες. Έλεος.

Ισχύει, δυστυχώς σε αυτή την χώρα αδυνατούμε να αναδείξουμε τα κακώς κείμενα χωρίς να βγάλουμε τις ''οπαδικές'' παρωπίδες μας και χωρίς να αποφύγουμε την ξύλινη γλώσσα (γι'αυτό άλλωστε είμαστε ένα failed state). Πάντως συμφωνώ με τον @Tamtam ότι το κομμάτι έχει πολιτικές προεκτάσεις. Αν δεν είχε καταρχάς, δεν θα γινόταν thread γι αυτό καν, εκτός αν ο OP ανακάλυψε σε αυτό κάποιον λυρισμό ή κάποια μελωδία (που εγώ αδυνατώ να δω) που τον εντυπωσίασε τόσο πολύ ώστε αποφάσισε να την μοιραστεί με το μουσικόφιλο κοινό του Νοιζ. Να πω εδώ ότι και εγώ είμαι από αυτούς που ''γλέντησε'' η πανδημία, έχασα την περσινή σεζόν και χάνω κατά 99% και την φετινή. Επίσης έχω πολλά παράπονα για την διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, και πολλά από αυτά τα μέτρα τα θεωρώ βλακώδη, καθώς και αντιεπιστημονικά, και τις ανόητες και αντιεπιστημονικές αντιφάσεις των αποφάσεων τις αντικρίζουμε καθημερινά στην ζωή μας. Ωστόσο το κομμάτι του Μιθριδάτη δεν με εξέφρασε καθώς πέφτει στην γνωστή ιδεολογική λούπα του τα κάνω όλα έναν αχταρμά και πουλάω αγωνιστικότητα. Και ξαναλέω ότι είμαι από αυτούς που τους ''γλέντησε'' η πανδημία (σε κοινωνικό επίπεδο μιλάω πάντα, από υγεία ευτυχώς και εγώ και η οικογένεια είμαστε όλη καλά και άλλοι άνθρωποι δυστυχώς είχαν άλλη μοίρα).

To κομμάτι είναι καταρχάς αντι-κυβερνητικό. Ο Μιθριδάτης (όπως και άλλοι καλλιτέχνες) από την αρχή πήρε στραβά την απαγόρευση φεστιβάλ, συναυλιών και εκδηλώσεων (λογικό, εφόσον από αυτό έβγαζε το ψωμί του ο άνθρωπος) και κήρυξε ''πόλεμο'' (καλλιτεχνικά) με την συγκεκριμένη κυβέρνηση και τα μέτρα κατά του Covid 19 (τουλάχιστον εγώ δεν θυμάμαι τον Μιθρι να αναφέρεται ποτέ σε ΤΟΣΟ συγκεκριμένα πράγματα). Αν δεν συνέβαινε αυτό, δεν ξέρω κατά πόσο θα ασχολιότανε (μπορεί να κάνω και λάθος γιατί δεν τον παρακολουθώ καλλιτεχνικά, αλλά αυτή την εντύπωση έχω). Τώρα το αν είναι κομματικό, δεν ξέρω. Νομίζω ότι απευθύνεται γενικά στο αριστερό ακροατήριο, ανεξάρτητα από το αν είναι ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25 ή άλλο. Αντι-κυβερνητικό πάντως είναι σίγουρα. Όπως και να'χει πάντως, είναι στοχευμένο και εγώ προσωπικά με τα στοχευμένα δεν τα πάω και πολύ καλά, ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή διαφωνώ σε σημεία.

Εγω θα έπαιρνα την Harley Benton CST24 από αυτές που προτάθηκαν ως τώρα. Όχι ότι you can go wrong με μια HSS Squier αλλά επειδή από το nickname σου φαίνεσαι μεταλλάς και νέος... Ίσως σου ταιριάζει περισσότερο. Πάντως πάρε αυτή που σου κάνει κλικ εμφανισιακά.

'Εχω μια Baja αλλά εδώ και δυο βδομάδες ανακάλυψα τι θα πει πραγματικό twang με αυτή την Harley Benton:

H αλλαγή από PRS σε Tele είναι αρκετά ριζοσπαστική. Συμφωνώ σε ό,τι λέει ο @JimmyPap αν σου αρέσουν τα ''σύγχρονα'' Petrucci-οειδή leads με πολλά μεσαία, ή ακόμα και τα old school lead παιξίματα τύπου Gary Moore, Randy Rhoads κτλ, μην έχεις πολλές απαιτήσεις από την Τele, η οποία όμως στα ρυθμικά και στα καθαρά σκοτώνει, και στα leads βέβαια αλλά μιλάμε για άλλου τύπου leads. Την συγκεκριμένη κιθάρα βέβαια δεν την έχω πιάσει ποτέ στα χέρια μου (έχω παίξει μόνο με ''κλασσικού'' τύπου Τέλε και έχω και μια Μπάχα), αυτή έχει αρκετές μοντέρνες υλοποιήσεις που πάνε προς Ritchie Kotzen μεριά... Διαφωνώ πάντως στο ότι είναι πιο all around από την PRS. Είναι all around αν δεν έχεις στο παικτικό σου ρεπερτόριο τίποτα από την Van Halen εποχή και μετά. Η PRS λόγω του scaling και των split coils είναι πιο all around, επουδενί όχι σε τέλειο βαθμό και θα σου δώσω το εξής παράδειγμα: έστω ότι έχεις την κλασσική ροκ μπάντα, που ξεκινάει το ρεπερτόριό της με CCR, Stones, Skynyrd κτλ και καταλήγει σε ΑC/DC, Metallica, Ozzy, Van Halen κτλ. Αν επιλέξεις την PRS, θα ακουστείς αξιοπρεπώς (αλλά όχι τέλεια) στα πρώτα, και εξαιρετικά στα δεύτερα. Αν επιλέξεις την Tele, θα ακουστείς ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ στα πρώτα και ''meh'' στα δεύτερα. Βέβαια αν το παραπάνω δεν σε απασχολεί και τόσο και ψάχνεις μια κιθάρα με χαρακτήρα, εννοείται ότι η Tele έχει περισσότερο χαρακτήρα σαν όργανο. Καλή τύχη στην αναζήτησή σου!

Το bright switch σε ενισχυτές από την μια βγάζει ωραία, ''vintagie'', σκληρά καθαρά, αλλά από την άλλη δυσχεραίνει το πάντρεμα με το od/dist pedals (τουλάχιστον για μένα προσωπικά, μου ακούγεται πολύ fizzy το overdrive). Έχω έναν Bassman Silverface '68-69, και έναν Bassbreaker 45άρη αλλά σε κανέναν δεν χρησιμοποιώ το bright switch (ο bassbreaker δεν έχει switch αλλά κανάλι) γιατί μετά τα γκάζια δεν θα μου αρέσουν (το ιδανικό θα ήταν να μπορούσα να απενεργοποιώ το bright switch όταν ενεργοποιώ το od/dist pedal). Αλλά ο Bassman ευτυχώς έχει ήδη από μόνος του αρκετό ''γρέζι'' ήδη, όπως περιέγραψες πριν. Μάλλον είναι λόγω vintage ή κλασσικού fender κυκλώματος και πρέπει να κάνεις αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω ποστς.

Αντί για κιθάρα - κιθάρες, θα ποσταρω tattoo

Τέτοιου είδους τηλεοπτικοί διαγωνισμοί δεν έχουν σχεδόν κανένα αντίκτυπο ούτε στον καλλιτέχνη, ούτε στο κοινό. Άσχετα από το αν είναι ''φθήνια'' ή όχι, δεν έχει σημασία αυτό. Το να είσαι απλά καλός (ή εξαιρετικός, ή άριστος) ερμηνευτής από μόνο του δεν λέει κάτι. 'Αμα είναι έτσι, να γίνει και ένα show ''The Guitar'' ή ''The Drummer'', να βάλουμε κάτι 8χρονα από την Ασία να παίζουν τις ''κάλτσες τους'', να βγάλουμε νικητή και να τα βάλουμε να φτιάξουν τους νέους Zeppelin ή Stones... αυτά είναι αστεία πράγματα. Τώρα, αν ο σκοπός τους είναι να δουλέψουν μισή σεζόν μεροκάματα στης Ζουγανέλη ή στου Mουζουράκη και μετά από ένα χρόνο που θα βγει το επόμενο Voice να ξαναβγουν στην αφάνεια, άλλο αυτό. Ο Παντελίδης έγινε πασίγνωστος από αυτοσχέδια βίντεο που ανέβαζε στο YouTube, και σιγά σιγά γιγαντώθηκε και ήρθαν όλα τα άλλα (δισκογραφικές κτλ). Παλαιότερα, οι μπάντες παίζανε όπου να'ναι, και κοιμόντουσαν στο βανάκι τους ο ένας πάνω στον άλλο. Άλλες εποχές τότε, άλλες τώρα, σήμερα θα υπάρχει ένας ''αντίστοιχος'' τρόπος, το να κερδίσεις σε έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό πάντως σίγουρα δεν είναι αυτός ο τρόπος.

Ποτέ δεν μου έχει τύχει να ανησυχήσω για κάτι τέτοιο, γιατί αγοραπωλησίες κάνω είτε μέσω αποστολής αναγκαστικά (λόγω του ότι μένω σε νησί) είτε μεταξύ φίλων, που γνωριζόμαστε όλοι οι μουσικοί λίγο-πολύ μεταξύ μας. Α ρε, καλά τα λέγανε οι Thunder ....''there is low life in high places....''

Κατα την γνώμη μου τίθεται θέμα. Στο S.I., όλα βγάζουν νόημα. Ξέρεις πχ ότι ένα Newton είναι η δύναμη που πρέπει να ασκηθεί σε σώμα μάζας ενός ΚΙΛΟΥ για να επιταχυνθεί κατά ένα ΜΕΤΡΟ ανά ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ εις το τετράγωνο. Άντε να κάνεις την ίδια εξίσωση αλλά με ουγγιές, πόδια, λίβρες, pounds, μίλια κτλ, δεν θα βγάζει και τόσο νόημα. Κατανοώ τα κατάλοιπα άλλων εποχών αλλά θεωρώ αυτά τα παλιά συστήματα άχρηστα.

Οι προβληματισμοί σου είναι σωστοί, όπως και η παρατήρησή σου σχετικά με το πολύ ανώτερο φινίρισμα που είχε η ακριβή κιθάρα. Απλά συγκρίνεις δυο ανόμοιες κιθάρες και δεν τις έχεις παίξει σε κανονικό, αξιοπρεπή λαμπάτο ενισχυτή. Και είναι λογικό, λόγω διαφορετικού παικτικού στυλ, να σου φαίνεται πιο άνετη η Ibanez μέχρις ενός σημείου. Αν συγκρίνεις μια Τελεκάστερ των 300 ευρώ μια αυτήν του φίλου σου όμως, πέρα από το φινίρισμα θα προσέξεις σιγά σιγά και άλλες αλλαγές, πχ στην ταστοδουλειά και στα ηλεκτρικά, αλλά και στον ήχο, αν έχεις αξιοπρεπή ενισχυτή. Από την άλλη, 1800+ ευρώ για Τελεκάστερ είναι κατά την γνώμη μου υπερβολικά πολλά χρήματα, αλλά σίγουρα πληρώνεις και το όνομα. Το αντίστοιχο θα συμβεί επίσης αν συγκρίνεις την δικιά σου με μια high end Ibanez. Eκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν υπάρχει καμιά ''μούφα''. Αν είσαι πρακτικός τύπος, θα την καταβρείς με το όργανο που έχεις ήδη στην κατοχή σου και δεν θα σε νοιάζει τίποτα και θα 'σαι άρχοντας, γιατί είναι όντως μια χαρά όργανο. Αν όμως κάποια στιγμή σου δημιουργηθεί η επιθυμία να έχεις ένα όργανο ''για μια ζωή'', ένα prestige όργανο με το οποίο θα πορευτείς μουσικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, εκεί θα κοιτάς και άλλες λεπτομέρειες, όπως το finish, τα κλειδιά, τα ηλεκτρικά, το hardware κτλ. θα πας για κάτι πιο ακριβό, και στην τελικά ας πληρώσεις και το όνομα.

Το ''διαφήμιση'' το έβαλα σε εισαγωγικά, γιατί όντως και η εικόνα επηρεάζει, αλλά είναι διαφορετικό από μια διαφήμιση ή παρουσίαση όπως αυτή των PRS SE που είχε πιο άμεσους στόχους, όντας λιγότερο ''κλασσικό'' μοντέλο. Οι Strat, Tele, LP κτλ είναι industry standards, κλασσικά μοντέλα τα οποία διαφημίζονται από μόνα τους εως εναν βαθμό, γιατί έχουν καθιερωθεί ως brand. Ποτέ δεν θα έπαιρνα Gibson επειδή είναι sponsored o YouTuber Marty Schwarz πχ. Μου είναι παντελώς αδιάφορος. Θα έπαιρνα λόγω του ότι οι μισοί classic rock κιθαρίστες που ακούω εγώ παίζουν με αυτήν (και οι άλλοι μισοί με Fender). Σε αντίθεση με την PRS που δεν υπήρχε καν στον χάρτη τότε (στις νεότερες γενιές όμως έχει άλλη βαρύτητα η ιστορία της).

Ίσως το έπαθα με μια PRS SE Custom 24 που πήρα πρόσφατα. Το γεγονός ότι μαρκετάρανε το αναβαθμισμένο hardware και το αισθητικά πιο θελκτικό Paul Reed Smith logo, συν τα exotic/limited edition malpe tops, με έκαναν να υποκύψω. Διαφορετικά δεν νομίζω ότι είχα ανάγκη για PRS, συνήθως όποτε ήθελα μια κιθάρα ήταν επειδή ήθελα μια SG, ή μια Tele, ή μια LP κτλ, δεν ήταν θέμα ''διαφήμισης'' δηλαδή.

Τηλεόραση μόνο για gaming πλέον (όχι ότι παίζω και πολύ, αλλά πλέον είναι πολύ προτιμότερο να παίξω ένα παιχνίδι που διαρκεί 60 ώρες παρά να δω 30 μέτριες ταινίες ή 6 σεζόν από σειρές που είτε θα αποδειχθούν μούφα, είτε θα τελειώσουν ανολοκλήρωτες και δεν θα μάθουμε ποτέ τι στο διάολο συνέβη μετά μιας και το συνδρομητικό κανάλι θα αποφασίσει να μην συνεχίσει την παραγωγή με 2η σεζόν κτλ). Αν ασχολιόμουν πιο πολύ με retro gaming θα γούσταρα και μια CRT για να παίζω σε πραγματική 4:3 εικόνα, μιας και τα crt filters που έχουν τα emulators ή κάτι επανεκδόσεις παλιών κονσολών (super nintnedo mini, mega drive mini κτλ) είναι τραγικά (εκτός αν όντως τα παιχνίδια έδειχναν τόσο χάλια και παλιά αλλά δεν το θυμάμαι γιατί ήμουνα μικρός :P )

7

Γρατζουνάω από λίγο κάθε μέρα, εκτός αν δεν βρω χρόνο. Δεν παίζω κάτι συγκεκριμένο συνήθως, ούτε συνθέτω...απλά ''πασπατεύω'' το διαθέσιμο gear μου. Περαιτέρω ''έμπνευση'' για να γρατζουνίσω περισσότερο μια νέα προσθήκη στο gear, αν και ακούγεται κάπως καταναλωτικό αυτό, αλλά νομίζω όλοι το παθαίνουμε λίγο-πολύ όταν αποκτούμε κάτι καινούργιο. Νομίζω ότι αυτό που με γεμίζει περισσότερο είναι όταν πιάνω την κιθάρα για να βγάλω ένα ''νέο'' κομμάτι (ή να βελτιωθώ σε κάποιο κομμάτι που ήδη παίζουμε με την μπάντα πχ).

η δικιά μου προσωπικά, όχι ? δεν ξέρω.. ίσως είναι τα οικονομικά σκαμπανεβάσματα που είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες με την κρίση, και τώρα ο νέος ονειρεύεται το εύκολο χρήμα ξερω 'γω. Όχι ότι τις προηγούμενες δεκαετίες όλα ήταν οικονομικά ρόδινα, αλλά στα 90's πχ που είχαμε τους Nirvana από την μια και την ''επανάσταση των παιδιών απέναντι στους γονείς γιατί έτσι'' και από την άλλη τις καλλίγραμμες τραγουδίστριες και το γενικά ''σέξυ'' θέαμα που βλέπαμε στο MTV, δεν μπορείς να πεις ότι η μουσική τότε είχε ως επίκεντρο τον εύκολο πλουτισμό... κάτι ''get rich or die tryin''' του 50cent ήρθαν αρκετά αργότερα. κομματάρες, αλλά όπως ανέφερα παραπάνω με παράδειγμα την μάνα μου, έχω τις αμφιβολίες μου ότι όλα τα όντα του πλανήτη ταυτίζονται με αυτό ? Υποθετική ήταν η συζήτηση, αλλά ναι, σίγουρα του αρέσουν οι Beatles, αν και ποτέ δεν τον έχω ακούσει να μιλάει πολύ γι'αυτούς (και για classic rock γενικότερα), ίσως μόνο μια φορά που είχε μια κασσετίνα-συλλογή με albums των Beatles και του την έκλεψαν. Εννοείται ότι και εμένα μου αρέσουν. (πιο πολύ από τους Slayer :P .. αυτούς θα τους βάλω σπάνια, αν θέλω να θυμηθώ τα νιάτα, και πάντα ως background μουσική -όταν ασχολούμαι με κάτι άλλο δηλαδή- όχι όταν ακούω μουσική ''κανονικά''

έχεις κάποια δίκια.... απλά οι Maiden πχ (μιας και τους αναφέραμε σε πολλά παραδείγματα) δεν είναι και κάτι το τόοοοσο μακρινό για κάποιον κλασσικοροκά στην ηλικία των πατεράδων μας, ''Thin Lizzy&Whisbone Ash on Steroids'' είναι στην ουσία... αλλά από εκεί και πέρα άντε να ''πιάσει'' ακούσματα όπως οι Slayer, οι Slipknot, oι Korn, System of a down κτλ. Το σύνηθες είναι να απέχουν από τέτοια. Δεν έχω να προσθέσω όμως κάτι παραπάνω στους προβληματισμούς που έθεσα στην προηγούμενη απάντηση. Μπορεί και η κακοτεχνία και η επαναληψιμότητα και τα άτεχνα φωνητικά να είναι μέρος του όλου θέματος... όπως ο Cobain που έβγαινε ξεκούρδιστος on stage και ακόμα και σήμερα δεν έχουμε καταλάβει αν το smells like teen spirit έχει στίχους με συνοχή ή είναι απλά τυχαία επιφωνήματα σε σειρά. Ποιος ξέρει.