mustafank

Για να συντηρείται ο μύθος των bluesmen των αρχών του προηγούμενου αιώνα.. ;)

Θεϊκό!!! ;D ;D ;D

Καταρχήν,στα συγκροτήματα που παρουσιάστηκαν μέσω του noiz,όπως Snooze Loop,του freerock1974 κτλ. Αυτό που έχω διαπιστώσει από τη μικρή συμμετοχή μου στο φόρουμ είναι πως τα blues/rock έχουν μια πέραση,οπότε θα ζητούσα συνδρομή έμπειρων του χώρου,όπως ο EZ,o Epikouris και άλλοι,που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή,για να ανακαλύψουμε και να αναδείξουμε τέτοια συγκροτήματα(πχ LooseRag,BluesCargo,δεν ξέρω και πολλά άλλα,γιατί δεν είναι στις πρώτες προτιμήσεις μου τα blues αυτήν την περίοδο)

+10000 Τώρα,όσο για το ερώτημα του θέματος,μου φαίνεται ότι κινείται λίγο στη σφαίρα του φανταστικού/ουτοπικού και εξηγούμαι: - οι δισκογραφικές φυτοζωούν και αν κάποιος έριχνε τόσα πολλά €,μόνο από μεράκι και προσωπική ευχαρίστηση θα το έπραττε προσπαθώντας να αναδείξει νέους καλλιτέχνες - ταυτόχρονα,τα 2.000.000€ είναι λίγα,για να σπάσεις συμβόλαια γνωστών καλλιτεχνών,που ίσως σου επιστρέψουν κάτι από όσα έχεις επενδύσει. Αυτό που προσωπικά θα έκανα,για να απαντήσω και στο αρχικό ερώτημα,είναι να χρησιμοποιούσα λίγες χιλιάδες ευρώ(έχοντας τα υπόλοιπα ως ασφάλεια/καβάτζα-όχι για φάγωμα,αλλά για να μη βουλιάξω στην πρώτη στραβή)και θα τα επένδυα σε νέα σχήματα(τι πρωτότυπο ;D)τα οποία θα φρόντιζα να προβάλλω επαρκώς.

Να υποθέσω ότι δε θέλεις να κοιτάξεις προς Electro Harmonix(Tube EQ) μεριά;

offtopic:η μουσική του Badalamenti είναι απλά ιδανική για τα έργα του D.Lynch ontopic:πολύ ωραία εκτέλεση!!

Στις κιθάρες μου τη σπάνε: 1.Οι μπουζουκοταστιέρες 2.Οι υπερβολικές γωνίες και σχήματα τύπου BC Rich(μου θυμίζουν περισσότερο παιχνίδι,παρά κιθάρα) 3.Τα μαύρα knobs σε άσπρη κιθάρα(και το αντίστροφο)-και δεν εννοώ το pickguard,μόνο τα knobs 4.Τα headstocks με υπερβολική γωνία(τύπου Jackson.ESP),με εξαίρεση τα reverse headstocks της Ibanez

Και εγώ είμαι υπέρ της Bonamassa. Τέλειο look και σούπερ θήκη(περα από όλα τα άλλα specs)

super!thanx Evilnye.. τελικά,το πήρες ζεστά το θέμα αντικατάστασης του myspace 8) :)

Πιστεύω πως αυτό είναι απόλυτα λογικό και αυτονόητο.Ένα συγκρότημα ψάχνει την περισσότερη δυνατή "έκθεση",ειδικά στα πρώτα του βήματα,οπότε σελίδα και στο myspace και το facebook και όπου υπάρχει network υψηλής επισκεψιμότητας είναι σχεδόν προαπαιτούμενο. Άλλες οι προτεραιότητες των συγκροτημάτων και άλλες των ακροατών.

Κρίμα,γιατί είχα βρει αρκετά διαμαντάκια εκεί μέσα.Σε κάποια στιγμή,πίστευα,πως θα μπορούσε να ξεφύγει από τη μόδα του social networking και θα ήταν περισσότερο μουσικό βήμα,αλλά μάλλον είναι πολλά τα λεφτά,Άρη,για να το παραβλέψουνε.Ελπίζω το bandcamp,που αναφέρθηκε να γίνει και να παραμείνει αξιόλογο όσον αφορά τη μουσική.

Φυσικά και δεν εννοούσα τα παραπάνω.Αυτό που προσπάθησα να πω,είναι πως αν γίνει κριτική σε rock κομμάτι με "όρους" κλασσικής/jazz/trance/οτιδήποτε μουσικής,χωρίς να ληφθούν υπόψιν οι rock φόρμες και κουλτούρα,το πιο πιθανό είναι να γίνει άστοχη κριτική. Δεν έχει να κάνει με το ότι η μουσική είναι καλή/κακή,του γούστου μου ή όχι. Αν σε ένα παράλληλο thread,που τρέχει για τον Santana(ή τη Μόνικα) έγραφα πως δεν υπάρχει ένα αξιοπρεπές σόλο με φαγκότο ή μια άρια της προκοπής,οπότε είναι για τα σκουπίδια,δε θα ήμουν εκτός τόπου και χρόνου; Δε θα μου έγραφαν όλοι: άκου λίγο Santana(ή Μόνικα),για να καταλάβεις πως το φαγκότο δεν ταιριάζει στη μουσική του; ψάξου λίγο με τη rocκ; Εδώ,γιατί οι αντιδράσεις να είναι διαφορετικές,όταν σας προτρέπουν να ψάξετε πρώτα για τον (κάθε)Cage και μετά να εκφέρετε άποψη; Μήπως,επείδη είναι πολύ πιο δύσπεπτος από τον κάθε Santana(ή Μόνικα);

Μα σε αυτήν την περίπτωση είναι οι μουσικές σου γνώσεις που σου επιτρέπουν να προχωρήσεις ένα βήμα παραπέρα από το "δε μ'αρέσει" και να την κριτικάρεις αρνητικά. Στην περίπτωση του Cage,όμως;Έψαξες,έστω και ελάχιστα,τι ήθελε να μας περάσει ο δημιουργός και αν τελικά το κατάφερε ή αρκέστηκες να το χαρακτηρίσεις(στην καλύτερη) δηθενιά και ελιτισμό; Εγώ δε μπήκα σε αυτή τη διαδικασία,γι'αυτό και πήγα πάσο στην κριτική. 8)

Εδώ είναι για μένα το νόημα.Δεν κατέχω τι θέλει να μας περάσει ο (κάθε)Cage,οπότε δεν κρίνω. Απλά,απέχω από τα έργα του. Όχι ντε και καλά να τα θεωρώ μπούρδες. Προσωπικά,δεν έχω τα (πνευματικά) εφόδια να τα αναλύσω,οπότε επιλέγω είτε να τα παρακολουθήσω είτε να προσπεράσω.Δεν έχει σημασία τι από τα δύο θα κάνω,αλλά σε καμία περίπτωση δε βάζω ετικέτες.

Είχα γράψει και σε προηγούμενο ποστ μου,πως το 4:33 με άφησε αδιάφορο. Σε καμία περίπτωση δεν επιχείρησα: Η ένστασή μου έχει να κάνει με αυτό που πολύ εύστοχα επισήμανε ο LK:

Δε το θεωρώ μουσική,αλλά θεατρικό δρώμενο παιγμένο από μουσικούς. Εννοείται,δεν υπαινύχθηκα το αντίθετο.

με τις παραπάνω παραθέσεις,θέλω να τονίσω πως οτιδήποτε δημιουργούμε και δεν έχει απήχηση δεν είναι αναγκστικά νεοτερισμός και avant garde τέχνη.Πρέπει να έχεις πορεία και έργο να επιδείξεις,προτού κάνεις την υπέρβαση.Τα κλιπάκια του noiz δε νομίζω πως υπόκεινται σε αυτήν την κατηγορία(της υπέρβασης) Μη μπερδεύεις το προσωπικό γούστο(μ'αρέσει/δε μ'αρέσει) με την κατανόηση(καταλαβαίνω/δεν καταλαβαίνω) ενός έργου.

Δηλαδή,αν το καινούργιο σου CD το ακούσει μουσικός κλασικής μουσικής(ή jazz ή trance κτλ) και το θάψει/κρίνει βάσει των κανόνων και της μουσικής που αυτός ακούει,εσυ δε θα πεις : "αυτό είναι rock και όχι κλασική/jazz/trance οτιδήποτε"; Νομίζω,πως θα το πεις(άσχετα με το αν θα μου απαντήσεις πως δε σε ενδιαφέρει η γνώμη του ή πως αν δεν του αρέσει ποσώς σε ενδιαφέρει και ας μην το ακούσει)

Ακριβώς. Όσο γι'αυτό: όσοι ανεβάζουν κλιπάκια χρησιμοποιούν-στο μεγαλύτερο ποσοστό τους-κοινά αποδεκτούς κώδικες (μουσικής)επικοινωνίας και επ'αυτών κρίνονται.Δεν είναι καινοτόμοι,νεοτεριστές,δεν είναι φτασμένοι καλλιτέχνες,αλλά ερασιτέχνες(εκτός λίγων εξαιρέσεων),που ζητουν τη γνώμη του φόρουμ για το πόνημά τους.

Όχι,βέβαια.Αλλά θα πρέπει να γνωρίζεις το πλαίσιο στο οποίο κινείται. Υπάρχει, ποτέ,περίπτωση να καταλάβει κάποιος έργα ζωγραφικής του Pollock,με συμβατικό τρόπο σκέψης;Θα πρέπει να γνωρίζεις που κινείται ο καλλιτέχνης,σε ποια "σχολή"/τρόπο σκέψης και έκφρασης ανήκει και από εκείνο το πρίσμα να τον κρίνεις.

Μα δεν είναι το θέμα,αν κάποιος θα βρει ποιοτικό ή όχι το "4:33".Το ζητούμενο-ή ίσως καλύτερα το επιθυμητό-είναι να το αντιμετωπίσει,κρίνει,αποδεχτεί ή απορρίψει μέσα στα πλαίσια και το γενικότερο τρόπο σκέψης/φιλοσοφίας του δημιουργού του. Έχουμε κάνει εδώ στο noiz άπειρες συζητήσεις με αφορμή ποστ μελών,που είναι σε δίλημμα,σχετικά με την αγορά strat ή les paul,όπου η συντριπτική πλειοψηφία των απαντήσεων συνοψίζεται στο ότι είναι όργανα διαφορετικής φιλοσοφίας,ωστόσο δε μπορούμε να παραδεχτούμε αυτήν τη διαφορετικότητα αναφερόμενοι σε ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα.

Ελπίζω να μην είσαο τόσο αφοριστικός σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής σου δεν κατανοείς με την πρώτη ???

Δυστυχώς,για εσένα,όχι και εξηγούμαι: θα μπορείς να παίζεις κάτι που μοιάζει με blues,αλλά θα λείπει το feeling,το συναίσθημα,που εκφράζει,κατ'εξοχήν,αυτή τη μουσική. Αυτό,θα το αποκτήσεις,αν το αποκτήσεις,με την τριβή με το είδος,με τη μελέτη της σχετικής δισκογραφίας,όπως σου είπε και ο Νέστορας και με την εξωτερίκευση των συναισθημάτων σου μέσω της μουσικής. Η πεντατονική είναι απλά ένα εργαλείο,μη σου γίνει αυτοσκοπός και "φυλακή".Το θέμα είναι να μπορείς να εκφράζεσαι και έξω από αυτήν. Υπάρχουν πολλοί,εμπειρότεροι εμού στο θέμα των blues,από την αρχοντιά μου,που,σίγουρα,μπορούν με τις συμβουλές τους να σε βοηθήσουν περισσότερο.Εγώ,κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι το θέμα,πάνω κάτω. :)

Κάπου εδώ βρίσκεται για μένα η ουσία κάθε δήθεν κριτικής,για έργα που δεν καταλαβαίνουμε και προσπαθούμε να αναλύσουμε με την ελλειπή παιδεία μας. Τα είχαμε πει και εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=167611.0 και τα συζητάω με φίλους,κάθε φορά που αναφερόμαστε σε έργα του Αγγελόπουλου. Αφού ανέκυψε και το θέμα της δημοσκόπησης,ίσως θα ήταν πιο ενδιαφέρον,αν το ερώτημα ετίθετο ως εξής: α.Η Τέχνη για την Τέχνη; β.Η Τέχνη για τον Άνθρωπο;

Και εγώ ψηφίζω την (αγαπημένη) 335. :) Χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία με τη Lucile,μου φαίνονται λίγο εξειδικευμένα/υπερβολικά τα χαρακτηριστικά της,για το σκοπό που τη θέλεις(όταν μάλιστα οι εναλλακτικές δεν είναι Squier ή Epiphone,αλλά Gibson 335 και LP custom).