mustafank

;) εγώ θα είμαι ο τελευταίος που θα πει σε κάποιον συμπαίκτη να είναι συνεχώς σοβαρος και να κόψει την πλάκα. :) :) :) Είμαι υπέρ της χαβαλέ, αλλά όχι της χαβαλετζίδικης διάθεσης, αν καταλαβαίνετε πως το εννοώ . :-\ :) (καταραμένες γραπτές συζητήσεις...δε θα αντικαταστήσετε ποτέ τη χαρά και την αμεσότητα του προφορικού λόγου.... :P :P :P ;D ;D ;D )

Η χαβαλεδιάρικη συμπεριφορά είναι κάτι που με "χαλάει" όσων αφορά την αξιοπιστία των μελών ενός συγκροτήματος. Ναι, μαζευόμαστε για να περνάμε καλά, αλλά έχουμε ξοδέψει χρόνο μελέτης στο σπίτι, για να βγάλουμε τα όποια κομμάτια απαιτούνται (χρόνος, που είναι μετρημένος, ειδικά, όταν υπάρχει και οικογένεια) και συμπεριφορές του τύπου "ωωωωχχ....έλα μωρέ" και "δε βαριέσαι" δείχνουν, τουλάχιστον, αδιαφορία. Το ότι το κάνουμε ερασιτεχνικά δε σημαίνει, για μένα, ότι το κάνουμε και χαβαλεδιάρικα. Μπορεί στο τέλος της πρόβας να μη βγει ούτε ένα κομμάτι, όπως το θέλουμε. Δεκτόν, αλλά να έχουμε προσπαθήσει, πρώτα. Επίσης, μια συμπεριφορά που δε μου αρέσει είναι το σκόπιμο σαμποτάρισμα ενός κομματιού από ένα μέλος της μπάντας, γιατί δεν του αρέσει και αντί να σεβαστεί την επιθυμία της πλειοψηφίας και να προσπαθήσει, το ρίχνει στο "δε βγαίνει το κομμάτι" και λοιπές μπούρδες.

είναι η λύση, που με ψήνει περισσότερο, μιας και έχω τη digitech rp1000 και θέλω να χρησιμοποιώ τις προσομοιώσεις της (αν και προσανατολίζομαι περισσότερο προς το caliber 22 με μια καμπίνα 1x12)

Έχω την κιθάρα, πλέον, στα χέρια μου!!! Σας παραθέτω ένα πρόχειρο κλιπάκι.Όλοι οι ήχοι είναι μέσω της digitech rp1000. Το (τύπου :P ) ρυθμικό παίζεται από τον bridge (alnico 2, PAF style), ενώ η (Θεός να την κάνει :P :P ) μελωδία παίζεται από τον neck (P90). affinity_test.mp3

Εγώ πάω στο Νίκο Ταμπάκη, στο Ν.Ρύσιο: http://www.facebook.com/pages/NT-Handmade-Guitars-Basses/117886614922192?ref=ts&fref=ts Στο παρελθόν, είχα πάει και στον Π.Λαμπή, πίσω από το Γαλλικό Ινστιτούτο: http://theartofwood.gr/ και από τους 2 είμαι υπέρ-ευχαριστημένος. Επίσης, μπορείς να πας είτε στο Ζάχο είτε στον Τσέλιο, στο κέντρο της πόλης: www.zaxosmusic.gr/ www.tseliosmusic.gr

εξαιρετικό! :) :) :) thanx, mr.Trolley!!! :) :) :)

Ψήφισα τον Soldano, γιατί ο ήχος του ήταν πιο "bright" για αυτό το στυλ παιξίματος. (ο recto μου ακουγόταν σαν "συναχωμένος" ένα πράγμα.. :P ) Ωστόσο, έχω τις επιφυλάξεις μου για το αν θα μπορούσε o Soldano να ανταπεξέλθει σε πιο death παιξίματα, όπως επισήμανε και ο Άρης.

Για τα δικά μου δεδομένα, εξαιρετικά όργανα, από κάθε άποψη. Τα σχέδια των οργάνων είναι πρωτότυπα (στην καλύτερη, κάποια μου θυμίζουν αμυδρα PRS), ενώ, πλέον, ο Νίκος Ταμπάκης (σσ ο κατασκευαστής) φτιάχνει και τους δικούς του μαγνήτες.* Να σημειώσω εδώ, ότι αν και η γνώμη μου/κριτική για τον Ν.Τ. είναι υποκειμενική, μιας και είναι ο μάστορας στον οποίο σετάρω τα όργανά μου εδώ και καιρό, ωστόσο, θεωρώ πως κάνει άριστη δουλειά. *θα σας πω τη γνώμη μου για τους μανγήτες, μόλις παραλάβω την tele μου (που μόνο tele δε θα'ναι): http://www.noiz.gr/index.php?topic=196354.msg702875#msg702875

οχι, alternative.. :P :P ;D ;D

Έτσι μπράβο, dude, με πείσμα...when things get tough, the tough get goin'.. ;)

Μου αρέσουν και εμένα οι Ulver και μάλιστα πολύ (αν και δεν είμαι τόσο fan όσο ο φίλος Neurotic). Τους πρωτοάκουσα και γνώρισα μέσα από τη ραδιοφωνική εκπομπή του Γ.Σημαντήρα "Διαμάντια" στον 958 της Θεσ/νίκης*, πριν από καιρό και από τότε τους παρακολουθώ. (μάλιστα, με το συγκρότημα που παίζω σκεφτόμαστε μήπως περιλάβουμε και κάποιο τραγούδι των Ulver στην playlist μας.) *οφ τόπικ σχόλιο: εξαιρετική ραδιοφωνική εκπομπή..όσοι δεν τη γνωρίζετε, σπεύσατε :) http://www.diamonds958fm.org/

legalize it. 8) :)

Δε μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο. http://www.tar.gr/content/content/print.php?id=2161

Έχω την εντύπωση, πάντως, πως αυτός, που κερδίζει, μέχρι στιγμής, είναι η αποχή. :-\

Ανυπομονώ! Θυμάμαι τα samples, που είχες χρησιμοποιήσει (κάτι voices of..., αν θυμάμαι καλά), μου είχαν αφήσει άριστες εντυπώσεις. :) έτσι είναι, άμα αναλλώνεστε κ.Μάρεθε σε πολιτικές συζητήσεις, πού χρόνος για δημιουργία... ;D ;D ;D :P :P ;D ;D ;D

Φαντάσου και να έτρωγες πίτσα-μπύρα, during the Γιουροβίζιον.... :P :P ;D ;D

+1 θεωρώ ότι η ψυχολογία μας επηρεάζει καταλυτικά, στο πως θα προσεγγίσουμε οτιδήποτε, πόσο μάλλον τη μουσική.

Έχω παρόμοιες σκέψεις με σένα (έχω μια rp1000 και παίζω με ακουστικά) και η λύση: rp1000+τελικός+καμπίνα είναι μια από τις πιθανές λύσεις. Θα πρότεινα να πας για το EHX Magnum 44. Mάλιστα, πωλείται και ένα στις αγγελίες (φυσικά και δεν έχω σχέση με τον πωλητη): http://smart.noiz.gr/details.php?id=119037 Eδώ, μπορείς να διαβάσεις σχετικά: http://www.noiz.gr/index.php?topic=191495.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=191660.0

Να μια εξαιρετική πολιτική πρόταση, που πέρασε στο ντούκου. Με βρίσκει σύμφωνο 100%, γιατί πιστεύω περισσότερο στο άτομο, παρά στην ιδεολογία, με την έννοια, πως και την καλύτερη πολιτική σκέψη, αν κληθεί να τη φέρει σε πέρας ένας ανικανος/διεφθαρμένος/στενόμυαλος πολιτικός, θα την καταντήσει σαν τα μούτρα του.

Να αναφέρω και εγώ, από τη μεριά μου, την (ευχάριστη) έκπληξη, όταν πήγα σε τοπικό μαγαζί, για να προβώ σε αγορά ενισχυτή και ο πωλητής (ευγενέστατος) μου είπε ότι δουλεύει με τιμές Thomann και μάλιστα, χωρίς μεταφορικά. Αν δεν προβώ σε αγορά μεταχειρισμένου, σίγουρα θα ψωνίσω από εκεί. ;) (αναφέρομαι στο Mega Music Store στη Θεσ/νίκη)

μια οφτόπικ παράκληση: αν θα μπορούσες να αλλάξεις στο τίτλο του θέματος το δειλημα σε δίλημμα; οντόπικ: λευκό pickguard και λοιπά parts (καπάκια μαγνητών, pots κτλ)

Με άρεσε μιστερ Μάραθε...πολύ! Προσωπικά, ένιωσα σαν να έβλεπα ταινία με αστικά τοπία, διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά όχι πεσιμιστικά. Σαν να ήρθα με πτήση σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη για το διήμερο. +1 (αν και way past my teenage years, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να τα παρατάει στη μέση, αφήνοντας μισοτελειωμένες τις όποιες ιδέες)

Αναφερόμουν, περισσότερο, αν όχι αποκλειστικά, στις οικογενειακές φώτο και όχι σε αυτές των επαγγελματιών, θέλοντας να τονίσω ότι σε κάποια χρονική στιγμή το κιτς, όπως το ορίζουμε τώρα, ήταν η κυρίαρχη τάση. Οι φωτογραφίες του Η.Νewton, φυσικά και μ'αρέσουν.Για τις collection του Versace, του Y.S.L. και της Chanel, δεν έχω άποψη... :P :P

Κατά τη γνώμη μου, η προσκόλληση στο παρελθόν συμβαίνει, γιατί συγκεκριμένες πχ μουσικές ή και κινηματογραφικά έργα έχουν συνδεθεί άμεσα στη συνείδησή μας με συγκεκριμένες πράξεις του παρελθόντος και έχουν εξιδανικευτεί, γι'αυτό το λόγο. Το πρώτο φιλί, η πρώτη φορά που έκανε κάποιος έρωτα, η πρώτη απογοήτευση, ένας θάνατος στην οικογένεια κτλ, κρύβουν από πίσω το προσωπικό τους soundtrack, που χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά στου "παθόντος" και κερδίζει άνευ όρων θέση στο hall of fame των προτιμήσεών του. Από την άλλη, δε μπορώ να παραβλέψω ότι Τέχνη παράγεται και μάλιστα καλή, στα δικά μου μάτια και αυτιά.Ίσως, στον τομέα της μουσικής, ειδικότερα, όχι και τόσο mainstream, αλλά σίγουρα παράγεται. Όσο για την παράθεση των κιτς φωτογραφιών, δε μου λέει κάτι προσωπικά. Όλα, πχ, τα 80's ήταν για τα δικά μου γούστα η αποθέωση του κιτς, αλλά αυτό το καταλαβαίνω, τώρα, που βλέπω φωτογραφίες του παρελθόντος.Τότε, το ζούσα και νόμιζα ότι έτσι είναι το στυλ.

Με τον πωλητή δοκίμασες να μιλήσεις; Ίσως, αν και το κόβω δύσκολο, πχ να δεχόταν να πληρώθει σε δόσεις, αν του προσφέρεις μεγαλύτερο χρηματικό ποσό και παραλαβή του προϊόντος μετά την εξόφληση. :-\