10 FOR THE BLUES

[ez]

Δέκα άλμπουμ που διάλεξα και προτείνω την ακρόαση τους σε κάθε μουσικόφιλο, ειδικά σε όσους αγαπούν το «λευκό ηλεκτρικό μπλουζ» με την κιθάρα να κυριαρχεί – αλλά και στους επίδοξους εκφραστές του είδους, μόνο καλό μπορεί να φέρει αυτή η γνώση. Φυσικά η λίστα είναι ενδεικτική και όχι με αξιολογική σειρά, έκανα τις επιλογές μου με γνώμονα την επιρροή και την αυθεντικότητα των μουσικών.
Hollywood Fats Band - Rock this house
Ο Michael Mann πρόφτασε να βγάλει μόνον ένα δίσκο με τη μπάντα του, ήταν αρκετός όμως για να σημαδέψει σχεδόν κάθε νέο μπλουζ κιθαρίστα έκτοτε.
Jimmie Vaughan - The Fabulous Thunderbirds
Στο ντεμπούτο των T-Birds ο Jimmie Vaughan ζωγραφίζει με νότες χαράζοντας εν πολλοίς τα όρια ανάμεσα στα οποία κινείται το ηλεκτρικό σύγχρονο Texas guitar blues.
Roy Buchanan – Second album
Το παπαδοπαίδι με το θεϊκό άγγιγμα και την εύθραυστη προσωπικότητα, ο άρχοντας των false harmonics, ο άνθρωπος που μετέτρεψε την απλή Telecaster σε ηχητική νιρβάνα.
Eric Clapton – John Mayall & the Bluesbreakers
Το Beano album περικλείει τον ήχο και την αισθητική που πάνω τους στηρίχθηκε κάθε μεταγενέστερη εγγραφή με Les Paul κιθάρα στον κόσμο του μπλουζ. Η αρχή.
Peter Green – Mr. Wonderful (Fleetwood Mac)
Ο σαμάνος του ήχου, κάθε ηχογράφηση εκείνης της περιόδου αντικατοπτρίζει τη μαγεία που έφερε στη μαύρη μουσική, μαζί και ο Jeremy Spencer ως link στην παράδοση.
Mike Bloomfield – Super Session
Ποτέ άλλοτε μια πλευρά ενός δίσκου δεν υπήρξε τόσο καθοριστική για την εξέλιξη της λευκής προσέγγισης στην ηλεκτρική μπλουζ κιθάρα.
Johnnie Winter – Nothin’ but the blues
Ο πληθωρικός αλμπίνος με το γκρουπ του Muddy Waters στο πιο vintage άλμπουμ του. Δίσκος διαμάντι από όπου κι αν τον κοιτάξεις.
Ronnie Earl - Blues and Forgiveness (Live in Europe)
Ο κιθαρίστας που ανέδειξε την ηλεκτρική σε απόλυτο πρωταγωνιστή, εδώ στα καλύτερα του, σου κόβει την ανάσα.
Robben Ford - Live Jimmy Witherspoon & Robben Ford
Ο νεότατος Ford με τον γίγαντα Spoon σε ένα καταπληκτικό ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ, όπου η απλότητα του είδους αγκαλιάζεται θερμά με μια πιο πολύπλοκη jazz αισθητική. Διακεκαυμένη ζώνη.
Stevie Ray Vaughan – Texas flood
Το ξεκίνημα του τυφώνα που έμελλε να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του και ν’ αλλάξει δραστικά τον κόσμο της ηλεκτρικής κιθάρας στο μπλουζ.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Στην περίπτωση SRV είμαι διχασμένος ανάμεσα σε Texas Flood, Couldn't Stand the Weather και In Step. Δύσκολο...

 

[Waterfall-K]

8 στα 10. Καλά πάω...?

 

[Jazzjoker]

Στα περισσότερα συμφωνώ και προσκυνώ, ένα-δυο δεν τα πιάνω (δε λέω ονόματα μην έχουμε άλλα) και θα έβαζα στη θέση τους το παρακάτω. Αν και θα ήταν διπλό entry για Ronnie Earl.

 

[ez]

Στα περισσότερα συμφωνώ και προσκυνώ, ένα-δυο δεν τα πιάνω (δε λέω ονόματα μην έχουμε άλλα) και θα έβαζα στη θέση τους το παρακάτω. Αν και θα ήταν διπλό entry για Ronnie Earl.

Η περίπτωση του Δούκα με απασχόλησε πολύ, έτσι η αλλιώς όμως δε γίνεται να χωρέσουν όλοι και είχα συγκεκριμμένα κριτήρια για τη λίστα, θα χαρώ να το συζητήσουμε απο κοντά (και θα το ήθελα).

 

[MGs]

Την γωνία John,Steve και κάτω Al Kooper Super Session έχω.Παίζει και Peter Green αλλά υπάρχει περίπτωση να έχει δανειστεί χωρίς επιστροφή.

Ωραίο και αυτό.

3/10.

Χαχα,αυτός είναι και ο βάθμος μου στο τέστ αξιολόγησης στην εταιρία που δουλεύω.

Μπορείς να το πείς και εξέλιξη,σε σχέση με το περσινό 2 και αυτή ήταν και η επίσημη απάντηση μου όταν μου το ανακοίνωσαν.

Το θεώρισαν υποτιμητικό,αλλά αν ήξεραν οτι η πραγματική απάντηση που ήθελα να δώσω ήταν να κατεβάσω τα χέρια με ανοιχτές παλάμες οι οποίες θα σχημάτιζαν ένα ισοσκελές τρίγωνο που θα υποδείκνειε συγκεκριμένο σημείο στο σώμα μου και τους έλεγα..και 3 μας κάνουν 6,δέν θα είχαν αυτήν την άποψη.

Που συνδέεται ο βαθμός μου με το μπλούζ.

Το μαγευτικό στην μουσική μπλούζ είναι,οτι το δεύτερο σενάριο σίγουρα έχει αποτυπωθεί κάπου,μέσα στον χρόνο,στιχουργικά και μουσικά.

Αυτό είναι μπλούζ

Duane Allman δέν βλέπω.

Θα ήθελα πραγματικά και άν θέλεις αγαπητέ Κ.Ηλία,μιάς και για τα δικά μου αυτιά είναι ο καλύτερος λευκός που παρά το σύντομο διάστημα,αλλά αρκετό για να δώσει το στίγμα του,να εκφέρεις μία προσωπική άποψη άν δέν σου κάνει κόπος,καθώς οι γνώσεις σου πάνω στο θέμα "μπλούζ" είναι εξαιρετικά σπάνιες και θα βοηθήσουν αρκετούς στην διαδρομή που θέλουν να κάνουν πάνω στον συγκεκριμένο είδος,καλύπτοντας και αρκετά δικά μου κενά.

Εγώ βέβαια μετά θα λέω πάλι οτί είναι ο καλύτερος,αλλά μην δώσεις καμιά σημασία.

 

[Jazzjoker]

θα χαρώ να το συζητήσουμε απο κοντά

Τα έχουμε πει ήδη μια δόση και μέσες άκρες θυμάμαι την άποψή σου για τον Robillard και το φλερτ του με την τζαζ. Αλλά πέρασαν πολλά χρόνια ρε Ηλία και δεν το πήρα καν χαμπάρι. Οπότε έχουμε catching up.

 

[Nestoras]

Στην περίπτωση SRV είμαι διχασμένος ανάμεσα σε Texas Flood, Couldn't Stand the Weather και In Step. Δύσκολο...

Και το Soul to soul. 

 

[ez]

Την γωνία John,Steve και κάτω Al Kooper Super Session έχω.Παίζει και Peter Green αλλά υπάρχει περίπτωση να έχει δανειστεί χωρίς επιστροφή.

Ωραίο και αυτό.

3/10.

Χαχα,αυτός είναι και ο βάθμος μου στο τέστ αξιολόγησης στην εταιρία που δουλεύω.

Μπορείς να το πείς και εξέλιξη,σε σχέση με το περσινό 2 και αυτή ήταν και η επίσημη απάντηση μου όταν μου το ανακοίνωσαν.

Το θεώρισαν υποτιμητικό,αλλά αν ήξεραν οτι η πραγματική απάντηση που ήθελα να δώσω ήταν να κατεβάσω τα χέρια με ανοιχτές παλάμες οι οποίες θα σχημάτιζαν ένα ισοσκελές τρίγωνο που θα υποδείκνειε συγκεκριμένο σημείο στο σώμα μου και τους έλεγα..και 3 μας κάνουν 6,δέν θα είχαν αυτήν την άποψη.

Που συνδέεται ο βαθμός μου με το μπλούζ.

Το μαγευτικό στην μουσική μπλούζ είναι,οτι το δεύτερο σενάριο σίγουρα έχει αποτυπωθεί κάπου,μέσα στον χρόνο,στιχουργικά και μουσικά.

Αυτό είναι μπλούζ

Duane Allman δέν βλέπω.

Θα ήθελα πραγματικά και άν θέλεις αγαπητέ Κ.Ηλία,μιάς και για τα δικά μου αυτιά είναι ο καλύτερος λευκός που παρά το σύντομο διάστημα,αλλά αρκετό για να δώσει το στίγμα του,να εκφέρεις μία προσωπική άποψη άν δέν σου κάνει κόπος,καθώς οι γνώσεις σου πάνω στο θέμα "μπλούζ" είναι εξαιρετικά σπάνιες και θα βοηθήσουν αρκετούς στην διαδρομή που θέλουν να κάνουν πάνω στον συγκεκριμένο είδος,καλύπτοντας και αρκετά δικά μου κενά.

Εγώ βέβαια μετά θα λέω πάλι οτί είναι ο καλύτερος,αλλά μην δώσεις καμιά σημασία.

Εδώ δεν αξιολογείται ούτε διαγωνίζεται κάποιος, αλλίμονο, η λίστα έγινε απο την καψούρα μου για τη μουσική με κάποια κριτήρια που είχα στο μυαλό μου και δεν έχει κάνέναν άλλο στόχο πέρα απο το μοίρασμα (και δεν το κρύβω, την ελπίδα πως ίσως φανεί χρήσιμη σε κάποιους).

Σε ανύποπτο χρόνο έχω δηλώσει και γράψει πως αν ήμουν "υποχρεωμένος" να απομονωθώ έχοντας μόνον ένα δίσκο μαζί μου, αυτός θα ήταν "The Allman Brothers at Fillmore East".

Κι αυτό όχι γιατί θεωρώ τον Duane καλύτερο, το ίδιο και τον καθένα απο τούτη τη λίστα και τον κόσμο της μουσικής. Αυτό το επίθετο δεν υπάρχει στον κόσμο μου περί τέχνης.

 

[MGs]

Εδώ δεν αξιολογείται ούτε διαγωνίζεται κάποιος, αλλίμονο, η λίστα έγινε απο την καψούρα μου για τη μουσική με κάποια κριτήρια που είχα στο μυαλό μου και δεν έχει κάνέναν άλλο στόχο πέρα απο το μοίρασμα (και δεν το κρύβω, την ελπίδα πως ίσως φανεί χρήσιμη σε κάποιους).

Σε ανύποπτο χρόνο έχω δηλώσει και γράψει πως αν ήμουν "υποχρεωμένος" να απομονωθώ έχοντας μόνον ένα δίσκο μαζί μου, αυτός θα ήταν "The Allman Brothers at Fillmore East".

Κι αυτό όχι γιατί θεωρώ τον Duane καλύτερο, το ίδιο και τον καθένα απο τούτη τη λίστα και τον κόσμο της μουσικής. Αυτό το επίθετο δεν υπάρχει στον κόσμο μου περί τέχνης.

Ευχαριστώ!

Αν απομονωθείς ποτέ σε κάποιο ερημικό νησί με αυτόν τον δίσκο,θα δείς έναν να έρχεται κολυμπώντας με μπύρες στο στόμα απο γειτονικό νησάκι.Εγώ θα μαι.

Και φυσικά όταν θα τελειώσει και φύγω,θα βρείς πάνω στο πικ απ καμιά συλλογή απο best of salsa,kings of mambo η τέλος πάντων όποια λάθος επιλογή είχα κάνει εγώ,για να πάρω μαζί μου σε νησί νόμιζοντας οτι θα έχει και γυναίκες εκεί.

Καλύτερος στα αυτιά μου αναγράφω,το οποίο σημαίνει περισσότερο σαν τον αγαπημένο μου.Αλλίμονο.

Τωρα έβαλα Hollywood Fats Band - Rock this house.

 

[Spyros Delta]

Και το Soul to soul. 

Και το Family Style.
Ολα τι να λεμε.

 

[Nestoras]

Και το Family Style.
Ολα τι να λεμε.

Και το Let’s dance. Μην το ξεχνάμε. Εκεί τον πρωτάκουσα και έχασα το (λιγοστό) μυαλό μου. 

 

[Shelter]

Πως τα παμε και τα φέρνουμε πάντα και απο μια λίστα με 10 λευκους μουσικούς των blues (ήδη εξειδικευμένο τοπικ) στην οποια συμμέτεχει με ενα δισκο ο SRV καταλήγουμε να μιλάμε μονο για αυτον.  ?

Η λίστα πολύ ωραία. Θα κανω και μια συλλογή στο spotify αποκλειστικά με περιεχόμενο απο αυτούς τους δισκους.

 

[Jazzjoker]

καταλήγουμε να μιλάμε μονο για αυτον

Ε απ' όλους τους προαναφερθέντες ήταν μάλλον ο μόνος που ξέφυγε από τα στενά όρια του είδους ως προς τη δημοφιλία και απέκτησε οπαδούς και σε συγγενικά είδη (ροκ/χαρντ ροκ κλπ.), οι φίλοι των οποίων δεν ακούν μπλουζ γενικά παρά μόνο SRV.

 

[Nekkon]

Το blues το σύγχρονο το ακούτε; Η απέχει τόσο πολύ από το παλιό που σας απωθεί; Μιλάω για το πιο εμπορικό

 

[MGs]

Εχει και χειρότερα.Εγώ τον "άκουσα"/ "είδα"και σε Ελληνική μπάντα.

Μασίφ on stage μέν,παικταράς δέ.

Είμαι σοβαρά?

 

[MGs]

Το blues το σύγχρονο το ακούτε; Η απέχει τόσο πολύ από το παλιό που σας απωθεί; Μιλάω για το πιο εμπορικό

Ουί.

Εδώ ακούω τον Seasick Steve που παίζει μπλούζ με μία χορδή,ενα χερούλι παραθύρου απο σεβρολετ αγροτικό,καπάκι απο ζάντα και βαράει την χορδή με την μασέλα του.

 

[Shelter]

Το blues το σύγχρονο το ακούτε; Η απέχει τόσο πολύ από το παλιό που σας απωθεί; Μιλάω για το πιο εμπορικό

Εχει και αυτο επιμελώς κρυμένα διαμαντάκια κάτω απο τετραγωνικά εκτάρια σαβούρας και κοπριάς. Ότι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε είδος σύγχρονης μουσικής. 

 

[Jazzjoker]

Το blues το σύγχρονο το ακούτε;

Τι εννοείς σύγχρονο; Και μην πεις John Mayer και Joe Bonamassa γιατί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είναι blues.

 

[Spyros Delta]

Το blues το σύγχρονο το ακούτε; Η απέχει τόσο πολύ από το παλιό που σας απωθεί; Μιλάω για το πιο εμπορικό

Και ήθελα να ρωτήσω γιατί μπήκαν μόνο παλιοί και όχι κι ένας πιο νέος όπως ο Derek Trucks, που πιστεύω ότι είναι ότι καλύτερο υπάρχει σήμερα και στέκεται επάξια δίπλα στους παλιούς.

.