Aπο το πρωι ακουω και κυριως βλεπω το ασμα. Και μουσικα δεν με ενδιαφερει αν ειναι καλο η οχι, ή το ποσο καλο ειναι στα πλαισιο ενος μουσικου πανηγυριου σαν τη γιουροβιζιον. Αυτο ομως που με ενδιαφερει παρα πολυ στο συγκεκριμενο ειναι αυτο που δειχνει και για το οποιο ορισμενοι επιχαιρουν με το σχολιο "αυτοι ειμαστε".
Αυτοι που εκφερουν την αποψη του "αυτοι ειμαστε", η που συνεισφερουν στην συγκεκριμενη εικόνα που ναι, εχει δοση αληθειας, ειναι αυτοι που ανεκαθεν απο οσο θυμαμαι τον εαυτο που ειναι αυτοι που κανουν οτι μπορουν, πολιτικα και πολιτιστικα, ωστε να συρουν την χωρα, τους πολιτες της, και εαυτους, στο να εμπεδωσουν οτι ειναι ικανοι μονο για τον ελαχιστο κοινο παρονομαστη. Τους αναγνωριζω το ελαφρυντικο οτι ειναι πολυ συγκεκριμενα κομματια της πολιτικης ελιτ του παροντος και του μακρινου (η οχι και τοσο μακρινου) παρελθοντος που καλλιεργησαν μετ' επιτασεως την αντιληψη αυτη. Και βεβαια ανεκαθεν υποστηριζω οτι η συγκεκριμενη πληθυσμιακη φραξια που καποτε ενας τραγουδοποιος ειχε γραψει ενα πολυ ωραιο τραγουδι για να την περιγραψει (και εισεπραξε την μηνιν ολων) αγγιζει τα ορια της ψυχικης νοσου. Η μονιμη αντιδραση, το στυλωμα των ποδιων, η διαρκης αντιπαλοτητα και παρελθοντολαγνια, ο μηδενισμος, ο φθονος του διπλανου, η συνωμοσιολογια, τα δικαιωματα χωρις υποχρεωσεις, η επιβραβευση χωρις κοπο, και κατα βαθος η αντιδημοκρατικοτητα και ο διχασμος ειναι τα κυρια γνωρισματα της ιδεολογιας τους.
Ε, λοιπον οχι δεν ειναι ετσι η χωρα και ουδεποτε ηταν, και καλο θα ηταν οσοι το πιστευουν να το κρατησουν για τον εαυτο τους αφου δουν και ιστορικα και συγκρινουν το ποια ηταν η χωρα πριν καποιες δεκαετιες, πριν ενα αιωνα και ποια ειναι σημερα και χτες. Πατα υπηρχαν οι Μαυρομιχαλαιοι και οι Δηλιγιαννηδες, οι βασιλοφρονες, οι συμμοριτες και οι προνομιουχοι, αλλα τους ξεπερασε η ιδια η ιστορια και ο ιδιος ο λαος τους εστειλε στον αγυριστο. Ελεος καπου με τον ραγιαδισμο, το αυτομαστιγωμα και την υπονομευση. Μουσικα το κομματι ειναι Μοτσαρτ, Μπετοβεν, Beatleς, μπροστα στο υποκουλτουροειδες ξερατο της εικονας.