- Μηνύματα
- 3,023
- Πόντοι
- 638
Το YouTube είναι η νέα πλατφόρμα της show business, κι αναλόγως λειτουργεί. Κάποτε ήταν το MTV, πιο παλιά το ραδιόφωνα (μιλάω για την μουσική πλευρά) και πάει λέγοντας. Μέχρι εδώ καλά.
Θα συμφωνήσω στο σημείο που αναφέρεις πως όλοι το ξεχειλώνουν, κάτι που όντως καταντά κουραστικό για κάποιους. Έχει γίνει η μουσική -όχι μόνο τα drums- αθλητισμός και όλοι πάνε για το ρεκόρ στο κατοστάρι. Και είναι λογικό, αφού η όλη κουλτούρα του shred (ξανά, σε όλα τα όργανα) είναι αυτό που πουλάει, καιρό τώρα. Όπως πουλούσε και στα 80's, βεβαίως-βεβαίως, απ'όπου και ξεκίνησε, κορέστηκε, σταμάτησε για λίγο και τώρα επανήλθε δριμύτερη.
Παρ'όλα αυτά, όπως είπαμε, show business, κι αυτό πουλάει, οπότε... go with the flow, για τους περισσότερους που το βλέπουν επαγγελματικά.
Και με το παραπάνω ως segue, αυτό που περιγράφεις με τα υπερπαιξίματα και τις υπερπαραγωγές, είναι πλέον επάγγελμα. Και μάλιστα άκρως απαιτητικό επάγγελμα, που, όπως κι εσύ ανέφερες, θέλει είτε να'σαι/να γίνεις καλός σε πολλά πράγματα εκτός του οργάνου καθ'αυτού, είτε να πλερώ αρκετά φραγκάκια σε άλλους επαγγελματίες για να σε τραβάνε, να σε ηχογραφούν, να σε φωτίζουν, να σε ντύνουν κτλ.
Και φυσικά, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, πρέπει και να'σαι καλός σε ότι κάνεις, και να πουλάς αυτό που θέλει ο κόσμος. Γι'αυτό και, αν και δεν την βρίσκω ιδιαίτερα με κάτι showy douchebags τύπου Angel Vivaldi, δεν μπορώ παρά να τους δικαιολογήσω. Γιατί και τα endorsements τσεπώνουν, και φραγκάκια από διαφημίσεις και patreons, και κάτι signature όργανα κτλ.
Είναι κατ'ουσίαν η νέα κρεατομηχανή που βγάζει rockstars (εδώ ρίχνουμε κι ένα άκουσμα στο Chainsaw Charlie ή σ'όλο το αλμπουμάκι των WASP), ακριβώς όπως ήταν κάποτε το MTV και οι δισκογραφικές.
Τώρα αν όλο αυτό είναι καλό... δεν ξέρω κι ούτε με πολυενδιαφέρει κιόλας, είναι η αλήθεια. Εγώ αλλιώς μεγάλωσα, αλλιώς έμαθα "παιχτούρες" κι εγώ αλλά οκ, αλλάζουν οι εποχές, τι να κάνουμε. Δεν είμαι fan των περισσοτέρων κι επιλέγω να μην ακούω την εντυπωσιακή μπουρμπουλήθρα του καθενός και λήγει εκεί για μένα.
Δεν διαφωνώ στο θέμα ότι δεν είναι και πολύ "real world" η φάση των περισσοτέρων, αλλά δεν υπάρχει και η παλιότερη προσέγγιση της μπάντας πλέον. Ή μάλλον, αν υφίσταται, είναι για τις μπάντες που'ναι χρόνια στο κουρμπέτι, ήδη γνωστές και ακόμα κι αυτές, δεν βγάζουν αρκετά ώστε να μπορούν να συνεχίσουν τα tours και την δισκογραφία. Δεν είναι λίγες οι μπάντες που τα'χουν παρατήσει λόγω αυτού. Σημεία των καιρών...
Δεν νομίζω πως σκέφτονται οι πιτσιρικάδες πλέον τόσο πολύ το όνειρο του πάλαι ποτέ ροκσταριλικίου με τα τραγούδια τους στο ραδιόφωνο και το MTV, πηγμένα στάδια και σετ τύπου Maiden στο Donington και οπαδούς να τσιρίζουν τ'όνομά τους. Σκέφτονται την όλη φάση με την μορφή που ξέρουν κι έχουν συνηθίσει. Social media, likes, subscribers, comments, shares, virality κι ούτω καθ'εξής.
Έχω κι εγώ κανάλι στο YT και σίγουρα θα'θελα να βγάζω τα φραγκάκια μου από 'κει μια και δεν είμαι επαγγελματίας μουσικός όπως εσύ το θέτεις, αλλά δεν διαθέτω τον χρόνο και τα χρήματα ούτε τα skillz που χρειάζονται για να γίνεις τεράστιος εκεί μέσα, οπότε αρκούμαι στο ν'ανεβάζω κανα cover όποτε μου καπνίσει, έτσι για να μου φεύγει λίγο η γκαίλα που δεν έχω καμιά μπάντα να παίζω εδώ!
Ωραίο θέμα.
Θα συμφωνήσω στο σημείο που αναφέρεις πως όλοι το ξεχειλώνουν, κάτι που όντως καταντά κουραστικό για κάποιους. Έχει γίνει η μουσική -όχι μόνο τα drums- αθλητισμός και όλοι πάνε για το ρεκόρ στο κατοστάρι. Και είναι λογικό, αφού η όλη κουλτούρα του shred (ξανά, σε όλα τα όργανα) είναι αυτό που πουλάει, καιρό τώρα. Όπως πουλούσε και στα 80's, βεβαίως-βεβαίως, απ'όπου και ξεκίνησε, κορέστηκε, σταμάτησε για λίγο και τώρα επανήλθε δριμύτερη.
Παρ'όλα αυτά, όπως είπαμε, show business, κι αυτό πουλάει, οπότε... go with the flow, για τους περισσότερους που το βλέπουν επαγγελματικά.
Και με το παραπάνω ως segue, αυτό που περιγράφεις με τα υπερπαιξίματα και τις υπερπαραγωγές, είναι πλέον επάγγελμα. Και μάλιστα άκρως απαιτητικό επάγγελμα, που, όπως κι εσύ ανέφερες, θέλει είτε να'σαι/να γίνεις καλός σε πολλά πράγματα εκτός του οργάνου καθ'αυτού, είτε να πλερώ αρκετά φραγκάκια σε άλλους επαγγελματίες για να σε τραβάνε, να σε ηχογραφούν, να σε φωτίζουν, να σε ντύνουν κτλ.
Και φυσικά, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, πρέπει και να'σαι καλός σε ότι κάνεις, και να πουλάς αυτό που θέλει ο κόσμος. Γι'αυτό και, αν και δεν την βρίσκω ιδιαίτερα με κάτι showy douchebags τύπου Angel Vivaldi, δεν μπορώ παρά να τους δικαιολογήσω. Γιατί και τα endorsements τσεπώνουν, και φραγκάκια από διαφημίσεις και patreons, και κάτι signature όργανα κτλ.
Είναι κατ'ουσίαν η νέα κρεατομηχανή που βγάζει rockstars (εδώ ρίχνουμε κι ένα άκουσμα στο Chainsaw Charlie ή σ'όλο το αλμπουμάκι των WASP), ακριβώς όπως ήταν κάποτε το MTV και οι δισκογραφικές.
Τώρα αν όλο αυτό είναι καλό... δεν ξέρω κι ούτε με πολυενδιαφέρει κιόλας, είναι η αλήθεια. Εγώ αλλιώς μεγάλωσα, αλλιώς έμαθα "παιχτούρες" κι εγώ αλλά οκ, αλλάζουν οι εποχές, τι να κάνουμε. Δεν είμαι fan των περισσοτέρων κι επιλέγω να μην ακούω την εντυπωσιακή μπουρμπουλήθρα του καθενός και λήγει εκεί για μένα.
Δεν διαφωνώ στο θέμα ότι δεν είναι και πολύ "real world" η φάση των περισσοτέρων, αλλά δεν υπάρχει και η παλιότερη προσέγγιση της μπάντας πλέον. Ή μάλλον, αν υφίσταται, είναι για τις μπάντες που'ναι χρόνια στο κουρμπέτι, ήδη γνωστές και ακόμα κι αυτές, δεν βγάζουν αρκετά ώστε να μπορούν να συνεχίσουν τα tours και την δισκογραφία. Δεν είναι λίγες οι μπάντες που τα'χουν παρατήσει λόγω αυτού. Σημεία των καιρών...
Δεν νομίζω πως σκέφτονται οι πιτσιρικάδες πλέον τόσο πολύ το όνειρο του πάλαι ποτέ ροκσταριλικίου με τα τραγούδια τους στο ραδιόφωνο και το MTV, πηγμένα στάδια και σετ τύπου Maiden στο Donington και οπαδούς να τσιρίζουν τ'όνομά τους. Σκέφτονται την όλη φάση με την μορφή που ξέρουν κι έχουν συνηθίσει. Social media, likes, subscribers, comments, shares, virality κι ούτω καθ'εξής.
Έχω κι εγώ κανάλι στο YT και σίγουρα θα'θελα να βγάζω τα φραγκάκια μου από 'κει μια και δεν είμαι επαγγελματίας μουσικός όπως εσύ το θέτεις, αλλά δεν διαθέτω τον χρόνο και τα χρήματα ούτε τα skillz που χρειάζονται για να γίνεις τεράστιος εκεί μέσα, οπότε αρκούμαι στο ν'ανεβάζω κανα cover όποτε μου καπνίσει, έτσι για να μου φεύγει λίγο η γκαίλα που δεν έχω καμιά μπάντα να παίζω εδώ!
Ωραίο θέμα.