Ευχαριστώ όλους για τα υπέροχα λόγια σας.
Το μουσικό υπόβαθρο είναι απλό.
Είμαι 34, από την Σύρο.
1996 ξεκίνησα πιάνο σε Αττικό Ωδείο, 2000 μπουζούκι σε δασκαλο της Σύρου, παλιάς κοπής φάσης σπόρου κτλ.
Κλασσική μουσική, κάποια στιγμή με θυμάμαι να είμαι τρίτο μέσης Αττικό ωδείο Παγκράτι και να δυσκολεύομαι στο μέτρημα. Εν πάσει περιπτώσει σταμάτησα εκεί λόγω οικονομικών, ήμουν και φοιτητής . Ήμουν της ταχύτητας πάντως. Μου άρεσε να τα τρέχω, τώρα μου αρέσει να τα τραβάω πίσω.
2008 άρχισα να τριβομαι με ροκ, μέταλ, ποπ, κάποια στιγμή βγάλαμε δίσκο με ένα ποπ γκρουπ, αλλά μουσικά είχα μόνο τεχνική, και αρκετό πάθος στη μουσική. Δεν είχα ιδέα τι είναι η jazz, soul, blues, disco.
2010 άρχισα να ακούω George Duke, Jeff lorber, αυτό μου άλλαξε τελείως τη μουσική μου ζωή, τζαμαρα σε κάτι υπόγεια με παλιούς μουσικούς, funk κυρίως.
2011 είμαι φαντάρος, και ένας μπασίστας απ' αυτούς με φώναξε να παίξουμε με μια πασίγνωστη καλλιτέχνιδα, λόγω ήχου, ήμουν καλός στο θέμα πλήκτρο.
Μέχρι το 2013 κανένα μάθημα jazz αρμονίας, πιάνου κτλ, όλα ίντερνετ και βιβλία από τον Αρμαο, Hal Leonard.
2012 έπαιξα πρώτη φορά blues, σε blues μπάντα. Bluesbirds. Αυτή για εμένα ήταν η αρχή των πάντων. Μου εμαθαν τα blues, και ήταν σχολείο για εμένα.
2013 έκανα δέκα μαθήματα jazz αρμονίας και πιάνου και μετά τα παράτησα. Δούλευα σε πολύ στρεσογόνο περιβάλλον συγγενικών δικαιωμάτων και βασικά το έριξα στο playstation. Μέχρι το 2018 απλά συντηρούσα τις τεχνικές μου, κυρίως soul funk blues, έχω πολύ ρυθμικό παίξιμο, εξ ου και το nord μου (θα ανεβάσω clavinet). Το 2018 άρχισα σιγά σιγά να μελετάω, όχι σοβαρά, απλά άλλαξα δουλειά και είχα άλλο χρόνο. Βασικά έβαλα στόχους, αφού κανείς δεν θέλει να παίξει σοβαρά θα παίξω μόνος. Το 2019 λοιπόν αρχίζω, θέλω να παίξω το misty, οπως ο Garner θα το μάθω με το αυτί, άφησα τα βίντεο και τα βιβλία. Το έκανα, μετά τελείωσα το adiós nonino, (το ανέβασα για να βρω μπάντα στα Χανιά το 2020) μετά ότι μου άρεσε το άκουγα και το έπαιζα.
Σταμάτησα να αναρωτιέμαι, λέω οι νότες είναι μπροστά σου, παίξε τα κομμάτια όπως έβγαζες 14αρων Λεμονοπουλο στο μπουζούκι.
Ε αυτό έκανα.
Έχω πολύ καλό αυτί, έχω γράψει όλες τις παρτιτούρες μπουζουκιού για το partitoura μέχρι το 2017 νομίζω.
Μετά άρχισα να διαβάζω Mark Levin, να παρακολουθώ Gospel, να κρατάω σημειώσεις στο Google Keep, αγόρασα μαθήματα από YouTube, μόλις ξεκίνησα Peter Martin , γενικά ότι μου αρέσει πέφτω με τα μούτρα.
Έχω παίξει με φοβερούς μουσικούς παλιάς κοπής και έχω πάρει πολλά.
Έχω υπομονή πλέον και επιμονή. Αυτό είναι για εμένα. Ένα ένα τα μέτρα. Και λιγότερο playstation.
Τα δέκα μαθήματα που έκανα με τον Άγγελο, ήταν καταλύτης γιατί ήταν ουσιαστικά και προχωρημένα.
Όσο για το μπουζούκι, δεν μου αρέσει σαν όργανο αλλά αν θέλετε ανεβάζω για την πλάκα.
Έγραψα με Pianoteq Bechstein model, Korg SP250
Πραγματικά έπαθα πλάκα.
Ο τρόπος χειρισμού της αρμονίας και οι αντικαταστάσεις του είναι απίστευτες, και πολύ σύγχρονες από θέμα άποψης.
Ρε φίλε NorhymeNoReason, δεν άξιζε τελικά η προσπάθεια που έκανες (και που σίγουρα ήταν πολύ μεγάλη) για ένα τέτοιο αποτέλεσμα?
Κάθε προσπάθεια για δύσκολο κομμάτι, out from the comfort zone, ανοίγει πόρτες για το επόμενο επίπεδο. Εννοείται πως άξιζε τον κόπο! Είναι μάχη αλλά την απολαμβάνω. Όλες οι αρμονιες είναι 98,5% ότι έπαιξε ο Evans εκτός ενός σημείου που δεν ήθελα τονική στο μπάσο. Όταν έμαθα το Time Remembered κατάλαβα πως κινείται ο Evans μέχρι ένα σημείο, ειδικά οι δεκατες του..! Το we will meet again είναι πολλά επίπεδα πάνω σαν δυσκολία, για εμένα τουλάχιστον..!
Αγγελίες
