1) Αγοράζω φυσικά τύμπανα- τα πρώτα μου τύμπανα γύρω στο 2004-5 κόστισαν 350 € σαν ολοκληρωμένο σετ, με μια καλή έρευνα αγοράς θα μπορούσες εύκολα σήμερα να κινηθείς στο ίδιο ποσό αν όχι λιγότερα, καινούρια φθηνή μάρκα ή μεταχειρισμένα- επειδή έχουν τη σωστή επιστροφή σαν επιφάνειες κρούσης, αν και εφόσον αξιωθεί ο κάτοχος να τα κουρδίσει αξιοπρεπώς!
Έχει πρόβλημα με το θόρυβο. Όλοι προτιμάμε τα ακουστικά τύμπανα αλλά τι να τα κάνεις αν δεν μπορείς να τα κοπανήσεις;
2) Αναγνωρίζω πως η παραγωγή μουσικής είναι κάτι το οποίο έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, το άτομο σαν μοναδικό ον, που την παράγει.
Δεν εκμηδενίζω την έννοια της διδασκαλίας, αυτό που λέω είναι πως στα στάδια που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου από την αρχή υπό αυτές τις συνθήκες, σαν μέσο παραγωγής μουσικής, μπορεί να γίνει μάλλον αποθαρρυντικό αν ο δάσκαλος σου πει πως υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος να κρατάς μπαγκέτες, να κοπανάς την μπότα, ή αντί να κάθεσαι να λιώνεις απλούς ρυθμούς από τα αγαπημένα σου κομμάτια που στην παρούσα στιγμή μπορεί να σου φαίνονται η θεωρία της σχετικότητας, πως πρέπει να εξασκείσαι πάνω σε ορισμένες ρυθμικές επαναλήψεις, μοτίβα κ.α.
Αν θες να γίνεις ρυθμική ή πολυρυθμική μηχανή, πήγαινε με τον δάσκαλο, αν και το πολυρυθμικό θέμα το έχουν λίγοι πάνω στη Γη, δάσκαλοι και μη.
Αν θες να περάσεις καλά και γιατί όχι να γίνεις ένα άτομο που θα δημιουργήσει τον δικό του ήχο, πάρε τα τύμπανα σου και ξεκίνα, τα παραδείγματα από drummers χωρίς να έχουν υποστεί καμία εκπαίδευση με δάσκαλο είναι αμέτρητα.
Ναι, αν ο ΟΡ θέλει να κάνει την πλάκα του και τίποτα παραπάνω δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύεται σε δασκάλους, αν και, ακόμα κι έτσι, δεν καταλαβαίνω τι πειράζει να μάθει - μεταξύ άλλων - να κρατάει σωστά τις μπακέτες. Και ναι, υπάρχουν πολλοί και καλοί αυτοδίδακτοι μουσικοί, οι οποίοι όμως έγιναν καλοί όχι επειδή δεν έκαναν μαθήματα αλλά παρά το ότι δεν έκαναν. Και εδώ πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος: "Έχω το ταλέντο του Buddy Rich, του Dennis Chambers, του Ian Paice κ.λπ. ή θα χρειαστώ λίγο σπρώξιμο;"
Ένας (καλός) δάσκαλος θα σου δείξει πολύ περισσότερα από όσα αναφέρεις - δεν καταλαβαίνω γιατί αναφέρθηκες ειδικά στην πολυρυθμία, αφού είναι ένα μόνο μικρό κομμάτι από το "πακέτο" γνώσης ενός οργάνου - και κυρίως θα σε βοηθήσει να αποφύγεις λάθη και κακές συνήθειες που μπορεί να σε ταλαιπωρούν για χρόνια.
Να τονίσω τη σημασία της τήρησης των ωραρίων, οι ώρες που προτείνω είναι 12-1:30 για πρωί και 7- 8:30 για απόγευμα. Δεν είναι ευχάριστο συναίσθημα να νιώθεις ότι ενοχλείς όταν παίζεις
μουσική.
Δεν υπάρχουν ώρες κοινής ...φασαρίας για να παίζεις ακουστικά ντραμς σε μη ηχομονωμένο κτίριο που μένουν και άλλοι. Αν δεν έχεις συμφωνήσει με τους γείτονες από πριν, το πιθανότερο είναι ότι θα συμφωνήσεις με τους μπάτσους. Εξάλλου, όπως είπες κι εσύ, πρέπει να είσαι εντελώς αναίσθητος για να κοπανάς αλύπητα ενώ ξέρεις ότι ενοχλείς κόσμο.
Αυτά από εμένα,
εύχομαι να βρεις σύντομα και άτομα να βάλουν στο δωμάτιο και ενισχυτές μαζί με τα τύμπανα, να γαργαλίσετε καλύτερα τα αυτιά από τα γερόντια επάνω!
Ελπίζω και εύχομαι αυτό να ήταν - έστω κακόγουστο - αστείο.
