'Εχω εδώ και λίγο καιρό μια νέα (παλιά) ακουστική στην κατοχή μου, προσωρινά μάλλον και σήμερα που έκανα λίγο practice το πρωί είπα να γράψω ένα γρήγορο κλιπάκι, ευκαιρία να σας την δείξω κιόλας.
Είναι μια Kiso Suzuki 9507. Made in Japan, early '70s (μαλλον 1973 απο το serial), η γνωστή lawsuit era. Η συγκεκριμένη είναι ξεκάθαρα "εμπνευσμένη" (sic) απο την Gibson Hummingbird, απο την οποια έχει ξεπατικώσει το γενικό look της. Λέω γενικό look γιατί οι lawsuit era κιθάρες, ειδικά οι φθηνοτερες ακουστικές, επι το πλείστον ΔΕΝ ήταν ακριβή αντίγραφα - κλώνοι των original παρα μόνο εμφανισιακά και στο περίπου. Κατασκευαστικά υπάρχουν αισθητές διαφορές με τα πρότυπα που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα υλικά.
Η συγκεκριμένη έχει spruce top και mahogany back and sides, όλα laminate καλής ποιότητας, κλασσική δηλαδή 70s MIJ κατασκευή. Το σώμα έχει ξεκάθαρα Gibsonικό cherry burst (αν και δεν είναι μασκαρισμένο σωστά στη ροζέτα λόγω κόστους) και φοράει ενα pickguard που είναι σχετικά πιστό αντίγραφο της Hummingbird αλλα δυστυχώς έχει ξεθωριάσει πρακτικά τελείως στο κομμάτι που θα βρισκόταν το πτηνό. Σε αντίθεση με τα αυθεντικά, τα pickguard στις 9507 (και αλλες αντιστοιχες MIJ) δεν είναι χαραγμένα, είναι απλά τυπωμένη η παράσταση πάνω οπότε με τον καιρό και το παίξιμο φεύγει. Η γέφυρα είναι rosewood με adjustable saddle (όπως μια κλασσικη Hummingbird) αλλά έχει πιο Martin-like σχήμα. Το μανίκι είναι μαόνι και έχει προφιλ πολύ κοντά σε '60s slim Gibson (αν και είναι φτιαγμένο με Martin-style heel και grafted headstock, όχι one piece). Η ταστιέρα είναι rosewood καλής ποιότητας, bound και με split parallelogram inlays. Η κλίμακα βέβαια είναι Martinική γιατι σιγά μη φτιάχναμε νέα jigs και templates για το ένα μοντέλο με Gibson specs.
Γενικά η κιθάρα δεν είναι κάτι το απίστευτο to write home about, αλλά είναι τιμιότατη, ειδικά αν κάποιος ψάχνει τον κλασσικό σφιχτοξύλινο ήχο των Hummingbird, τα καταφέρνει αρκετά καλά στο συγκέκριμενο ballpark. Πολυ ευχάριστη στον ήχο της. Παρότι έχει τα χρόνια της και με εμφανή σημαδάκια χρήσης, παικτικά είναι άψογη - δεν έχει σημαντικές παραμορφώσεις, το neck angle είναι κομπλέ, το action χαμηλό και το intonation επαρκέστατο. H χρήση laminates απο τους γιαπωνέζους έχει μεν τα θεματάκια της απο ηχητικής απόψεως, απο την άλλη παίζει και τεράστιο ρόλο στο ότι μια κιθάρα τετοίας ηλικίας διατηρείται σε τέτοια κατάσταση χωρίς καποια (μαντευω) ιδιαίτερη φροντίδα.
Ειδικά για το κόστος της έχει βγεί εξαιρετική, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι σε νέα παραγωγή κάτω απο τα 500Ε που να μπορεί να την κοντράρει. Με λίγη τύχη μπορούν να βρεθούν στα 250-300Ε. Η συγκεκριμένη όπως είπα είναι μάλλον προσωρινά στα χέρια μου - μια πολύ κοντινή φίλη αποφάσισε να μάθει ακουστική και ανέλαβα να της βρώ κιθάρα. Το αστείο είναι ότι είχα σταμπάρει μια άλλη 9507 στον κατάλογο για ένα επερχόμενο auction και σκεφτόμουν οτι θα ήταν καλη επιλογή στα 250ish. Εκανα το mental note να κάνω bid και τσουπ την επομενη μέρα ανεβαίνει αγγελία για τοπίκη πώληση της συγκεκριμένης 9507, 140 λίρες μαζί με σκληρή θήκη βαλίτσα, με τις υγίες μας.
Λογικά στα κοντά θα πάρει την έγκριση και θα φύγει για το νέο της σπίτι, οπότε όσο είναι εδώ ένα πρόχειρο κλιπάκι με το Hey Hey του Big Bill Broonzy που μελετάω αυτές τις μέρες. Τα πάει αρκετά καλύτερα με πένα, που είναι ίσως και το φυσικό της περιβάλλον, αλλα και στο fingerstyle δεν είναι καθόλου άσχημη τολμώ να πω.
Είναι μια Kiso Suzuki 9507. Made in Japan, early '70s (μαλλον 1973 απο το serial), η γνωστή lawsuit era. Η συγκεκριμένη είναι ξεκάθαρα "εμπνευσμένη" (sic) απο την Gibson Hummingbird, απο την οποια έχει ξεπατικώσει το γενικό look της. Λέω γενικό look γιατί οι lawsuit era κιθάρες, ειδικά οι φθηνοτερες ακουστικές, επι το πλείστον ΔΕΝ ήταν ακριβή αντίγραφα - κλώνοι των original παρα μόνο εμφανισιακά και στο περίπου. Κατασκευαστικά υπάρχουν αισθητές διαφορές με τα πρότυπα που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα υλικά.
Η συγκεκριμένη έχει spruce top και mahogany back and sides, όλα laminate καλής ποιότητας, κλασσική δηλαδή 70s MIJ κατασκευή. Το σώμα έχει ξεκάθαρα Gibsonικό cherry burst (αν και δεν είναι μασκαρισμένο σωστά στη ροζέτα λόγω κόστους) και φοράει ενα pickguard που είναι σχετικά πιστό αντίγραφο της Hummingbird αλλα δυστυχώς έχει ξεθωριάσει πρακτικά τελείως στο κομμάτι που θα βρισκόταν το πτηνό. Σε αντίθεση με τα αυθεντικά, τα pickguard στις 9507 (και αλλες αντιστοιχες MIJ) δεν είναι χαραγμένα, είναι απλά τυπωμένη η παράσταση πάνω οπότε με τον καιρό και το παίξιμο φεύγει. Η γέφυρα είναι rosewood με adjustable saddle (όπως μια κλασσικη Hummingbird) αλλά έχει πιο Martin-like σχήμα. Το μανίκι είναι μαόνι και έχει προφιλ πολύ κοντά σε '60s slim Gibson (αν και είναι φτιαγμένο με Martin-style heel και grafted headstock, όχι one piece). Η ταστιέρα είναι rosewood καλής ποιότητας, bound και με split parallelogram inlays. Η κλίμακα βέβαια είναι Martinική γιατι σιγά μη φτιάχναμε νέα jigs και templates για το ένα μοντέλο με Gibson specs.
Γενικά η κιθάρα δεν είναι κάτι το απίστευτο to write home about, αλλά είναι τιμιότατη, ειδικά αν κάποιος ψάχνει τον κλασσικό σφιχτοξύλινο ήχο των Hummingbird, τα καταφέρνει αρκετά καλά στο συγκέκριμενο ballpark. Πολυ ευχάριστη στον ήχο της. Παρότι έχει τα χρόνια της και με εμφανή σημαδάκια χρήσης, παικτικά είναι άψογη - δεν έχει σημαντικές παραμορφώσεις, το neck angle είναι κομπλέ, το action χαμηλό και το intonation επαρκέστατο. H χρήση laminates απο τους γιαπωνέζους έχει μεν τα θεματάκια της απο ηχητικής απόψεως, απο την άλλη παίζει και τεράστιο ρόλο στο ότι μια κιθάρα τετοίας ηλικίας διατηρείται σε τέτοια κατάσταση χωρίς καποια (μαντευω) ιδιαίτερη φροντίδα.
Ειδικά για το κόστος της έχει βγεί εξαιρετική, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι σε νέα παραγωγή κάτω απο τα 500Ε που να μπορεί να την κοντράρει. Με λίγη τύχη μπορούν να βρεθούν στα 250-300Ε. Η συγκεκριμένη όπως είπα είναι μάλλον προσωρινά στα χέρια μου - μια πολύ κοντινή φίλη αποφάσισε να μάθει ακουστική και ανέλαβα να της βρώ κιθάρα. Το αστείο είναι ότι είχα σταμπάρει μια άλλη 9507 στον κατάλογο για ένα επερχόμενο auction και σκεφτόμουν οτι θα ήταν καλη επιλογή στα 250ish. Εκανα το mental note να κάνω bid και τσουπ την επομενη μέρα ανεβαίνει αγγελία για τοπίκη πώληση της συγκεκριμένης 9507, 140 λίρες μαζί με σκληρή θήκη βαλίτσα, με τις υγίες μας.
Λογικά στα κοντά θα πάρει την έγκριση και θα φύγει για το νέο της σπίτι, οπότε όσο είναι εδώ ένα πρόχειρο κλιπάκι με το Hey Hey του Big Bill Broonzy που μελετάω αυτές τις μέρες. Τα πάει αρκετά καλύτερα με πένα, που είναι ίσως και το φυσικό της περιβάλλον, αλλα και στο fingerstyle δεν είναι καθόλου άσχημη τολμώ να πω.