Φώτη, μόνος του τα κάνει όλα, απλά μιλάει για τον εαυτό του στον πληθυντικό.
Τι υπέροχο κομμάτι.
Μια απλή μελωδία που σου μένει, πόσο ωραία ανάπτυξη, τόσο έξυπνες αλλαγές ακριβώς όπως πρέπει (η δε μετατροπεία στο σόλο μου θύμισε ΤΟΤΟ) και εκεί που πρέπει.
Το άκουγα στο μπαλκόνι, και μόλις τελείωσε, σκέφτηκα "ρε τον μπαγάσα 2λεπτο κομμάτι".
Όταν είδα ότι είναι πάνω από 4 λεπτά έμεινα έκπληκτος.
Αδερφέ μου, εσύ έπεσες μικρός στο καζάνι με το ταλέντο.