Δεν είναι μόνο το τι "γράφουν" σε μια ηχογράφηση. Είναι το πως τους αισθάνομαι στο χέρι και τι αίσθηση μου βγάζουν. Από τις πρώτες πενιές δεν τους χώνεψα για πολύ συγκεκριμένους λόγους:
1. Είναι πολύ κομπρεσαρισμένοι. Χάνω 3/10 των δυναμικών στο χέρι. Λιγότερη απόκριση στη δύναμη της πένας (στα καθαρά πάντα), λίγη ατάκα. Το eq το φέρνεις, τις δυναμικές όχι. Και αυτό είναι κάτι που δεν "συγχωρώ" σε μαγνήτη.
2. Στο θέμα ήχου, με το bridge είμαι οριακά ΟΚ. Σχεδόν μου άρεσε, εάν βγάλω στην άκρη το από πάνω πρόβλημα. Ο neck έχει θέμα καθώς είναι υπερβολικά μαλακός. Δεν έχει πρίμα, δεν έχει σφικτό μπάσο, δεν έχει καμία ευκρίνεια. Πλαδαρός όσο δεν έχω ξανακούσει σε neck μαγνήτη. Και, δυστυχώς, η μεσαία θέση δεν έχει καμία γεύση. Και στην ηχογράφηση δεν είναι τόσο έντονο, όσο το ακούω ζωντανά, και κυρίως, όσο το "ακούω" στο χέρι.
Με τους area hot T/area T έχω την ατάκα που πρέπει (και παραπάνω απ' ότι πρέπει), έχω την αίσθηση στο χέρι στο 100%, έχω πολύ αξιοπρεπή ήχο (λίγα μπάσα μου λείπουν), και δεν έχω καθόλου θόρυβο. Στις ηχογραφήσεις, σε high gain solo θα πάψω να χρησιμοποιώ κιθάρες με humbuckers, και θα έχω και εκεί ήχο tele. Πιο πολύ γι' αυτό τους επανέφερα σε κιθάρα τους dimarzio. Εάν δεν το έκανα αυτό, και δεν είχα την ανάγκη για τις ηχογραφήσεις, θα παράγγελνα (εύκολα) ένα σετ alnico 3 esquire από Q. Ίσως το κάνω, μόλις (ξανα)βαρεθώ τους dimarzio...
