Νομίζω ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου topic από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το noiz... Thanx elavd :wink:
Σχετικά με το Sleepwalk, πιστεύω ότι ανήκει στη συνομοταξία των κομματιών για τα οποία δε μπορεί κάποιος να πει ότι "είναι το καλύτερο στην ιστορία της μουσικής" αλλά δε μπορεί επίσης να πει ότι "δεν είναι το καλύτερο στην ιστορία της μουσικής".
Προσωπικά θεωρώ αξεπέραστη την πρώτη εκτέλεση από Santo & Johnny. Λάβετε υπ'όψιν ότι οι Farina Brothers ήταν μόλις 22 χρονών όταν κυκλοφόρησε το κομμάτι. Δεν ξέρεις πού να πρωτοσταθείς, στην έμπνευση ως τέτοια, στην εκτελεστική αρτιότητα, στο feeling της παραγωγής γενικότερα με ατμόσφαιρα που προσωπικά δε θυμάμαι να έχω ξανασυναντήσει...
Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι ο Hank Marvin ήταν αυτός που έφερε το κομμάτι σε αμιγώς "κιθαριστικό" πλαίσιο (νομίζω ότι το Sleepwalk ήταν μέσα στις πρώτες κυκλοφορίες των Shadows). Απομόνωσε δηλαδή την κιθαριστική ουσία του κομματιού, αφού το pedal steel που έπαιζε ο Johnny Farina είναι μια τελειώς διαφορετική υπόθεση.
Τώρα όσον αφορά τα video που παρατέθηκαν, έχω να πω τα εξής:
Το πρώτο απο Johnny & Santo δεν έχει βέβαια το feeling και το drive της αυθεντικής ηχογραφημένης εκτέλεσης, αλλά είναι καταπληκτικό, κυρίως όσον αφορα την ασύλληπτη τεχνική του Johnny στο pedal steel, αλλά και την αποτύπωση μιας ολόκληρης εποχής, όπως εξ'άλλου και τα περισσότερα clips από το Alan Freed Show. Κατά τα άλλα θα σταθώ στις εκτελέσεις του Danny Gatton και του Brian Setzer.
O Gatton (θεός) δίνει πάντα μαθήματα σχετικά με το τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με μια telecaster. Θεωρώ ότι μπαίνει στην ουσία του συγκεκριμένου κομματιού λίγες φορές κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης, αλλά όταν το κάνει αποκαλύπτει σημεία που πιστεύω ότι δεν περνάνε από το μυαλό ενός μέσου ανθρώπου, ή καλύτερα ενός μέσου κιθαρίστα.
Ο Setzer έχει πάντοτε αυτό το αφοπλιστικό show-off έτσι κι αλλιώς. Πιστεύω ότι είναι από τους καλύτερους στις συγκεκριμένες τεχνικές, και αφού πλέον είναι πάνω από 25 χρόνια σ'αυτό το κουρμπέτι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τις έχει ορίσει κιόλας σε κάποιο βαθμό (κυρίως για εμάς τους νεότερους, που δεν είχαμε ακούσει τους original παίχτες στην εποχή τους). Για το Sleepwalk πήρε grammy το'99 στην εκτέλεση με Brian Setzer Orchestra. Εδώ που είναι μόνος του, παίζει πρακτικά ακριβώς τα ίδια πράγματα. Η ανάλυση των ακόρντων είναι σεμινάριο, και οι στιγμές που φραζάρει είναι επίσης μικρά σεμινάρια στο φραζάρισμα. Στην ουσία, ο Chet Atkins είναι από τους πρωτοπόρους σ'αυτά τα παιξίματα, αλλά στο συγκεκριμένο clip το ντουέτο δε μου έκανε κούκου...
Το Sleepwalk το άκουσα πρώτη φορά όταν ήμουν στο δημοτικό, στην all time classic ροκ εντ ρολ ταινία, την οποία είχα δει τότε καμιά 20αριά φορές
Τα λέμε
