Όπως είπε και ο SUPERFUNK είναι θέμα " ποιότητας" ή μη των τραγουδιών τα οποία τα κατατάσουν στις δύο κατηγορίες. Αλλά θα προσθέσω ότι είναι θέμα και "καλά ποιότητας"που την ορίζουν βέβαια οι ίδιοι' date=' οι οποιοι είναι καλλιτέχνες ,με ή χωρίς εισαγωγικά το ίδιο μου κάνει, οι οποίοι ξέρουν τι κάνουν, είναι σπουδαγμένοι και όπως και να το κάνουμε ξέρουν κάτι παραπάνω από το κοινό, το οποίο με την σειρά του περιμένει την επιφώτιση από τον έντεχνο θεό ή θεά. Λοιπόν, οφείλω να ομολογήσω ότι με ενθουσιάζει που υποστηρίζετε με με σθένος καλλιτέχνες αυτού του είδους γιατί οι ίδιοι αυτοί καλλιτέχνες δεν μπορούν να υποστηρίξουν με σοβαρότητα αυτό που κάνουν. Και τι εννοώ; Οι εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ, τα live τους, οι παραγωγές τους, τα videoclips τους, τα ίδια τους τα τραγούδια παλεύουν να αναδείξουν και να αποδείξουν τον λίγο ευατό τους με υπερβολές μελωδικές, συνθετικές, στιχουργικές και πάει λέγοντας ή πειραματισμούς που τις περισσότερες φορές είναι, επιτρέψτε μου, αστείοι. Το θέμα φίλοι μου με το έντεχνο τραγούδι είναι ότι δεν ολοκληρώνεται ποτέ, μένει πάντα κάπου στην μέση. Στα περισσότερα τραγούδια του είδους τα δυνατά μέρη τους μέσα στο κομμάτι είναι " και καλά" δυνατά χωρίς ποτέ να φτάνουν στα άκρα και τα χαμηλά, ρομαντικά ή μελαγχολικά μέρη είναι ακόμη πιο μέτρια χωρίς ποτέ να πιάνουν πάτο. Γίνεται μουσική ή οποιαδήποτε τέχνη χωρίς ακρότητες? [b']Η μουσική είναι μία πολεμική ενάντια στον ορθολογισμό, τον καθωσπρεπισμό, την ηθική και την ασπρομαυρίλα της καθημερινότητας και πρέπει να είναι έτσι. [/b]