Reply to thread

Το ρε είναι κόκκινο και το ντο# είναι κτικιάρικο, κίτρινο,επίσης το 4 είναι κόκκινο και το 2 κίτρινο, αλλά πώς ξέρουμε ότι δεν οφείλεται σε κάποιο παιδικό βιβλίο με εικόνες και χρώματα;

Το μί ύφεση είναι νομίζω άσπρο ή στο χρώμα της διαφανούς μάσκας θαλάσσης(είναι περισσότερο σαν ποιότητα παρά σαν χρώμα), παρ'όλ'αυτά η σι μείζονα συγχορδία(με εναρμόνιο ρε#-μιΥ) είναι ενίοτε γρασιδί.

Έχω διαβάσει το άλλο όμως για το απόλυτο αυτί, ότι παίζει ρόλο το πως ονομάζεις τη νότα γιατί ο εγκέφαλος πιάνει μόνο το δεύτερο φθόγγο,οπότε λα-φα, μι-σι μπερδεύονται πιο εύκολα σε σχέση με ντο-φα και αυτοί που έχουν το απόλυτο ξεχωρίζουν και το πρώτο σύμφωνο. Οι ερευνητές ήταν νομίζω Ιταλοί,οπότε εν συνεχεία έγραφαν ότι με το αμερικάνικο σύστημα μπι-σι-ντι-η είναι πιο δύσκολο ν΄αναπτύξουν/εκπαιδεύσουν απόλυτο αυτί.

edit: εδώ το διάβασα: Vowel Identity between Note Labels Confuses Pitch Identification in Non-Absolute Pitch Possessors, Alfredo Brancucci, * Rosanna Dipinto, Ilaria Mosesso, and Luca Tommasi