Τα τραγούδια που περιλαμβάνονται σε αυτή τη συλλογή επιλέχθηκαν με γνώμονα δυο πράγματα. Το ένα, μια σπανιότητα που διαθέτουν, τα περισσότερα από αυτά έχουν παιχτεί πολύ λίγες φορές ζωντανά και ελάχιστες ηχογραφήθηκαν. Το δεύτερο, η διαχείριση τους στο πάλκο, οι ιδιαιτερότητες και οι αυτοσχεδιασμοί των συγκεκριμένων εκτελέσεων.
Σε ό,τι με αφορά, εδώ καταθέτω στιγμές που θεωρώ μοναδικές για τα στάνταρντ και τις δυνατότητες μου. Η απόδοση του Meanthing με το ελαφρώς progressive rock χρώμα της εισαγωγής αλλά και οι ερωταποκρίσεις κιθάρας και πιάνου στο φινάλε, η φρενίτιδα με τους λαρυγγισμούς στο μακρύ improvisation του I wish you would, οι επηρεασμένες από τον Amos Garrett και την country φράσεις που φλερτάρουν με το παράδοξο του Broke my baby’s heart, η γεμάτη εσωτερική ένταση συνομιλία με την φυσαρμόνικα του Bandoek στο κλασσικό “Trouble Blues”, το ψυχεδελικό προσκύνημα του Wade in the water με τις αναφορές στον Harvey Mandel, ο θρήνος του αποχαιρετισμού στον Muddy Waters που κλείνει την έκδοση με ακουστικές κιθάρες.
Το Life on the road το έγραψα για τον Richard Manuel των Band, ταυτόχρονα αποτελεί ματιά στις βαθύτερες ανασφάλειες και τα αδιέξοδα κάθε μουσικού που ταξιδεύει, αυτός κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του άλμπουμ.
Το Cut off my right arm σπάνια το τραγουδάω παρόλο που το λατρεύω, εδώ νομίζω πλησιάζω κοντύτερα από ποτέ στην αθάνατη ερμηνεία του Johnny Copeland.
Διάφορες κατά καιρούς εκδοχές των Blues Wire ακούγονται σε τούτες τις καταγραφές, όχι με τον καλύτερο ήχο αλλά φανερώνουν πόσο ικανοί μουσικοί είναι όλοι που πέρασαν από τη μπάντα μέσα στα χρόνια. Καθώς έχω έναν κεντρικό ρόλο τους ευχαριστώ βαθιά για το μοίρασμα, τη βοήθεια και τη συμπαράσταση.
Πολλά κομμάτια είναι από συναυλίες του περασμένου αιώνα, δυο από την Άρτα (1 & 3), άλλα τόσα από την Ιθάκη (2 & 6) και τα υπόλοιπα από Θεσσαλονίκη (5), Γρεβενά (7), το κλαμπ Vega στα Σκόπια (4) και την Κατερίνη (8}. Η εξαιρετική φωτογραφία του εξωφύλλου τραβήχτηκε από την Νίκη σε δωμάτιο ξενοδοχείου των Μεγάρων ενώ ενσυνείδητα άφησα μόνο το Road Relics να αναγράφεται σε αυτό με τον υποδόριο σαρκασμό του και τους όποιους παραλληλισμούς με ήχο και εικόνα.
Ευγνώμων για το ταξίδι.
Το άλμπουμ για ακρόαση ή και αγορά σε ηλεκτρονική μορφή μπορείτε να το βρείτε στη σελίδα μας στο bandcamp εδώ:
https://blueswire1.bandcamp.com/album/road-relics
LIFE ON THE ROAD (for Richard Manuel)
Rollin' down the highway night after night
City after city 'till the morning light
Women willin' booze for free music loud and tough
Sounds like paradise but I can assure you ain't like that
Lord its hard, mighty hard, life on the road
Richard took his own life could not take the speed
The road can be a scary place when the devil holds the wheel
Lord there comes a time when you realize
It ain't just the glory it ain't just the lights
Its hard, so damn hard, life on the road
....there i go brother....
Early in the morning could not take no sleep
Motel room feels so cold tears rollin' down my chin
Thinking 'bout my family a woman and a child
Thinking 'bout all those things that I left behind
Its hard, mighty hard, life on the road
....there I go....
Σε ό,τι με αφορά, εδώ καταθέτω στιγμές που θεωρώ μοναδικές για τα στάνταρντ και τις δυνατότητες μου. Η απόδοση του Meanthing με το ελαφρώς progressive rock χρώμα της εισαγωγής αλλά και οι ερωταποκρίσεις κιθάρας και πιάνου στο φινάλε, η φρενίτιδα με τους λαρυγγισμούς στο μακρύ improvisation του I wish you would, οι επηρεασμένες από τον Amos Garrett και την country φράσεις που φλερτάρουν με το παράδοξο του Broke my baby’s heart, η γεμάτη εσωτερική ένταση συνομιλία με την φυσαρμόνικα του Bandoek στο κλασσικό “Trouble Blues”, το ψυχεδελικό προσκύνημα του Wade in the water με τις αναφορές στον Harvey Mandel, ο θρήνος του αποχαιρετισμού στον Muddy Waters που κλείνει την έκδοση με ακουστικές κιθάρες.
Το Life on the road το έγραψα για τον Richard Manuel των Band, ταυτόχρονα αποτελεί ματιά στις βαθύτερες ανασφάλειες και τα αδιέξοδα κάθε μουσικού που ταξιδεύει, αυτός κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του άλμπουμ.
Το Cut off my right arm σπάνια το τραγουδάω παρόλο που το λατρεύω, εδώ νομίζω πλησιάζω κοντύτερα από ποτέ στην αθάνατη ερμηνεία του Johnny Copeland.
Διάφορες κατά καιρούς εκδοχές των Blues Wire ακούγονται σε τούτες τις καταγραφές, όχι με τον καλύτερο ήχο αλλά φανερώνουν πόσο ικανοί μουσικοί είναι όλοι που πέρασαν από τη μπάντα μέσα στα χρόνια. Καθώς έχω έναν κεντρικό ρόλο τους ευχαριστώ βαθιά για το μοίρασμα, τη βοήθεια και τη συμπαράσταση.
Πολλά κομμάτια είναι από συναυλίες του περασμένου αιώνα, δυο από την Άρτα (1 & 3), άλλα τόσα από την Ιθάκη (2 & 6) και τα υπόλοιπα από Θεσσαλονίκη (5), Γρεβενά (7), το κλαμπ Vega στα Σκόπια (4) και την Κατερίνη (8}. Η εξαιρετική φωτογραφία του εξωφύλλου τραβήχτηκε από την Νίκη σε δωμάτιο ξενοδοχείου των Μεγάρων ενώ ενσυνείδητα άφησα μόνο το Road Relics να αναγράφεται σε αυτό με τον υποδόριο σαρκασμό του και τους όποιους παραλληλισμούς με ήχο και εικόνα.
Ευγνώμων για το ταξίδι.
Το άλμπουμ για ακρόαση ή και αγορά σε ηλεκτρονική μορφή μπορείτε να το βρείτε στη σελίδα μας στο bandcamp εδώ:
https://blueswire1.bandcamp.com/album/road-relics
LIFE ON THE ROAD (for Richard Manuel)
Rollin' down the highway night after night
City after city 'till the morning light
Women willin' booze for free music loud and tough
Sounds like paradise but I can assure you ain't like that
Lord its hard, mighty hard, life on the road
Richard took his own life could not take the speed
The road can be a scary place when the devil holds the wheel
Lord there comes a time when you realize
It ain't just the glory it ain't just the lights
Its hard, so damn hard, life on the road
....there i go brother....
Early in the morning could not take no sleep
Motel room feels so cold tears rollin' down my chin
Thinking 'bout my family a woman and a child
Thinking 'bout all those things that I left behind
Its hard, mighty hard, life on the road
....there I go....
Last edited by a moderator:
