"ΧΡΥΣΗ ΦΥΛΑΚΗ" (song by spimav_z)

Spiros Mavromatis

Μέλος
Μηνύματα
2,135
Πόντοι
48
ειναι ενα τραγουδι που εγραψα σε μουσικη και ...στιχο εξ ολοκληρου δικα μου....

θα ηθελα να ακουσω οτιδηποτε εποικοδομητικο , εκτος των ατελειων στο κουρδισμα της φωνης και σε μερικα οργανα.

για την ιστορια:

ez drummer-midi.

korg wavestation-midi.

ken smith bass - connect

ej strat-rockmaster preamp-ada microcab - connect

martin hd28 - shure ksm 27

m-audio delta 44 / sonar 7 producer

ενα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον φιλο Γιαννη Στ. και Νικο Π. για τον χρονο που μου αφιερωσαν...

καλη ακροαση..

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
1.Eχεις ΚΑΛΗ φωνη ρε μπαγασα! :o

2.Το τραγουδι θελει  δουλεια στους στιχους (δεν δενουν απολυτα με την μελωδια και δεν "ρεουν") αλλα εκτιμω ιδιαιτερα το οτι δεν βγαζει καμμια "δηθενιλα" που ειναι και η μονιμη πληγη του ειδους στο οποιο δραστηριοποιεισαι,και το οποιο ειδος (εντεχνοποιοτικοελληνοροκ ;D τυπου Κατσιμιχα,Μαχαιριτσα και Τσακνη) προσωπικα δεν μου αρεσει αλλα αρεσει σε ΠΟΛΥ κοσμο (οποτε κοινο υπαρχει για εσενα και νομιζω οτι θα ενδιαφερονταν για μια τετοια προσπαθεια....).

3.για το παιξιμο σου στην κιθαρα δεν χρειαζεται να πουμε τιποτα ,ειδικα για το ειδος αυτο,προσωπικα σε θεωρω παιχταρα και νομιζω οτι ολοι εδω μεσα θα συμφωνησουν.

4.η εισαγωγη ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ,κοψ'την.ΤΩΡΑ! :),επισης τραγουδι με το ρεφραιν να μπαινει στο 1.59 δεν νομιζω να παιχτει ποτε απο το ραδιοφωνο και να γινει επιτυχια (κοψε λοιπον στο μισο το πρωτο κουπλε) 

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Εβαλες ψηλα τον πηχη ΣΦ, και περιμενα να ακουσω κατι ιδιαιτερο.  ::)

Γι'αυτο και αυστηρη η αποψη μου.

Το μονο που μου αρεσε ηταν ο γιαπωνεζος νταμερ και η χροια της φωνης που στα ΟΟΟΟ ομως μου θυμιζε κατι εντονα, (επειδη απεχω καιρο και παιχτικά και ακουστικά απο τα "ελληνικα δρωμενα", ξεχναω τι) και αυτο την εκανε να αλλαζει χροια και να χανει την ταυτοτητα της τοσο πολυ σαν να εχει ερθει ο "αντιγραφομενος" τραγουδιστης και να εχει τραγουδησει μονο τα ΟΟΟΟΟΟ

Απο συνθεση τπτ ιδιαιτερο, απο ενορχησρωση τπτ ιδτρ, απο στιχοι τπτ ιδτρ.

Απο κιθαρες η ηλεκτρικη, ασχημο EQ+REV+χωρος, παιχτικα τπτ ιδτρ, η ακουστικη απλα καλη.

Δεν ξυπνησα καλα λες?  ;D

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Απλα να διευκρινησω οτι δεν εκρινα την "παραγωγη-ενορχηστρωση κτλ" γιατι για εμενα αυτο που ακουσα ειναι απλα ενα ΝΤΕΜΟ (δηλ. θεωρω οτι φυσικα και ΔΕΝ στεκεται ως υλικο ετοιμο για κυκλοφορια αλλα ειναι απλα μια "δειγματοδοτηση" του τραγουδιου) ;)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
καλημερα σας.

κατ αρχας ευχαριστω για τις απαντησεις σας.αρχιζω και προβληματιζομαι. και μ αρεσει αυτο.

1. δεν τραγουδαω εγω νικο μου. τραγουδαει ενας φιλος. -αν ανοιξω ΕΓΩ το στομα μου , θα γελασουν και τα ........καλωδια ακομα-!!!!!!

2.ως αναφορα τους στιχους , ειναι ακριβως αυτοι που με εκφραζουν και αν τους αλλαξω , δεν θα ειναι πια δικοι μου. πες μου ομως αν θελεις πιο συγκεκριμενα τι σε ενοχλησε νικο.

3.εχεις απολυτο δικιο για την εισαγωγη. θα αλλαξει παλι...δια της "κοπης"...

4.απο πλευρας ποιοτητας και ενορχηστρωσης ειναι μονο ενα demo.το ξερω απο την αρχη αυτο.

αγαπητε delta66 ,

ευχαριστω για τα σχολια. με προβληματισες επισης. ειμαι ενα βημα απο το να τα παρατησω.  ::) ::)

(μηπως δεν εχεις πιει καφεδακι ακομα??) :o

πλακα κανω...

 
Κοιτα οι στιχοι (και η στιχουργια γενικοτερα) ειναι...μεγαλη ιστορια....

She loves me yeah,yeah,yeah λενε οι Beatles και οι στιχοι ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ και σε αγαπω με αγαπας λενε και το 99% των τραγουδιων στον πλανητη και τα περισσοτερα ειναι για πεταμα...

Ειναι παρα πολυ δυσκολο να εκφρασω ακριβως τον τροπο που προσωπικα αισθανομαι εναν "καλο" στιχο.Παντως δεν εχει ΠΟΤΕ σχεση η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ με το αν ειναι καλος ο στιχος.Ειναι η "τεχνικη" και το "δεσιμο" των λεξεων που κανει τον "μαγκα" στιχουργο και οχι το θεμα του τραγουδιου (ετσι κι αλλοιως μετα απο...5.000 χρονια τραγουδιου ολα τα θεματα ειναι τετριμενα και επαναλοαμβανομενα ,ασε που το 99% των τραγουδιων ηταν,ειναι και θα ειναι ΕΡΩΤΙΚΑ οποτε η θεματολογια ειναι...πεπερασμενη ετσι κι αλλοιως.... ;D

πως να στο εκφρασω ρε παιδι μου,οι στιχοι σου ειναι "δεμενοι" ΑΤΕΧΝΑ και δεν "κυλανε"  ;)

δες ας πουμε μερικα παραδειγματα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ ερωτικου στιχου (ενταξει ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ μπορουν να γραψουν ΤΟΣΟ καλους στιχους αλλα λεμε τωρα να δωσουμε ενα παραδειγμα)

"Μια θάλασσα μικρή, μια θάλασσα μικρή

είναι το καλοκαίρι μου, ο έρωτάς μου, ο πόνος μου

Μια θάλασσα μικρή, στα δυο σου μάτια φέγγει

κάθε πρωί

Μια θάλασσα μικρή στο δάκρυ, στο τραγούδι

στο κάθε σου φιλί, μια θάλασσα μικρή

Μια θάλασσα μικρή, μια θάλασσα μικρή

και στη γωνιά η στάμνα μου για ένα καλοκαίρι

ήσουν εσύ

Σε τραγουδούσα εγώ, σαν τις χορδές του ανέμου

στα μαύρα σου μαλλιά

σ’ ακολουθούσα εγώ σαν το μικρό χορτάρι τον άνεμο

σ’ ακολουθούσα εγώ"

------------------------------

"Τα δυο σου χέρια πήρανε

βεργούλες και με δείρανε

και τη χαρά μου πήρανε

Τα χέρια σου με κάψανε

που άλλον αγκαλιάσανε

και δε με λογαριάσανε

Μ' αυτά τα χέρια σου τα δυο

σκάψε τη γης βαθιά να μπω

να μη σε βλέπω και πονώ)"

---------------------------------------

"Όταν ζυγώνει η βραδιά

και γλυκοσουρουπώνει

βαθιά μου σφάζουν την καρδιά

της ερημιάς μου οι πόνοι

Θλιμμένο σούρουπο

ποτέ να μη νυχτώνει

γι' αυτούς που ζούνε μόνοι

Κάθε ηλιοβασίλεμα

δε ξέρω τι μου φταίει

με παίρνει το παράπονο αχ

και η καρδιά μου κλαίει

Θλιμμένο σούρουπο

ποτέ να μη νυχτώνει

γι' αυτούς που ζούνε μόνοι"

------------------------------------

οι λεξεις ειναι  ΑΠΛΕΣ και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ αλλα το ΔΕΣΙΜΟ και ο "τροπος" τους ειναι εκπληκτικα,διαβαζοντας τες "ακους" το τραγουδι ακομα και χωρις μουσικη...

ο στιχος ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο πραγμα (για αυτο αλλωστε και οι στιχουργοι παιρνουντο 50% απο ενα τραγουδι ;D) και θελει πολυ δουλεια και εξασκηση για να "κατσει" δυστυχως ελαχιστοι "δουλευουν" πανω στον στιχο τους οσο δουλευουν πανω στη μουσικη τους.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Σπυρε καλημερα κι απο εμας τους Νοτιους (iiiiiii haaaa),

λοιπον, για το στιχο ειμαι ο πλεον ακαταλληλος να μιλησω καθοτι, δεν εχω στην κατοχη μου ΟΥΤΕ ΕΝΑ ελληνοφωνο αλμπουμ, εκτος αυτων που παιζω μεσα και της μεγαλης μου αδυναμιας, του Τζιμακου. Δεν με ενοχλησε ομως τοσο. Τοσο στο ραδιο (οσο προλαβει πριν σουταρω το σταθμο) οσο και στην τηλεοραση (και εδω το ιδιο) εχω ακουσει ΠΟΛΥ χειροτερα. Και ΑΝ, αυτο ειναι που σε εκφραζει τοτε δε νομιζω οτι χωραει συζητηση, take it or leave it.

Τωρα κατι ψιλοτεχνικουλια, στο 1:55 στο πρωτο "....θα ζησωωωωωωωωωω" ακουγεται ΑΣΧΗΜΑ, φευγει πολυ οχι τονικα αλλα σαν ενταση, βουιζει ο τοπος. Στο 2ο (3:37) δεν το κανει. Επισης αυτο το adlib που κανει ο τραγουδιστης στο 3:50 φαινεται ΠΟΛΥ οτι ειναι Δαντης-Βαρδης και το κανει και οχι πετυχημενα.

Για τον ηχο της κιθαρας θα πρεπει να σου πω οτι ακουγεται μουντα, δεν εχει definition και ακουγεται πολυ "μεσα". Επισης το παιξιμο ειναι σα να παιζεις σε backing track ρε και δεν εισαι σιγουρος στο τι να παιξεις. Δεν θα με εξεπληττε αν ειναι one take.

Το μπασσο ωραιο, fretless? ΚΑΙ ο Ιαπων ΕΖ μια χαρα. Μεγαλη ευκολια ρε παιδακι μου.

Αυτα φιλος

 
spimav_z είπε:
...ευχαριστω για τα σχολια. με προβληματισες επισης. ειμαι ενα βημα απο το να τα παρατησω.  ::) ::)

(μηπως δεν εχεις πιει καφεδακι ακομα??) :o

πλακα κανω...
Εγραψα για να τα επανεξετασεις τα θεματα που ανεφερα (αν φυσικα αποφασισεις οτι χρειαζονται επανεξεταση) και οχι για να σε απογοητευσω.  ;)Επισης εχω μαθει να μιλαω ευθεως και δεν θα ακουσεις απο μενα μπλα μπλα και τετοια για να σου "αναπτερωσω το ηθικο".

Οτι εχω να πω θα το πω (με καλη προθεση παντα), και αν χρησιμευσει σε κατι καλως, αλλιως κανε πως δεν ειπα τπτ  :)

 
Γεια χαρα σε ολους!Πρωτα απ ολα θελω να ξεκαθαρισω απο την αρχη οτι δεν γραφω για να κρινω κανεναν ειλικρινα! Ποιος ειμαι εγω που θα κρινω την προσπαθια του καθενος..... και δυστυχως αυτο ειναι η χειροτερη συνηθεια πλεον του ελληνα!τελος παντων.

Καλη η προσπαθεια σου αλλα θελει πολυ δουλεια ακομα,στο τραγουδι το στησιμο του και τους στοιχους. Ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο απο καποιον να δεχτει κριτικη για το "δημιουργημα" του και να το διορθωσει, αλλα αυτος ειναι ο μονος τροπος για να γινει καποιος καλυτερος σε αυτο που κανει και να υπαρχει μεγαλυτερη πιθανοτητα να του ανοιχτουν πορτες...... Προσφατα επεσα πανω σε ενα ντοκυμαντερ για την ελληνικη metal σκηνη που ανεβασε ενα παιδι εδω στο noiz, και ειλικρινα αυτο που μου εμεινε απο ολο το βιντεο (εκτος απο την συνηθισμενη κλαψα του ελληνα) ειναι τα λογια του τραγουδιστη των Septic Flesh.....το οτι δηλαδη εδω στην ελλαδα τα συγκροτηματα με την νοοτροπια που εχουν να μην προσπαθουν δηλαδη πολυ και να επαναπαυονται ευκολα γραφοντας 5 πραγματα , νομιζουν οτι ειναι ετοιμοι και θελουν αμεσως την δημοσιοτητα! Προς θεου δεν το λεω αυτο για σενα αλλα για ολους μας, δηλαδη οτι πρεπει να λαμβανουμε την κριτικη σοβαρα και χωρις να θυμωνουμε με τους γυρω μας , και μετα περνοντας στην αυτοκριτικη να βελτιωνομαστε......κι εγω δυστυχως ειμαι ενας απο αυτους που δεν δεχεται ευκολα την κριτικη και προσπαθω να το αλλαξω αυτο(Μπας και γινω καλυτερος) Αυτα..... ;)

 
O Brian Eno είχε πει πριν κανά δυο χρόνια, ότι με τόσες "ευκολίες" που προσφέρει η τεχνολογία πλέον, ο καθένας μπορεί να γράψει κάτι που να ακούγεται, οπότε το επόμενο πεδίο ουσιαστικού ανταγωνισμού δεν μπορεί παρά να είναι οι στίχοι.

Αν αυτό είναι αλήθεια μία φορά για το εξωτερικό, είναι δυστυχώς 1000 φορές αλήθεια για την Ελλάδα, όπου οι σύγχρονοι δημιουργοί αναμασούν μία ανύπαρκτη θεματολογία, μέσα από φραστικά κλισέ, εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες (και βάλε).

Βέβαια, αυτό που μας έβαλε να ακούσουμε ο spimav δεν οφείλεται στις ευκολίες της τεχνολογίας: ο άνθρωπος είναι φανερό ότι ξέρει να παίζει, αλλά το σκέλος που αφορά τους στίχους τον αφορά άμεσα, διότι είναι η φτώχεια του στιχουργικού υλικού που με εμπόδισε να ταυτιστώ με το τραγούδι: άλλος ένας νεοέλλην ήρωας που δυσκολεύεται να κατανοήσει το πως έφτασε στη σημερινή του πραγματικότητα, με την οποία έχει μπαφιάσει και θέλει να επανέρθει σε μία νοοτροπία ζωής που του εξασφάλιζε "ελευθερία".

Τρίχες κατσαρές δηλαδή... θα μπορούσε να είναι ο εθνικός ύμνος κάθε έλληνα πολιτικού, όχι πάντως κάποιου συνηθισμένου ανθρώπου (σαν εμάς) που θέλουμε να ακούσουμε ειλικρινή λόγια καρδιάς (σαν αυτά που παρέθεσε ο SF). Οπότε, κωλύομαι να απολαύσω το αποτέλεσμα, παρά τις ολοφάνερες ικανότητες του δημιουργού.

Επίσης, νομίζω ότι προτιμώ τα πιο "ζωηρά" τραγούδια, ειδικά όταν η θεματική είναι τόσο ηττοπαθής: η ηλικία και τα περιορισμένα ακούσματα (όχι αρκετό πανκ δηλαδή) φαίνονται στη δουλειά που ακούσαμε.

+1 βέβαια για την πολύ καλή φωνή, τον ήχο της κιθάρας, την "πλάτη", τα τούμπανα, τον ήχο γενικώς.

 
όχι αρκετό πανκ δηλαδή
Εξω απο την πλακα και εγω συμφωνω ΑΠΟΛΥΤΑ οτι η μετριοτητα & ο παντελως παρωχημενος ηχος της σημερινης ελληνικης "ροκ" μουσικης σκηνης οφειλεται οτι ελαχιστα απο τα μελη της εχουν "περασει" μεσα απο το πανκ και το new wave  ;) & παραμενουν προσκολημενα σε...αρχαιολογικης αξιας μουσικες φορμες.. ;D ;D,κατι πολυ λογικο αλλωστε μια και η Ελλαδα ηταν μονιμα (και ειναι) 10-20 χρονια μουσικα "πισω" απο τον υπολοιπο κοσμο ....(ειδικα στα 80s & 90s οποτε και ...θεριεψαν οι κυριοι εκπροσωποι της ηταν..40 χρονια πισω... :))

anyway...για το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ κομματι τωρα ,αν και δεν ειναι του γουστου μου,επιμενω οτι ΑΝΕΤΑ,με καλυτερους στιχους,  θα τα πηγαινε μια χαρα στον... Μαχαιριτσοτσακνοπαπακωνσταντινο  ;D "ροκ"  στιβο ο οποιος  προφανως ζει και βασιλευει στη χωρα μας (καλως ή κακως αυτο ειναι αλλου παππα ευαγγελιο)..μια και σε αυτο το ειδος ετσι κι αλλοιως οι... προσδοκιες μου ειναι δεδομενες.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Προσωπικά θεωρώ ότι το πιο δύσκολο πράγμα κατά την συγγραφή στίχων δεν είναι ούτε να βρεθούν πομπώδεις λέξεις, ούτε να υπάρχει ομοικαταληξία (ρίμα ή οτιδήποτε άλλο) ούτε να συμβαδίζουν με την μελωδία (αν υπάρχει τέτοια) παρά μόνο να είναι ειλικρινείς,

 
παρά μόνο να είναι ειλικρινείς,
δυστυχως αυτο δεν αρκει απο μονο του,αν και για εμενα ειναι οντως προαπαιτουμενο ,πρεπει να εχουν αυτο το "κατι",επειδη ειναι δυσκολο να περιγραφει εγω το ονομαζω γενικα "ροη" & "εξυπναδα" (αυτο που λενε "εξυπνος" στιχος)

αν προσεξεις ολοι οι εξαιρετικοι στιχουργοι (απο τον Nick Cave,τον Springsteen & τον Dylan μεχρι τον Ζαμπετα ,τον Βαμβακαρη & τον Σαββοπουλο) χρησιμοποιουν "πλοκη" και "εξελιξη" στον στιχο τους,ειναι δηλ.εξιστορητες ακομα και στα πλαισια μιας "γενικολογης" μπαλαντας,με αλλα λογια κανουν τον ακροατη να ΑΝΑΜΕΝΕΙ με "αγωνια" την επομενη στροφη ;),αυτο ειναι που "λειπει" απο την πλειοψηφια των ελληνικων στιχων,και μαλλον αυτο εννοει και ο Eye οταν μιλαει για γενικολογα ..

με αλλα λογια... tell me a STORY boy not jut words... ;)

φυσικα αυτο δεν σημαινει οτι και τραγουδια με κακιστο στιχο η τονους ανειλικρινειας δεν μπορουν να γινουν τεραστιες επιτυχιες. ;)

 
Το είδος στο οποίο ανήκει το συγκεκριμένο κομμάτι είναι πολύ μακριά από τα ακούσματά μου, οπότε μου είναι δύσκολο να γράψω κάτι για τη μουσική και τους στίχους το οποίο να μην ακούγεται "εξυπνακίστικο" (παρότι δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση). Θα αρκεστώ να πω ότι κιθάρα και φωνή σκοτώνουν. :)

Superfunk είπε:
Εξω απο την πλακα και εγω συμφωνω ΑΠΟΛΥΤΑ οτι η μετριοτητα & ο παντελως παροχημενος ηχος της σημερινης ελληνικης "ροκ" μουσικης σκηνης οφειλεται οτι ελαχιστα απο τα μελη της εχουν "περασει" μεσα απο το πανκ και το new wave  ;),κατι πολυ λογικο αλλωστε μια και η Ελλαδα ηταν μονιμα (και ειναι) 10-20 χρονια μουσικα "πισω" απο τον υπολοιπο κοσμο ....
Με το υπογραμμισμένο δε συμφωνώ (τουλάχιστον έτσι όπως ερμηνεύω εγώ το "περάσει"). Πανκ και new wave ακούγαμε τον ίδιο καιρό που άκουγε και όλος ο υπόλοιπος κόσμος, απλά είχαμε και έχουμε παντελή αδυναμία να αφομοιώσουμε και να εξελίξουμε τις ιδέες που βγήκαν από αυτά τα είδη μουσικής. Αντίθετα, η "χατζηγιαννίλα" και η "τσακνίλα" μας βγαίνει εντελώς φυσικά.

 
ε,σε αυτο το "αφομιωνουμε" αναφερομαι,ισως δεν το εξεφρασα καλα  ;)

αν και παλι αν το δεις ακομα και στην εποχη του New wave ενα ΠΟΛΥ μικρο ποσοστο μουσικων (πολυ συντεταγμενο και οργανωμενο φυσικα) επαιζε new wave.... το 90% ..Smoke on the water βαρουσε ;D..(& βαραει) ;D (θυμαμαι ακομα το πρωτο live των Sharp Ties το 82  που τους πεταγε ο κοσμος ..νερατζια γιατι δεν ηταν..αρκετα.."ροκ" :) :))

Αντίθετα, η "χατζηγιαννίλα" και η "τσακνίλα" μας βγαίνει εντελώς φυσικά.
ε,το εχουμε το 1-3 βαθια ριζομενο μεσα μας... ;D για αυτο ολα τα ...ελληνοροκ κομματια ακουγονται σαν ...τσαμικα ;D ;D (ε,ρε τι εχουν να παθουν οι ACDC αν κανουν το λαθος και "δωσουν" παλαμακια στο κοινο... ;D θα γελασει και ο καθε πικραμενος) 

 
Superfunk είπε:
με αλλα λογια... tell me a STORY boy not jut words... ;)
Πολύ σωστή παρατήρηση... οι έλληνες αντιλαμβάνονται τη στιχουργική με έναν φωτογραφικό τρόπο... προσπαθούν να "παγώσουν" μία συγκεκριμένη ατμόσφαιρα και να σε ρουφήξουν μέσα σε αυτή μέχρι κονιορτοποιήσεως. Όμως, οι καλύτεροι ελληνικοί και ξένοι στίχοι, όντως αφηγούνται κάτι που εξελίσσεται στο χρόνο, έχει μία δυναμική.. π.χ. ο Α αγαπάει τη Β, αλλά παίζει και η πιθανότητα να την έχει μισήσει μέχρι το τέλος του τραγουδιού, ενώ ο έλληνας στιχουργός θα την αγαπάει μέχρι το μεθεπόμενο τραγούδι... πολύ γέλιο...

Αντίθετα, η "χατζηγιαννίλα" και η "τσακνίλα" μας βγαίνει εντελώς φυσικά.
Δεν μας βγαίνει "φυσικά" διότι και οι ίδιες δεν είναι φυσικές. Ποζεριές είναι - γι' αυτό όλοι οι "έντεχνοι" μοιάζουν μεταξύ τους.. αν διαβάσεις μία συνέντευξη οποιουδήποτε από αυτούς, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι αν δε δεις τον τίτλο του άρθρου. Τώρα θα μου πεις, το πανκ είναι φυσικό; Όχι δεν είναι, αλλά τουλάχιστον οριοθετεί μία κόκκινη γραμμή ανάμεσα στο δεινοσαυρισμό της δεκαετίας του 70 και σε ότι ακολούθησε. Το τραγούδι του spimav σε ποια δεκαετία θα έλεγες ότι γράφτηκε, αν το πάρω και το ισοσταθμίσω αλλιώς και του βρωμίσω τον ήχο αντιστοίχως;

 
Όχι δεν είναι, αλλά τουλάχιστον οριοθετεί μία κόκκινη γραμμή ανάμεσα στο δεινοσαυρισμό της δεκαετίας του 70 και σε ότι ακολούθησε.
+10000

Όμως, οι καλύτεροι ελληνικοί και ξένοι στίχοι, όντως αφηγούνται κάτι που εξελίσσεται στο χρόνο
ΑΚΡΙΒΩΣ,δες ας πουμε ενα ΤΡΟΜΕΡΟ τραγουδι του Springsteen ,δεν βλεπεις  την ωρα

να διαβασεις την επομενη στροφη:

Friday night's pay night guys fresh out of workTalking about the weekend scrubbing off the dirt

Some heading home to their families some gone looking to get hurt

Some going down to Stovell wearing trouble on their shirts

I work for the county out on 95

All day I hold a red flag and watch the traffic pass me by

In my head I keep a picture of a pretty little miss

Someday mister I'm gonna lead a better life than this

Working on the highway laying down the blacktop

Working on the highway all day long I don't stop

Working on the highway blasting through the bedrock

Working on the highway, working on the highway

I met her at a dance down at the union hall

She was standing with her brothers back up against the wall

Sometimes we'd go walking down the union tracks

One day I looked straight at her and she looked straight back, i say

Working on the highway...

I saved up my money and I put it all away

I went to see her daddy but we didn't have much to say

"Son can't you see that she's just a little girl

She don't know nothing about this cruel cruel world"

We lit out down to Florida we got along all right

One day her brothers came and got her and they took me in a black and white

The prosecutor kept the promise that he made on that day

And the judge got mad and he put me straight away

I wake up every morning to the work bell clang

Me and the warden go swinging on the Charlotte County road gang

Working on the highway...
 
Wow! είπε:
Δεν μας βγαίνει "φυσικά" διότι και οι ίδιες δεν είναι φυσικές. Ποζεριές είναι - γι' αυτό όλοι οι "έντεχνοι" μοιάζουν μεταξύ τους.. αν διαβάσεις μία συνέντευξη οποιουδήποτε από αυτούς, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι αν δε δεις τον τίτλο του άρθρου.
Δεν αναφέρομαι στο γενικότερο στήσιμο, αλλά στο μουσικό και το στιχουργικό μέρος της υπόθεσης. Μουσικά, οι μελωδίες τύπου Χατζηjohn και Τσακνίτσα είναι αυτό που μας έρχεται φυσικότερα να τραγουδήσουμε όταν γρατζουνάμε μια κιθάρα η παίζουμε πιάνο, για τον απλούστατο λόγο οτι είναι προβλέψιμες: είναι οι μελωδίες που "ακολουθούν" τα ακόρντα αντί να "στηρίζονται" από αυτά. Στιχουργικά, τα τραγούδια αυτά είτε είναι απλά σαχλά είτε κουβαλούν μια παθητικότητα και μια μιζέρια που μας είναι ιδιαίτερα γνώριμη. Νομίζω;

 
spy είπε:
Δεν αναφέρομαι στο γενικότερο στήσιμο, αλλά στο μουσικό και το στιχουργικό μέρος της υπόθεσης. Μουσικά, οι μελωδίες τύπου Χατζηjohn και Τσακνίτσα είναι αυτό που μας έρχεται φυσικότερα να τραγουδήσουμε όταν γρατζουνάμε μια κιθάρα η παίζουμε πιάνο, για τον απλούστατο λόγο οτι είναι προβλέψιμες: είναι οι μελωδίες που "ακολουθούν" τα ακόρντα αντί να "στηρίζονται" από αυτά. Στιχουργικά, τα τραγούδια αυτά είτε είναι απλά σαχλά είτε κουβαλούν μια παθητικότητα και μια μιζέρια που μας είναι ιδιαίτερα γνώριμη. Νομίζω;
Σωστά, δεν είχα αντιληφθεί ότι αναφέρεσαι στο μουσικό μέρος. Εννοείται πως έχεις δίκηο.

 
Όντως η κιθάρα ακούγεται μουντή όπως είπε ο playloud αλλά απ' την στγμή που είναι demo εγώ είμαι οκ. Το ίδιο ισχύει για την μεγάλη εισαγωγή.

Συμφωνώ με τον Wow! σχετικά με τους στίχους. Να προσθέσω με την σειρά μου ότι είναι πολύ κλισέ.

Το κομμάτι μου φέρνει στο μυαλό κατάθλιψη και χασμουρητό και σε καμία περίπτωση δεν μου δίνει ώθηση να "προχωρήσω" όπως χαρακτηριστικά τραγουδιέται στο ρεφραίν. Είναι κάπως μπερδεμένη η κατάσταση του κομματιού. Κατανοητό το αίσθημα της υποτονικότητας στα κουπλέ έτσι όπως "είναι" τα πράγματα γύρω από τον στιχουργό αλλά μένουμε στάσιμοι εκεί. Και αν αυτό που επιδιώκεται από το κομμάτι είναι αυτό το αίσθημα της υποτονικότητας τότε ή δεν μ' αρέσει αυτή η θεματολογία ή η προσπάθεια έχει πολύ δρόμο ακόμη για να θεωρηθεί πετυχημένη.

Εννοείται πως το κομμάτι το άκουσα πολλές φορές για να μπορώ να έχω όσο είναι δυνατόν μια συκροτημένη άποψη.

Καλή δουλειά να έχεις  ;)

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top