Ποτε πιασατε για πρωτη φορα μουσικό όργανο;

D

diSco

Νέο μέλος
Μηνύματα
117
Πόντοι
16
Θα ειχε ενδιαφερον να λεγαμε πως καταληξε ο καθενας να ασχοληθει με την μουσικη.

Τον τραβαγε η μανα του να παει στο ωδειο? (μειλαω εκ πειρας)

Ηθελε να μυμηθει τον διασημο κιθαριστα ειδωλο του?

Ξεροσταλιαζε εξω απο μια βιτρινα στην Σωλονος και τα περιχωρα κοιταζοντας βιτρινες με κιθαρες, synth κτλ?

Ηταν φυσικο ταλεντο και πηρε διπλωμα κιθαρας-πιανου κτλ. απο τα 8 του?

Εμενα η μανα μου ελεγε "πηγεναι αγορι μου στο ωδειο και μια μερα θα με θυμηθεις (πηγα για 2-3 χρονια και μετα γιοκ)

Και το τωρα το θυμηθηκα ( α ρε μανα γιατι δεν μου εδεινες κλοτσιες να το τελειωσω αχχχ)

 
Εγώ τελείως τυχαία άρχησα....Πρίν 7-8 χρόνια όταν ήμουν 9 χρονών (...ωχ συγκινήθηκα...) ήμουν σε φάση "Έχω χρόνο...δεν κάνω και κάτι..."...Ε άρχισα αγγλικά....γερμανικα....και άλλα διάφορα....ώσπου κατέληξα στις τέχνες....

Γενικά όσο με θυμάμαι ακούω μουσική και ζωγραφίζω.....Να φανταστείτε άκουσα Pink FLoyd στα 7 μου απο τον πατέρα μου και έτσι πήρα τα πρώτα ερεθίσματα....((νομίζω ότι ήταν το Sign on your Crazy diamond ...αλλά δεν είμαι σίγουρος...)

Τον πρώτο χρόνο έκανα αρμόνιο αλλά η καθηγήτρια μου (που παρεπιπτόντως...μεχρι σήμερα κάνω μάθημα μαζί της..) μου λέει ότι με βλέπει να έχω όρεξη και να κάνω για ένα χρόνο κλασσικό πιάνο έτσι για να δώ πως είναι ...Και έτσι κόλλησα...

Βέβαια τώρα τελευταία δεν διαβάζω πολυ...((ή μαλλον καλύτερα διαβάζω αυτα που μου αρέσουν...)) αλλά θα δούμε τι μας επιφυλλάσει το μέλλον...

 
εγω αρχισα απο περιεργεια.

καλοκαιρι 1982.μολις ειχα τελειωσει την τριτη δημιτικου.πηγαινα ιδιαιτερο φροντιστηριο σε ενα σπιτι μαζι με 5-6 αλλα παιδια για αγγλικα.οπως τελειωσε το μαθημα και κατεβαινα την σκαλα ειδα απο μια μισανοιχτη πορτα τον γιο της δασκαλας να παιζει κιθαρα μπροστα απο το παραθυρο κοιτωντας εξω.εφαγα φλας και πηγαινοντας σπιτι , βρισκω τη μανα μου να πλενει στην κουζινα και της λεω στην ψυχρα να μαθω κιθαρα.με κοιταξε και πηγε αμεσως στο τηλεφωνο και μιλησε με εναν δασκαλο ''πρακτικο'' σχετικα ηλικιωμενο που εκανε μαθηματα στην μαντολινατα της πολης.του ειπε μπροστα ου οτι αν δεν διαβαζω θα με σταματησει.

το ιδιο απογευμα με πηρε με πηγε στο βιβλιοπωλειο και μου εδωσε ενα γκρι βιβλιαρακι.(σολφεζ λεμουαν 2Α) και ενα μικρο τετραδιακι πενταγραμμου.

μετα απο μια εβδομαδα πηγαμε οικογενειακως στην αθηνα και ο πατερας μου με τον αδελφο του (που γρατζουναγε κι αυτος κανα ρε ματζορε) , με πηραν και με πηγαν σε ενα μαγαζακι ''τρυπα'' στην φιλολαου.επαιρνε χορδες απο εκει ο θειος μου.μπαινουμε μεσα και λεει ο θειος στον μαγαζατορα να μου βρει μια ''καλη''κιθαρα για να αρχισω. :lol:

ειδα να κατεβαζει μια απο τον τοιχο σε ανοιχτο χρωμα με μια ροζετα που ηταν σε μπλε-κιτρινο και κοκκινο χρωμα.μου αρεσε πολυ οπως την ειδα και αφου την εβαλε μεσα σε μια θηκη καφε μαλακη λεει στον πατερα μου οτι εκανε 5.000 δρχ. την παιρνει ο father μου , μου την δινει και γυριζει στον θειο μου και του λεει. ''ωραια ειναι.αν την παρατησει θα την κρεμασω στο σαλονι''.επιστρεψαμε ζακυνθο και μετα απο 2 μηνες σκαει τηλεφωνο σπιτι απο τον δασκαλο μου , οτι δεν μπορει να με προχωρησει αλλο.και προτεινε στον πατερα μου να μεινω στην μαντολινατα αλλα να παω σε ωδειο να κανω κλασσικη κιθαρα.

και για καλη μου τυχη εκεινη την εποχη ειχε ανοιξει την ''καλβειο μουσικη σχολη'' ο δημητρης λαγιος .ετσι γραφτηκα τον σεπτεμβρη και απο κει και περα φτανοντας ανωτερα ''μετακομισα'' στο ωδειο του νακα στην πατρα και εφτασα μεχρι το πτυχιο. αυτα.(συγχρονως με ολα αυτα ''τελειωσα'' και τα πτυχια αρονιας αντιστιξης φουγκας , τα οποια το μονο που μου χρησιμευουν ειναι στο να δουλευω στο μουσικο σχολειο).ισως ειπα παραπανω εκτος τοπικ.σορρυ! :wink:

αν δεν ειχα ασχοληθει ποτε με την μουσικη , δεν φανταζομουν τι αλλο θα εκανα.τιποτα δεν μ αρεσει τοσο οσο η μουσικη.μαλλον κανας αλητης θα ημουν 8O :oops: :lol: )

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Πριν 6 χρονια πήγα σε ένα ώδειο τις γειτονιάς να μάθω τυμπανα...με τα πολλα πολλα αρχισε η ιδιοκτητρια και πρεπει να πάρετε τύμπανα και κάνουν φασαρια και τετοιες π....τι να πάω τι να πάω πήγα πλήκτρα.Εκανα λοιπόν δυο χρονια και αποφάσισα να τα παρατήσω γιατι δεν γουσταρα...απο κει και πέρα θα πήγαινα τυμπανα ξανα η ιδιοκτητρια τα ίδια ε ρε π....λεω τι να πάω λογο το οτι ήθελα να ασχολουμαι με την μουσικη παω παω ηλεκτρική κιθαρα παω δυο χρονια και αρχες τριτου αλλαζει ο δασκαλος και ερχεται ενας τρο....και δεν λεω σε κανεναν τιποτα και αλλαζω τι ωρες στο ωδειο και εκανα το ονειρο μου πραγματικοτητα τα βροντιξα και απο τοτε ειμαι πια ντραμμερ.....

Υ.Γ τελικα η μουσικη ειναι μεγαλη ιστορια.....

 
Ξεκίνησα στα 11 να σκαλίζω την κλασσική. Ματαιότης (Α. ¶ντεξα και δυό μήνες στο ωδείο, πρόλαβα να μάθω την "¶για Νύχτα" :lol: )

Τον Οκτώβρη του '98, στα 15 μου, ο πατέρας μου χρηματοδότησε την παντοτινή μου αγάπη. Epiphone G-400.

"Τί γαμάτη κιθάρα είναι αυτή που έχει ο Iommi" μονολογούσα τα 1-2 χρόνια που είχαν προηγηθεί...

Ξεκίνησα γιατί είχα την πεποίθηση ότι τα χέρια μου μπορούσαν να με ακολουθήσουν...Σε γενικές γραμμές είχα δίκιο... :lol:

 
Εμένα ήταν απλά σχετικά τα πράματα.Όταν ήμουν Τετάρτη Δημοτικού ο μπαμπάς μου με έστειλε στη φιλαρμονική του χωριού όπου άρχισα τρομπέτα.Μετά ένα χρόνο άρχισα ιδιαίτερα μαθήματα πιάνου για τα επόμενα 5 χρόνια.

Ώσπου όταν είδα την ταινία Back to the future και τον Michael J.Fox να παίζει το Johnny Be Goode(ούτε καν κάποιο διάσημο :lol: κιθαρίστα-που να ξέρω βέβαια)σκέφτηκα ότι ήθελα και εγώ να κάνω αυτά που κάνει ο τύπος και έπριζα τον μπαμπά μου να με πάρει κιθάρα με την οποία ασχολούμε μέχρι σήμερα

 
Εμένα ήταν απλά σχετικά τα πράματα.Όταν ήμουν Τετάρτη Δημοτικού ο μπαμπάς μου με έστειλε στη φιλαρμονική του χωριού όπου άρχισα τρομπέτα.Μετά ένα χρόνο άρχισα ιδιαίτερα μαθήματα πιάνου για τα επόμενα 5 χρόνια.Ώσπου όταν είδα την ταινία Back to the future και τον Michael J.Fox να παίζει το Johnny Be Goode(ούτε καν κάποιο διάσημο :lol: κιθαρίστα-που να ξέρω βέβαια)σκέφτηκα ότι ήθελα και εγώ να κάνω αυτά που κάνει ο τύπος και έπριζα τον μπαμπά μου να με πάρει κιθάρα με την οποία ασχολούμε μέχρι σήμερα
Click to expand...
ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ αυτο που ειπες τωρα. Το ιδιο εργο μου ειχε γινει εμμονη ιδεα οταν ημουν πιτσιρικας. Ειδικα εκει που αρχιζει να κλωτσαει ο J.FOX τους ενυσχητες και το γυριζει απο το ροκ εντ ρολ στο HARD ROCK.

Αποτελεσμα να αγορασω ηλεκτρικη (μια απομιμηση fender) και να προσπαθω να κανω τα ιδια.........ατυχως βεβαια.

Μετα περασα στα πληκτρα

Τελικα βλεπω οτι τα ερεθησματα σε ολους τους ανθρωπους δεν διαφερουν και παρα πολυ. :?

 
Εγω ξεκίνησα να ακουω ροκ στα 18 οταν έπεσε στα χερια μου ενα cd του jim morrison και της παρέας του.

Δυο χρόνια μετα δεν την πάλευα και ήξερα πως κατι έπρεπε να αλλάξω στη ζωή μου.Το πρωί της εβδομης Μαη του 2005 σηκώθηκα και αποφασισα να ξεκινήσω γυμναστικη εκανα 10 push-upσσς(το ατομικό μου ρεκόρ) συνειδητοποίησα πως σε κανενα δεν αξιζει να πέσει τοσο χαμηλά και πήγα και αγόρασα κιθάρα

 
Εμένα το δαιμόνιο της μουσικής με έπιασε στα 11 με 12.

Ήθελα ντε και καλά να μάθω σαξόφωνο (άκυρο εντελώς! δε θυμάμαι να έιχα κανένα ερέθισμα μουσικής μέχρι τότε)!

Όμως ο οικογενειακός γιατρός μας είπε πως θα έκανε κακό στα πνευμόνια μου,μακροχρόνια εννοείται.

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΒΓΗΚΕ Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΜΟΥ!

Λέω θέλω να μάθω ντραμς,έτσι για να τους σπάσω τα νεύρα.Τελικά στο ωδείο της γειτονιάς μου (Κολωνός) είχε μαθήματα ντραμς,οπότε κάθομαι να τα δοκιμάσω... Ο καθηγητής μου μου είπε πως με την πρώτη φορά που έπιασα τις μπαγκέτες οι ντραμς ταίριαζαν με μένα!

Έκτοτε,και για 7 συνεχόμενα χρόνια πήγαινα στο ωδείο,όπου και έμαθα πολλά σχετικα,αλλα και μη,πράγματα γύρω από το όργανο.

Εδώ και 2 χρόνια την έχω κάνει από το ωδείο,αλλά συνεχίζω να παίζω σχεδόν κάθε μέρα. :D

Μη σας πω πως σκέφτομαι να ξαναγραφτώ και να αρχίσω τα μαθήματα!(συν τοις άλλοις έμαθα πως γράφτηκε και μια πολύ ωραία 16χρονη για ντραμς,οπότε πρέπει να την τσεκάρω :lol: :lol: )

 
Εγω ξεκίνησα να ακουω ροκ στα 18 [ ... ]Δυο χρόνια μετα δεν την πάλευα και ήξερα πως κατι έπρεπε να αλλάξω στη ζωή μου.Το πρωί της εβδομης Μαη του 2005 σηκώθηκα και αποφασισα να ξεκινήσω γυμναστικη εκανα 10 push-upσσς(το ατομικό μου ρεκόρ) συνειδητοποίησα πως σε κανενα δεν αξιζει να πέσει τοσο χαμηλά και πήγα και αγόρασα κιθάρα
Click to expand...
respect.... δεν υπάρχεις φίλε....

για την ιστορια, τελικα και για μενα ολα ξεκινησαν απο.... το σαξόφωνο που τελικά έγινε κιθάρα (τι είχαμε πάθει όλοι μικροί με το σαξόφωνο ρε πστη) το ωδείο, έναν ξάδερφο μπλεγμένο με το σκληρό ήχο, και τους metallica του 86.

 
Μπόμπιρας όταν ήμουν (5-6 χρονών), πηγαίναμε στο χωριό μου για Πάσχα και χριστούγεννα. Εκεί ο ξάδερφος μου είχε μια παλιά κλασσική κιθάρα κρεμασμένη στον τοίχο την οποία μου την έδινε κι εγώ χτύπαγα (κυριολεκτικά), τέντωνα και γρατζουναγα τις χορδές, ώσπου ανακάλυψα ότι στο τέλος του μπράτσου υπήρχαν έξι μικρά πραγματάκια, που μπορούσες να τα στρίψεις.. Μετά από δυο τρεις επισκέψεις η κιθάρα είχε μείνει χωρίς χορδές...

Αργότερα λοιπόν, την εποχή που πήγα γυμνάσιο βγήκε στο STAR αν θυμάμαι καλά ένα μέρος της Ανθολογίας των Beatles....ε, πολύ ήθελε να γίνει το κακό?...

 
Εγώ πάλι και να ήθελα να ξεφύγω από την μουσική........ Η περιοχή της πλατείας Ανάκασας στους Αγ. Αναργύρους είναι γνωστή για την "παραγωγή" γνωστών και μή μουσικών :lol: :lol: ΔΕΝ υπάρχει σπίτι που να μην έχει μιά κιθάρα ένα μπάσσο τύμπανα ακόμα έστω και μια μελόντικα :lol: μέσα :lol: .

Ενώ άκουγα από 3-4η Δημοτικού το 1984-85 σχεδόν άπαντα από Β. Παπακωνσταντίνου, Scorpions, ACDC, ELO, Nazareth, Doors, (Από κασέτες του Θείου μου τα περισσότερα) αποφάσησα ότι κάααατι δεν πήγαινε καλά και εγώ ακούγοντας ΜΟΝΟ μουσική :?: :!: δεν ένοιωθα καλά...... έτσι το 1988 τον Αυγουστο "τσίμπησα" μια κλασσική 3/4 μιας πρώτης μου ξαδέρφης. το 1989 άρπαξα στην κυριολεξία :lol: :lol: από την βιτρίνα μια Melody stratocaster, και καπάκι το 1991 την Squier Japan strat και έναν 20Watts ενιχυτή.... τα υπόλοιπα γνωστά χεχε, τα πρώτα γκρουπάκια από γειτονιά ώρες στα στούντιο για πρόβες (όχι όμως και σε ωδείο, μιας και οι Δάσκαλοι τότε ήταν ελάχιστοι, χώρια που οι Ιδιοκτήτες Ωδείων στα έπρηζαν λεγοντάς σου ΜΑΘΕ ΚΛΑΣΣΙΚΗ και μετά βλέπουμε...) Τα πρώτα ριφάκια μας τα έμαθαν στο στούντιο τους, που πηγαίναμε για πρόβες ο κιθαρίστας και ο ντράμμερ των Πυξ-Λαξ τότε.......Ωραίες εποχές........ αν και αυτοδίδακτοι οι περισσότεροι στην κυριολεξία η αγάπη μας (όλης της παρέας) για την μουσική ανέβασε κάποιους και σε άλλα σκαλοπάτια... ανώτερα...

Εγώ από την άλλη είχα και τις Πανελλήνιες αργότερα και εγκατέλειψα.... :cry: τα στούντιο και τους "θορύβους" της Ροκ, για να περάσω κάπου.. και πέρασα ... έκτοτε συνεχίζω να παίζω ακατάπαυστα μόνος ή με φιλαράκια από τότε. Ωδείο πιό πολύ για να βάλω κάποια Τάξη Θεωριτική στο μυαλό μου άρχισα φέτος :lol: :lol: :lol:

 
Εγω ειχα αρχησει με τρομπετα αφου ειχαμε θαψει με τα αλλα παλικαρια του χωριου καμια 25αρια συνχοριανους μας με τα εμβατιρια μεχρι τον ταφο την παρατησα γιατι ειπα μεσα μου που θα παει αυτο το πραγμα μια μερα θα με κανουν και εμενα την ιδια διαδρομη κ θα ακουω την ιδια φαλτσα ορχηστρα απο πισω.... :? ανατριχιασα κ την παρατησα 8O (βασικα πουσταρας δασκαλος)κ μετα απο λιγο καιρο επιασα την κιθαρα επειδη μου αρεσε ο Slash και το περιεργο παιξημο το Vai μετα το επεκτινα κιαλλο 8) 8) 8)

 
Δέν θυμάμαι πότε πρωτοέπιασα την κιθάρα του πατέρα μου. Μάλλον άργησα γιατί τον άκουγα κυρίως να παίζει και να τραγουδάει. Γενικώς στο δημοτικό πολύ μουσική δέν έπαιζε στο σπίτι αν και της μάνας μου της άρεσε πολύ να ακούει. Είχαμε πολλά ψιλοηχοπαραγωγά μέσα, στο σπίτι και μάλιστα θυμάμαι ένα πικάπ με ηχείο το οποίο το διάλυσα και το έκανα κουτί για τα παιχνίδια μου... :roll: Αργότερα μου πήραν ένα αρμονιάκι Yamaha με ρυθμούς κ τέτοια καλούδια το οποίο κυρίως καθόταν... Αργότερα ξέθαψα την κιθάρα της μαμάς. Μια κλασική φτηνή που είχε πιο πολλές βίδες από ξύλα 8O . Παρεπιπτόντως κανένας από τους γονείς μου, και οι δυο φυσικοί, δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το παίξιμο μουσικής. Ο πατέρας γρατζούναγε και κοπάναγε αυτοδίδακτα ότι έβρισκε και η μάνα θεωρεί τον εαυτό της ως το άμουσο...

Αργότερα στο γυμνάσιο κόλησα με το μικρόβιο του Hi-Fi που με ακολούθησε για πολλά χρόνια. Τότε άρχισα να ακούω σοβαρά μουσική. Αρχικά ότι έπαιζε το ράδιο και στην συνέχεια ανακάλυψα τη rock γενικά. Doors, Eric Clapton, Queen κ.λ.π. Μετά στο λύκειο έκανα παρέα με κάτι συμαθητές που έπαιζαν κιθάρα. Παρέα, κορίτσια, λίγο έντεχνο, ακόρντα και τέτοια παρόμοια. Κάπου εκεί άρχισα να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα κλασικής κιθάρας με ένα δάσκαλο που μου ψυθίριζε και καμια συγχορδία που και που. Ένα χρόνο μετά πήρα την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα, μπράτσο που έμπαινε στο σώμα, 2διπλοί μαγνήτες και πολοί διακόπτες. Όταν πέρασα πανεπιστήμιο άγόρασα την Ibanez μου και άρχισα ξλεκτρική στο Νακα.

Μην τα πολυλογώ, έγραψα το πρώτο μου τραγούδι, έμπλεξα με σχηματάκια, με την μπάντα μου, τελείωσα τον Νακα χωρίς να πάρω το κ@$#&&*χαρτο, βγάλαμε το miniCD με την μπάντα(Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό), άρχισα να φτιάχνω τον μουσικό υπολογιστή, τέλειωσα το Φυσικό, στην πορεία κάπου κάηκα με τη μουσική και καίγομαι ακόμα, τώρα φτιάχνω ολοκληρωμένα κομμάτια στον υπολογιστή, άρχισα ειδηκό της αρμονίας, ετοιμάζομαι να μπώ σε μεταπτυχιακό μουσικής τεχνολογίας και να δώσω, σε λιγότερο από μήνα, για το πτυχίο της κλασσικής με τον ίδιο δάσκαλο που ξεκίνησα.

Αυτά τα ολίγα για τη σχέση μου με τη μουσική... :twisted:

 
Λοιπόν...

Πρέπει να ήμουν 13 ή κάτι τέτοιο, όταν έπεισα τη μάνα μου ότι το μάθημα μουσικής στο σχολείο προσέφερε μία εξαιρετική ευκαιρία για δημιουργική ενασχόληση. Η μάνα μου (η οποία εργαζόταν σαν καθαρίστρια) έκανε αιματηρές οικονομίες και μου αγόρασε το πρώτο μου πληκτροφόρο : ένα αρμόνιο της EKO το οποίο ήταν πορτοκαλί στο χρώμα και είχε μόνο τρεις ήχους (τους οποίους μπορούσες να παίξεις με ή χωρίς βιμπράτο).

Είχα ξεχάσει το όνομα του αρμονίου εντελώς, αλλά χάριν αυτού του thread μπήκα στο Google και έγραψα "very cheap orange organ" οπότε μετά από λίγη έρευνα βρήκα αυτές τις φωτογραφίες.

EkoMicky1a.gif


Θυμήθηκα ότι είχε το παρανοϊκό όνομα Micky, το οποίο (πολύ φυσιολογικά) δημιούργησε τρομερή καχυποψία στο οικογενειακό μου περιβάλλλον : τι στην ευχή, ήταν που ήταν ανώμαλο να θέλω να παίξω μουσική, αλλά πόσο μάλλον με ένα όργανο που θύμιζε (στην όψη, τον ήχο και το όνομα) τον Μίκυ Μάους...

Το αρμόνιο είχε ένα μεγάφωνο στο πάνω κάλυμά του, το οποίο παρήγαγε έναν χαρακτηριστικά ισχνό ήχο, ο οποίος όμως με είχε μαγέψει. Μπορούσε να παίζω μία νότα για δέκα λεπτά προσπαθώντας να κατανοήσω τι στην ευχή υπήρχε εκεί μέσα.

Η απορία δεν κράτησε πολύ διότι λίγο καιρό μετά αποφάσισα ότι πρέπει να το κατσαβιδιάσω, οπότε ανοίγοντας το κάλυμα είχα την πρώτη μου επαφή με τα ηλεκτρονικά. Στην κορυφή κάθε πλαστικού πλήκτρου υπήρχε ένα έλασμα το οποίο έκανε επαφή με ένα άλλο έλασμα, οπότε παρήγαγε μία νότα. Ανακάλυψα ότι αν (αντί να πατώ το πλήκτρο) άγγιζα απλώς τα ελάσματα με τα ακροδάκτυλα, ο ήχος αποκτούσε ένα απαλό attack που το έκανε να μοιάζει περισσότερο με synth.

EkoMicky1b.gif


Επίσης ανακάλυψα ότι παίρνοντας το σήμα από το μεγάφωνο και στέλνοντάς το στο Mic In του μονοφωνικού μου κασσετοφώνου, μπορούσα να ηχογραφήσω τους ήχους του Μίκυ, αν και βέβαια αυτό δεν είχε κανένα ιδιαίτερο όφελος αφού δεν υπήρχε η δυνατότητα για εγγραφή-πάνω-στην-εγγραφή.

EkoMicky1c.gif


Αποτέλεσμα του αρχικού κατσαβιδιάσματος ήταν ότι ποτέ δεν ξαναέκλεισα το καπάκι, οπότε μοιραία (μετά από ένα διάστημα) το αρμόνιο έπαθε ζημιά - έτσι ποτέ δεν το χρησιμοποίησα με το πρώτο γκρουπάκι που φτιάξαμε, όπου χρησιμοποιούσα ένα αρκετά μεγαλύτερο δίσκαλο αρμόνιο (της ΕΚΟ πάλι). Έτσι, δεν έχω δυστυχώς καμία ηχογράφηση του Μίκυ αν και πολύ θα το ήθελα - με τις σημερινές μου δυνατότητες θα το έκανα να ακούγεται καλύτερα από Moog.

 
Ρε eye...Και εγώ με αυτό το Micky άρχισα....Το είχε στο ωδείο μου πριν πάρουν μια άλλη βλακεία psr της yamaha...

Αλλά είχα παίξει ελάχιστες φορές... Το συγκεκριμένο που σου λέω ήταν καφέ και νομίζω ότι δεν ήταν απλά Micky αλλά έιχε και κάτι ακόμα (π.χ Micky 2)....

Κοιτα να δείς...

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top