- Μηνύματα
- 115
- Πόντοι
- 16
Ερχονται στιγμές που νιώθετε ότι χάνετε το τρένο αφήνοντας ελάχιστο χρόνο για αυτό που αγαπάτε και που πνίγετε για πάντα τις εμπνεύσεις σας μέσα σε ένα τρόπο ζωής που δεν ονειρευτήκατε ?
Τι αλλάζει περνώντας ο καιρός ? αλλάζουν τα όνειρα αλλάζουν οι προσδοκίες ? τα όνειρά μας γίνονται πιο ταπεινά ή πιο τρελλά ?
Πως είναι η ψυχολογική μας κατάσταση όταν δουλεύουμε κάμποσες ώρες την μέρα , μας μένει ένας άλφα χρόνος να προλάβουμε να κάνουμε όλα τα υπόλοιπα να μαγειρέψουμε να καθαρίσουμε να πιούμε ένα καφέ σαν άνθρωποι ένα Σάββατο ?
Τι θυσίες απαιτεί το να έχεις μια σχέση που πρέπει να τις προσφέρεις τον ανάλογο χρόνο που έχεις ελεύθερο ?
Που πάει η δημιουργική μας ανάγκη ?
Ερωτήσεις περίεργες ίσως ..... ίσως δεν έχω καταλάβει ακόμα σε τι φόρουμ είμαι βέβαια γιατί μπορεί να μου πείτε απλά εμείς έχουμε λόγα με τον ήχο , είμαστε ηχολήπτες την δουλειά αυτή κάνουμε και δεν νιώθουμε ακάλυπτοι από τα όνειρά μας.
Θα υπάρχουν και άνθρωποι εδώ φαντάζομαι όμως που θα ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό που αγαπούν
Και αυτό που με τρομάζει είναι όχι το να μην ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό που αγαπώ αλλά να το παραμελώ τόσο ώστε μια μέρα θα έχουν αρτηριοσκληρωθεί όχι μόνο τα δάχτυλά μου αλλά και η έμπνευσή
( παιδιά έχει κρατήσει πολύ το κρύο και με πειράζει μάλλον :roll: )
Τι αλλάζει περνώντας ο καιρός ? αλλάζουν τα όνειρα αλλάζουν οι προσδοκίες ? τα όνειρά μας γίνονται πιο ταπεινά ή πιο τρελλά ?
Πως είναι η ψυχολογική μας κατάσταση όταν δουλεύουμε κάμποσες ώρες την μέρα , μας μένει ένας άλφα χρόνος να προλάβουμε να κάνουμε όλα τα υπόλοιπα να μαγειρέψουμε να καθαρίσουμε να πιούμε ένα καφέ σαν άνθρωποι ένα Σάββατο ?
Τι θυσίες απαιτεί το να έχεις μια σχέση που πρέπει να τις προσφέρεις τον ανάλογο χρόνο που έχεις ελεύθερο ?
Που πάει η δημιουργική μας ανάγκη ?
Ερωτήσεις περίεργες ίσως ..... ίσως δεν έχω καταλάβει ακόμα σε τι φόρουμ είμαι βέβαια γιατί μπορεί να μου πείτε απλά εμείς έχουμε λόγα με τον ήχο , είμαστε ηχολήπτες την δουλειά αυτή κάνουμε και δεν νιώθουμε ακάλυπτοι από τα όνειρά μας.
Θα υπάρχουν και άνθρωποι εδώ φαντάζομαι όμως που θα ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό που αγαπούν
Και αυτό που με τρομάζει είναι όχι το να μην ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό που αγαπώ αλλά να το παραμελώ τόσο ώστε μια μέρα θα έχουν αρτηριοσκληρωθεί όχι μόνο τα δάχτυλά μου αλλά και η έμπνευσή
( παιδιά έχει κρατήσει πολύ το κρύο και με πειράζει μάλλον :roll: )