Τους είχα φάει κάποτε με το κουτάλι και ήμουν μεγάλος φαν (γενικά όλων όσων με διέγειραν με τα μαθηματικά τους :classic_tongue: )
Δεν ήμουν ποτέ κατά του να μεταλλάσεται μια μπάντα προς νέους για αυτή δρόμους, αντιθέτως το θεωρώ αναγκαίο μιας και οδηγεί στην εξέλιξη όχι μόνο του ατόμου αλλά και του συνόλου (μπάντα-ακροατής).
Φυσικά υπάρχουν άλλοι που εξελίσουν το εκάστοτε είδος με ενέσεις νέων στοιχείων (πετυχημένα ή μη δεν έχει σημασια) και άλλοι που απλά ακολουθούν νέους δρόμους (τρανό παράδειγμα οι pain of salvation).
Το θέμα των "φανζ" που ξενερώνουν με τις αλλαγές ας μη το πιάσουμε, μου φαίνεται πολύ ρηχό.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, καθένας όπως το παίρνει, οι καιροί οδηγούν τη κάθε μπάντα να προσαρμόζεται στις αλλαγές που της επιβάλλονται.
Εδώ ξεκάθαρα και οι theater έχουν προσαρμοστεί, μέχρι και το εξώφυλλο μας το δείχνει (φαντάζομαι και ο δίσκος θα το θήγει κάπως)
Μικρή διάρκεια, ξεκάθαρη δομή και χωρίς (πλέον) εκπλήξεις, και μικρές, ας πούμε, αλλαγές στα του ήχου.
Ραδιοφωνικό θα το χαρακτήριζα (για τα δεδομένα του είδους)
Δε με χάλασε αυτό που άκουσα αλλά ούτε με εξιτάρει να ακούσω και τα υπόλοιπα του δίσκου.