Πέθανε σε ηλικία μόλις 69 χρόνων ο Γιάννης Σπάθας.
Ο Γιάννης Σπάθας ήταν Έλληνας κιθαρίστας, ιδρυτικό μέλος των Socrates Drank the Conium.
Γεννήθηκε στους Παξούς το 1950. Ήλθε σε επαφή με τη μουσική κοντά στον πατέρα και τους θείους του, μαθαίνοντας από μικρός ακορντεόν, κιθάρα και τύμπανα. Στον Πειραιά όπου μεγάλωσε, σχημάτισε με τους Αντώνη Τουρκογιώργη και Ηλία Ασβεστόπουλο (τον μετέπειτα ηγέτη των 2002 GR) το ροκ συγκρότημα Persons (1966-1969) και στη συνέχεια τους Socrates, πάλι με τον Τουρκογιώργη (μπάσο, τραγούδι).
Το 1983, μετά τη διάλυση των Socrates, ο Σπάθας συνεργάστηκε ως ενορχηστρωτής και κιθαρίστας με καλλιτέχνες όπως οι: Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζηδάκις, Μαρία Φαραντούρη, Γιάννης Μαρκόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Μανώλης Λιδάκης, Νίκος Αντύπας, Λίνα Νικολακοπούλου, Διονύσης Σαββόπουλος, Μάνος Λοΐζος, Ελένη Καραΐνδρου κ.ά. Επίσης συνέθεσε τη μουσική τριών δίσκων του Βασίλη Λέκκα. Το 1999 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο,, στον οποίο είχε συμμετοχή η Χάρις Αλεξίου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, μεγαλύτερες επιρροές του υπήρξαν ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τάσος Χαλκιάς. Για την εποχή των Socrates, το παίξιμο του Σπάθα στην ηλεκτρική κιθάρα έχει συγκριθεί με εκείνο του Ρίτσι Μπλάκμορ των Deep Purple. Θεωρείται από τους σπουδαιότερους κιθαρίστες της ελληνικής ροκ σκηνής της εποχής των τελών της δεκαετίας του 1960 μέχρι τα μέσα εκείνης του 1970. Σύμφωνα με τον Matt Barrett (Matt Econopouly), για νέους στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου που άκουγαν ροκ, ο Σπάθας ήταν ένας από τους guitar heros τους, μαζί με τον Dorian (Θεόδωρος) Kokas (των Morka). Σύμφωνα με τον μηχανικό ήχου Brent Lambert του στούντιο Kitchen Mastering, αν ο Σπάθας ηχογραφούσε τη δεκαετία του 1970 στην Αμερική, το όνομά του θα είχε γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Δεν το πιστευω... ο ηρωας των παιδικων μας χρονων, ο ανθρωπος που πολλοι απο μας του χρωστανε πολλα σαν κιθαριστες, σαν αντιληψη για τη ροκ μουσικη, τη μουσικη γενικοτερα....
Τον θαύμαζα απ' όταν πρωτοάκουσα Socrates και είμαι τυχερός που αξιώθηκα και τον είδα live κοντά στην Άρτα πριν λίγα χρόνια που έπαιξε σε ένα φεστιβάλ με τον Άκη Τουρκογιώργη.
Έπαιξε το Red House, μεταξύ πολλών άλλων blues και αρκετών Socrates, και μου φύγαν τα σαγόνια.
Το ευχαριστιόταν ακόμη και ήταν τρομερά ταπεινός και όταν μιλούσε.
Χαιρόταν όλο τα βράδυ να λέει ιστορίες ανάμεσα στα κομμάτια και ήταν πραγματικά σαν παιδάκι που το ανέβασε κάποιος στη σκηνή για να τζαμάρουν.
Τεράστιος μουσικός και κιθαρισταράς.
Συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους και ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτά που μας άφησε.
Θα τον θυμόμαστε για πολλά πολλά πολλά χρόνια ακόμη.
Για μένα προσωπικά ο μεγαλύτερος Έλληνας μουσικός, και ένας γλυκός και χαμογελαστός μάγκας που με τον τρόπο του με μεγάλωσε... το αυτόγραφό του (στην τότε εφηβική μας μπάντα) πάνω στις σημειώσεις του "On The Wings", μετά από συναυλία των Socrates στα χρόνια που ακολούθησαν το reunion, θα είναι πάντα από τις πιο ρομαντικές συναυλιακές στιγμές που έχω ζήσει...
Κι από κει και πέρα, υπάρχουν οι τόσες και τόσες μουσικές.. με τους Socrates...
Από τις ειδήσεις που δεν θες να πιστέψεις. Είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του τις καλές εποχές. Εκτός από πολύ καλός μουσικός ήταν και πολύ καλό παιδί, ένα από τα πολύ καλά παιδιά του χώρου. Καλό σου ταξίδι Γιάννη.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.