Για μάς η μουσική είναι το αϋλο Ζanax .....
Για κάποιους σαν εμένα, η ενασχόληση με την μουσική θέλει και κάτι σαν xanax για βοήθεια.
Η ένταση που μου δημιουργείται όταν πάω να γράψω/συνθέσω, είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη.
Κάτι σαν εσωτερική έκρηξη, ηλεκτρική εκκένωση, δεν ξέρω πώς να το πω, που δεν με αφήνει ούτε να σκεφτώ, ούτε να παίξω σωστά.
Έρμαιο των συναισθημάτων ένα πράγμα.
Και μόνο η αίσθηση του ότι αυτό που γράφω μπορεί να είναι καλό (όταν έχω έμπνευση. που λέγαμε και στο άλλο νήμα, αυτό το εσωτερικό τίναγμα δηλαδή στο οποίο αισθάνεσαι ότι κάτι σημαντικό πάει να γίνει), μου διογκώνει αυτό το εσωτερικό τρέμουλο σε αφάνταστο βαθμό.
Αλλά το xanax είναι αγχολυτικό, δεν είναι αντικαταθλιπτικό.
Αντικαταθλιπτικά είναι πχ τα cipralex, seroxat, paroxetine, remeron, κλπ.
Καραμελίτσες ....
EDIT: Στην κατάθλιψη, το πιο σημαντικό είναι το πρώτο βήμα. Να την αναγνωρίσεις, να την παραδεχτείς στον εαυτό σου, και να την αποδεχτείς ο ίδιος.
Από εκεί και πέρα παίρνει λογική υπόσταση, και με την κατάλληλη υποστήριξη από κάποιον ειδικό και θεραπεία, δεν είναι και τόσο δύσκολη η κατάσταση πια.
Αφού ο άνθρωπος κάνει θεραπεία, δεν τον φοβάμαι.
Αρκεί να δουλέψει με τον γιατρό του και πάνω στις αιτίες και τις συνθήκες που δημιούργησαν αυτό το πρόβλημα.