- Μηνύματα
- 11,639
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 4,028
Άλλη μια χρονιά στην μεγαλύτερη έκθεση Μουσικής τεχνολογίας και ήχου πέρασε και όπως πάντα επέστρεψα 3 πόντους κοντύτερος. Το περπάτημα που έριξα δεν λέγεται! Βάλε και το backpack με το laptop στην πλάτη, τη φωτογραφική μηχανή βάλε - βγάλε συνέχεια και τις μπύρες στο διάλειμμα για τσιγάρο και έχουμε ένα κοκτέιλ εκρηκτικό. Το βράδυ οι πατούσες μου πάλλονταν και είχα την αίσθηση πως έλλειπε ...κρέας από κάτω. Δυστυχώς τσιγκουνεύτηκα και δεν πήρα αερόσολες στην τελευταία μου αγορά αθλητικών παπουτσιών... (‘ντάξει είναι και τα σχέδια κάπως...) Του χρόνου όμως... θα τα πάρω! Πέντε τεράστιες αίθουσες επι δύο ορόφους στέγαζαν την Musikmesse με μουσικά όργανα και την Prolight + Sound με Οπτικοακουστικά μέσα και προϊόντα τεχνολογίας εκδηλώσεων και επικοινωνίας. Καταλαβαίνετε...
Κύριο θέμα της χρονιάς το i-Pad! Παντού υπήρχαν αναφορές και φωτογραφίες του πάνω σε controllers κάθε μορφής (keyboard ή remote), κάρτες ήχου, μουσικά applets, χωρίς να συμμετέχει καν στην έκθεση η Apple! Ε ρε γλέντια! Φαίνεται πως η φορητότητα του και οι δυνατότητες που προσφέρει, δημιουργεί μια πλατφόρμα εκμεταλλεύσιμη για τη μουσική και την τεχνολογία της.
Πολλα live σε κάθε περίπτερο αλλά και στην κεντρική σκηνή στην “Αγορά” και πολύ metal ρε παιδί μου. Που πάει ο κόσμος κύριε πρόεδρε... Αλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν οι πολλοί μπαρμπάδες μουσικοί στα πενηνταφύγε με μαύρο μαλλί και άσπρη ρίζα! Μυαλό δεν βάζουμε στη γενιά μου. Χειρότεροι από παιδιά! Εκαναν τα όργανα να μιλάνε στα events και σαφώς είναι “respect” άτομα.
Ξεκινάω την αναφορά με ότι μου έκανε εντύπωση στα κιθαριστικά.
Την πρώτη μέρα την πέρασα στις δύο τεράστιες αίθουσες του κτιρίου 4, με τα κιθαριστικά. Στον ένα όροφο η Fender και στον άλλο η Gibson. Η Fender έχει παραδοσιακά τη φάτσα στην είσοδο αλλά η Gibson αν και με μεγάλο περίπτερο δεν είχε την αντίστοιχη θέση και ήταν πιό βαθιά στην αίθουσα.
Η Warwick (το ευρωπαϊκό αντίδοτο) ήταν ίσως μεγαλύτερη και είχε γνωστά ονόματα (Bootsie Collins, Jonas Hellborg, Steve Bailey, Lee Sklar, κ.α.) που έπαιζαν στο περίπτερο συνεχώς με πολύ κόσμο από κάτω να απολαμβάνει το θέαμα.
Η Gibson παρουσίασε την Firebird X μια κιθάρα ένα βήμα παραπέρα από τα τετριμμένα, με περιστροφικό επιλογέα κουρδισμάτων και διακόπτες για επιλογή onboard εφέ όπως Distortion, Compressor, EQ, Reverb, παπάδες και λοιπά πετραχήλια. Σε σύγκριση, στο περίπτερο της Fender υπήρχε ο γνωστός πιά τοίχος με όλες τις σειρές της, Deluxe, Special, με έμφαση στη σχετικά νέα Standard, την ενδιαφέρουσα νέα Pawnshop με τα “μπάσταρδα” σχέδια, αλλά κυρίως στην Artist signature με ειδικά μοντέλα όπως την Wayne Kramer Stratocaster που είναι βαμμένη σαν την αμερικάνικη σημαία. Σε ειδικές βιτρίνες είχαν δύο κομμάτια από το custom shop, του John Cruz και του γνωστού μας Yuri Shishkof που οι δυό τους κόστιζαν όσο όλος ο τοίχος με όλες τις σειρές. Σε γενικές γραμμές δηλαδή επιμένουν στην πετυχημένη συνταγή, if it works don’t fix it ...με άλλο χρώμα. Κάτι θα ξέρουν και δεν το ρισκάρουν. Το γεγονός πως έχουν αγοράσει ένα κάρο άλλες μάρκες λέει πως επιχειρηματικά καλά τα πάνε.
Μια νέα παρουσία ήταν η ψηφιακή Kitara της Misa Digital Instruments χωρίς χορδές (έχει 6 κουμπάκια σε κάθε τάστο) με onboard πολυφωνικό synthesizer και multi touch οθόνη στο σώμα. Δεν ενθουσιάστηκα στο άκουσμα αλλά δεν την έπιασα στα χέρια μου κιόλας.
Το προσωπικό μου G.A.S. ανέβηκε σε δυσθεώρητα ύψη στο περίπτερο της Hughes & Kettner όταν έπαιξα με τον νέο Tubemeister 18. Ο νέος λαμπάτος ενισχυτής που βγαίνει σε κεφαλή αλλά και κόμπο με ένα δεκάρι Celestion Greenback. Δικάναλος με λειτουργία Boost και κάθε ευκολία όπως send / return, Reverb (στο κόμπο μόνο), επιλογή 18, 5, 1, 0 watt και το Red box (προσομοιωτής καμπίνας). Παίζεις σπίτι στο 1 ή 5, στο club με 18 και σε συναυλία συνδέεις και την προσομοίωση παράλληλα για το P.A. Ήσυχος με θαυμάσια λαμπάτη βρώμα και μεγάλο headroom στα 500 ευρώ. Τον θέλω...
Η Electroharmonix είχε ένα πολύ εξυπηρετικό demonstrator που παρουσίαζε τα Neo Mistress flanger, τον στιγμιαίο διακόπτη Killswitch, το Memory Man Deluxe με tap tempo και το πολύ ενδιαφέρον Talking Machine formant filter με κάποιες πολύ πετυχημένες “ανθρώπινες” χροιές αρκετά χρήσιμες.
Η Τ-Rex έδειχνε το Gull Triple Voice Wah και άλλο ένα overdrive, το Hobo με ενσωματωμένο booster που έρχεται να καλύψει την περιοχή μεταξύ του Mudhoney και του Alberta. Επίσης μεγάλωσε την σειρά Tonebug προσθέτοντας Fuzz, Sustainer, Booster, Sensewah (envelope follower), και το distortion Totenshlager για metal καταστάσεις.
Οι παρανοϊκοί φίλοι μας στη ZVex έδειχναν το νέο Instant lofi Junky, κάτι σαν χαλασμένο flanger / chorus με έντονο modulation και bit crusher. Οπως πάντα ευρυματικοί.
H PRS είχε στο κέντρο ενδιαφέροντος την νέα NF3 με τους 3 στενούς Narrowfield humbuckers
που φόρεσε και σε πολλά άλλα μοντέλα. Ενδιαφέρον οπτικά αλλά και ηχητικά.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση κάθε φορά που πάω στην έκθεση αυτή είναι ο αριθμός των Ευρωπαίων κατασκευαστών που ασχολούνται αποκλειστικά με το ηλεκτρικό μπάσο. Πανέμορφες κατασκευές από τετράχορδες και πολύχορδες με πανέμορφα σχέδια, εξωτικά ξύλα και παιχταράδες να τα παρουσιάζουν. Αντρες και γυναίκες. Εμείς γιατί έχουμε τέτοια έλλειψη στο είδος ρε παιδί μου; Πάρτε ένα δείγμα: http://www.wahlbrink-basses.de
Φέτος στον πρώτο όροφο υπήρχε μια αρκετά μεγάλη περιοχή με Vintage guitar dealers. Είδαμε τα πάντα σε φυσικό relic. Gibson, Fender, Epiphone, Gretsch, αξεπέραστα Ιαπωνικά κομμάτια Ibanez αλλά και ευρωπαικές κατασκευές όπως Hofner (Beatle bass) και Ιταλικά space age 60’s μοντέλα. Τιμές; Αστο καλύτερα...
Φωτογραφικό album: http://www.noiz.gr/images/messe11/guitars/index.html
Ακολουθεί το 2ο μέρος.
Κύριο θέμα της χρονιάς το i-Pad! Παντού υπήρχαν αναφορές και φωτογραφίες του πάνω σε controllers κάθε μορφής (keyboard ή remote), κάρτες ήχου, μουσικά applets, χωρίς να συμμετέχει καν στην έκθεση η Apple! Ε ρε γλέντια! Φαίνεται πως η φορητότητα του και οι δυνατότητες που προσφέρει, δημιουργεί μια πλατφόρμα εκμεταλλεύσιμη για τη μουσική και την τεχνολογία της.
Πολλα live σε κάθε περίπτερο αλλά και στην κεντρική σκηνή στην “Αγορά” και πολύ metal ρε παιδί μου. Που πάει ο κόσμος κύριε πρόεδρε... Αλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν οι πολλοί μπαρμπάδες μουσικοί στα πενηνταφύγε με μαύρο μαλλί και άσπρη ρίζα! Μυαλό δεν βάζουμε στη γενιά μου. Χειρότεροι από παιδιά! Εκαναν τα όργανα να μιλάνε στα events και σαφώς είναι “respect” άτομα.
Ξεκινάω την αναφορά με ότι μου έκανε εντύπωση στα κιθαριστικά.
Την πρώτη μέρα την πέρασα στις δύο τεράστιες αίθουσες του κτιρίου 4, με τα κιθαριστικά. Στον ένα όροφο η Fender και στον άλλο η Gibson. Η Fender έχει παραδοσιακά τη φάτσα στην είσοδο αλλά η Gibson αν και με μεγάλο περίπτερο δεν είχε την αντίστοιχη θέση και ήταν πιό βαθιά στην αίθουσα.
Η Warwick (το ευρωπαϊκό αντίδοτο) ήταν ίσως μεγαλύτερη και είχε γνωστά ονόματα (Bootsie Collins, Jonas Hellborg, Steve Bailey, Lee Sklar, κ.α.) που έπαιζαν στο περίπτερο συνεχώς με πολύ κόσμο από κάτω να απολαμβάνει το θέαμα.
Η Gibson παρουσίασε την Firebird X μια κιθάρα ένα βήμα παραπέρα από τα τετριμμένα, με περιστροφικό επιλογέα κουρδισμάτων και διακόπτες για επιλογή onboard εφέ όπως Distortion, Compressor, EQ, Reverb, παπάδες και λοιπά πετραχήλια. Σε σύγκριση, στο περίπτερο της Fender υπήρχε ο γνωστός πιά τοίχος με όλες τις σειρές της, Deluxe, Special, με έμφαση στη σχετικά νέα Standard, την ενδιαφέρουσα νέα Pawnshop με τα “μπάσταρδα” σχέδια, αλλά κυρίως στην Artist signature με ειδικά μοντέλα όπως την Wayne Kramer Stratocaster που είναι βαμμένη σαν την αμερικάνικη σημαία. Σε ειδικές βιτρίνες είχαν δύο κομμάτια από το custom shop, του John Cruz και του γνωστού μας Yuri Shishkof που οι δυό τους κόστιζαν όσο όλος ο τοίχος με όλες τις σειρές. Σε γενικές γραμμές δηλαδή επιμένουν στην πετυχημένη συνταγή, if it works don’t fix it ...με άλλο χρώμα. Κάτι θα ξέρουν και δεν το ρισκάρουν. Το γεγονός πως έχουν αγοράσει ένα κάρο άλλες μάρκες λέει πως επιχειρηματικά καλά τα πάνε.
Μια νέα παρουσία ήταν η ψηφιακή Kitara της Misa Digital Instruments χωρίς χορδές (έχει 6 κουμπάκια σε κάθε τάστο) με onboard πολυφωνικό synthesizer και multi touch οθόνη στο σώμα. Δεν ενθουσιάστηκα στο άκουσμα αλλά δεν την έπιασα στα χέρια μου κιόλας.
Το προσωπικό μου G.A.S. ανέβηκε σε δυσθεώρητα ύψη στο περίπτερο της Hughes & Kettner όταν έπαιξα με τον νέο Tubemeister 18. Ο νέος λαμπάτος ενισχυτής που βγαίνει σε κεφαλή αλλά και κόμπο με ένα δεκάρι Celestion Greenback. Δικάναλος με λειτουργία Boost και κάθε ευκολία όπως send / return, Reverb (στο κόμπο μόνο), επιλογή 18, 5, 1, 0 watt και το Red box (προσομοιωτής καμπίνας). Παίζεις σπίτι στο 1 ή 5, στο club με 18 και σε συναυλία συνδέεις και την προσομοίωση παράλληλα για το P.A. Ήσυχος με θαυμάσια λαμπάτη βρώμα και μεγάλο headroom στα 500 ευρώ. Τον θέλω...
Η Electroharmonix είχε ένα πολύ εξυπηρετικό demonstrator που παρουσίαζε τα Neo Mistress flanger, τον στιγμιαίο διακόπτη Killswitch, το Memory Man Deluxe με tap tempo και το πολύ ενδιαφέρον Talking Machine formant filter με κάποιες πολύ πετυχημένες “ανθρώπινες” χροιές αρκετά χρήσιμες.
Η Τ-Rex έδειχνε το Gull Triple Voice Wah και άλλο ένα overdrive, το Hobo με ενσωματωμένο booster που έρχεται να καλύψει την περιοχή μεταξύ του Mudhoney και του Alberta. Επίσης μεγάλωσε την σειρά Tonebug προσθέτοντας Fuzz, Sustainer, Booster, Sensewah (envelope follower), και το distortion Totenshlager για metal καταστάσεις.
Οι παρανοϊκοί φίλοι μας στη ZVex έδειχναν το νέο Instant lofi Junky, κάτι σαν χαλασμένο flanger / chorus με έντονο modulation και bit crusher. Οπως πάντα ευρυματικοί.
H PRS είχε στο κέντρο ενδιαφέροντος την νέα NF3 με τους 3 στενούς Narrowfield humbuckers
που φόρεσε και σε πολλά άλλα μοντέλα. Ενδιαφέρον οπτικά αλλά και ηχητικά.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση κάθε φορά που πάω στην έκθεση αυτή είναι ο αριθμός των Ευρωπαίων κατασκευαστών που ασχολούνται αποκλειστικά με το ηλεκτρικό μπάσο. Πανέμορφες κατασκευές από τετράχορδες και πολύχορδες με πανέμορφα σχέδια, εξωτικά ξύλα και παιχταράδες να τα παρουσιάζουν. Αντρες και γυναίκες. Εμείς γιατί έχουμε τέτοια έλλειψη στο είδος ρε παιδί μου; Πάρτε ένα δείγμα: http://www.wahlbrink-basses.de
Φέτος στον πρώτο όροφο υπήρχε μια αρκετά μεγάλη περιοχή με Vintage guitar dealers. Είδαμε τα πάντα σε φυσικό relic. Gibson, Fender, Epiphone, Gretsch, αξεπέραστα Ιαπωνικά κομμάτια Ibanez αλλά και ευρωπαικές κατασκευές όπως Hofner (Beatle bass) και Ιταλικά space age 60’s μοντέλα. Τιμές; Αστο καλύτερα...
Φωτογραφικό album: http://www.noiz.gr/images/messe11/guitars/index.html
Ακολουθεί το 2ο μέρος.
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
