bpan είπε:
Εγώ θέλω να παίζω, απλά, all the time, όπου να'ναι, αλλά να παίζω. Σαφώς και θα ήθελα, να παίζω σε μια μπάντα, δεμένη, επιτυχημένη, με δικό μας υλικό που να γουστάρω kai να πληρώνει και το νοίκι.... ε δε νομίζω οτι αν σε κάποιον από εμάς που ασχολούμαστε με το άθλημα, δινόταν μια ευκαιρία τέτοιου είδους, θα προτιμούσε την Άντζελα[/i]
ωραια,μονο να επισημανω κατι.πρεπει ΕΣΥ να δωσεις την ευκαρια σε αυτο για να συμβει...αυτο ειναι το θεμα,αν εισαι σε θεση να κανεις τις αναλογες θυσιες...ειτε αν αυτο σημαινει να εχεις πρωινη δουλεια ειτε να πεινασεις,ειτε να ξενιτευτεις ειτε...ξερετε εδω στην ελλαδα ξεχναμε πολυ συχνα οτι..πρωτον,ειμαστε μια ΠΟΛΥ μικρη αγορα((θα γλιτωναμε πολλη,αχρειαστη γκρινια αν το συνειδητοποιουσαμε αυτο...)δευτερον,για καθε μπαντα π.χ. αμερικανικη που "εγινε"(καλλιτεχνικα,οικονομικα,γιναν διασημοι)υπaρχουν διακοσιες που δεν τις ξερει ουτε η μανα τους..κι αυτες που γιναν,γιναν γιατι "τοχαν",το δουλεψαν,το πιστεψαν,αλλα ειχαν και ΤΟΝΟΥΣ υπομονης,επιμονης,balls και guts!!!τα δυο τελευταια ισως μετρανε παραπανω απο ΟΛΑ τα αλλα μαζι...γιατι σκεφτειτε τι σημανει το να ανεβεις σε ενα βανακι και να γυρνας την αμερικη διαπολιτειακα και να ζεις με δεκα δολαρια την ημερα(ολη η μπαντα!!!)επι εβδομαδες,να κοιμασαι στο βαν η σε μοτελ της κακιας ωρας(ολοι σε ενα δωματιο)...δεν ειναι κι ευκολο...και να το κανεις αυτο επι χρονια μεχρι να "γινεις"(αλλα μερικες φορες ακομα κι οταν "γινεις" και μερικες φορες κι οταν ΔΕΝ γινεις-αν εχετε δει το φιλμακι για τους Anvil θα καταλαβετε τι εννοω)....
η επιλογη λοιπον του να γινεις σεσσιον η cover band μουσικος ειναι μεν ΠΙΟ safe αλλα ΔΕΝ ειναι ντροπη οπως μερικες φορες το κανουν οι "καλλιτεχνες" να φαινεται...καποιος θα μπορουσε να πει οτι ακομα πιο safe ειναι ναχεις πρωινη δουλεια και να παιζεις "για την κ***α"σου,να κανεις καμμια προβα την εβδομαδα,κανα δυο λαιβ τον μηνα...
ολα ειναι καλα,αυτο που τσαντιζομαι ειναι μερικες φορες που απο ανθρωπους που ακολουθησαν τον τελευταιο δρομο ακουω το εξης καταπληκτικο:"κοιτα μαν,εγω επειδη αγαπαω παρα πολυ την μουσικη δεν ασχοληθηκα {επαγγελματικα}"μα πως γινεται να αγαπας κατι ΠΟΛΥ και να επιλεξεις να περνας για ολη σου την ζωη τοσο χρονο μακρια του?????μερικες φορες κιολας προσβαλλομαι γιατι ειναι σαν να υποννοει οτι εγω η οποιος το κανει "επαγγελματικα"ειναι καποιου ειδους πορνη που το κανει για τα φραγκα και τις γκομενες και την οποια γκλαμουρια.
και δεν θα παραπονεθω για κανενα απο τα τρια τελευταια αλλα οχι,ξερεις κατι μαν?ΕΓΩ το αγαπαω οχι εσυ!!!ΔΕΝ το αγαπας,οχι αρκετα τουλαχιστο...οχι αρκετα για να αρρωσταινεις μακρια του,οχι αρκετα για να νιωθεις οτι του χρωστας τα παντα και για παντα...οχι αρκετα για να πληγωνεις τους αγαπημενους σου,οχι αρκετα για να ζεις μεσα στην αμφιβολια και το αγχος της "επομενης σεζον"....οχι αρκετα για να τρως τα σκατα που κουβαλαει....οχι αρκετα για να τα ξεχνας ολα στο επομενο μαματο λαιβ που θα κανεις και θα νιωσεις ευγνωμων γιατι εισαι ο πιο τυχερος ανθρωπος στον κοσμο γιατι εισαι συνδημιουργος και συναποδεκτης συναισθηματων,αισθησεων και παραισθησεων που μονο με σεξ και ντραγκς μπορει να βιωσει κανεις.
εσυ τα βιωνεις με ροκενρολ,εστω κι αν το ροκενρολ σου δεν θα το γραψουν ποτε τα ποπ και ροκ περιοδικα,ουτε θα το κανει ροκιουμενταρι καποιος καλτ σκηνοθετης...εστω κι αν το ροκενρολ σου λεγεται αντζελα η μαμουνια λαιβ...κι αν δεν νιωθεις υπερτυχερος που εχεις εστω κι αυτο,να περασει ο επομενος παρακαλω...
ξεφυγα ξημερωματιατικα απλα ειναι καποια πραγματα που σκεφτομαι χρονια και τελευταια διαβαζω και διαφορα θρεντς αν αξιζει το σκυλαδικο για τα φραγκα(δεν υπαρχουν πια τα φραγκα),αν αξιζει να γινω μουσικος αν το ενα αν το αλλο...
οι εννοιες και οι οποιηδηποτε οργανισμοι δεν σημαινουν τιποτα απο μονοι τους,οι ανθρωποι και το πως κανουμε αυτο που κανουμε δινε την οποιαι αξια στα πραγματα...
ακουστε το ενστικτο σας και ΜΟΝΟ,παρτε την ευθυνη των αποφασεων σας σαν αντρες,ρισκαρετε(ζωη λεγεται)και πορευθειτε με οσο το δυνατον ισσοροπια και εσωτερικη ηρεμια...και μην κρινετε τις επιλογες των αλλων...ειδικα το πως διαλεγει κανεις να βγαζει το ψωμι του και να ζει την καθημερινοτητα του(μαζι παν αυτα τα δυο και το ξεχναμε πολυ συχνα)...
με σεβασμο και αγαπη σε ολους,συναδελφους και μη
βαρατε!
