Δεν είμαι ο κατάλληλος για να σου απαντήσει. Θα σου πω όμως την άποψή μου σαν θεατής. Για μένα τα μικρόφωνα γύρω γύρω και στη μέση να τρέχει ο κακομοίρης ο ηχογλύφτης να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, εικόνα που στοιχειώνει τις μνήμες που έχω από τα underground και low budget δρώμενα που συνήθιζα κάποτε να βλέπω, είναι μια εικόνα ταυτισμένη με την κοράτσα στα νύχια των σανδαλοφώρων, τη μυρωδιά αλβανικής κατουρημένης μπαφίλας, την αμστελ οικοδομική μπύρα με τα μπουκάλια να μαζεύονται επιμελώς από μπαχαλάκιδες κατεστραμένους, και άπλυτες αραχνομούνες να τρεκλίζουν μέσα στην παραζάλη και την απελπισία τους.
Αντίθετα τα χειλόφωνα, παρότι οπτικά ξενίζουν στα πρώτα λεπτά, όταν αρχίζουν να λαλάνε οι καλλιτέχναι και ακους σαν άνθρωπος φεύγουν από τα μάτια σου και την αντίληψή σου, και αναδύουν μια από μυρωδιά ευκαλύπτου και θαλασσινής αύρας, καθώς ατενίζεις ρομαντικά τη δύση του αιγαιοπελαγίτικου ήλιου παρέα με αιθέριες υπάρξεις.
Αυτή είναι η διαφορά για μένα, και σίγουρα προς τα εκεί θα πήγαινα. Αλλά δεν με έχει απασχολήσει το θέμα ιδιαίτερα στην πράξη, οπότε ας μιλήσει κάνας που πρέπει.