- Μηνύματα
- 1,044
- Πόντοι
- 36
Σημερα, ακουγοντας καποια κομματακια που τυχαια μπηκαν στην playlist,αναπωλησα τα νιατα μου-90's...
Αναμνησεις απο τηλεοπτικες σειρες, μεχρι τον πλυμμηρισμενο απο παιδακια που τρεχουν σαν παλαβα-μαζι και μενα-δρομο, χωρις αγχη και φοβους.
Βεβαια λογω της φυσης του Noiz θα αναφερθω στη μουσικη. Μεγαλωσα με Faithless και Offspring, που σημαινει οτι ακουω περιεργα μεταξυ τους πραματα. Η κατασταση στην ροκ/μεταλ/πανκ ή οτι παρακλαδι θελετε πιστευω οτι εχει μεινει στα ιδια επιπεδα. Και συνεχιζω.
Εποχες που τα μπουζουκια ηταν σε τριτη μοιρα, και "κυβερνουσαν" τα κλαμπ. Καθε μερα ηταν μια γιορτη. Χορος χωρις σταματημο, ακουραστοι νεοι να πηδανε πανω κατω με μουσικες που τωρα στην Ελλαδα θεωρουμε-και ειναι για τα δεδομενα μας-ρετρο.
Ακουγες "εχει παρτυ στο ταδε απο τους Magna", και η αποκριση ηταν "ποσοι ειμαστε να κανονισουμε πως θα παμε?". Τετοια σκηνικα εχουν παραμεινει μονο στα νησια πιστευω, αλλα και αυτο περιοριζεται στα καλοκαιρια κυριως.
Υπηρχαν απειρες επιλογες. Ειχε κοσμο στο ενα? Δεν ηθελες να δεις καποιον που ηξερες οτι θα ειναι εκει? Εκοβες παραδιπλα, και τσουπ και αλλο κλαμπ.
Τα ραδιοφωνα παιζαν μουσικη που γουσταρε ο παραγωγος για τους z/y/z λογους. Η επικοινωνια και η διασκεδαση ηταν τα πρωτα μεληματα. Δε θα ξεχασω ποτε τον Jeromino Groovy, με το εκπληκτικο team του να δινει κεφι και χαρα στους ακροατες.
Τωρα, λες θα παω σε κλαμπ, και σκεφτεσαι, μουσικη που πουλαει, μετα απο καποια ωρα τσιφτετελια, αντε αμα ειναι στις καλες του ο dj και κανενα 20λεπτο flashback σε disco ρυθμους. Τα μπουζουκια παρεα με τη λογικη του -νεοπλουτου πολλες φορες- νεοελληνα, εχουν καταστρεψει τα παντα. Τα ραδιοφωνα εχουν υπολογιστες που παιζουν μουσικη αναλογα με το ποσο πουλαει και ποσο τα εχει σκασει καποια δισκογραφικη.
Το κεφι εχει πεσει απο την κορυφη του κεφαλιου, στο υψος των αστραγαλλων.
Μπορει σε καποιος η σκεψη μου να φανει ανοητη ή και ενοχλητικη, αλλα ετσι νιωθω...
Αναμνησεις απο τηλεοπτικες σειρες, μεχρι τον πλυμμηρισμενο απο παιδακια που τρεχουν σαν παλαβα-μαζι και μενα-δρομο, χωρις αγχη και φοβους.
Βεβαια λογω της φυσης του Noiz θα αναφερθω στη μουσικη. Μεγαλωσα με Faithless και Offspring, που σημαινει οτι ακουω περιεργα μεταξυ τους πραματα. Η κατασταση στην ροκ/μεταλ/πανκ ή οτι παρακλαδι θελετε πιστευω οτι εχει μεινει στα ιδια επιπεδα. Και συνεχιζω.
Εποχες που τα μπουζουκια ηταν σε τριτη μοιρα, και "κυβερνουσαν" τα κλαμπ. Καθε μερα ηταν μια γιορτη. Χορος χωρις σταματημο, ακουραστοι νεοι να πηδανε πανω κατω με μουσικες που τωρα στην Ελλαδα θεωρουμε-και ειναι για τα δεδομενα μας-ρετρο.
Ακουγες "εχει παρτυ στο ταδε απο τους Magna", και η αποκριση ηταν "ποσοι ειμαστε να κανονισουμε πως θα παμε?". Τετοια σκηνικα εχουν παραμεινει μονο στα νησια πιστευω, αλλα και αυτο περιοριζεται στα καλοκαιρια κυριως.
Υπηρχαν απειρες επιλογες. Ειχε κοσμο στο ενα? Δεν ηθελες να δεις καποιον που ηξερες οτι θα ειναι εκει? Εκοβες παραδιπλα, και τσουπ και αλλο κλαμπ.
Τα ραδιοφωνα παιζαν μουσικη που γουσταρε ο παραγωγος για τους z/y/z λογους. Η επικοινωνια και η διασκεδαση ηταν τα πρωτα μεληματα. Δε θα ξεχασω ποτε τον Jeromino Groovy, με το εκπληκτικο team του να δινει κεφι και χαρα στους ακροατες.
Τωρα, λες θα παω σε κλαμπ, και σκεφτεσαι, μουσικη που πουλαει, μετα απο καποια ωρα τσιφτετελια, αντε αμα ειναι στις καλες του ο dj και κανενα 20λεπτο flashback σε disco ρυθμους. Τα μπουζουκια παρεα με τη λογικη του -νεοπλουτου πολλες φορες- νεοελληνα, εχουν καταστρεψει τα παντα. Τα ραδιοφωνα εχουν υπολογιστες που παιζουν μουσικη αναλογα με το ποσο πουλαει και ποσο τα εχει σκασει καποια δισκογραφικη.
Το κεφι εχει πεσει απο την κορυφη του κεφαλιου, στο υψος των αστραγαλλων.
Μπορει σε καποιος η σκεψη μου να φανει ανοητη ή και ενοχλητικη, αλλα ετσι νιωθω...
(ασε που ηθελες 14 ωρες να πας Θεσ/νικη με το τραινο...)
