Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει την προώθηση και όλα τα επακόλουθα από τη δημοφιλή μουσική. Η μουσική του στυλ ροκ, ποπ κλπ είναι κατά κύριο λόγο βιομηχανικό προϊόν. Το ότι φέρει ψήγματα τέχνης δεν θα πρέπει να μας μπερδεύει, ψήγματα εικαστικής τέχνης, φέρουν π.χ. και τα αυτοκίνητα, δεν παύουν όμως να είναι βιομηχανικά προϊόντα.
Το σημαντικότερο λοιπόν πράγμα σε ένα βιομηχανικό προϊόν μαζικής κατανάλωσης είναι η προώθηση, η διανομή και η διαφήμιση του brand.
Άλλωστε είναι τελείως παράλογο να εξετάζουμε ως "καθαρή τέχνη που την καημένη την τρώνε οι μεσάζοντες, όχι δεν πουλάμε", μια μουσική δομημένη έτσι ώστε να έχει όσο το δυνατόν φτηνότερη και μαζικότερη παραγωγή. Από που και ως που έχει τέτοια αυτούσια αξία που δε θα πρέπει καν να την απασχολεί το αμπαλάζ και η διαφήμιση; Η πραγματική τέχνη στη μουσική απαιτεί ιδιοφυΐες να αφιερώνουν χρόνια, για έργα που απαιτούν δεκάδες υψηλά καταρτισμένους μουσικούς να αποδοθούν, όχι 3-4 πρεζάκια πιτσιρίκια να γκαρίζουν και να γρατζουνάνε. Όσο ωραία και να γκαρίζουν, όσο και να μας αρέσουν αυτά που γρατζουνάνε.
Η προώθηση άλλωστε ήταν πάντα μέρος της τέχνης. Η διαφορά είναι ότι κάποτε (αιώνες πριν ) προωθούσες το άτομό σου με καραγκιοζιλίκια ώστε να μπορείς να εδραιώσεις την τέχνη σου, ενώ τώρα προωθείς καραγκιοζιλίκια σαν τέχνη για να μπορείς να εδραιώσεις το άτομό σου. Πάλι καλά να λέμε, μπορούσε και να μη συμβεί αυτό, μας έμειναν τουλάχιστον τα τότε έργα.
Όσο αφορά το σήμερα, η μείωση του κόστους παραγωγής συνεχίζεται, πλέον αρκεί ένας να παίζει δίσκους, ούτε καν να μάθει ένα όργανο, και ένας να μιλάει γρήγορα, ούτε καν να τραγουδάει. Αυτό συνεπάγεται αύξηση της παραγωγής, άρα η προώθηση και το branding θα ανεβάσουν κατακόρυφα την επιρροή τους. Η ίδια τάση λοιπόν. Business school >>> WDEIO, εδώ και ΠΟΛΛΑ χρόνια. Τα τραγούδια άλλωστε των κορυφαίων brand του καιρού μας, έχουν πολύ ΜΑ ΠΟΛΥ λιγότερη τέχνη στην κατασκευή τους από τα σόου , τα βιντεοκλίπ, τα φορέματα κλπ. Λέτε αυτοί να μην ξέρουν τι κάνουν;
