Λοιπόν, έχω 3 ηλεκτρικές κιθάρες...

[Έκτορας]

...οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Θα τις πάμε με σειρά... αδυναμίας.

1. Gibson Les Paul Studio Worn Brown (12/2008).

Είναι  all mahogany (body & top), fully-chambered, mahogany λαιμός με rosewood ταστιέρα. Είναι πανάλαφρη (3,5 κιλά). Έχει αυτό το πορώδες και υποτιπόδες φινίρισμα, από νίτρο. "Αναπνέει" καλά, σα να λέμε...  Φυσικά 2 humbuckers, 3-way switch, 2 volume & tone controls.

2. "Blitz" (μάρκα τρέχα-γύρευε) Tele-Custom style

Το σώμα είναι από υλικό που δεν γνωρίζω, με το χέρι στην καρδιά ορκίζομαι ότι το φινίρισμα δεν είναι... νίτρο, είναι από αυτό που δεν "αναπνέει" και δεν "παλιώνει", λαιμός από maple, rosewood ταστιέρα και είναι... θεόβαρη (4,4 κιλά). Έχει 1 humbucker & 1 hot-rail single-coil size pickup, 3-way switch, 2 volume & tone controls.

3. Harley Benton Strat

Πάνω-κάτω τα ίδια υλικά κατασκευής με την πιο πάνω Tele, μεσαίου βάρους (3,8 κιλά) κα, βεβαίως, έχει 3 μονούς (αλλά noiseless) μαγνήτες, με το κλασικό strat control layout.

Τα μοναδικά κοινά που έχουν οι κιθάρες μου στην ιστορία τους είναι τα εξής:

α) Και οι 3 έχουν after-market, ποιοτικούς μαγνήτες

β) Και οι 3 έχουν after-market και πολύ ποιοτικά ηλεκτρονικά

γ) Και οι 3 έχουν after-market hardware στην γέφυρα (και tailpiece η Les Paul).

Και το τελευταίο κοινό που έχουν και οι 3 είναι ότι... ακούγονται Γ-Α-Μ-Ά-Τ-Α. Και οι τρεις. Διαφορετικά βεβαίως μεταξύ τους, από πολύ έως λίγο ανάλογα διαφορετικά με την κιθάρα και τον μαγνήτη, αλλά... γαμάτα. Σε σημείο που όποια και να σηκώσω, τους ήχους που θέλω θα τους βγάλω. 

Αν τα κατάφερα εγώ, με αυτές τις αναβαθμίσεις, σε 3 εντελώς διαφορετικές κιθάρες (από όλες τις απόψεις) να πάρω τόσο καλό αποτέλεσμα, γιατί τόσοι άλλοι δεν μπορούν και αναφέρονται σε "κιθάρες που το'χουν / δεν το'χουν / δεν τις βοηθά η κατασκευή τους / τα ξύλα / τα νίτρα / τα άστρα / τα ζώδια" και ξέρω'γω τί άλλο; Δεν νιώθω ότι ανακάλυψα την Αμερική, το κάθε άλλο, αλλά γιατί αυτά που έκανα δεν αποτελούν ένα είδος γενικότερου "μπούσουλα" για να μπορεί ο καθένας να μεγιστοποιεί αυτό που παίρνει από την κιθάρα του;

Δεν λέω, και εγώ έχω gas (και μάλιστα πολύ) για καινούρια κιθάρα, αλλά δεν χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία το ότι οι κιθάρες που έχω "δεν... κάνουν" και ότι "ψάχνω... την μία". Αγγούρια. Ψάχνω την επόμενη, τόσο απλό. Την οποία πάλι θα αναβαθμίσω και ούτω καθεξής.

Έτσι, μερικές σκόρπιες σκέψεις για συζήτηση. Ποστάρετε ιστορίες από κιθάρες, αναβαθμίσεις (ή όχι), σε τί βοήθησε η καθεμία (ή... όχι), αν άξιζε, αν το αποτέλεσμα δικαίωσε τα χρήματα ή όχι κλπ.

 

[johnps]

τα ειπες ολα.....+10

 

[triangle]

.............γιατι ξερεις να βγαλεις καλο ηχο!!

 

[X-minor]

Πρώτον, GAS. Υπάρχει λόγος που έχει ονομαστεί το σύνδρομο και θα'πρεπε ν'αναγνωριστεί κι επισήμως ως πάθηση και να υπάρξει και επίδομα για τους απανταχού πάσχοντες.  ;D

Δεύτερον, bragging rights. Κοινώς, πουλ-μουρ. Άλλη φάση να βγάλεις την γκιμπζονιά απ'την θήκη, άλλο την harley benton. Όσο χαζό κι αν ακούγεται σε κάποιους, θαρρώ πως ισχύει σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό και για πάρα πολλούς παίκτες.

Τρίτον, το ψυχολογικό του θέματος. Είναι γνωστό πως η επόμενη νέα κιθάρα θα σε κάνει να παίζεις καλύτερα. Όπως επίσης γνωστό είναι πως αν γράφει φέντερ, γκίμπζον, σουρ κτλ. είναι καλύτερο. Για να'ναι τόσο ακριβό, θα'ναι καλύτερο. Ε;  8)

Τέταρτον και σημαντικότερον, δεν υφίσταται ο όρος "έχω αρκετές κιθάρες, φτάνει".  8)  8)  8)

Ένα πράγμα κατανοώ, κι αυτό είναι η βολή του καθενός. Άλλος βολεύεται με RG, άλλος με vintage tele. Από κει και πέρα, το χάος.

 

[otto##]

...οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Θα τις πάμε με σειρά... αδυναμίας.

1. Gibson Les Paul Studio Worn Brown (12/2008).

Είναι  all mahogany (body & top), fully-chambered, mahogany λαιμός με rosewood ταστιέρα. Είναι πανάλαφρη (3,5 κιλά). Έχει αυτό το πορώδες και υποτιπόδες φινίρισμα, από νίτρο. "Αναπνέει" καλά, σα να λέμε...  Φυσικά 2 humbuckers, 3-way switch, 2 volume & tone controls.

2. "Blitz" (μάρκα τρέχα-γύρευε) Tele-Custom style

Το σώμα είναι από υλικό που δεν γνωρίζω, με το χέρι στην καρδιά ορκίζομαι ότι το φινίρισμα δεν είναι... νίτρο, είναι από αυτό που δεν "αναπνέει" και δεν "παλιώνει", λαιμός από maple, rosewood ταστιέρα και είναι... θεόβαρη (4,4 κιλά). Έχει 1 humbucker & 1 hot-rail single-coil size pickup, 3-way switch, 2 volume & tone controls.

3. Harley Benton Strat

Πάνω-κάτω τα ίδια υλικά κατασκευής με την πιο πάνω Tele, μεσαίου βάρους (3,8 κιλά) κα, βεβαίως, έχει 3 μονούς (αλλά noiseless) μαγνήτες, με το κλασικό strat control layout.

Τα μοναδικά κοινά που έχουν οι κιθάρες μου στην ιστορία τους είναι τα εξής:

α) Και οι 3 έχουν after-market, ποιοτικούς μαγνήτες

β) Και οι 3 έχουν after-market και πολύ ποιοτικά ηλεκτρονικά

γ) Και οι 3 έχουν after-market hardware στην γέφυρα (και tailpiece η Les Paul).

Και το τελευταίο κοινό που έχουν και οι 3 είναι ότι... ακούγονται Γ-Α-Μ-Ά-Τ-Α. Και οι τρεις. Διαφορετικά βεβαίως μεταξύ τους, από πολύ έως λίγο ανάλογα διαφορετικά με την κιθάρα και τον μαγνήτη, αλλά... γαμάτα. Σε σημείο που όποια και να σηκώσω, τους ήχους που θέλω θα τους βγάλω. 

Αν τα κατάφερα εγώ, με αυτές τις αναβαθμίσεις, σε 3 εντελώς διαφορετικές κιθάρες (από όλες τις απόψεις) να πάρω τόσο καλό αποτέλεσμα, γιατί τόσοι άλλοι δεν μπορούν και αναφέρονται σε "κιθάρες που το'χουν / δεν το'χουν / δεν τις βοηθά η κατασκευή τους / τα ξύλα / τα νίτρα / τα άστρα / τα ζώδια" και ξέρω'γω τί άλλο; Δεν νιώθω ότι ανακάλυψα την Αμερική, το κάθε άλλο, αλλά γιατί αυτά που έκανα δεν αποτελούν ένα είδος γενικότερου "μπούσουλα" για να μπορεί ο καθένας να μεγιστοποιεί αυτό που παίρνει από την κιθάρα του;

Δεν λέω, και εγώ έχω gas (και μάλιστα πολύ) για καινούρια κιθάρα, αλλά δεν χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία το ότι οι κιθάρες που έχω "δεν... κάνουν" και ότι "ψάχνω... την μία". Αγγούρια. Ψάχνω την επόμενη, τόσο απλό. Την οποία πάλι θα αναβαθμίσω και ούτω καθεξής.

Έτσι, μερικές σκόρπιες σκέψεις για συζήτηση. Ποστάρετε ιστορίες από κιθάρες, αναβαθμίσεις (ή όχι), σε τί βοήθησε η καθεμία (ή... όχι), αν άξιζε, αν το αποτέλεσμα δικαίωσε τα χρήματα ή όχι κλπ.

Εγώ έχω 4. Τις απέκτησα μέσα σε διάστημα 15 ετών. Όλες είναι επώνυμες. Όλες είναι από το "πάνω ράφι" και όλες παίζουν γαμάτα χωρίς καμία αναβάθμιση. Εντάξει, εννοώ χωρίς καμία σοβαρή/ακριβή αναβάθμιση. Κάτι ψιλολόγια μόνο. Πάντα ήμουν της άποψης ότι θα δώσω κάτι παραπάνω αλλά δε θα χρειάζεται να αλλάξω hardware και ηλεκτρικά μετά και μέχρι στιγμής όλα είναι οκ. 

Πρώτον, GAS. Υπάρχει λόγος που έχει ονομαστεί το σύνδρομο και θα'πρεπε ν'αναγνωριστεί κι επισήμως ως πάθηση και να υπάρξει και επίδομα για τους απανταχού πάσχοντες.  ;D

Δεύτερον, bragging rights. Κοινώς, πουλ-μουρ. Άλλη φάση να βγάλεις την γκιμπζονιά απ'την θήκη, άλλο την harley benton. Όσο χαζό κι αν ακούγεται σε κάποιους, θαρρώ πως ισχύει σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό και για πάρα πολλούς παίκτες.

Τρίτον, το ψυχολογικό του θέματος. Είναι γνωστό πως η επόμενη νέα κιθάρα θα σε κάνει να παίζεις καλύτερα. Όπως επίσης γνωστό είναι πως αν γράφει φέντερ, γκίμπζον, σουρ κτλ. είναι καλύτερο. Για να'ναι τόσο ακριβό, θα'ναι καλύτερο. Ε;  8)

Τέταρτον και σημαντικότερον, δεν υφίσταται ο όρος "έχω αρκετές κιθάρες, φτάνει".  8)  8)  8)

Ένα πράγμα κατανοώ, κι αυτό είναι η βολή του καθενός. Άλλος βολεύεται με RG, άλλος με vintage tele. Από κει και πέρα, το χάος.

Ε λοιπόν θέλω και τέλε τώρα. Με πιάνει ιδρώτας το βράδυ και ξυπνάω.  O0

Είμαι καλά?

Επειδή παίζω μόνο στο σπίτι, oi κιθάρες δε βγαίνουν έξω και δεν τις βλέπει κανείς εκτός από εμένα και ίσως κάποιον που θα τύχει. Αλλά γουστάρω μόνος μου που είναι gibson και fender κλπ κλπ. Είμαι κατηγορία self-poul-mour.

 

[X-minor]

Επειδή παίζω μόνο στο σπίτι, oi κιθάρες δε βγαίνουν έξω και δεν τις βλέπει κανείς εκτός από εμένα και ίσως κάποιον που θα τύχει. Αλλά γουστάρω μόνος μου που είναι gibson και fender κλπ κλπ. Είμαι κατηγορία self-poul-mour.

Στην κατηγορία "ψυχολογικού" είσαι, βασικά. Τουλάχιστον βάσει του δικού μου σκεπτικού. "Γουστάρω να λέει φέντερ, δη εντ". Δεν το κατακρίνω, ούτε και το ασπάζομαι όμως.

Η κατηγορία πουλ-μουρ είναι εντελώς άλλη φάση.

 

[Έκτορας]

Πάντα ήμουν της άποψης ότι θα δώσω κάτι παραπάνω αλλά δε θα χρειάζεται να αλλάξω hardware και ηλεκτρικά μετά και μέχρι στιγμής όλα είναι οκ. 

Και εγώ αυτής της άποψης ήμουν, γι'αυτό και πήρα την Gibson όταν μπορούσα.

Είχα άδικο. Οι low-end / mid-priced Gibsons έχουν, δυστυχώς, πολλά περιθώρια για αναβάθμιση. Άσε που δεν είναι μόνο θέμα αναβάθμισης. είναι θέμα... customisation, δηλαδή να φέρεις τον ήχο μιας κιθάρας πιο κοντά σε αυτό που θέλεις να ακούς.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν θέλω να πω πως κάποιος πρέπει σώνει και καλά να... αναβαθμίζει τις κιθάρες που αγοράζει ή να τις custom-άρει οπωσδήποτε. Αν κάποιος είναι ικανοποιημένος με αυτό που έχει στα χέρια του και ακούν τα αυτιά του, that's all there is to it, που λένε. Είσαι μια χαρά.

Αυτό που θέλω να πω ότι αν κάποιος νιώθει ότι η κιθάρα του δεν ακούγεται ή και δεν παίζει όπως εκείνου του ταιριάζει, τότε την σήμερον ημέρα υπάρχουν τόσες after-market επιλογές που λύνον τόσα πολλά θέματα, που δεν υπάρχει περίπτωση να μη φτιάχνεται το πρόβλημα, όποιο και αν είναι αυτό.

Τα μοναδικά θέματα που δεν φτιάχνονται (δηλαδή στα Fenter-οειδή, φτιάχνεται ακόμα και αυτό...) είναι το να μην σου "κάθεται" ο λαιμός στο χέρι (το οποίο βασικά σημαίνει ότι κακώς την αγόρασες...) ή να αποφάσισες ότι θέλεις εντελώς άλλο είδος οργάνου (π.χ. από Strat σε Les Paul). 

 

[otto##]

Στην κατηγορία "ψυχολογικού" είσαι, βασικά. Τουλάχιστον βάσει του δικού μου σκεπτικού. "Γουστάρω να λέει φέντερ, δη εντ". Δεν το κατακρίνω, ούτε και το ασπάζομαι όμως.

Η κατηγορία πουλ-3μουρ είναι εντελώς άλλη φάση.

Ισχυει γιατρε μου και το παραδεχομαι με καθε ευκαιρια. Θελω να λεει φεντερ/γκιμπσον κλπ αλλα δεν αρκει αυτο. Ανοιξα ενα θεμα πριν λίγο καιρό και ελεγα ποσο κακες μου φανηκαν καποιες φεντερ που δοκιμασα στον Νακα τα Χριστούγεννα. Κακη γκιμπσον δε μου εχει τυχει να δοκιμασω αλλα ειναι τυχερο. Οπως και να το κανουμε ομως η carvin που ειχα φερει απο αμερικη δε μπορει να συγκριθει σε τιποτα με κιθαρα ασιατικης προελευσης. Δε το λεω σε καμια περιπτωση πουλ-μουρ. Μακρια απο μενα τετοιες παπαριες αλλα αμα την πιασεις και την παιξεις  ;D θα συμφωνησεις. Δε μπορει ενα οργανο με 300 ευρω να εχει τετοια ποιοτητα κατασκευής. Το εχουμε πει πολλακις, σωστο και λαθος δεν υπαρχει στο ποσα διαθετει ο καθενας και γιατι. Πχ εγω προσωπικα θεωρω αμαρτια να δωσω 4000 ευρω για κιθαρα. Και μετριοτατος ειμαι, και ερασιτεχνης και δεν ακουω/νοιωθω τις διαφορες απο τα 1500 ευρω και πανω. Ομως νοιωθω τις διαφορες μεταξυ 500 και 1000 και 1500 και αυτο με βοηθα να επιλεγω συνειδητα.

Whatever works.

Ειμαι σιγουρος οτι οι κιθαρες του εκτορα ειναι γαματες και χαιρομαι που τις απολαμβανει.

 

[fusiongtr]

Οπως και να το κανουμε ομως η carvin που ειχα φερει απο αμερικη δε μπορει να συγκριθει σε τιποτα με κιθαρα ασιατικης προελευσης.

Και όχι μόνο Ασιατικής.

Οι Carvin είναι άλλη κατηγορία.

Τα πιο value for money custom όργανα.

Έχω φέρει κι εγώ από Αμερική 2 ή 3 δεν θυμάμαι.

Δεν έχω παίξει πιο "φιλική" για μένα και όμορφη Strat style κιθάρα από μια bolt-t (ήταν η μια από αυτές).

Γύρω στα 900 (μαζί με τα μτφ) και μάλιστα με custom προδιαγραφές σε γέφυρα, φινίρισμα, τάστα, κλειδιά, μαγνήτες, ηλεκτρικά, ταστιέρα (bird's eye) κλπ.

Κατά την γνώμη μου η Carvin δεν παίζεται,

 

[otto##]

Και όχι μόνο Ασιατικής.

Οι Carvin είναι άλλη κατηγορία.

Τα πιο value for money custom όργανα.

Έχω φέρει κι εγώ από Αμερική 2 ή 3 δεν θυμάμαι.

Δεν έχω παίξει πιο "φιλική" για μένα και όμορφη Strat style κιθάρα από μια bolt-t (ήταν η μια από αυτές).

Γύρω στα 900 (μαζί με τα μτφ) και μάλιστα με custom προδιαγραφές σε γέφυρα, φινίρισμα, τάστα, κλειδιά, μαγνήτες, ηλεκτρικά, ταστιέρα (bird's eye) κλπ.

Κατά την γνώμη μου η Carvin δεν παίζεται,

Νομιζω πλεον εχει βαλει και International shipping.

 

[fusiongtr]

Νομιζω πλεον εχει βαλει και International shipping.

Από ένα σημείο και μετά, κατάργησε όλους τους αντιπροσώπους, και έχει αναλάβει η ίδια την διακίνηση παγκόσμια.

Μέσα στην τιμή είναι και τα μτφ με FEDEX (σε λογικότατη τιμή, ανάλογη της USPS).

Όταν ήρθε λοιπόν η δεύτερη κιθάρα, η FEDEX GREECE, προσπάθησε να φάει κι άλλα για τον εκτελωνισμό.

Είχα απευθείας επικοινωνία με την Carvin για αυτό το θέμα (έχω ακόμα τα mail), η οποία "απείλησε" την FEDEX με διακοπή συνεργασίας.

Μου έστειλε μετά mail η FEDEX GREECE, ζητώντας συγγνώμη για το συμβάν, και όλα καλά.

Αλλά δεν ξέρω τι έχει αλλάξει από τότε.

EDIT : Θυμήθηκα ότι η πρώτη ήταν μια dc-135 (ή dc-137) full extra. ;D

Απίστευτη κιθάρα, απίστευτη!

 

[ez]

Έχω παίξει -κι έχω "φτιάξει"- αμέτρητες κιθάρες.

Πεποίθηση μου είναι πως το υποκείμενο χαρακτηρίζει και αξιολογεί το όργανο. Βλέπουμε σπεκς, χρώματα, σχεδίαση, εξαρτήματα, παρακολουθούμε ντέμος η συγκριτικά τεστ, κάνουμε τη σούμα και πιθανόν όλα μαζί στο μυαλό μας να "φτιάχνουν" μιά ιδανική κιθάρα. Πάμε και δοκιμάζουμε/αγοράζουμε/παίζουμε και διαπιστώνουμε πως δεν...τις πταίει;

Κανείς, λέω εγώ.

Κάθε όργανο δεν είναι για τον καθένα, ανεξαρτήτως τιμής.

Το υποκείμενο λοιπόν, δηλαδή ο κιθαρίστας, είναι ο καταλύτης μέσα απο τον οποίο φιλτράρονται τα επιμέρους στοιχεία και δημιουργείται αποτέλεσμα.

Όσο η εμπειρία αυξάνεται και οι γνώσεις πολλαπλασιάζονται, ο καθένας μας αντιλαμβάνεται πιό καθαρά τι ακριβώς χρειάζεται και τι του "ταιριάζει"...ίσως με λίγες "λοξοδρομήσεις"... ;D

Στα σετ νεκ όργανα, οι επιλογές επεμβάσεων είναι λίγες. Όσο δε ανεβαίνει η ποιότητα κατασκευής/υλικών, πρακτικά ελαχιστοποιούνται.

Τι ν'αλλάξεις σε μιά historic Les Paul;;...άντε, άμα είσαι αρκετά "καμμένος"  ;D να αντικαταστήσεις τους μαγνήτες με ένα σετ Tom Holmes ας πούμε, αλλά εδώ μιλάμε για πολλά λεφτά...

Στα bolt on όργανα όμως (strat-tele και συναφή), οι δοκιμές και αλλαγές μπορεί να είναι "αιώνιες"... ;D

Σαφώς αν τα χώσεις για μιά John Cruz θα δυσκολευτείς να βάλεις χέρι, ακτός κι αν σου περισσεύουν πολλά...όμως, κάποιοι "κανόνες" χοντρικά υφίστανται. Ένα ελαφρύ swamp ash σώμα (τέλε για παράδειγμα) σε συνδυασμό με ένα παχύ maple μπράτσο, σωστό στήσιμο/δέσιμο του οργάνου, καλά ηλεκτρικά κι ένα σετ καλούς μαγνήτες, 99% θα τραγουδήσει υπέροχα. Απο κει και πέρα, αυτό που αληθινά μετράει κατα την άποψη μου, είναι το όργανο να σε φτιάχνει...

Προσωπικά πειραματίζομαι πολύ με κάθε κομμάτι της ηλεκτρικής bolt on κιθάρας, έχω συναρμολογήσει ο ίδιος δεκάδες -δοκιμάζοντας σχεδόν κάθε δυνατό συνδυασμό ξύλων/μαγνητών/hardware- και αληθινά μου αρέσει ιδιαίτερα η διαδικασία. Αν είχα περισσότερα χρήματα, σίγουρα θα είχα εντρυφήσει βαθύτερα στη διαδικασία και ασφαλώς θα είχα περισσότερες κιθάρες...oh well...

Τέλος, για μένα, επειδή γράφω μουσική και στίχους σχεδόν καθημερινά, το απόλυτο χαρακτηρηστικό για το αν θα κρατήσω η όχι μιά κιθάρα, είναι το πόσα τραγούδια έχει μέσα της για πάρτη μου...ακούγεται λίγο μεταφυσικό, όμως η πείρα μου τελικά μου κατέδειξε πως -για μένα, επαναλαμβάνω-  αυτό το χαρακτηρηστικό είναι εκείνο που τελικά θα με κερδίσει και θ'αντέξει στον χρόνο. Έχω δώσει απίστευτα βολικές κιθάρες γιατί δεν "γεννούσαν" τίποτε, κι έχω κρατήσει "προβληματικά" όργανα - με τα οποία ακόμα παιδεύομαι - γιατί κάθε που τα πιάνω στα χέρια μου, μιά νέα ιδέα φυτρώνει, μιά καινούργια φράση ξεπετάγεται.

Ελπίζω να μη σας κούρασα  8)...

 

[X-minor]

Ενδιαφέρον που αναφέρατε τις Carvin. Είναι απ'τις λίγες φίρμες που πραγματικά θεωρώ πως αξίζουν τα έξτρα φράγκα τους.

Τέλος, για μένα, επειδή γράφω μουσική και στίχους σχεδόν καθημερινά, το απόλυτο χαρακτηρηστικό για το αν θα κρατήσω η όχι μιά κιθάρα, είναι το πόσα τραγούδια έχει μέσα της για πάρτη μου...ακούγεται λίγο μεταφυσικό, όμως η πείρα μου τελικά μου κατέδειξε πως -για μένα, επαναλαμβάνω-  αυτό το χαρακτηρηστικό είναι εκείνο που τελικά θα με κερδίσει και θ'αντέξει στον χρόνο. Έχω δώσει απίστευτα βολικές κιθάρες γιατί δεν "γεννούσαν" τίποτε, κι έχω κρατήσει "προβληματικά" όργανα - με τα οποία ακόμα παιδεύομαι - γιατί κάθε που τα πιάνω στα χέρια μου, μιά νέα ιδέα φυτρώνει, μιά καινούργια φράση ξεπετάγεται.

Ελπίζω να μη σας κούρασα  8)...

Ταυτίζομαι 100% μ'αυτό.

 

[Έκτορας]

Χαίρομαι πολύ που τέθηκε το θέμα της υποκειμενικότητας και πρέπει να υπογραμμιστεί ότι μόνο υποκειμενικά μιλάμε. Οι κιθάρες μου είναι εξόχως ικανοποιητικές στα δικά μου αυτιά και δικά μου χέρια. Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα σε αυτά και είναι εξαιρετικά πιθανό να έδινα μια από αυτές σε άλλο παίχτη και να μου την επέστρεφε... καθόλου εντυπωσιασμένος.

Ίσως από κάποιο επίπεδο και πάνω (χρηματικό / κατασκευαστικό) να είναι λίγο πιο... αντικειμενικά τα αποτελέσματα που περιμένει κάποιος στον ήχο ενός οργάνου (τέλος πάντων μια re-issue Les Paul / Strat περιμένεις να ακούγεται μέσα σε κάποια πιο συγκεκριμένα πλαίσια, που ίσως μπορείς αντικειμενικά να κρίνεις αν τα επιτυγχάνει) αλλά και πάλι, όχι στον τρόπο που παίζει. Για παράδειγμα ο Gary Moore έπαιζε με action κάτω από το οποίο χωρούσε φορτηγό, είναι σίγουρο ότι αυτό το σετάρισμα οργάνου δεν θα ταίριαζε στο 90% των παιχτών του πλανήτη, δεν σημαίνει αυτό ότι οι κιθάρες του.... "δεν έπαιζαν". Το setup είναι εντελώς και ξεκάθαρα υποκειμενικό.

 

[KostasP]

... Θελω να λεει φεντερ/γκιμπσον κλπ αλλα δεν αρκει αυτο...

Εγώ είμαι η αντίθετη περίπτωση. Παραδέχομαι ότι θα ήταν η ιδανική περίπτωση οι Fender και Gibson να ήταν οι καλύτερες για μένα κιθάρες αλλά από τη στιγμή που δεν είναι ή δεν τις αντέχω οικονομικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με το τι γράφει το headstock. Υπάρχουν πια τόσοι πολλοί κατασκευαστές που δε πρόκειται να περιμένω πότε η Gibson ή η Fender θα βγάλει τη τάδε κιθάρα στο Χ χρώμα ή με το Ψ neck profile. Oύτε ποτέ θα βάλω το logo τους σε partcaster μου για να μου δίνει τη ψευδαίσθηση της "αληθινής".

... Οπως και να το κανουμε ομως η carvin που ειχα φερει απο αμερικη δε μπορει να συγκριθει σε τιποτα με κιθαρα ασιατικης προελευσης. Δε το λεω σε καμια περιπτωση πουλ-μουρ. Μακρια απο μενα τετοιες παπαριες αλλα αμα την πιασεις και την παιξεις  ;D θα συμφωνησεις. Δε μπορει ενα οργανο με 300 ευρω να εχει τετοια ποιοτητα κατασκευής...

Θα συμφωνήσω ότι πολύ δύσκολα ένα όργανο χαμηλής τιμής θα είναι εφάμιλλο αρκετά ακριβότερου αλλά και οι Ασιατικές κιθάρες έχουν και αυτές κατηγορίες και θα πάρεις ότι πληρώσεις. Παράδειγμα οι Eastman που μπορεί να είναι Κινέζικες αλλά οι τιμές τους μόνο Κινέζικες δεν είναι. Όπως και αρκετές Ιαπωνικές εταιρίες που παράγουν όργανα που αν κρίνω από δικές μου κιθάρες η ποιότητα τους είναι αντίστοιχη/ανώτερη από Αμερικάνικες.

 

[otto##]

Εγώ είμαι η αντίθετη περίπτωση. Παραδέχομαι ότι θα ήταν η ιδανική περίπτωση οι Fender και Gibson να ήταν οι καλύτερες για μένα κιθάρες αλλά από τη στιγμή που δεν είναι ή δεν τις αντέχω οικονομικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με το τι γράφει το headstock. Υπάρχουν πια τόσοι πολλοί κατασκευαστές που δε πρόκειται να περιμένω πότε η Gibson ή η Fender θα βγάλει τη τάδε κιθάρα στο Χ χρώμα ή με το Ψ neck profile. Oύτε ποτέ θα βάλω το logo τους σε partcaster μου για να μου δίνει τη ψευδαίσθηση της "αληθινής".

Θα συμφωνήσω ότι πολύ δύσκολα ένα όργανο χαμηλής τιμής θα είναι εφάμιλλο αρκετά ακριβότερου αλλά και οι Ασιατικές κιθάρες έχουν και αυτές κατηγορίες και θα πάρεις ότι πληρώσεις. Παράδειγμα οι Eastman που μπορεί να είναι Κινέζικες αλλά οι τιμές τους μόνο Κινέζικες δεν είναι. Όπως και αρκετές Ιαπωνικές εταιρίες που παράγουν όργανα που αν κρίνω από δικές μου κιθάρες η ποιότητα τους είναι αντίστοιχη/ανώτερη από Αμερικάνικες.

Μα το αντιθετο θα ηταν "δε θελω να λεει φεντερ/γκιμπσον κλπ αλλα αρκει αυτο". ;D ;D ;D

Δε διαφωνω για Ιαπωνια. Εχω μια ibanez prestige και ειναι εξαιρετικη. Γενικα δε διαφωνω ουτε με σενα, ουτε με Εκτορα, ουτε με χ minor. Περι ορεξεως ......

Αμα μου πεις οτι πηρες κιθαρα "KITHAREX" με 250 ευρω και σκοτωνει θα σε πιστεψω απολυτα. Δε θα σε πιστεψω ομως αμα μου πεις οτι "βαζει κατω ολες τις αμερικανες των 1500 ευρω που δοκιμασα" (κλασικη ατακα που σε παραλλαγες παιζει στις αγγελιες).

Υπερθεματιζοντας να πω οτι δε μου αρκει το λογκο. Εχω πουλήσει φεντερ και γκιμπσον που δε μου ταιριαζαν.

Τελος να πω πως γενικα υπαρχει μια τάση να θεωρούμε οτι επειδη αγορασαμε κατι, αυτοματως αυτο το κατι γίνεται γαματο. Ειναι τυπικο με τα αμαξια, τις κιθαρες κλπ. Πηρα φεντερ και σκοτωνει, πηρα χοντα και ειναι σκυλι κλπ κλπ. Δε ειναι πάντα αληθεια ομως, είτε για φτηνα ειτε για ακριβοτερα αντικειμενα.

 

[cigaret13]

Καλά τα όργανα βρε παιδιά, όλες οι αναβαθμίσεις τους (σε φθηνά ή ακριβά) για να έρθουν στα μέτρα μας και στα αυτιά μας, καλές οι Gibson, οι Fender, καλές οι 2-3-4-5 κιθάρες-μπάσα ανά ερασιτέχνη μουσικό, αλλά με την μουσική τι γίνεται;;;; 

  Το ξέρω, τετριμένη, βαρετή, παρωχημένη ερώτηση, αλλά μήπως βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος..;

​

  Sorry εάν μπαίνω σαν τσόντα στο θέμα, αλλά τόσα χρόνια στο Νόιζ βλέπω ότι τα θέματα για μαγνήτες-μπράτσα-ξύλα-brands-κ.τ.λ... υπερτερούν κατά πολύ (μα πάρα πολύ...) των θεμάτων περί "μουσικής"

​

  Ίσως "φταίνε" τα χρόνια μου (γίνομαι "περίεργος" :-X ), ίσως το ίντερνετ που σε συνάρτηση με το τμήμα μάρκετινγκ των εταιριών περνάνε απόψεις και "γραμμές" στο κοινό..... ή ίσως φταίει ο otto## που μου ανέβασε την λίμπιντο.... ;D

​

 

[RayDTutto]

Καλά τα όργανα βρε παιδιά, όλες οι αναβαθμίσεις τους (σε φθηνά ή ακριβά) για να έρθουν στα μέτρα μας και στα αυτιά μας, καλές οι Gibson, οι Fender, καλές οι 2-3-4-5 κιθάρες-μπάσα ανά ερασιτέχνη μουσικό, αλλά με την μουσική τι γίνεται;;;; 

  Το ξέρω, τετριμένη, βαρετή, παρωχημένη ερώτηση, αλλά μήπως βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος..;

​

  Sorry εάν μπαίνω σαν τσόντα στο θέμα, αλλά τόσα χρόνια στο Νόιζ βλέπω ότι τα θέματα για μαγνήτες-μπράτσα-ξύλα-brands-κ.τ.λ... υπερτερούν κατά πολύ (μα πάρα πολύ...) των θεμάτων περί "μουσικής"

​

  Ίσως "φταίνε" τα χρόνια μου (γίνομαι "περίεργος" :-X ), ίσως το ίντερνετ που σε συνάρτηση με το τμήμα μάρκετινγκ των εταιριών περνάνε απόψεις και "γραμμές" στο κοινό..... ή ίσως φταίει ο otto## που μου ανέβασε την λίμπιντο.... ;D

​

Η μουσική δεν είναι μόνο η σύνθεση ή η ηχογράφηση ή το λάιβ. Αυτά είναι τα αποκορυφώματα.

Η μουσική είναι και το να προσπαθείς να βγάλεις κομμάτι /σόλο, και να μαθαίνεις τα covers, είναι και το noodling μπροστά στην τηλεόραση, είναι και τα backing tracks, είναι και ο πειραματισμός. Μέχρι και το κούρδισμα είναι μουσική. Από τη στιγμή που παίρνουμε το όργανο αγκαλιά, κάνουμε μουσική.

Σου εγγυώμαι ότι ΚΑΘΕ όργανο που αγοράζεται από την κάβλα του μουσικού (δλδ εννοώ όχι για συλλογή) παίζει μουσική. Και ακόμα και ένα 5% π.χ. να μας αυξάνει το κάθε νέο όργανο την όρεξη να παίξουμε μουσική, αξίζει η επενδυση.

 

[cigaret13]

Η μουσική δεν είναι μόνο η σύνθεση ή η ηχογράφηση ή το λάιβ. Αυτά είναι τα αποκορυφώματα.

Η μουσική είναι και το να προσπαθείς να βγάλεις κομμάτι /σόλο, και να μαθαίνεις τα covers, είναι και το noodling μπροστά στην τηλεόραση, είναι και τα backing tracks, είναι και ο πειραματισμός. Μέχρι και το κούρδισμα είναι μουσική. Από τη στιγμή που παίρνουμε το όργανο αγκαλιά, κάνουμε μουσική.

Σου εγγυώμαι ότι ΚΑΘΕ όργανο που αγοράζεται από την κάβλα του μουσικού (δλδ εννοώ όχι για συλλογή) παίζει μουσική. Και ακόμα και ένα 5% π.χ. να μας αυξάνει το κάθε νέο όργανο την όρεξη να παίξουμε μουσική, αξίζει η επενδυση.

  +1000 σε όλα!  Συμφωνώ απόλυτα, πως θα μπορούσα άλλωστε να διαφωνίσω αφού κι εγώ εδώ και χρόνια κάνω αυτό ακριβώς που αναφέρεις στη πρώτη σου παράγραφο......, απλώς...παν μέτρον άριστον....!