Ανακαλω το παλιο θεμα.
Επαιξε λοιπον κι o Johnny Winter...
Πως σας φανηκε?
Εγω εμεινα με την ιδια γευση που μενω σχεδον παντα οταν βλεπω live καποιον "θρυλο" που αποφασιζει να ερθει κι απο την Ελλαδιτσα μας...
Κοινως, καλη η εμπειρια, αλλα απο show τιποτα ιδιαιτερο...
Βασικα, μας αρχισε το Live ...χωρις τον Johnny. Στην αρχη βλεπαμε ...μια καρεκλα και τους υπολοιπους μουσικους. Εκεινος ο ποζερας ο κιθαριστας μα ζαλισε τα _00_ με τα σχεδον μεταλλαδικα σολα του και τελικα μετα απο κανα 5λεπτο τουλαχιστον ηρθε και ο Αρχηγος.
Εγω παντως σχεδον σε καθε κομματι "τον επιασα" να φευγει απο τη νοτα (σε καποιο(α) επαιζε οτι ναναι...).
Επισης, επαιζε ως επι το πλειστον τα ιδια riffs και, αν ειδα καλα, σχεδον ολα ηταν απο Λα για να βολευει στο χερι και τη φωνη. (ΟΚ, to hideaway ηταν απο Μι οπως πρεπει...)
Θα μου πειτε, θα μπορεις εσυ να παιζεις ετσι στα 64?... Αμα δεν μπορω, δεν θα παιζω, απαντω...
(ακρως κυνικα) 
Ευτυχως που στο τελος πηρε και τη Gibson και μας γλυκανε λιγακι,
gearslut-wise... ;D
Ο ηχος του ειχε κατι (απο κει που ημουν μου ακουγοταν σαν chorus).
Anyway, δεν γκρινιαζω. Ηξερα τι μας περιμενε, οποτε πηγα για την εμπειρια. Σεβαστος και Μεγιστος ο Johnny, αλλα θα ηθελα ρε γαμωτο να μας ερχονται και οταν ειναι στα "καλα τους", και οχι μονο οταν πια εκμεταλευονται το ονομα...
Το μεγιστο γελιο βεβαια, ηταν οταν τελειωσε το show και σηκωθηκε ο Winter και με το ενα ξερι μας χαιρετησε και με το αλλο κοιτουσε την ωρα.....
Αυτο μου τη δινει. Συναυλιες αρπα-κολλα, οργανωση με επαρχιωτικη νοοτροπια (κοινως 'κονομα και μονο) και φυσικα αυτο ανικατοπτριζεται και στο "κεφι" που θα βγαλει τελικα ο καλιτεχνης στη σκηνη...
αλλα
κοτζαμ Johnny Winter σου φεραμε, μου θες και πολυτελειες?....
