Για μένα για τα δεδομένα του (μιλάμε ίσως για τον ηλεκτρικό κιθαρίστα με τη συνολικά πιο γεμάτη προσωπική δισκογραφία - φουλ από ωραίες καθαρά κιθαριστικές δουλειές), η τελευταία 10ετία του Joe είναι εντελώς αδιάφορη. Τελευταίος ωραίος δίσκος του κατ'εμέ ήταν το Strange Beautiful Music του 2002, μακάρι ο φετινός να σημάνει μια επανεκκίνηση στις προσωπικές του δουλειές.
Τώρα για το ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος του, πραγματικά τι να πρωτοδιαλέξεις... Τα Surfing with the Alien, Flying in a Blue Dream, The Extremist, και Crystal Planet είναι όλα απίστευτες δουλειές (και το Engines of Creation επίσης πολύ προσεγμένο και με δυνατές στιγμές)... προσωπικό αγαπημένο το Crystal Planet.
hyperpanos αυτό που ξεχώριζε πάντα το Satriani από τη σκηνή των σρεντεράδων ήταν η απλότητα και η μουσικότητά του (όπως και ο ρυθμός του, και το γεγονός ότι όλα τα βασικά τα έχει πολύ καλά). Το θέμα είναι ότι μια 10ετία τώρα επαναλαμβάνεται κατά πολύ, και δεν έχει αφήσει κομμάτια τόσο δυνατά σαν αυτά που έβγαζε στα 90's. Το παίξιμο βέβαια δεν έχει χαλάσει, προς Θεού... απλά οι αλμπουμάρες έχουν εκλείψει.