O Ηοmme ξεκίνησε την μουσική του σταδιοδρομία ακούγοντας πολύ πανκ (Stooges, GBH, Black Flag κλπ). Μετά ήρθαν τα... παραισθησιογόνα, η γνωριμία με τους μελλοντικούς του συμπαίχτες στους Kyuss στο σχολείο (όπου σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, ήσουν ή πανκί ή μέταλλο, μέση κατάσταση δεν υπήρχε), η καθοριστική επαφή με τη μουσική των Yawning Man και των Hawkwind και οι πρώτες απόπειρες για να παίξουν μουσική. Είχε κάνει μερικά μαθήματα πόλκας μετά από παρότρυνση του πατέρα του, και με την νεανική φλόγα σε ηλικία περίπου 16 ετών μπήκε στο στούντιο με το συγκρότημα (που τότε ονομαζόταν Sons of Kyuss). Τhe rest is history.
Γενικά οι Kyuss ήταν μια μπάντα που απολάμβανε να λέει "όχι" περισσότερο από το να λέει "ναι". Είχαν τρομερή απέχθεια στα φώτα της δημοσιότητας, στις επιταγές της hit making μουσικής βιομηχανίας, και έβλεπαν αγαπημένα τους συγκροτήματα που αλλοτριώνονταν και έλεγαν "εμείς δεν θα το κάνουμε ποτέ αυτό".
Κάποια στιγμή όμως, αυτό το λεγόμενο "punk rock guilt" ethic, το ότι "θα παίζω αντισυμβατική μουσική με την σημειολογία του πανκ χωρίς να γίνω ποτέ αρεστός" τον έπνιξε, κατά κύριο λόγο γιατί είχε τόσες μουσικές ιδέες που αυτοαιχμαλωτίστηκε σε αυτήν την mentality των Κyuss. Σε αυτό προστέθηκε και η δυσαρέσκειά τους για τις μέτριες πωλήσεις του "...And The Circus Leaves Town" και διαλύθηκαν.
Ο Homme δεν άγγιξε καν την κιθάρα του για ενάμισι χρόνο, και παραλίγο να επιστρέψει στα θρανία και να παρατήσει τη μουσική για πάντα. Με τη βοήθεια όμως των παλιών του φίλων Chris Goss και Mark Lanegan επέστρεψε σαν session κιθαρίστας στους Screaming Trees για την τελευταία τουρνέ πριν την διάλυση τoυς. Όπως όλες οι επιρροές και γνωριμίες του, μπήκε κι αυτή στο χωνευτήρι.
Oι Queens ανέκαθεν ήταν μια μπάντα που απολάμβανε να κάνει τους άλλους να νιώθουν καλά, να χορεύουν, όπως έλεγαν: "heavy enough for the guys, sweet enough for the girls". Για αυτό το λόγο απεχθάνεται τον όρο stoner και γενικά το σκότωμα και το headbanging στις συναυλίες τους. Μετά ήρθαν και οι επιρροές από παλιά κλασσικά blues, Roy Οrbison, Kraftwerk, Cramps, και βεβαίως από την χαοτική φάση των Desert Sessions, τριήμερων μουσικών συνάξεων που έκανε με φίλους και γνωστούς σε ένα ράντσο από το '97, και που κυκλοφορούσαν σαν διπλά άλμπουμ.
Και βέβαια, επειδή δεν μπορεί ποτέ να κάτσει ήσυχος σαν μουσικός, έφτιαξε με άλλους πιστούς, παλιούς του φίλους τους Eagles Of Death Metal, στους οποίους διοχετεύει όλες τις επιρροές του από sleazy garage (και που βεβαίως, αντί για κιθάρα παίζει ντραμς, αφήνοντας όμως συνήθως τα συναυλιακά καθήκοντα στον Gene Trautmann).
...Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για έναν ιδιάιτερο μουσικό ο οποίος, πάντα συνθετικά και μουσικά, έχει μοναδικό στυλ... 8)
