- Μηνύματα
- 2,296
- Πόντοι
- 36
Λοιπόν πριν κάτι μέρες διάβασα το παρακάτω άρθρο και σκέφτηκα ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να το συζητήσουμε εδώ με ανταλλαγές απόψεων κλπ. Φαντάζομαι πως δε θα ξενίσει ούτε θα εκπλήξει κανέναν, το ζούμε καθημερινά και το ξέρουμε από πρώτο χέρι....απλά το άρθρο στάθηκε ως αφορμή για αυτό εδώ το ποστ...
το άρθρο είναι το editorial του τεύχους 406 του ΜΟΤΟ το οποίο κυκλοφόρησε στις 20 Δεκεμβρίου του 2007, το έχει γράψει ο Βασίλης Καραχάλιος και το δημοσιεύω εδώ ύστερα από άδεια του συντάκτη...(παρεμπιπτόντως αν ο admin ή οι modulators έχουν αντίρρηση για τη δημοσίευση του άρθρου για οποιονδήποτε λόγο, ας πράξουν ανάλογα)
Η παρανομία της εξουσίας...
Σταματημένος στο φανάρι μπροστά στο Καλλιμάρμαρο, περιμένω να ανάψει πράσινο, χαζεύοντας τους περαστικούς. Ξαφνικά, ένα άσπρο Transalp περνάει με κόκκινο, ξυστά απ’ το τιμόνι μου, ούτε δυό πόντους, ανάμεσα σε εμένα κι ένα παπί, πηγαίνοντας σίγουρα με πάνω από εκατό χιλιόμετρα την ώρα -και μένω ξερός. Τι λόγο μπορεί να είχε ο εκπρόσωπος του νόμου, ο τηρητής της τάξης, για να βάλει σε κίνδυνο όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και άλλους δύο τουλάχιστον πολίτες, ενώ υποτίθεται πως δουλειά του είναι να φροντίζει για την ασφάλειά τους;
Μήπως κυνηγούσε κανέναν φοβερό εγκληματία που προσπαθούσε να διαφύγει μεταμφιεσμένος σε κούριερ; Μήπως είχε πιάσει φωτιά η αποθήκη και κινδύνευε η Λόλα; Μήπως είχαν εισβάλλει οι Αρειανοί στην Αθήνα κι έτρεχε να αντιμετωπίσει την εξωγήινη απειλή; Η απορία μου λύθηκε στο επόμενο φανάρι: Πολύ απλά, έτρεχε για να προλάβει την παρέα του, άλλους τρεις με άσπρα μηχανάκια, και καμία απολύτως βιασύνη δεν υπήρχε από κει και πέρα, αφού συνέχισαν όλοι μαζί αργά, πειράζοντας ο ένας τον άλλο, για αρκετά φανάρια ακόμα.
Θεώρησα κάθε προσπάθεια “συζήτησης” ή “αναφοράς” του συμβάντος μάταιη, καθώς και στο παρελθόν αντίστοιχες προσπάθειες είχαν πέσει στο κενό. Δυστυχώς, έχει περάσει σε όλους μας η νοοτροπία, πως οι εκπρόσωποι του νόμου είναι υπεράνω του νόμου, και πως στην Ελλάδα όσοι παρανομούν όχι μόνο μένουν ατιμώρητοι, αλλά επιβραβεύονται κιόλας.
Έχετε δει πολλά πληρώματα περιπολικών να φοράνε ζώνες; Έχετε δει πολλές φορές, ή έχετε ακούσει έστω και μία περίπτωση που τροχαίος να έγραψε συνάδελφό του; Πείτε το και σε μένα, για να τον παρασημοφορήσουμε. Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας δεν κάνει εξαιρέσεις, ανάλογα με το επάγγελμα του κάθε ενός από εμάς. Και το πλήθος αυτών που θεωρούνται “συνάδελφοι”, θα σας εκπλήξει, όπως και ο αριθμός αυτών που στην πράξη κινούνται παράνομα, πολλές φορές βάζοντας σε κίνδυνο τους υπόλοιπους στον δρόμο, ξέροντας πως δεν πρόκειται να υποστούν καμία συνέπεια για τις πράξεις τους.
Πρόσφατα, γνωστός μου (συνταξιούχος μπάτσος στα σαράντα-κάτι του...) μου περιέγραφε πως, πιωμένος πέρα από κάθε όριο, πέρασε εν γνώσει του από μπλόκο για αλκοτέστ. Τον σταμάτησαν, τους δήλωσε “συνάδελφος”, έκαναν πως δεν εντυπωσιάζονται, φύσηξε και έστειλε αδιάβαστο το αλκοολόμετρο, και οι συνάδελφοι του τελικά, του δήλωσαν πολύ αυστηρά -για να ακούσουν και οι άλλοι, που τους έπαιρναν εκείνη την ώρα τα διπλώματα: “Πηγαίνετε κύριε, πηγαίνετε...”.
Να θυμίσω την αναστροφή περιπολικού στη Βουλιαγμένης, πριν λίγα χρόνια, που στοίχισε τη ζωή σε δύο μοτοσυκλετιστές; Καλά, να μην συζητήσουμε για την τήρηση των ορίων ταχύτητας, την κίνηση ανάποδα σε μονόδρομους και τόσες άλλες μικρές, καθημερινές παραβάσεις. Το μήνυμα, για όλους εμάς, είναι σαφές: Αφού δεν υπάρχουν συνέπειες, παρανομούμε.
Όσοι κινείστε στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, θα έχετε προσέξει τις μοτοσυκλέτες χωρίς πινακίδα, που κινούνται πίσω και δίπλα από πολυτελή αυτοκίνητα, εμποδίζοντας και τους υπόλοιπους μοτοσυκλετιστές να περάσουν. Είναι “συνοδοί” και “φύλακες” “υψηλών” προσώπων, και προφανώς και γι’ αυτούς, όπως και για όλα τα “υψηλά” πρόσωπα, ο νόμος δεν ισχύει. Εμείς όλοι όμως, ως φορολογούμενοι, τους πληρώνουμε για να παρανομούν, με την πλήρη ανοχή των αρχών.
Κι έχουμε πιάσει τώρα το θέμα με την κατάσταση στους δρόμους, αντίστοιχη όμως είναι και η εικόνα σε κάθε πτυχή της ζωής στην Ελλάδα. Το κριτήριο, για τη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στην κάθε παρανομία, δεν είναι το τι ορίζει ο νόμος, αλλά το πόσα έχει να κερδίσει από τον παρανομούντα: Για τους... φτωχοπαραβάτες, η αυστηρότητα εξαντλείται και εισπράττεται το όποιο πρόστιμο. Για τους... μεγαλοπαρανομούντες, το κράτος εξαντλεί κάθε περιθώριο διευκόλυνσης, ή κάνει τα στραβά μάτια τελείως. Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στη διαφθορά, κι οτιδήποτε άλλο αποκλείεται να λειτουργήσει σωστά, όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση.
Στην αναλογία του, τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή της Τουρκοκρατίας, όπου αρκούσε να τα έχεις καλά με την Εξουσία (μουσουλμανική και χριστιανική), τις κατάλληλες γνωριμίες και τα κατάλληλα πουγκιά στα κατάλληλα χέρια, για να κάνεις οτιδήποτε γουστάρεις -από το να ξηλώσεις τα γλυπτά του Παρθενώνα, μέχρι το να βυθίσεις τη χώρα στα χρέη, κανονίζοντας δάνεια με τις “Προστάτιδες” Δυνάμεις.
Στην Ελλάδα, κάθε τροχαίος που θα κάνει απλά τη δουλειά του, δίνοντας κλήση σε ανώτερό του, μπορεί να είναι σίγουρος πως θα γνωρίσει από κοντά τη μαγευτική τοποθεσία Πινέζα, που όλοι ξέρουν πως βρίσκεται ψηλά στην άκρη του χάρτη. Αποτέλεσμα; ΔΕΝ κάνει τη δουλειά του, τόσο απέναντι στους συναδέλφους του, όσο και απέναντι στους υπόλοιπους πολίτες. Μην εφαρμόζοντας τον νόμο για τους ίδιους και για τους “δικούς τους”, δεν πείθουν κανέναν άλλο για τη δικαιοσύνη της εφαρμογής του νόμου σε εκείνον.
Θυμηθείτε πως στην Αρχαία Ελλάδα, αρκούσε το να γίνει δημοφιλής κάποιος που κρατούσε δημόσιο αξίωμα, για να εξοστρακιστεί, ώστε να μην του περάσει καν απ’ το μυαλό να χρησιμοποιήσει την εξουσία του προς ίδιον όφελος, ή για να παρανομήσει. Στη Νέα Ελλάδα, η μόνη επιδίωξη των κατεχόντων την εξουσία είναι να παραμένουν δημοφιλείς, ανεξάρτητα από τις συνέπειες για τη χώρα, ώστε να τη χρησιμοποιούν προς όφελός τους, και προς όφελος των χορηγών τους.
Για να βρείτε ποιοι είναι οι χορηγοί τους, αρκεί να εντοπίσετε αυτούς που ωφελούνται από τις πράξεις τους, την “πολιτική” τους και τα νομοθετήματά τους. Μήπως είναι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες; Θα το είχαμε καταλάβει... Μήπως είναι οι προμηθευτές του δημοσίου και του στρατού, οι κατασκευαστικές εταιρείες, οι ασφαλιστικές και οι εταιρείες παροχών υγείας, ας πούμε;
Μεγάλος ντόρος έχει ξεσπάσει πρόσφατα στην Αγγλία, με αφορμή την παράβαση του Αστυνομικού Διευθυντή του South Yorkshire, Meredydd Hughes, που κατά τη διάρκεια των διακοπών του, συνελήφθη να τρέχει με 90 μίλια ενώ το όριο ήταν 60. Ο Hughes, ως επικεφαλής της αστυνόμευσης του οδικού δικτύου για την Ομοσπονδία Αστυνομικών Διευθυντών, έχει μια ιδιαίτερα σκληρή πολιτική απέναντι σε όσους παραβιάζουν τα όρια ταχύτητας, και είναι υπέρμαχος της χρήσης κρυφών καμερών. Στο παρελθόν, είχε άλλες δύο παραβάσεις για τον ίδιο λόγο, αλλά είχε δηλώσει “μετανοημένος”.
Για να αποτρέψει όσους ήθελαν να κινηθούν δικαστικά εναντίον των κλήσεων (και στην Αγγλία μπορείς να το κάνεις αυτό, αφού ακόμα και οι προδιαγραφές για τη ρύθμιση και τη διαπίστωση της καλής λειτουργίας των καμερών και των ραντάρ είναι συγκεκριμένες), είχε συστήσει μια εταιρεία, που με εμπειρογνώμονες και δικηγόρους προσπαθούσε να αποτρέψει κάθε τέτοια κίνηση. Όποιος παρ’ όλα αυτά επέμενε, αντιμετώπιζε τεράστια δικαστικά έξοδα για να πληρώσει -αναγκαστικά!- τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Μετά τη χρέωση 9.400 λιρών σε έναν φτωχό οδηγό που τόλμησε να τους αντιμετωπίσει, ο Hughes είχε δηλώσει: “Σε όποιον σκέφτεται να αμφισβητήσει μια κλήση, λέμε ‘έλα να τα πούμε, αν νομίζεις πως είσαι αρκετά σκληρός’...”. Τώρα, αν αποδεχτεί την κατηγορία για τη δική του παράβαση, θα φανεί πλήρως η υποκρισία του, άσε που αν θέλει να την αμφισβητήσει, θα πρέπει να πληρώσει τη δική του εταιρεία...
Διαφθορά, παντού μπορεί να εμφανιστεί, σε κάθε χώρα. Το σημαντικό είναι όμως πως μπορεί να αποκαλυφθεί και να αντιμετωπιστεί, αρκεί ένας τροχαίος, όπως στην προκειμένη περίπτωση, να κάνει τη δουλειά του, γράφοντας έναν Αστυνομικό Διευθυντή εκεί που πρέπει: Στο μπλοκάκι των κλήσεων. Θυμηθείτε πως και στην Καλιφόρνια, συνέλαβαν τον Κυβερνήτη της, Arnold Schwarzenegger, να οδηγεί την Harley του χωρίς δίπλωμα: Δεν είχε βγάλει ποτέ, όπως δήλωσε, γιατί “δεν πίστευε” πως χρειαζόταν...
Ο Καλιφορνέζος τροχομπατσάκος όμως, δεν μάσησε όταν είχε απέναντί του τον Κυβερνήτη: Τον έγραψε κανονικότατα. Φανταστείτε τώρα, έτσι για να γελάσουμε, τον νέο Έλληνα Ζητά ή Τροχαίο, που θα σταματήσει και θα γράψει την πομπή του Πρωθυπουργού, αν παρανομήσει. Αν το δω αυτό, μπορεί και να αρχίσω να ελπίζω πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο, σ’ αυτόν τον τόπο. Κι επειδή είμαστε αθεράπευτα αισιόδοξοι ως μοτοσυκλετιστές, καλή χρονιά...
το άρθρο είναι το editorial του τεύχους 406 του ΜΟΤΟ το οποίο κυκλοφόρησε στις 20 Δεκεμβρίου του 2007, το έχει γράψει ο Βασίλης Καραχάλιος και το δημοσιεύω εδώ ύστερα από άδεια του συντάκτη...(παρεμπιπτόντως αν ο admin ή οι modulators έχουν αντίρρηση για τη δημοσίευση του άρθρου για οποιονδήποτε λόγο, ας πράξουν ανάλογα)
Η παρανομία της εξουσίας...
Σταματημένος στο φανάρι μπροστά στο Καλλιμάρμαρο, περιμένω να ανάψει πράσινο, χαζεύοντας τους περαστικούς. Ξαφνικά, ένα άσπρο Transalp περνάει με κόκκινο, ξυστά απ’ το τιμόνι μου, ούτε δυό πόντους, ανάμεσα σε εμένα κι ένα παπί, πηγαίνοντας σίγουρα με πάνω από εκατό χιλιόμετρα την ώρα -και μένω ξερός. Τι λόγο μπορεί να είχε ο εκπρόσωπος του νόμου, ο τηρητής της τάξης, για να βάλει σε κίνδυνο όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και άλλους δύο τουλάχιστον πολίτες, ενώ υποτίθεται πως δουλειά του είναι να φροντίζει για την ασφάλειά τους;
Μήπως κυνηγούσε κανέναν φοβερό εγκληματία που προσπαθούσε να διαφύγει μεταμφιεσμένος σε κούριερ; Μήπως είχε πιάσει φωτιά η αποθήκη και κινδύνευε η Λόλα; Μήπως είχαν εισβάλλει οι Αρειανοί στην Αθήνα κι έτρεχε να αντιμετωπίσει την εξωγήινη απειλή; Η απορία μου λύθηκε στο επόμενο φανάρι: Πολύ απλά, έτρεχε για να προλάβει την παρέα του, άλλους τρεις με άσπρα μηχανάκια, και καμία απολύτως βιασύνη δεν υπήρχε από κει και πέρα, αφού συνέχισαν όλοι μαζί αργά, πειράζοντας ο ένας τον άλλο, για αρκετά φανάρια ακόμα.
Θεώρησα κάθε προσπάθεια “συζήτησης” ή “αναφοράς” του συμβάντος μάταιη, καθώς και στο παρελθόν αντίστοιχες προσπάθειες είχαν πέσει στο κενό. Δυστυχώς, έχει περάσει σε όλους μας η νοοτροπία, πως οι εκπρόσωποι του νόμου είναι υπεράνω του νόμου, και πως στην Ελλάδα όσοι παρανομούν όχι μόνο μένουν ατιμώρητοι, αλλά επιβραβεύονται κιόλας.
Έχετε δει πολλά πληρώματα περιπολικών να φοράνε ζώνες; Έχετε δει πολλές φορές, ή έχετε ακούσει έστω και μία περίπτωση που τροχαίος να έγραψε συνάδελφό του; Πείτε το και σε μένα, για να τον παρασημοφορήσουμε. Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας δεν κάνει εξαιρέσεις, ανάλογα με το επάγγελμα του κάθε ενός από εμάς. Και το πλήθος αυτών που θεωρούνται “συνάδελφοι”, θα σας εκπλήξει, όπως και ο αριθμός αυτών που στην πράξη κινούνται παράνομα, πολλές φορές βάζοντας σε κίνδυνο τους υπόλοιπους στον δρόμο, ξέροντας πως δεν πρόκειται να υποστούν καμία συνέπεια για τις πράξεις τους.
Πρόσφατα, γνωστός μου (συνταξιούχος μπάτσος στα σαράντα-κάτι του...) μου περιέγραφε πως, πιωμένος πέρα από κάθε όριο, πέρασε εν γνώσει του από μπλόκο για αλκοτέστ. Τον σταμάτησαν, τους δήλωσε “συνάδελφος”, έκαναν πως δεν εντυπωσιάζονται, φύσηξε και έστειλε αδιάβαστο το αλκοολόμετρο, και οι συνάδελφοι του τελικά, του δήλωσαν πολύ αυστηρά -για να ακούσουν και οι άλλοι, που τους έπαιρναν εκείνη την ώρα τα διπλώματα: “Πηγαίνετε κύριε, πηγαίνετε...”.
Να θυμίσω την αναστροφή περιπολικού στη Βουλιαγμένης, πριν λίγα χρόνια, που στοίχισε τη ζωή σε δύο μοτοσυκλετιστές; Καλά, να μην συζητήσουμε για την τήρηση των ορίων ταχύτητας, την κίνηση ανάποδα σε μονόδρομους και τόσες άλλες μικρές, καθημερινές παραβάσεις. Το μήνυμα, για όλους εμάς, είναι σαφές: Αφού δεν υπάρχουν συνέπειες, παρανομούμε.
Όσοι κινείστε στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, θα έχετε προσέξει τις μοτοσυκλέτες χωρίς πινακίδα, που κινούνται πίσω και δίπλα από πολυτελή αυτοκίνητα, εμποδίζοντας και τους υπόλοιπους μοτοσυκλετιστές να περάσουν. Είναι “συνοδοί” και “φύλακες” “υψηλών” προσώπων, και προφανώς και γι’ αυτούς, όπως και για όλα τα “υψηλά” πρόσωπα, ο νόμος δεν ισχύει. Εμείς όλοι όμως, ως φορολογούμενοι, τους πληρώνουμε για να παρανομούν, με την πλήρη ανοχή των αρχών.
Κι έχουμε πιάσει τώρα το θέμα με την κατάσταση στους δρόμους, αντίστοιχη όμως είναι και η εικόνα σε κάθε πτυχή της ζωής στην Ελλάδα. Το κριτήριο, για τη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στην κάθε παρανομία, δεν είναι το τι ορίζει ο νόμος, αλλά το πόσα έχει να κερδίσει από τον παρανομούντα: Για τους... φτωχοπαραβάτες, η αυστηρότητα εξαντλείται και εισπράττεται το όποιο πρόστιμο. Για τους... μεγαλοπαρανομούντες, το κράτος εξαντλεί κάθε περιθώριο διευκόλυνσης, ή κάνει τα στραβά μάτια τελείως. Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στη διαφθορά, κι οτιδήποτε άλλο αποκλείεται να λειτουργήσει σωστά, όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση.
Στην αναλογία του, τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή της Τουρκοκρατίας, όπου αρκούσε να τα έχεις καλά με την Εξουσία (μουσουλμανική και χριστιανική), τις κατάλληλες γνωριμίες και τα κατάλληλα πουγκιά στα κατάλληλα χέρια, για να κάνεις οτιδήποτε γουστάρεις -από το να ξηλώσεις τα γλυπτά του Παρθενώνα, μέχρι το να βυθίσεις τη χώρα στα χρέη, κανονίζοντας δάνεια με τις “Προστάτιδες” Δυνάμεις.
Στην Ελλάδα, κάθε τροχαίος που θα κάνει απλά τη δουλειά του, δίνοντας κλήση σε ανώτερό του, μπορεί να είναι σίγουρος πως θα γνωρίσει από κοντά τη μαγευτική τοποθεσία Πινέζα, που όλοι ξέρουν πως βρίσκεται ψηλά στην άκρη του χάρτη. Αποτέλεσμα; ΔΕΝ κάνει τη δουλειά του, τόσο απέναντι στους συναδέλφους του, όσο και απέναντι στους υπόλοιπους πολίτες. Μην εφαρμόζοντας τον νόμο για τους ίδιους και για τους “δικούς τους”, δεν πείθουν κανέναν άλλο για τη δικαιοσύνη της εφαρμογής του νόμου σε εκείνον.
Θυμηθείτε πως στην Αρχαία Ελλάδα, αρκούσε το να γίνει δημοφιλής κάποιος που κρατούσε δημόσιο αξίωμα, για να εξοστρακιστεί, ώστε να μην του περάσει καν απ’ το μυαλό να χρησιμοποιήσει την εξουσία του προς ίδιον όφελος, ή για να παρανομήσει. Στη Νέα Ελλάδα, η μόνη επιδίωξη των κατεχόντων την εξουσία είναι να παραμένουν δημοφιλείς, ανεξάρτητα από τις συνέπειες για τη χώρα, ώστε να τη χρησιμοποιούν προς όφελός τους, και προς όφελος των χορηγών τους.
Για να βρείτε ποιοι είναι οι χορηγοί τους, αρκεί να εντοπίσετε αυτούς που ωφελούνται από τις πράξεις τους, την “πολιτική” τους και τα νομοθετήματά τους. Μήπως είναι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες; Θα το είχαμε καταλάβει... Μήπως είναι οι προμηθευτές του δημοσίου και του στρατού, οι κατασκευαστικές εταιρείες, οι ασφαλιστικές και οι εταιρείες παροχών υγείας, ας πούμε;
Μεγάλος ντόρος έχει ξεσπάσει πρόσφατα στην Αγγλία, με αφορμή την παράβαση του Αστυνομικού Διευθυντή του South Yorkshire, Meredydd Hughes, που κατά τη διάρκεια των διακοπών του, συνελήφθη να τρέχει με 90 μίλια ενώ το όριο ήταν 60. Ο Hughes, ως επικεφαλής της αστυνόμευσης του οδικού δικτύου για την Ομοσπονδία Αστυνομικών Διευθυντών, έχει μια ιδιαίτερα σκληρή πολιτική απέναντι σε όσους παραβιάζουν τα όρια ταχύτητας, και είναι υπέρμαχος της χρήσης κρυφών καμερών. Στο παρελθόν, είχε άλλες δύο παραβάσεις για τον ίδιο λόγο, αλλά είχε δηλώσει “μετανοημένος”.
Για να αποτρέψει όσους ήθελαν να κινηθούν δικαστικά εναντίον των κλήσεων (και στην Αγγλία μπορείς να το κάνεις αυτό, αφού ακόμα και οι προδιαγραφές για τη ρύθμιση και τη διαπίστωση της καλής λειτουργίας των καμερών και των ραντάρ είναι συγκεκριμένες), είχε συστήσει μια εταιρεία, που με εμπειρογνώμονες και δικηγόρους προσπαθούσε να αποτρέψει κάθε τέτοια κίνηση. Όποιος παρ’ όλα αυτά επέμενε, αντιμετώπιζε τεράστια δικαστικά έξοδα για να πληρώσει -αναγκαστικά!- τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Μετά τη χρέωση 9.400 λιρών σε έναν φτωχό οδηγό που τόλμησε να τους αντιμετωπίσει, ο Hughes είχε δηλώσει: “Σε όποιον σκέφτεται να αμφισβητήσει μια κλήση, λέμε ‘έλα να τα πούμε, αν νομίζεις πως είσαι αρκετά σκληρός’...”. Τώρα, αν αποδεχτεί την κατηγορία για τη δική του παράβαση, θα φανεί πλήρως η υποκρισία του, άσε που αν θέλει να την αμφισβητήσει, θα πρέπει να πληρώσει τη δική του εταιρεία...
Διαφθορά, παντού μπορεί να εμφανιστεί, σε κάθε χώρα. Το σημαντικό είναι όμως πως μπορεί να αποκαλυφθεί και να αντιμετωπιστεί, αρκεί ένας τροχαίος, όπως στην προκειμένη περίπτωση, να κάνει τη δουλειά του, γράφοντας έναν Αστυνομικό Διευθυντή εκεί που πρέπει: Στο μπλοκάκι των κλήσεων. Θυμηθείτε πως και στην Καλιφόρνια, συνέλαβαν τον Κυβερνήτη της, Arnold Schwarzenegger, να οδηγεί την Harley του χωρίς δίπλωμα: Δεν είχε βγάλει ποτέ, όπως δήλωσε, γιατί “δεν πίστευε” πως χρειαζόταν...
Ο Καλιφορνέζος τροχομπατσάκος όμως, δεν μάσησε όταν είχε απέναντί του τον Κυβερνήτη: Τον έγραψε κανονικότατα. Φανταστείτε τώρα, έτσι για να γελάσουμε, τον νέο Έλληνα Ζητά ή Τροχαίο, που θα σταματήσει και θα γράψει την πομπή του Πρωθυπουργού, αν παρανομήσει. Αν το δω αυτό, μπορεί και να αρχίσω να ελπίζω πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο, σ’ αυτόν τον τόπο. Κι επειδή είμαστε αθεράπευτα αισιόδοξοι ως μοτοσυκλετιστές, καλή χρονιά...
